Jeoloji

Jeoloji ya da yer bilimi, geniş anlamda Yerküreyi, dar anlamda yerkabuğunu oluşum, bileşim, yapı, hareket, değişiklikler ve değişiklikleri yaratan nedenler ve tarihsel evrim açısından inceleyen, yeraltı zenginliklerinin bulunması, doğal afetlerle savaşımda katkı sunulması gibi amaçları olan bir bilimdir.^[1] Jeolojinin temel konusu Dünya olmakla birlikte yer benzeri gezegenler (Mars, Venüs, Merkür) ve doğal uyduların incelenmesini de içerir. Yer bilimleri bünyesinde ele alınır.

Jeoloji, dar anlamı ile ya da çoğunlukla algılandığı biçimiyle, bütün yeryuvarlağının değil, özellikle ortalama kalınlığı 35 km olan katı yerkabuğunun bilimidir. Bu şekliyle jeoloji, yeryüzünü ve yeryüzü ile insan toplulukları ilişkisini inceleyen coğrafyadan ve yerküresini tüm olarak fiziksel yöntemlerle inceleyen jeofizikten, jeokimyasından ve jeodeziden ayrılmaktadır.

Astrojeoloji ise güneş sistemindeki diğer cisimlere jeolojik prensiplerin uygulanmasını içerir. Bununla birlikte, selenoloji (Ay bilimi - Ay'ın incelenmesi) gibi, özelleşmiş terimler de kullanılmaktadır.

Jeologlar Dünya'nın yaşının yaklaşık olarak 4,6 milyar (4,6x10⁹) yıl olarak tanımlanmasına yardımcı olmuşlar, Dünya'nın litosferinin hareketli tektonik plakalara ayrıldığını tespit etmişlerdir. Teorik boyutun yanı sıra, jeoloji çok geniş bir pratik alana sahiptir; değerli taşlar ve birçok mineral ile de ilgilenirler.

Jeoloji sözcük olarak ilk kez Jean-André Deluc tarafından 1778 yılında kullanılmış ve Horace-Bénédict de Saussure tarafından 1779 yılında sabit bir terim olarak ortaya atılmıştır. Bu bilim dalı Encyclopædia Britannica'nın 1797'de tamamlanan üçüncü baskısında yer almasa da 1809'da tamamlanan dördüncü baskıda uzun bir açıklama ile yer almıştır^[1]. Sözcüğün daha eski bir anlam taşıyan ilk kullanımı ise Richard de Bury tarafındandır ve dünyevi ile teolojik hukukun ayrıştırılması anlamını taşır.

Türkçede kullanılan sözcük, Türkçeye Fransızca géologie sözcüğünden gelmiştir. Fransızca sözcük ise Latince geologiadan türemiştir.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Çin'de bilgin Shen Kuo (1031-1095) okyanustan yüzlerce mil uzaktaki bir dağdaki jeolojik tabakada (stratum) gözlemlediği hayvan kabukları fosillerinden yola çıkarak karaların oluşumuna dair bir hipotez formüle etmiştir. Çıkardığı sonuç karaların dağların erozyonu ve silt tortularıyla oluştuğu idi.

Aristo'nun öğrencisi Theophrastus'un (372 - 287 BC) Peri lithon ("Taşlar üstüne") isimli eseri binlerce yıl boyunca alanında otorite olmuştur. Bu eserdeki fosil yorumlamaları Bilim Devrimi'nin sonrasına kadar etkin kalmıştır. Eser Latince ve diğer Avrupa dillerine, örneğin Fransızcaya çevrilmiştir.

Bir hekim olan Georg Bauer (1494-1555) genelde sır olarak saklanan ve nesilden nesile usta çırak ilişkisi ise öğretilen metal işleme teknikleri konusunda yazılmış ilk kitap olan De Re Metallica'yı yazmıştır. Kitap boğa kanı ya da açık dolunay geceleri gibi sürece etkisi olduğu düşünülen mistik öğeleri de içeren anlatım tarzına sahiptir.^[2] Ayrıca rüzgâr enerjisi, hidrodinamik güç, (maden) filizlerin taşınması, yönetimsel hususlar ve benzeri konular da eserde yer almaktaydı. Kitap 1556 yılında yayımlanmıştır.

Nicolas Steno (1638-1686) süperpozisyon ilkesi gibi stratigrafinin (tabakabilimin) tanımlayıcı ilkeleriyle tanınmıştır.

1700'lere gelindiğinde Jean-Étienne Guettard ve Nicolas Desmarest orta Fransa'yı gezmiş ve gözlemlerini jeolojik haritalara kaydetmişlerdir. Guettard Fransa'nın bu bölgesinin volkanik kökenine dair ilk gözlemleri kaydetmiştir.

Genellikle James Hutton ilk modern jeolog olarak görülmektedir. 1785'te Theory of the Earth ("Yer Teorisi") isimli bir çalışmayı Royal Society of Edinburgh'a sunmuştur. Çalışmasında, Dünya'nın tahmin edilenden daha yaşlı olduğuna ilişkin teorisini açıklamıştır. Hutton fikirlerini iki cilt halinde 1795'te yayımlamıştır (1. Cilt 27 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 2. Cilt 26 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.).

Hutton'un takipçilerine Plütonistler denmekteydi; zira bunlar kayaların volkanizm ile oluştuğu kanısındaydılar. Buna karşıt olan ve kayaların zamanla seviyesi düşmüş olan büyük bir okyanus sonucu çıktığını düşünenlere Neptünistler denmekteydi.

1811'de Georges Cuvier ve Alexandre Brongniart Dünya'nın antikitesine dair kendi açıklamalarını yayımladılar. İlham kaynakları Cuveri'in Paris'te fil kemiği fosilleri keşfiydi. Bağımsız bir şekilde bu çalışmalardan önce jeolog William Smith'in İngiltere ve İskoçya'da stratigrafik çalışmaları olmuştu.

1827'ye gelindiğinde Charles Lyell'in Principles of Geology yani "Jeolojinin İlkeleri" isimli eseriyle Hutton'un tek biçimciliğini (tekdüzelikçilik - uniformitarianism) yinelemektedir ki aynı düşünce Charles Darwin'in düşüncesini de büyük oranda etkilemiştir.

Sir Charles Lyell ünlü eseri Principles of Geology ilk kez 1830'da yayımlanmıştır ve 1875'teki ölümüne kadar Lyell yeni, gözden geçirilmiş sürümlerini (revizyonlarını) yayımlamaya devam etmiştir. Tek biçimcilik doktrinini başarılı bir şekilde desteklemiştir. Bu teoriye göre Dünya tarihi boyunca yavaş jeolojik süreçler devam etmiştir ve bugün de devam etmektedir. Bunun karşıtı şekilde katastrofizm Dünya'nın özelliklerinin tek bir felaket veya felaketler dizisi sonucu oluştuğunu ve bundan sonra herhangi bir değişikliğe uğramadan kaldığını öne sürer. Hutton tek biçimciliğe inanmış olmasına rağmen, onun zamanında teori yaygınlık kazanmamıştır.

19. yüzyıl boyunca jeoloji Dünya'nın yaşı sorusu etrafında odaklanmıştır. Tahminler birkaç 100.000 yıldan milyarlarca yıla kadar büyük bir yelpazedeydi. 20. yüzyıl jeolojisindeki en belirgin gelişim 1960'larda plaka tektoniği kuramının geliştirilmesidir. Bu kuram yer bilimleri açısından çok önemlidir.

Kıta kayması (veya Kıtasal sürüklenme - continental drift) kuramı 1912'de Alfred Wegener tarafından ortaya atılmış olsa da, 1960'larda plaka tektoniğinin geliştirilmesine kadar yaygın bir şekilde kabul görmemiştir. Aslında aynı fikri Wegener'den önce dile getirenler de olmuştur; fakat yeterli kanıtları sunmaya çalışarak, bütün bir şekilde kabul edilebilir bir hipotezi ilk ortaya atan Wegener olmuştu^[2].

Jeoloji tarihi boyunca, birbiriyle ilişkili olan ana tartışma konuları, meseleler, Neptünistler ile Plütonistler arasındaki tartışma, tek biçimcilik-katastrofizm meselesi, Dünya'nın yaşı ve kıtasal sürüklenme olarak özetlenebilir^[3]. Her ne kadar bu meseleler büyük ün kazanmaları sebebiyle ilk akla gelenler olsa da, jeoloji alanında kuruluşundan şu ana kadar ve bugün hâlâ, birçok farklı mesele ve anlaşmazlık, diğer bilim dallarında olduğu gibi, mevcuttur.

Jeolojik zaman[değiştir | kaynağı değiştir]

Jeolojik zaman cetveli, Dünya'nın tarihini kapsamaktadır.^[3] Başlangıcı en erken gayriresmî olarak Güneş sistemindeki ilk maddelerinin (4,567 myö^[4]) ve Dünya'nın oluşum tarihi (4,54 myö^[5]^[6]) olarak kabul edilen Hadean üst zamanı olarak kabul edilir. Son kısmı ise günümüzdür (Holosen devri).

Yerkürenin jeolojik zaman cetveli[değiştir | kaynağı değiştir]

Aşağıdaki beş zaman çizelgesi, jeolojik dönemleri ölçeklerine göre göstermektedir. İlk çizelge, Dünya'nın oluşumundan günümüze kadar olan tüm dönemleri göstermektedir fakat bu durum günümüze en yakın dönemi göstermek için az yer kalmasına sebep olmaktadır. İkinci çizelge, ilk çizelgedeki en son dönemi genişletilmiş bir şekilde göstermektedir. Benzer şekilde, ikinci çizelgedeki en son dönem, üçüncü çizelgede genişletilmiş; üçüncüdeki son dönem dördüncü çizelgede ve dördüncüdeki son dönem de en altta bulunan beşinci çizelgede genişletilmiştir.

Milyon yıl (1'inci, 2'inci, 3'üncü ve 4'üncü çizelge)
Bin yıl (5. çizelge)

Jeoloji toplulukları[değiştir | kaynağı değiştir]

Her ne kadar the Royal Society of London ve Académie des Sciences gibi köklü bilimsel topluluklarda jeoloji tartışmaları yaşansa ve incelenen bilimler içine jeoloji de dahil edilmiş olsa da 1807'de kurulan Geological Society of London (Londra Jeoloji Topluluğu ilk jeoloji topluluğudur. Bu ilk derneğin kurucularının bir kısmı British Mineralogical Society yani "İngiliz Mineraloji Topluluğu"nun kurucu üyelerindendi. Aynı dönemde gerek Büyük Britanya gerekse diğer bölgelerde jeoloji toplulukları oluşmaya başlamıştır: 1814'te kurulan the Royal Geological Society of Cornwall, 1830 tarihli Fransız Société Géologique de France, 1848 tarihli Alman Deutsche Geologische Gesellschaft, ve 1817'de Sankt-Peterburg'da, Rusya'da kurulan ve büyük oranda jeoloji ile de ilgilenen Mineraloji Topluluğu verilebilecek örnekler arasındadır. 1888'de ise the Geological Society of America ("Amerika Jeoloji Topluluğu") kurulmuştur. İlerleyen yıllarda jeolojinin alt dalı sayılan dallara ve ilgili alanlara dair birçok topluluk da kurulmuştur.

Bugün bâzı ülkelerde jeoloji toplulukları profesyonel standartlara ve ilgili çoğunluğu idari konulara yardımcı olmak gibi bir görev de üstlenmiştir. Bunun bir örneği Birleşik Krallık'tır. Millî açıdan jeoloji topluluklarının öneminin ve sayısının artmasının yanı sıra, ülkesel sınırların ötesinde uluslararası örgütlenmeler de kurulmaktadır. Bunlara örnek olarak bugün 70.000'den fazla jeoloğu temsil eden Avrupa Jeologlar Federasyonu verilebilir.^[4]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Tatar, Prof. Dr. Yusuf. Genel Jeoloji-I. ss. 1-2.
^ Gottstein, Günter (2004). Physical Foundations of Material Science (İngilizce). Berlin Heidelberg: Springer. 3-540-40139-3.
^ International Commission on Stratigraphy 20 Eylül 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. stratigraphy.org
^ Amelin, Y. (2002). "Lead Isotopic Ages of Chondrules and Calcium-Aluminum-Rich Inclusions". Science. 297 (5587): 1678-1683. Bibcode:2002Sci...297.1678A. doi:10.1126/science.1073950. PMID 12215641.
^ Patterson, C. (1956). "Age of Meteorites and the Earth". Geochimica et Cosmochimica Acta. 10 (4): 230-237. Bibcode:1956GeCoA..10..230P. doi:10.1016/0016-7037(56)90036-9.
^ Dalrymple, G. Brent (1994). The age of the earth. Stanford, CA: Stanford Univ. Press. ISBN 978-0-8047-2331-2.

^ - [5] 21 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Ayrıca aynı bilgi "Concise Oxford English Dictionary", geology maddesi, etimoloji bilgisinde de yer almaktadır.
^ - Winchester, Simon (2001). The Map that Changed the World. HarperCollins Publishers, 25. ISBN 0-06-093180-9
^ - Anthony Hallam "geological controversies" The Oxford Companion to the Earth. Ed. Paul Hancock and Brian J. Skinner. Oxford University Press, 2000. Oxford Reference Online. Oxford University Press. 5 Ocak 2007 tarihinde ulaşılmıştır: <http://www.oxfordreference.com/views/ENTRY.html?subview=Main&entry=t112.e342>
^ - B. Wilcock "geological societies" The Oxford Companion to the Earth. Ed. Paul Hancock and Brian J. Skinner. Oxford University Press, 2000. Oxford Reference Online. Oxford University Press. McGill University. 5 January 2007 <http://www.oxfordreference.com/views/ENTRY.html?subview=Main&entry=t112.e349>

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

http://www.ktu.edu.tr/jeoloji27 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
https://web.archive.org/web/20170917020150/http://jeoloji.eu/
http://www.facebook.com/pages/MUJDE-Muhendis-Jeologlar-Dernegi/139550472739205
http://www.jmo.org.tr11 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
http://www.jeomuh.hacettepe.edu.tr14 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
https://web.archive.org/web/20110708024403/http://yunus.hacettepe.edu.tr/~jlozca07/
http://geol.eng.ankara.edu.tr/13 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
http://webjeoloji.com/jeoloji-nedir5 Haziran 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
http://www.yerbilimleri.com19 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[1] Tatar, Prof. Dr. Yusuf. Genel Jeoloji-I. ss. 1-2.

[Gottstein-2] Gottstein, Günter (2004). Physical Foundations of Material Science (İngilizce). Berlin Heidelberg: Springer. 3-540-40139-3.

[3] International Commission on Stratigraphy 20 Eylül 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. stratigraphy.org

[4.567-4] Amelin, Y. (2002). "Lead Isotopic Ages of Chondrules and Calcium-Aluminum-Rich Inclusions". Science. 297 (5587): 1678-1683. Bibcode:2002Sci...297.1678A. doi:10.1126/science.1073950. PMID 12215641.

[4.54-5] Patterson, C. (1956). "Age of Meteorites and the Earth". Geochimica et Cosmochimica Acta. 10 (4): 230-237. Bibcode:1956GeCoA..10..230P. doi:10.1016/0016-7037(56)90036-9.

[4.54_book-6] Dalrymple, G. Brent (1994). The age of the earth. Stanford, CA: Stanford Univ. Press. ISBN 978-0-8047-2331-2.

[1]

[1]

[2]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[4]

g t d Jeoloji
Komposizyon ve yapı	Jeokimya · Kristalografi · Mineroloji · Petrografi · Petroloji · Sedimantoloji
Tarihsel jeoloji	Stratigrafi · Paleontoloji · Paleoklimatoloji
Hareket	Yapısal jeoloji · Jeodinamik · Levha tektoniği · Jeomorfoloji
Hidrojeoloji	Jeoloji mühendisliği · Buzul bilimi · Oşinografi
Jeofizik	Tektonofizik · Sismoloji · Jeomanyetizma · Matematiksel jeofizik · Jeofizik etüt

g t d Yapısal jeoloji
Temel teori	Deformasyon mekanizması Lamé stres elipsoidi Mohr-Coulomb teorisi Mohr Dairesi Aşırı yük basıncı Kaya mekaniği Gerilme Gerilim bölümleme Gerilme Stres alanı Gerginlik
Ölçüm kuralları	Brunton pusulası Eğimölçer Ortografik projeksiyon Tırmık Stereografik projeksiyon Vuruş ve daldırma
Büyük ölçekli tektonik	ekleme takozu Allochthon Autochthon Arka yay havzası Kıtasal çarpışma Yakınlaşan levha sınırları Doleksiyon Uzaklaşan levha sınırı Geniş tektonik Hata bloğu Fenster Katlama ve itme kemeri Kıvrımlı dağlar Önülke havzası Graben Yarım graben At Horst Horst ve Graben Yay içi lavabo Ters çevirme Klip Tektonik levha etkileşimlerinin listesi Graben Dağ oluşumu Nappe Obduktiyon Orojenez Pasif kıta kenarı Levha tektoniği Çek-ayır leğen Rift vadisi Rift Eyer doğrultu atımlı tektonik Yapısal havza Dikiş Tortul havzası Mikrolevha Kalın yüzeyli deformasyon İnce cidarlı deformasyon Tektonik bindirme
Çatlama	Sütunlu birleştirme Dayk Eksfoliyasyon eklemi Çatlak Eklem Damar
Faylanma	Kataklasit Kataklastik kaya Ayırma hatası Rahatsızlık Hata mekaniği Hata şevi Hata izi Bindirme fayı Aktarım bölgesi Transform fay
Foliasyon ve lineasyon	Bölünme Sıkıştırma Crenülasyon Bölünebilirlik Eğik yapraklanma Basınç çözümü Kaya mikro yapısı Slickenside Stilolit Tektonik evre Tektonite
Kıvrım	Antiklinal Şevron Ayrılma katı Kubbe Homoklinal Tek çizgi Senklinal Verjans
Budinaj	Yetkinlik
Kinematik analiz	3B katlama evrimi Paleostres inversiyonu Paleostres Bölüm restorasyonu
Kesme bölgesi	Milonit Saf kesme Kesme

g t d Ayrışma
Kimyasal	Biyolojik Karbonasyon Hidroliz Mineral hidrasyon Oksidasyon
Fiziksel	Donma etkisi Haloklasti Termal yorgunluk Termal şok
İlgili	Erozyon Etchplain Kırık Kaya Saprolit Uzay aşındırması Polimer ayrışma faktörleri Tafonomi

Jeoloji ne demektir