Nicolás Maduro
Venezuela Devlet Başkanı
Görevde
Makama geliş 19 Nisan 2013[1]
Başkan Yardımcısı	Liste Jorge Arreaza (2013–2016) Aristóbulo Istúriz (2016–2017) Tareck El Aissami (2017–2018) Delcy Rodríguez (2018–günümüz)
Yerine geldiği	Hugo Chávez
Venezuela Birleşik Sosyalist Partisi Başkanı
Görevde
Makama geliş 5 Mart 2013
Yerine geldiği	Hugo Chávez
Venezuela Devlet Başkan Yardımcısı
Görev süresi 13 Ekim 2012 - 8 Mart 2013
Başkan	Hugo Chávez
Yerine geldiği	Elías Jaua
Yerine gelen	Jorge Arreaza
Venezuela Dışişleri Bakanı
Görev süresi 9 Ağustos 2006 - 15 Ocak 2013
Yerine geldiği	Alí Rodríguez Araque
Yerine gelen	Elías Jaua
Venezuela Ulusal Meclisi Başkanı
Görev süresi 5 Ocak 2005 - 7 Ağustos 2006
Yerine geldiği	Francisco Ameliach
Yerine gelen	Cilia Flores
Kişisel bilgiler
Doğum	Nicolás Maduro Moros 23 Kasım 1962 (61 yaşında) Caracas, Venezuela
Partisi	Beşinci Cumhuriyet Hareketi (2007 öncesi) Venezuela Birleşik Sosyalist Partisi (2007-günümüz)
Evlilik(ler)	Adriana Guerra Angulo (boş.) Cilia Flores (e. 2013)
Dini	Roma Katoliği Sathya Sai Baba hareketi[2][3]
İmzası

Nicolás Maduro Moros (d. 23 Kasım 1962, Caracas), Venezuela Devlet Başkanı.

Eski devlet başkanlarından Hugo Chávez'in altında Ekim 2012 tarihinden itibaren Devlet Başkan Yardımcısı olarak görev yapmış bir Venezuelalı politikacıdır. Chavez'in ölümünün ardından geçici başkan olarak görev yapmış, 14 Nisan 2013 günü yapılan genel seçimlerin ardından devlet başkanlığına seçilmiştir.^[4]

Devlet başkanlığı döneminde ülke yüksek enflasyon, işsizlik ve ulusal paranın değerini yitirmesi gibi sorunlarla uğraşmaktadır.^[5] Buna yanlış uygulanan ekonomi politikaları, yolsuzluk ve liyakatsız yönetimin sebep olduğu düşünülmektedir.

Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Aile geçmişi[değiştir | kaynağı değiştir]

Nicolás Maduro Moros, Caracas, Venezuela'da 23 Kasım 1962 tarihinde işçi sınıfı bir ailede doğdu.^[6][7][8]

Önde gelen bir sendika lideri olan babası Nicolás Maduro García,^[9] 22 Nisan 1989'da motorlu taşıt kazasında öldü. Annesi Teresa de Jesús Moros, Venezuela sınırındaki bir Kolombiya sınır şehri olan Cúcuta'da "Kolombiya Ulusal Sicili'ne göre, 1929 yılının Haziran ayının ilk günü doğdu.^[10]

Nicolás Maduro, 2012 yılında Hint guru Sathya Sai Baba'nın bir takipçisi olduğu ve daha önce 2005 yılında Hindistan'daki guruyu ziyaret ettiği bildirilmiş olmasına rağmen, bir Roma Katoliği olarak yetiştirilmiştir.^[11]

Irk bakımından, Maduro kendisini mestizo (“karışık [ırk]”) olarak tanımladığını söyleyerek, Amerika yerlileri ve Afrikalı halklarının mestizaje (“ırksal karışım”) karışımının bir parçası olduğunu belirtmiştir.^[12] 2013 yılında yapılan bir röportajda “büyük annelerim ve dedelerim Sefarad Moro kökenli bir Yahudi idi ve Venezuela'da Katolikliğe dönüştü” diye belirtti.^[13]

Resmi olarak, Maduro solcu bir ailede doğdu, babası bir sendika lideriydi ve "Movimiento Electoral del Pueblo'nun (MEP) militan üyesiydi.^[14][15] Maduro, Karakas'ın batı eteklerinde işçi sınıfı bir mahalle olan Los Jardines, El Valle'de bir cadde olan Calle 14'te büyüdü.^[10] Dört kardeşin tek erkeğidir ve María Teresa, Josefina ve Anita adında üç kız kardeşi vardır.^[15]

Evlilikleri ve ailesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Maduro, iki kez evlendi. İlk evliliği tek oğlu Nicolás Maduro Guerra'nın annesi olan Adriana Guerra Angulo iledir.^[16][17] "Nicolasito" olarak da bilinen Maduro Guerra, Başkanlık Özel Müfettişleri Kurumu başkanı, Ulusal Film Okulu başkanı ve Ulusal Meclis'te bir koltuk gibi birçok üst düzey hükûmet görevine atandı.^[18]

Maduro, daha sonra Ağustos 2006'da Dışişleri Bakanı olmak için istifa edince, Ulusal Meclis Başkanı olarak görev yapan ilk kadın olan avukat ve politikacı Cilia Flores ile evlendi.^[19] İkili, 1990'lardan beri Flores'in 1992 Venezuela darbesi girişimlerinin ardından Hugo Chavez'in avukatı olduğu ve Maduro'nun cumhurbaşkanı olduktan sonra 2013 yılının Temmuz ayında evlendikleri romantik bir ilişki içerisindeydi.^[20][21] Birlikte çocukları yokken, Maduro'nun eşinin Walter Ramón Gavidia ile olan ilk evliliğinden Walter Jacob, Yoswel ve Yosser adında üç üvey çocuğu vardır.^[22]

Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Sendikaların yasak olduğu 1970'ler ve 1980'lerde Karakas metro işçilerini temsil eden Maduro, bir otobüs şoförü olarak çalışırken siyasi kariyerine başladı. Beşinci Cumhuriyet Hareketi'nin (MVR) kurucularından biri oldu. Nicolás Maduro, Hugo Chavez'in 1992 yılında yaptığı başarısız darbeden sonra, 1994 yılında hapishaneden serbest kalmasındaki rolü ile bilinmektedir. Chavez'in 1998 yılındaki devlet başkanlığı seçimleri sırasında bölgesel siyasi koordinatörlerinden biri olarak onun hizmetindeydi. 2012 cumhurbaşkanlığı seçimlerinden 3 gün sonra, 10 Ekim 2012 tarihinde, Başkan Chavez'in Yardımcısı olarak atandı. Dışişleri Bakanı görevinden ayrılarak 12 Ekim 2012 tarihinde yeni görevine başladı.

1. Başkanlık Dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]

5 Mart 2013 tarihinde Devlet Başkanı Hugo Chavez, tahminen kansere bağlı komplikasyonlar sonucu nedeniyle hayatını kaybetti. Venezuela yeni devlet başkanlığı seçimlerine hazırlanana kadar Başkan Yardımcısı Nicolas Maduro, bir ay süre için geçici olarak başkanlık görevini devraldı. 14 Nisan 2013 tarihinde yapılan Başkanlık seçiminde %50.6 oy oranıyla galip gelerek devlet başkanlığına seçildi.^[23]

6 Aralık 2015 tarihinde yapılan Parlamento seçimlerinde muhalefet, Ulusal Parlamento’da çoğunluğu büyük farkla ele geçirdi.^[24] Demokratik Hareket öncülüğündeki merkez ve sağ partilerden oluşan Demokratik Birlik Masası adlı muhalefet ittifakı, %56.2 oy oranıyla (3 yerli kontenjanıyla birlikte) 112 sandalyeye ulaşırken, Venezuela Birleşik Sosyalist Partisi liderliğindeki sosyalist blok %40.9 oy oranıyla yalnızca 55 sandalyede kaldı.^[25] Fakat Venezuela Anayasa Mahkemesi, seçimlerde parlamentoya girmeye hak kazanan üç kişinin milletvekilliğini düşürerek muhalefetteki Demokratik Birlik Masası (MUD) koalisyonunun parlamentoda üçte ikilik "süper çoğunluğu" elde etmesine engel olmuştur.^[26]

2. Başkanlık Dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]

20 Mayıs 2018 tarihindeki Başkanlık Seçimi'nde Maduro %67.8 oy oranıyla ilk turda rahatça kazanarak bir dönem daha Devlet Başkanlığı görevini sürdürme yetkisi aldı. Ancak seçime katılım %46 ile Venezuela tarihindeki en düşük seviyede kaldı.^[27][28]

Foro Penal Venezuela, Súmate, Voto Joven, Venezuela Seçim Gözlemevi ve Vatandaşların Seçim Ağı gibi bazı Venezuelalı STK'lar, seçim programlarının usulsüzlükleri konusundaki endişelerini dile getirdiler, muhalefet partilerinin katılımının engellendiğini ve standart seçim işlevlerine yeterli zaman ayrılmadığını iddia ettiler.^[29] Bu nedenle de Birleşmiş Milletler,^[30][31] Avrupa Birliği,^[32][33] Amerikan Devletleri Örgütü, the Lima Grup^[34] Avustralya ve Amerika Birleşik Devletleri gibi ülkeler seçim sürecini tanımadıklarını açıkladılar.^[35][36] Ancak, Rusya, Çin, Türkiye, Küba, İran, Kuzey Kore, Suriye gibi birçok diğer ülkeler de seçim sonuçlarını tanıdıklarını açıkladılar.^[37]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]