Nevit Kodallı

Nevit Kodallı
Nevit Kodallı
	Nevit Kodallı piyanosunun başında
Doğum	12 Ocak 1925; Mersin, Türkiye
Ölüm	1 Eylül 2009 (84 yaşında); Mersin, Türkiye
Defin yeri	Şehir Mezarlığı, Mersin
Diğer ad(lar)ı	Mehmet Nevid Kodallı
Meslek	Besteci, kompozitör, müzik eğitmeni

Mehmet Nevid Kodallı (12 Ocak 1925, Mersin - 1 Eylül 2009, Mersin), Türk besteci, eğitimcidir.

Devlet Sanatçısı unvanına sahip besteci, özellikle ses ve sahne müzikleri ile tanınır. Mustafa Kemal Atatürk'ün naaşı Etnografya Müzesi'nden Anıtkabir'e taşınırken seslendirilen Atatürk Oratoryosu'nun bestecisidir. Gılgamış Operası, Van Gogh Operası, Hürrem Sultan Balesi tanınmış eserlerinden bazılarıdır.

Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

12 Ocak 1925'te^[1] Mersin'de dünyaya geldi. Beş çocuklu bir ailenin en küçüğü idi. Annesi Giritli bir ailenin kızı olan Melek Hanım, babası Ziraat Bankası müdürü Rıfat Bey'dir. İlk müzik derslerini keman ve viyolonsel çalan ağabeyi Hayri Kodallı'dan aldı.^[2] Ortaokuldaki müzik öğretmeni İrfan Sarmer müzik yeteneğinin gelişmesine katkıda bulundu.^[3]

Konservatuvar Yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Ortaokulu Mersin’de bitiren Nevit Kodallı, 1939 yılında Ankara Devlet Konservatuvarı Kompozisyon bölümüne girdi. Necil Kazım Akses ile kompozisyon, Ferhunde Erkin’le piyano, Ernst Praetorius ve Hasan Ferit Alnar’la teori ve müzik tarihi çalıştı. Beste yapmaya konservatuvardaki öğrencilik yıllarında başlayan Kodallı'nın bir konserde seslendirilen ilk eseri 1942 yılında konservatuvarın son sınıfında iken piyano için yazdığı ve aynı yıl Bülent Arel tarafından seslendirilen "Ballad"'dır.^[1] Öğrencilik yıllarında piyanonun yanı sıra viyola, alto saksafon ve bağlama çalmayı öğrendi.^[1] Ancak asıl çalgısı piyano idi ve ilk bestelerini de piyano için besteledi. 1945 yılında sınıf atlama sınavı için bestelediği "Yaylı Çalgılar İçin Altılı", ertesi yıl Ankara Radyosu'nda seslendirildi. Öğrenciliği sırasında bestelediği eserler arasında büyük senfoni için "Do Majör Senfoni" (1946), yedi şiir üzerine yazdığı "7 poem" (1947) adlı eserler yer alır.

Paris’teki eğitimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Konservatuvarın ileri devresini 1947’de bitiren besteci, 1948’de Millî Eğitim Bakanlığı’nın açmış olduğu Avrupa Konkuru’nu birincilikle kazandı^[3] ve devlet bursuyla Fransa’ya gönderildi. Paris’te Ecole Normale de Musique’de Arthur Honegger’in kompozisyon, Jean Fournet’nin orkestra şefliği öğrencisi olarak çalışan Kodallı, ayrıca Nadia Boulanger’den özel dersler aldı.

Paris’te çok verimli bir dönem geçiren Kodallı’nın 1946'da bestelediği orkestra suiti, 1948'de Prag Senfoni Orkestrası tarafından seslendirildi. Paris'te tamamladığı "1. Senfoni", 1950'de Ankara'da Cumhur Filarmoni Orkestrası tarafından, 1949’da yine Paris’te şan ve piyano için bestelediği “Pastiches” (Benzetmeler) adlı eseri Aydın Gün tarafından Paris Radyosu’nda, "Yaylı Çalgılar için Sinfonietta" adlı eseri 1950'de Darmstad Opera Orkestrası tarafından seslendirildi. Hocası Ferhunde Erkin'e ithaf ettiği piyano eserini 1950 yılında tamamlayan besteci, Atatürk için bir oratoryo besteleme düşüncesi ile konservatuvarda edebiyat öğretmeni olan Cahit Külebi'den bir oratoryo metni istedi. Paris'teki öğrencilik döneminin sonunda kendisine ulaşan metni bestelemeyi 1951 sonlarında tamamladı.

Türkiye’ye Dönüşü[değiştir | kaynağı değiştir]

Kodallı, 1953 yılında Türkiye'ye döndü ve Ankara Devlet Konservatuvarı’nda kompozisyon öğretmenliğine getirildi. O yıl, Atatürk’ün naaşının Etnografya Müzesi’nden Anıtkabir’e nakli törenlerinde Cahit Külebi’nin bir şiiri üzerine bestelediği Atatürk Oratoryosu ilk kez seslendirildi. 1994 yılında kadar görev yaptığı konservatuvarda öğretmen olarak çağdaş Türk kompozitörlerden Doç.Turgay Erdener başta olmak üzere birçok ünlü bestecinin yetişmesini sağladı. 1989 – 1993 arasında okulun müzik ve müzikoloji bölümü başkanlığı yaptı.

1954 yılında Yapı Kredi Bankası’nın açtığı yarışmayı şan ve piyano için bestelediği “2 Lied” adlı eseri ile kazandı.^[3] Aynı yıl Orhan Asena’nın Gılgamış Destanı’ndan esinlenerek yazdığı, Cüneyt Gökçer’in sahneye koyduğu “Tanrılar ve İnsanlar” adlı tiyatro eserine sahne müziği yazdı.^[3] O yıl ayrıca Ankara Devlet Opera ve Balesi’nde orkestra şefi olarak görev yaptı.

1955 yılında Ankara Devlet Konservatuvarı’ndaki görevinden geçici olarak izin aldı ve Ankara Devlet Tiyatrosu’nda çalışmaya başladı. Bu kurumdaki görevi sırasında 250 sahne müziği yazarak bunların seslendirilmesini üstlendi. Bu çalışmalar ona opera bestelemek için gerekli deneyimi kazandırdı.^[3]

1955 – 1991 yılları arasında Ankara Devlet Opera ve Balesi’nde orkestra şefliği yaptı. Operada idari görevler de aldı. 1971 – 1981 yılları arasında Devlet Balesi’nde yönetmenlik yaptı.

Bestecilik Çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Besteci, ilk özgün operası Van Gogh’u 1956’da tamamladı. Eser, 1957’de sahnelendi. 1958’de Antigone adlı tiyatro eseri için bale-pandomim müziği yazdı; ancak eser sahnelenmedi.

1960 yılında Olcay Şıhman ile evlendi. Bu evlilikten Nihat (1962) ve Murat (1967) adlı iki oğlu dünyaya geldi. Nihat Kodallı tıp doktoru olurken, Murat Kodallı babası gibi meslek olarak müziği seçti.

Gılgamış Operası’nı 1960 yılında bestelemeye başlayan Kodallı, 1963 yılında eseri tamamladı; 1964 yılında ilk sahnelenişi gerçekleşti.

1967’de tekrar çalgı müziğine yöneldi. “İkinci Yaylı Sazlar Kuarteti"’ni ve Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası’nın siparişi üzerine “Telli Turna Suiti”’ni besteledi.

“Ebru” adlı piyano kanteti (1971), “Anıtkabir” ve ”Sultanahmet” adlı ses ve ışık gösterileri için müzikler (1972), “Güzelleme Suiti” (1973), “Cumhuriyet Kantatı” (1973), “Hürrem Sultan Balesi” (1976) , "Viyolonsel Konçertosu” (1983) çalgı müziği alanındaki başlıca yaratılarıdır.

2001 yılında A. Kadir Paksoy'un Hacı Bektaş Destanı üzerinde çalışmaya başladı ise de, bu oratoryo çalışması yarım kalmıştır.^[4]

Son Yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

1981 yılında Devlet Sanatçısı unvanı verilen Nevit Kodallı, 1985 yılında profesörlüğe yükseldi. 1980 yılından itibaren Çukurova Üniversitesi bünyesinde Kompozisyon Bölümü Kurulması için çabaladı ve 1989’da bölümün açılmasını sağladı. Aynı yıl Ankara’da Polifonik Korolar Derneği’ni kurdu.

Emekli olduktan sonra Mersin’e yerleşerek Çukurova Devlet Konservatuvarı’nda dersler verdi ve Mersin Filarmoni Derneği’nin danışmanlığını yaptı. Sanatçı, 1997'de Sevda-Cenap And Vakfı tarafından "Onur Ödülü Altın Madalyası" ile ödüllendirildi.^[5] Erdoğan Okyay tarafından hakkında "Nevit Kodallı: Türkülerden Oratoryoya" (1998),^[6] Evin İlyasoğlu tarafından Mersin'den Yükselen Çağdaş Bir Ses: Nevit Kodallı adlı kitap yazılmıştır.

1 Eylül 2009'da kalp krizi nedeniyle hayatını kaybetti. Cenazesi, Mersin Şehir Mezarlığı'na defnedildi.

Mersin Güzel Sanatlar Lisesi'ne bestecinin adı verilmiştir. Mersin Polifonik Korolar Derneği tarafından 1998'den bu yana düzenlenen Çoksesli Korolar Festivali, Nevit Kodallı'nın adını taşır.^[7]

Ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]

Fransa’nın edebiyat ve güzel sanatlar alanında sunulan "Officier" nişanı
1981: Türkiye Cumhuriyeti Devlet Sanatçısı unvanı
1997’de Sevda - Cenap And Müzik Vakfı’nın “Onur Ödülü Altın Madalyası"
Anadolu Üniversitesi Fahri doktora
Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Fahri doktora

Başlıca Yapıtları[değiştir | kaynağı değiştir]

Oratoryo ve Kantat[değiştir | kaynağı değiştir]

1950 - 1952 “Op. 13 Atatürk Oratoryosu”, soprano, tenor, bariton, koro ve büyük orkestra için, Cahit Külebi’nin şiiri üzerine, İlk seslendirme: Ankara Devlet Operası Solistleri ve Hans Herner yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası.
1973 “Op. 25 Cumhuriyet Kantatı”, solo tenor, koro ve orkestra için, ilk seslendirme: Hikmet Şimşek yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası. Solist: Cemil Sökmen

Opera ve Bale Müziği[değiştir | kaynağı değiştir]

1954 - 1956 “Op. 16 Van Gogh”, beş perde; solistler, koro ve orkestra için, ilk temsil: Ankara Devlet Operası, şef: Kodallı.
1962 - 1964 “Op. 19 Gılgamış”, dört perde; solistler, koro ve orkestra için, Orhan Asena’nın librettosu üzerine; ilk temsil: Ankara Devlet Opera ve Balesi, şef: Kodallı.
1958 “Op. 17 Antigone”, büyük orkestra için,
1976 “Op. 27 Hürrem Sultan”, büyük orkestra için, ilk seslendirme: Ankara Devlet Opera ve Balesi Orkestrası, şef: Nevit Kodallı

Orkestra Eserleri ve Konçertolar[değiştir | kaynağı değiştir]

1946 “Op. 5 Suit”, ilk seslendirme: Hans Rosbau yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası
1948 “Op. 9 Sinfonia (do majör), ilk seslendirme: Hans Rosbau yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası
1969 “Op. 22 Telli Turna”, küçük orkestra için “suit”, ilk seslendirme: Hikmet Şimşek yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası
1980 “Op. 24 Ebru”, “kentet”in orkestra düzenlemesi, ilk seslendirilme: Hikmet Şimşek yönetimindeki C.S.O. solist: Gülay Uğurata
1974 “Op. 26 Güzelleme”, küçük suit, ilk seslendirme: Ankara Halkevi Orkestrası
1983 “Op. 28 Viyolonsel Konçertosu”, ilk seslendirme: Hikmet Şimşek yönetimindeki C.S.O. solist: Ali Doğan

Oda Müziği ve Koro Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

1945 “Op. 3 Passacaglia ve fugue”, yaylılar orkestrası için
1945 “Op. 4 Sextet”, yaylı çalgılar için, ilk seslendirme: Ankara Radyosu, Orhan Borar, Fethi Kopuz, Behzat Şarıl, Naci Bolgi, Nusret Kayar, Enver Kakıcı
1947 “Op. 8 Kuartet No:1”, yaylılar için, ilk seslendirme: Tibor Varga Kuarteti, Darmstadt
1949 “Op. 10 Sinfoniette”, yaylılar orkestrası için, ilk seslendirme: Darmstadt Tiyatro Orkestrası, Şef: Herman Scherchen
1954 “Op. 15 Poema”, solo keman için, ilk seslendirme: Lico Amar, İsviçre Radyosu
1966 “Op. 21 Kuartet No:2”, yaylılar için, ilk seslendirme: Suna Kan, Ulvi Yüvelen, Ruşen Güneş, Doğan Cangal
1971 “Op. 23 Ebru”, piyanolu beşli, ilk seslendirme: Viyana Solistleri
1962 “Op. 20 Beş Halk Türküsü”, ilk seslendirme: Ankara Devlet Opera Korosu

Şan ve Piyano Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

1946 “Op. 7 Yedi Şarkı” ilk seslendirme: Evin Örge, Bülent Arel
1949 “Op. 11 Pastiches” ilk seslendirme: Radyo Paris, Solist: Aydın Gün
1954 “Op. 14 iki şarkı” ilk seslendirme: Cemil Sökmen
1958 “Op. 18 Garip Şarkılar Albümü” ilk seslendirme: Selim Ünokur ve Nevit Kodallı
1942 “Op. 1 Ballad”, ilk seslendirme: Bülent Arel
1945 “Op. 2 Piyano için Parçalar” ilk seslendirme: Nevit Kodallı
1950 “Op. 12 Sonat” ilk seslendirme: Nevit Kodallı
1946 “Op. 6 Ostinato”, çocuklar için ilk seslendirme: Nevit Kodallı

(Nevit Kodallı’nın ayrıca 250 dolayında tiyatro müziği, çok sayıda marş ve çocuk şarkısı vardır.)

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ ^a ^b ^c Sirel, Semin Süeda. "Nevit Kodallı'nın Türk Operasının Gelişimine ve Ulusumuz Evrensel Şan Repertuarına Katkıları" (PDF). Çukurıva Üniversitsi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, Adana 2005. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2016.
^ "Prof. Nevit Kodallı". T.C Kültür Bakanlığı Güzel Sanatlar Genel Müdürlüğü web sitesi. 9 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2016.
^ ^a ^b ^c ^d ^e Unakıtan, Özhan. "Nevit Kodallı'nın yaratıcılığında Türk müziğinin etkileri". Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, 2006. 9 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2016.
^ "Klasik Türk müziği dedikleri meyhane edebiyatı". Hürriyet gazetesi 3 Eylül 2001. 21 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2016.
^ Vakfı, Sevda-Cenap And Müzik. "Altın Madalya". Sevda - Cenap And Müzik Vakfı. 26 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2023.
^ Vakfı, Sevda-Cenap And Müzik. "Türkülerden Orotoryaya │ Nevit KODALLI". Sevda - Cenap And Müzik Vakfı. 2 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2023.
^ "MPKD 16.Nevit Kodallı Çok Sesli Korolar Şenliği". Citymersin.com sitesi, 15.05.2015. 9 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2016.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Aslı Karaca, Nevit Kodallı’nın Tüm Müziklerinin Ayrıntılı İncelenmesi ve Değerlendirilmesi, Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kompozisyon ve Orkestra Şefliği Anasanat Dalı Yüksek Lisans Tezi, Mersin, 2008
Metin And, 50 years of Turkish ballet, Turkish culture.org sitesi 18 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Facebook.com Prof. Nevit Kodallı Sayfası
Atatürk Oratoryosu, Ankara Devlet Opera ve Balesi (mp3) 26 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[semin-1] Sirel, Semin Süeda. "Nevit Kodallı'nın Türk Operasının Gelişimine ve Ulusumuz Evrensel Şan Repertuarına Katkıları" (PDF). Çukurıva Üniversitsi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, Adana 2005. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2016.

[guzelsanat-2] "Prof. Nevit Kodallı". T.C Kültür Bakanlığı Güzel Sanatlar Genel Müdürlüğü web sitesi. 9 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2016.

[ozhan-3] Unakıtan, Özhan. "Nevit Kodallı'nın yaratıcılığında Türk müziğinin etkileri". Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, 2006. 9 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2016.

[4] "Klasik Türk müziği dedikleri meyhane edebiyatı". Hürriyet gazetesi 3 Eylül 2001. 21 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2016.

[5] Vakfı, Sevda-Cenap And Müzik. "Altın Madalya". Sevda - Cenap And Müzik Vakfı. 26 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2023.

[6] Vakfı, Sevda-Cenap And Müzik. "Türkülerden Orotoryaya │ Nevit KODALLI". Sevda - Cenap And Müzik Vakfı. 2 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2023.

[7] "MPKD 16.Nevit Kodallı Çok Sesli Korolar Şenliği". Citymersin.com sitesi, 15.05.2015. 9 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2016.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

g t d Türkiye Cumhuriyeti Kültür ve Turizm Bakanlığı devlet sanatçıları
1970–1979	Adnan Saygun Necil Akses Ulvi Cemal Erkin Mithat Fenmen İlhan Usmanbaş Gülay Uğurata İdil Biret Suna Kan Ayla Erduran Ayşegül Sarıca Verda Erman (1971)
1980–1989	Nevit Kodallı Cemal Reşit Rey Hikmet Şimşek Gürer Aykal İsmail Aşan Tunç Ünver Cüneyt Gökçer Yıldız Kenter Meriç Sümen Suna Korat (1981) Nevzad Atlığ Ayhan Baran Vasfi Rıza Zobu Bedia Muvahhit Mükerrem Berk Gülsin Onay Ayten Gökçer (1987) Aydın Gün Leyla Gencer (1988)
1990-1999	Necdet Yaşar İsmail Baha Sürelsan Alâeddin Yavaşca Zeki Müren Teoman Önaldı Yesari Asım Arsoy Sâdi Yâver Ataman Nida Tüfekçi Mustafa Geceyatmaz Mustafa Turan Barış Manço Hüseyin Sermet Güher Pekinel Süher Pekinel Okan Demiriş Mete Uğur Macide Tanır Bozkurt Kuruç Osman F. Seden Türkan Şoray Hülya Koçyiğit Orhan Şaik Gökyay Tarık Buğra Attilâ İlhan Ali Avni Çelebi Sabri Berkel Turan Erol Devrim Erbil Hüseyin Anka Özkan Sadi Diren (1991) Müzeyyen Senar Mehveş Emeç Şefika Kutluer Tekin Akmansoy Muazzez Abacı Metin Akpınar İzzet Altınmeşe Selmi Andak Avni Anıl Nezihe Araz Muzaffer Arıkan Orhan Asena Semih Balcıoğlu Recep Bilginer Ali Can Koral Çalgan İnci Çayırlı Merih Çimenciler Ali Doğan Haldun Dormen Armağan Elçi Erol Erdinç Özdemir Erdoğan Musa Eroğlu Muazzez Ersoy Semiha Berksoy Zeki Alasya Mengü Ertel Orhan Gencebay Nurşen Girginkoç Rengim Gökmen Ruşen Güneş Fahrettin Güven Nedret Güvenç Fikret Hakan Selahattin İçli Selim İleri Çolpan İlhan Yekta Kara Cemil Karababa Müşfik Kenter Kayıhan Keskinok Levent Kırca Atilla Manizade Yusuf Nalkesen Tankut Öktem Gazanfer Özcan Ahmet Özhan Münir Özkul Sezen Cumhur Önal Kutlu Payaslı Ajda Pekkan Ali Poyrazoğlu Ozan Sağdıç Mustafa Sağyaşar Samime Sanay Emel Sayın Timur Selçuk Nedret Selçuker Nesrin Sipahi Ferit Sıdal Kâmil Sönmez Muammer Sun Gülriz Sururi Dinçer Sümer Şener Şen Ziya Taşkent Orhan Taylan Okay Temiz Zekai Tunca Neriman Altındağ Tüfekçi Dilek Türker Nejat Uygur Necdet Varol Gönül Yazar Jale Yılmabaşar Nilüfer Yumlu Metin Yurdanur Gülşen Tatu (1999)

Nevit Kodallı nedir?, Nevit Kodallı anlamı nedir?, Nevit Kodallı ne demektir?