Bu maddedeki üslubun, ansiklopedik bir yazıdan beklenen resmî ve ciddi üsluba uygun olmadığı düşünülmektedir. Maddeyi geliştirerek ya da konuyla ilgili tartışmaya katılarak Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.

Otho
Augustus
7. Roma İmparatoru
Hüküm süresi	15 Ocak 69 – 16 Nisan 69
Önce gelen	Galba
Sonra gelen	Vitellius
Doğum	25 Nisan 32 Ferentium
Ölüm	16 Nisan 69 Roma
Eş(ler)i	Poppea Sabina
Tam adı Publius Septimius Geta
Babası	Lucius Otho
Annesi	Terentia Albia

Marcus Salvius Otho (25 Nisan 32 – 16 Nisan 69). 15 Ocak - 16 Nisan 69 arası Roma İmparatoru, Dört İmparator Yılı'nın ikinci imparatoru.

Doğumu ve soyu[değiştir | kaynağı değiştir]

Otho, eski ve soylu bir Etrüsk kökenli aileden gelmektedir. Ailesi Etruria soyundan gelmekte olup Ferentium'da, günümüzdeki adıyla Ferento, Viterbo yakınlarında yerleşiktir. Babası Lucius Otho, Roma ordusunda savaşmış bir savaşçıdır. Annesi ise soylu olmayan bir aileden gelmekte olup Marcus Salvius Otho'dur. Otho'nun annesinin belki de köle olarak doğduğu söylenmektedir. Otho, Marcus Salvius Otho'nun oğludur ve babası sayesinde Livia'nın, yani Roma İmparatoru Augustus'un karısının evinde büyümüştür. Otho, praetor (yargıç) unvanına yükselmiş olsa da daha ileri gitmemiş ve Augustus'un etkisiyle senatörlük unvanını kazanmıştır.

Gençliği[değiştir | kaynağı değiştir]

Geleceğin İmparatoru, ilk olarak Nero'nun etrafını saran en kayıtsız ve savurgan genç asillerden biri olarak ortaya çıkar. Bu arkadaşlık 58'de Poppea Sabina adlı bir kadın tarafından sona erdirilecektir. Otho güzel karısını, yine onun ısrarı üzerine imparatorla tanıştırdı, bundan sonra başlayan ilişki sonunda onun ölümü olacaktı. Onun metresi olarak durumunu sağlamlaştırdıktan sonra, Otho'dan boşandı ve onu uzak bir eyalet olan Lusitania'yaya göndertti.

Otho, Lusitania'da yaklaşık on yıl kaldı ve eyaleti o dönem için alışılmadık biçimde ılımlı yönetti. 68'de komşu eyalet Hispania Tarraconensis'in valisi Galba, Nero'ya karşı isyan başlattı ve Otho ona Roma yolunda eşlik etti. Onu bu yöne belki de Nero'dan gördüğü muameleye içerlemiş olması zorlamıştır ama bu neden kişisel hırsına çok önceden eklenmişti. Galba çocuksuzdu, yaş olarak da ilerlemişti ve Otho, astrologların öngörülerinin de cesaretlendirmesi ile onun halefi olmaya talip oldu. Galba'nın favorilerinden Titus Vinius'la, onun desteğini sağlamak için kızıyla evlenmeyi içeren gizli bir antlaşma yaptı. Her nasılsa, Ocak 69'da Galba'nın yasal evlatlığı Lucius Calpurnius Piso Licinianus yüzünden umutları suya düştü.

Otho için hiçbir şey değişmedi. Finansal durumunun kötülüğüne rağmen, eski savurganlıklarına teşekkür ederek, Praetorian muhafızlar'ın yirmi üç askerinin hizmetini satın alacak kadar parayı bulabildi. 15 Ocak sabahında, (Piso'nun evlatlık edinilmesinden sadece beş gün sonra), Otho her zamanki gibi İmparatora saygılarını sunmak için törene katıldı ve ardından kişisel işlerini mazeret göstererek hızlı bir şekilde suç ortaklarıyla buluşmak için huzurdan ayrıldı. Kendisine Praetorian kampına kadar eşlik edildi, kısa bir şaşırma ve karasızlığın ardından İmparator olarak selamlandı.

Forum'a geri döndü ve Kapitol'un eteklerinde kaynağı belirsiz bir ihanet söylentisiyle uyarılmış olan Galba tarafından karşılandı, kalabalık meraklı vatandaşlar muhafızların kışlasının yolu üzerinde toplanmışlardı. Palatine'de görevli olan ve İmparatora eşlik eden cohort, birdenbire onu terk etti. Galba, yeni evlatlık edinilmiş oğlu Piso ve diğerleri Praetorianlar tarafından öldürüldüler. Otho kampa zaferle döndü ve aynı gün usulüne uygun olarak senatör'ler tarafından Augustus, "tribunal (kanun koyucu) güç" ve "principate" (devletin başı)'e ait asaletler verildi. Otho başarısını, Pretorian muhafızların ve ordunun geri kalanının, Galba'nın yönetime ulaşmasına yardım ettikleri için bekledikleri altını reddetmesi sonucu ona gücenmelerine borçluydu. Aynı zamanda şehir halkı da Galba'yla mutlu değildi ve Nero'nun anısını sevgiyle anıyorlardı. Otho'nun İmparator olarak ilk icraatı olanlar konusunda unutkan olmadığını gösterdi.

Zayıflama ve düşüş[değiştir | kaynağı değiştir]

Nero Cognomen'i halkın bağrışları arasında ona tevdi edildiğinde kabul etti ya da kabul etmiş gibi göründü, kimileri onun göreceli gençliği ve dış görünüşünün kadınsılığı ile kaybettikleri gözdelerini hatırlamışlardı. Nero'nun heykelleri yeniden dikildi, azat edilmiş köleleri ve ev halkından görevliler işlerine iade edildi ve Altın Ev'in bitirilmesi niyeti ilan edildi. Aynı zamanda daha ağır başlı ve saygıdeğer vatandaşların korkuları Otho'nun adaletli yönetim niyetinin liberal sözleriyle ve sadık Galba taraftarı atanmış Konsül, Marius Celsus'a karşı sağ görülü merhameti ile teskin edildi.

Ancak Otho'nun politikasındaki her gelişme önceden, Otho tarafından Galba'nın özel yazışmaları okunarak kontrol edildi ve birkaç lejyon tarafından imparatorluğu ilan edilen, Aşağı Rhine eyaleti orduları komutanı Vitellius'un Cermanya'daki devriminin yayıldığını ve İtalya üzerine yürüyüşe başladığını fark etti. Otho'nun İmparatorluğu paylaşma yönündeki boşuna bir gönül alma denemesinin Vitellius tarafından reddedilmesi üzerine Otho, beklenmeyen bir dinçlikle savaş hazırlıklarına başladı. Uzak eyaletlerde, yönetimini kabul etmiş olanlardan biraz destek beklenebilirdi ama Dalmatia, Pannonia ve Moesia lejyonları onun tarafında olmaya istekliydiler, pretorian cohort'ların kendileri oldukça kuvvetli bir güçtü ve becerikli Roma Donanması ona İtalyan denizlerinin hakimiyetini veriyordu.

Donanma önce Ligurya'nın koruması için sevk edildi ve 14 Mart'ta Otho, şaşırmadığı kehanet ve kerametlerle, Vitellius'un birlikleri İtalya'ya girmeden önce durdurmayı umut ederek askerlerinin başında kuzeye doğru yürüyüşe başladı. Ama bunun için çok geç kalmıştı ve yapabileceği tek şey kuvvetleri Placentia'ya göndermek ve Po Nehri hattını tutmaktı. Otho'nun yetenekli muhafızları Placentia'yı Aulus Caecina Alienus'a karşı başarılı bir biçimde savundular ve generali Cremona'ya geri çekilmeye mecbur bıraktılar. Ancak Fabius Valens'in gelişi olayın gidişatını değiştirdi.

Vitellius'un komutanları, kesin sonucu getirecek bir çarpışmaya Bedriacum Savaşı'na karar verdiler ve planları Otho'nun karargahına hakim olan bölünmüş ve kararsız danışmanlarca istemeden de olsa destekledi. Deneyimli subaylar en azından Dalmatia'daki lejyon gelene kadar bir çarpışmadan kaçınılmasının önemine dikkat çektiler. Ama İmparatorun kardeşi Titianus ve Pretorian Muhafızların başı Proculus'un düşüncesiz aceleciliğine Otho'nun ateşli sabırsızlığı da eklenince bütün karşı fikirler reddedildi ve Otho, Po Nehrinin güney kıyılarındaki Brixellum'da hatırı sayılır bir ihtiyat kuvveti bırakarak derhal ilerlemeye karar verdi. Bu karalar alındığında Otho'nun ordusu çoktan Po nehrini geçmiş ve Bedriacum'da (ya da Betriacum) Dalmatia lejyonlarının geleceği yol üzerinde, Via Postumiadaki küçük bir köyde karargahını kurmuştu.

Bedriacum'daki kampı koruması için bırakılan güçlü ihtiyatların ayrılmasından sonra, Otho'nun kuvvetleri Cremona yönünden Via Postumia bölgesine doğru ilerlemeye başladılar. Bu şehre kısa bir mesafede beklenmedik bir şekilde Vitellius'un kuvvetleriyle çarpışmaya girdiler. Otho'nun kuvvetleri, Vitellius birlikleri daha avantajlı olmasına rağmen, ölesiye çarpıştılar, ancak sonunda düzensiz olarak Bedriacum'daki karargâhlarına çekilmek zorunda kaldılar. Ertesi gün muzaffer Vitellius'un birlikleri onları takip ettiler ama bu sadece hevesi kırılmış düşmanlarıyla koşulları konuşmak, kamplarına dost olarak girebilmek içindi.

Brixellum'da savaşın haberinin ulaşması sonrasında; Otho hala en güçlü birliklerin başındaydı, Dalmatian lejyonu Aquileia'ya ulaşmıştı ve askerlerinin ve subaylarının morali bozulmamıştı. Ama savaş kararı almasını kendi sabırsızlığı hızlandırdı. Veda yemeğindeki bir konuşmada bunları açıklarken şöyle der "herkesin bir kişi için ölmesi, bir kişinin herkes için ölmesinden daha uzundur" (Dio, LXIV.1310 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.) ve dinlenmek için bir köşeye çekildi. Sabah erkenden kendini yastığının altında sakladığı bir kamayla kalbinden hançerledi ve hizmetkârları odaya girdiğinde öldü. Cenaze töreni onun istediği gibi yapıldı. Brixellum'da onuruna bir mezar anıtı dikildi ve basit bir yazıt eklendi, "Diis Manibus Marci Othonis".

Öldüğünce hayatının otuz yedinci yaşında, saltanatının doksan beşinci günündeydi. Bu yüzden Sikkeleri nadir bulunur.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Wikimedia Commons'ta Otho ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

• Life of Otho10 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Suetonius; İngilizce çeviri ve Latince orijinali)
• Life of Otho1 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Plutarch; İngilizce çeviri)
• Cassius Dio, Book 6429 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Tacitus, Histories (esp. 1.1225 Mayıs 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 1.2125 Mayıs 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.–9018 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
• John Donahue Biyografisi De Imperatoribus Romanis24 Şubat 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Otho12 Şubat 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Mahlon H. Smith'e ait tarihi kaynak kitabı maddesi

Siyasi görevi
Önce gelen: Galba	Roma İmparatoru 69	Sonra gelen: Vitellius