Kazakistan coğrafyası

Kazakistan, Orta Asya ve Doğu Avrupa'da 48°N 68°E / 48°K 68°D / 48; 68 koordinatlarında yer almaktadır. Yaklaşık 2.724.900 km² bir alana sahip olan Kazakistan, diğer dört Orta Asya ülkesinin toplam büyüklüğünün iki katından ve Alaska'dan %60 daha büyüktür. Ülke güneyde Türkmenistan, Özbekistan ve Kırgızistan ile; Kuzeyde Rusya; Batıda Hazar Denizi; Doğuda ise Çin'in Sincan Uygur Özerk Bölgesi ile sınır komşusudur.

Topografi ve drenaj[değiştir | kaynağı değiştir]

Kazakistan içinde önemli topografik farklılıklar vardır. En yüksek nokta, deniz seviyesinden 7.010 m yükseklikte, Tanrı Dağları sırasındaki Kırgız sınırında bulunan Han Tengri dağının tepesidir; en alçak nokta, Hazar Denizi'nin doğusundaki Mangistav ilinde, deniz seviyesinin 132 m altındaki Karagiye depresyonunun dibidir. Ülkenin büyük bir bölümü deniz seviyesinin 200–300 m arasında yer alır, ancak Kazakistan'ın Hazar kıyısı Dünya üzerindeki en düşük rakımlardan bazılarını içerir. Tanrı Dağları'ndaki (ve Kırgızistan ve Çin sınırındaki) zirve Han Tengri, 6.995 m ile Kazakistan'ın en yüksek rakımıdır. Altay ve Tanrı sıradağlarının zirvelerinin çoğu yıl boyunca karla kaplıdır. Buradaki karların erimesi, Kazakistan'ın tatlı su nehirlerinin, akarsularının ve göllerinin çoğunun kaynağını oluşturur. Bazı kısımları Kazakistan'dan geçen Tobol, İşim ve İrtiş nehirleri haricinde, Kazakistan'ın tüm nehirleri ve akarsuları kara ile çevrili sistemlerin parçasıdır. Ya Hazar Denizi gibi izole edilmiş su kütlelerine akarlar, ya da Kazakistan'ın merkezi ve güneyindeki bozkır ve çöllerde kaybolurlar. En büyük üç su kütlesi doğuda kısmen taze, kısmen tuzlu bir göl olan Balkaş Gölü, Almatı yakınlarında, Hazar Denizi ve Aral Denizi'dir ve bunların tümü kısmen Kazakistan içinde yer alır.

Kazakistan topraklarının yaklaşık yüzde 9.4'ü, özellikle kuzeyde veya batıda Ural Nehri havzasında, karma çayır ve orman veya ağaçsız çayırdır. Ülkenin dörtte üçünden fazlası, batının tamamı ve güneyin çoğu dahil olmak üzere ya yarı sert (%33.2) ya da çöldür (%44). Bu bölgelerdeki arazi çıplak, erozyona uğramış, parçalanmış dağlık arazilerdir.

İklim[değiştir | kaynağı değiştir]

Kazakistan'ın iklimi karasal, biraz da kuraktır. Yaz aylarında ortalama sıcaklık 30 °C'nin üzerinde ve kışın ortalama -20 °C'nin üzerindedir.^[1]

Aşağıda görülen iklim çizelgeleri, ülkenin iki farklı bölgesini temsil eden iki zıt şehirden (kendi tablolarıyla birlikte) alınan, ülkenin farklı iklimlerinin bazı dikkate değer örnekleridir; Ülkenin batısındaki Aktau ve Hazar Denizi kıyısı farklı bir soğuk çöl iklimi ve soğuk yarı kurak iklime sahipken, Kızılyar ülkenin geri kalanına özgü bir iklime sahiptir; Eşit olmayan yağış dağılımı ve mevsimler arasındaki şiddetli sıcaklık aralıkları ile bilinen nemli karasal iklimin aşırı bir varyasyonu.

Ülkenin nispeten düşük yağış oranlarına ve kurak coğrafyasına (bazı kısımlarında) rağmen, zaman zaman şiddetli yağışlar ve eriyen kardan kaynaklanan ilkbahar selleri ülkenin kuzey ve orta bölgelerinde olağan dışı değildir. Nisan 2017'de, ortalamanın yüzde 60'ını aşan kar hacimlerinin bırakıldığı bir kışı takiben, şiddetli yağışlar büyük ölçüde hasara yol açtı ve binlerce insanı geçici olarak yerinden etti.^[2]

İklim diyagramı: Aktau (Hazar Denizi kıyısı)
O	Ş	M	N	M	H	T	A	E	E	K	A
8 1 -2	9 2 -2	15 6 1	17 14 7	20 22 15	16 26 19	16 29 22	16 28 21	17 23 16	16 16 9	16 9 3	16 3 0
sıcaklık (°C) • yağış (mm)

İklim diyagramı: Petropavl (Kuzey Kazakistan)
O	Ş	M	N	M	H	T	A	E	E	K	A
22.0 -12 -20	17.0 -10 -19	16.0 -3 -13	22.0 9 -1	31.0 19 6	37.0 25 12	66.0 26 14	47.0 23 12	33.0 16 6	30.0 8 -0	30.0 -4 -11	27.0 -10 -18
sıcaklık (°C) • yağış (mm)

Çevre sorunları[değiştir | kaynağı değiştir]

Kazakistan'ın çevresi insan faaliyetlerinden büyük zarar gördü. Kazakistan'daki suyun çoğu endüstriyel atıklar, pestisit ve gübre artıkları ve bazı yerlerde radyoaktif elementlerle kirlenmektedir. En göze çarpan hasar, 1970'lerde Superior Gölü dışındaki Kuzey Amerika'daki Büyük Göller'den daha büyük olan Aral Denizi'nde olmuştur. Tek önemli kollar olan Seyhun ve Ceyhun (komşu Özbekistan'dan Aral'a ulaşan) üzerindeki sulama ve diğer talepler hızla arttığında deniz hızla küçülmeye başladı. Sovyet döneminde Kazakistan, Tacikistan ve Kırgızistan'dan su alırken, karşılığında Özbekistan, Türkmenistan ve Kazakistan da bu iki ülkeye petrol ve gaz sağladı. Ancak, Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra bu sistem çöktü ve bu sistemi değiştirmek için herhangi bir plan yapılmadı. Uluslararası Kriz Grubu'nun yaptığı araştırmaya göre, Orta Asya'nın karşılıklı kaynak paylaşımına ihtiyaç duymasına rağmen bu sorunu çözmek için çok az siyasi irade var. 1993 yılına gelindiğinde Aral Denizi, üç bağlantısız bölüme ayrılma sürecinde hacminin tahmini yüzde 60'ını kaybetti. Tuzluluk oranının artması ve habitatın azalması, Aral Denizi'ndeki balıkların ölmesine yol açtı, dolayısıyla bir zamanlar aktif olan balıkçılık endüstrisini yok etti ve uzaklaşan kıyı şeridi, eski Aralk limanını su kenarından yetmiş kilometreden fazla uzakta bıraktı. Bu büyük su kütlesinin tükenmesi, bölgedeki sıcaklık değişimlerini artırdı ve bu da tarımı etkiledi. Bununla birlikte, rüzgarın Himalaya Dağları ve Büyük Okyanus kadar uzağa taşıdığı bilinen tuz ve böcek ilacı yüklü topraktan çok daha büyük bir tarımsal etki geldi. Bu yoğun tuzlu toprağın yakın tarlalarda birikmesi onları etkili bir şekilde sterilize eder. Kanıtlar, tuzların, böcek ilaçlarının ve kimyasal gübre kalıntılarının da eski Aral Denizi çevresindeki insan yaşamını olumsuz etkilediğini göstermektedir; Bölgedeki bebek ölümleri, 1991'deki yüzde 2.7'lik ulusal oranla karşılaştırıldığında yüzde 10'a yaklaşmaktadır.

Kazakistan (üstte) ve Kırgızistan'ın (altta) bazı bölümleri. Görüntünün tepesindeki göl Balkaş Gölü.

Aksine, Hazar Denizi'nin su seviyesi, bilim adamlarının tam olarak açıklayamadığı nedenlerle 1978'den beri istikrarlı bir şekilde yükseliyor. Denizin kuzey ucunda, Atırau Eyaletinde 10.000 km²'den fazla arazi sular altında kaldı. Uzmanlar, mevcut artış oranları devam ederse, kıyı kenti Atırau, diğer yerleşim yerleri ve Kazakistan'ın Hazar petrol sahalarının birçoğunun yakında sular altında kalabileceğini tahmin ediyor.

Rüzgar erozyonu, geniş ölçekli kurak arazide buğday tarımının başlatılması nedeniyle cumhuriyetin kuzey ve orta kesimlerini de etkiledi. 1950'lerde ve 1960'larda, Kruşçev'in Bakir Topraklar Projesi'nin bir parçası olarak Kazakistan'ın geniş arazilerinin sürülmesiyle çok fazla toprak kaybedildi. 1990'ların ortalarında, cumhuriyetin otlak arazisinin tahmini yüzde 60'ı çölleşmenin çeşitli aşamalarındaydı.

Endüstriyel kirlilik, eskiyen fabrikaların havaya ve yeraltı sularına büyük miktarlarda filtrelenmemiş kirletici pompaladığı Kazakistan'ın imalat şehirlerinde daha büyük bir endişe kaynağıdır. Eski başkent Almatı, kısmen özel otomobil sahipliğindeki bağımsızlık sonrası patlama nedeniyle özellikle tehdit altında.

Kazakistan'a yönelik en büyük çevresel tehdit, özellikle Sovyetler Birliği'nin 116'sı yer üstünde olmak üzere yaklaşık 500 nükleer silahı test ettiği kuzeydoğudaki Semey (Semipalatinsk) bölgesinde radyasyondan geliyor. Genellikle, bu tür testler yerel halkı tahliye etmeden ve hatta yerel halkı uyarmadan gerçekleştirildi. Nükleer testler 1990 yılında durdurulmasına rağmen, bölgede radyasyon zehirlenmesi, doğum kusurları, şiddetli anemi ve löseminin çok yaygın olduğu düşünülüyor.^{[kaynak belirtilmeli]}

Bazı göze çarpan istisnalar dışında, sözde hizmet Kazakistan'ın ekolojik sorunlarına verilen birincil resmi yanıt olmuştur. Şubat 1989'da, Sovyet nükleer testine muhalefet ve Kazakistan'daki olumsuz etkileri, cumhuriyetin en büyük ve en etkili taban hareketlerinden biri olan Nevada-Semipalatinsk'in Kazak şair ve halk figürü Olcas Süleymenov tarafından kurulmuş olmasına yol açtı. Hareketin varlığının ilk haftasında Nevada-Semipalatinsk, Kazakistan'daki nükleer testlerin sona ermesini talep eden Mihail Gorbaçov'a bir dilekçe ile Kazakistanlılardan tüm etnik gruplardan iki milyondan fazla imza topladı. Bir yıllık gösteri ve protestoların ardından, test yasağı 1990'da yürürlüğe girdi. 1996 yılında yürürlükte kalmasına rağmen, 1995 yılında en az bir patlamamış cihazın hala Semey yakınlarında olduğu bildiriliyordu.

Nevada-Semipalatinsk, başlıca ekolojik hedefine ulaşıldığında, daha genel bir siyasi harekete dönüşmek için çeşitli girişimlerde bulundu; geniş bir ekolojik veya "yeşil" gündem izlememiştir. Çok küçük bir yeşil parti olan Tabigat, 1994 parlamentosundaki siyasi muhalefetle ortak davada bulundu.

Kazakistan hükûmeti, ayrı bir radyoekoloji idaresi ile bir Ekoloji ve Biyo-Kaynaklar Bakanlığı kurdu, ancak bakanlığın programları yetersiz finanse ediliyor ve düşük öncelik veriyor. 1994 yılında bütçelenen fonların yalnızca yüzde 23'ü aslında çevresel programlara tahsis edildi. Birçok resmi toplantı ve konferans düzenleniyor (300'den fazlası sadece Aral Denizi sorununa ayrıldı), ancak çok az pratik program faaliyete geçti. 1994 yılında Dünya Bankası, Uluslararası Para Fonu (IMF) ve Amerika Birleşik Devletleri Çevre Koruma Ajansı, ülkenin ekolojik sorunların üstesinden gelmesine yardımcı olmak için Kazakistan'a 62 milyon dolar vermeyi kabul etti.

Doğal tehlikeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Güneyde depremler ve Almatı çevresinde çamur kaymaları

Çevre - güncel sorunlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Eski savunma sanayileri ve test aralıklarıyla ilişkili radyoaktif veya zehirli kimyasal alanlar ülke genelinde bulunur ve insanlar ve hayvanlar için sağlık riskleri oluşturur; endüstriyel kirlilik bazı şehirlerde şiddetli; Aral Denizi'ne akan iki ana nehir sulamaya yönlendirildiği için kuruyor ve geride kimyasal pestisit ve doğal tuzlardan oluşan zararlı bir tabaka bırakıyor; bu maddeler daha sonra rüzgar tarafından toplanır ve zararlı toz fırtınalarına üflenir; Hazar Denizi'ndeki kirlilik; Tarımsal kimyasalların aşırı kullanımından kaynaklanan toprak kirliliği ve zayıf altyapı ve savurgan sulama uygulamalarından kaynaklanan tuzlanma

Çevre - uluslararası anlaşmalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Taraf: Biyoçeşitlilik, İklim değişikliği, Çölleşme, Tehlikedeki türler, Ozon Tabakası Koruması, Gemi Kirliliği (MARPOL 73/78)
İmzalandı, ancak onaylanmadı: İklim Değişikliği-Kyoto Protokolü

Alan ve sınırlar[değiştir | kaynağı değiştir]

The World Factbook tahminlerine göre:^[3]

Alan[değiştir | kaynağı değiştir]

Toplam: 2.724.900 km²
Kara: 2.699.700 km²
Su: 25.200 km²

Arazi sınırları[değiştir | kaynağı değiştir]

Toplam: 13.364 kilometre
Sınır ülkeleri: Çin (güneydoğu) 1.765 kilometre, Kırgızistan (güneydoğu) 1.212 kilometre, Rusya (kuzeyde) 7.644 kilometre, Türkmenistan (güneybatı) 413 kilometre, Özbekistan (güneyde) 2.330 kilometre.

Sahil şeridi[değiştir | kaynağı değiştir]

0 km; ülke kara ile çevrilidir, ancak Hazar Denizi'ne sınırı bulunmaktadır (1.894 km).

Denizcilik[değiştir | kaynağı değiştir]

Yok

Yükseklik aşırılıkları[değiştir | kaynağı değiştir]

En alçak nokta: Karagiye (-132 m)
En yüksek nokta: Han Tengri Dağı (6.995 m)

Arazi kullanımı[değiştir | kaynağı değiştir]