Siyaset bilimi, politika bilimi ya da politoloji, siyasi teorileri ve siyasi teorilerin pratiklerini inceleyen, siyasi sistemler ve siyasi davranışlar alanıyla ilgilenen bir sosyal bilim alanıdır.

Siyaset biliminin alanları[değiştir | kaynağı değiştir]

Siyaset bilimi geçmişte dar anlamda devlet ve iktidar kavramları üzerine araştırmalar yapmaktayken günümüzde, siyasi kararların tahlili, sosyal grupların karar ve etki ilişkilerindeki rolü, siyasi katılma, toplumsal yapı ve iktidar ilişkisi, devletin kökeni, siyasi değişme ve gelişme gibi konuları da incelemektedir.

Siyaset bilimi, karşılaştırmalı siyaset, siyasi ekonomi, uluslararası ilişkiler, siyaset teorisi, kamu yönetimi, kamu politikası ve siyasal metodoloji dahil olmak üzere çok sayıda alt alanı kapsar. Ayrıca, ekonomi, hukuk, sosyoloji, tarih, felsefe, beşeri coğrafya, gazetecilik, siyasal antropoloji ve sosyal politika alanlarıyla da ilgilidir ve bunlardan yararlanır.

Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]

"siyaset bilimi" terimi sosyal bilimlerin ayrı bir alanı olarak geç kavramlaşmış bir alan olsa da siyasal iktidarı ve tarih üzerindeki etkilerini analiz etmek için Antik Çağ'dan beri var olan bir olgudur. Bununla birlikte "siyaset bilimi" konuları, siyaset felsefesi içinde incelenmiştir. Modern disiplinin içinde ahlakî felsefe, siyasi ekonomi, siyasi teoloji, tarih, olması gerekenlerin normatif olarak belirlenmesi ile ideal devletin özelliklerinin ve işlevlerinin tümdengelimiyle uğraşan diğer alanlar olmak üzere bir dizi öncüleri bulunmaktadır.

Metodoloji[değiştir | kaynağı değiştir]

Siyaset bilimi metodolojik olarak çeşitlidir ve psikoloji, sosyal araştırma ve bilişsel sinirbilimden kaynaklanan birçok yöntemi benimser. Yaklaşımlar pozitivizm, yorumculuk [en], rasyonel seçim teorisi, davranışçılık, yapısalcılık, postyapısalcılık, felsefi gerçekçilik, tarihsel kurumsallık [en] ve çoğulculuğu içerir. Siyaset bilimi, sosyal bilimlerden biri olarak, araştırmalarında ihtiyaç duyduğu yöntem ve teknikleri kullanır: Tarihsel belgeler ve resmi kayıtlar gibi birincil kaynaklar, bilimsel dergi makaleleri, araştırma anketleri, istatistiksel analiz, vaka çalışmaları, deneysel araştırma ve model oluşturma gibi ikincil kaynaklardan yararlanılır.

Siyaset bilimi, esasen siyasetin herhangi bir yönüyle insan davranışı üzerine bir çalışma olduğu için, kontrollü ortamlarda gözlemlerin yeniden üretilmesi veya kopyalanması çoğu zaman zordur, ancak yine de deneysel yöntemler giderek yaygınlaşmaktadır.^[1] Amerikan Siyaset Bilimi Derneği eski başkanı Abbott Lawrence Lowell, "Deney yapmanın olanaksızlığı ile sınırlıyız. Politika deneysel bir bilim değil, gözlemsel bir bilimdir." diyerek bu zorluğa atıfta bulunmuştur.^[2] Bu nedenle siyaset bilimcileri, kalıpları belirlemek, genellemeler yapmak ve siyaset kuramları oluşturmak için tarihsel olarak siyasal seçkinleri, kurumları, birey ve grup davranışlarını gözlemlemişlerdir.

Uluslararası ilişkiler[değiştir | kaynağı değiştir]

Uluslararası alanda faaliyet gösteren aktörler arasındaki ilişkileri inceleyen bilim dalıdır. Uluslararası ilişkiler bir bilim olarak 1919'da, Galler'in Aberystwyth kentinde doğmakla birlikte ilk yıllarında Britanya'da gelişmiştir. Bu dönemde disipline hakim ekol, idealizmdir. Savaş sonrası ağırlık merkezi ABD'ye kaymış, hakim paradigma da realizm olmuştur. 1960'lardaki davranışsalcı devrimden etkilenen disiplin daha sonraları pek çok altdala ayrılmıştır. Günümüzde postmodern yaklaşım tarzının benimsenmesiyle uluslararası ilişkiler farklı bir boyut kazanmış, devletler politika üretirken bireysel açılımlara yer vermeye başlamıştır. Liberalizm ve neo-realizmden sonra konstrüktivizm, postyapısalcılık ve bağımlılık çalışmaları en önemli ekolleri ortaya çıkarmıştır. Ayrıca Neo-Gramscian okulunda uluslararası ilişkiler kritik bir bakış açısıyla incelenmektedir.

Krizlerin öngörülmesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Siyasal geçişler teorisinin^[3] analiz ve krizleri tahmin etme yöntemleri,^[2] siyaset biliminin önemli bir bölümünü oluşturur.^[4] Kritik geçişleri tahmin etmek için çeşitli genel kriz göstergeleri ve yöntemler önerilmiştir.^[5] Bunlar arasında, kriz beklentisi için krizin istatistiksel bir göstergesi, eş zamanlı varyans artışı ve korelasyonlar önerilmiştir ve çeşitli alanlarda başarılı bir şekilde kullanılabilmektedir.^[6] Siyasi krizlerin erken teşhisi için uygulanabilirliği, 2014 Ukrayna ekonomik ve siyasi krizinden önceki uzun süren stres döneminin analizi ile kanıtlanmıştır. Kriz öncesi yıllarda Ukrayna toplumundaki 19 adet büyük halk korkusu arasındaki toplam korelasyonda (yaklaşık %64 oranında) ve ayrıca istatistiksel dağılımında (%29 oranında) eşzamanlı bir artış oldu.^[7] Bazı büyük devrimlerin paylaştığı bir özellik, tahmin edilememeleri olmakla birlikte, krizlerin ve devrimlerin kaçınılmazlığının görünmesi teorisi de geliştirildi.^[8]

Yakın dönemdeki gelişmeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Siyaset biliminin matematikleştirilmesi olarak adlandırılan yönteme tepki olarak 2000 yılında doğan Perestroyka Hareketi [en], siyaset biliminde çoklu metodoloji ve yaklaşımlarla çalışılması gerektiğini ve disiplinin dışındaki alanlarla daha uyumlu olunmasını savunarak öne çıktılar.^[9]

Bazı evrimsel psikoloji teorileri, insanların siyasetle uğraşmak için oldukça gelişmiş bir dizi psikolojik mekanizma geliştirdiğini iddia ettiler. Bununla birlikte, bu mekanizmalar, günümüz dünyasındaki büyük siyasi yapıları değil, aile ortamı gibi küçük grup siyasetiyle ilgilenmek için gelişti. Bunun, mevcut siyasetin birçok önemli özelliğini ve sistematik bilişsel önyargıları açıkladığı ileri sürülmektedir.^[10]

Çalışma alanları[değiştir | kaynağı değiştir]

Konuyla ilgili İngilizce yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Konuyla ilgili Türkçe kitaplar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]