Henry Fox Talbot
Dagerreyotipi - Antoine Claudet, y. 1844
Doğum	William Henry Fox Talbot 11 Şubat 1800(1800-02-11) Melbury, Dorset, İngiltere
Ölüm	17 Eylül 1877 (77 yaşında) Lacock, Wiltshire, İngiltere
Meslek	Bilim insanı ve mucit
Tanınma nedeni	Fotoğraçlığın öncüsü
Evlilik	Constance Talbot
Çocuk(lar)	Ela (1835–1893) Rosamond (1837–1906) Matilda (1839–1927) Charles (1842–1916)
Ebeveyn(ler)	William Davenport Talbot Elisabeth Fox Strangways
Ödüller	Kraliyet Madalyası (1838) Rumford Madalyası (1842)

William Henry Fox Talbot FRS FRSE FRAS /ˈtɔːlbət/ d. 1800 – ö. 17 Eylül 1877), 19. ve 20. yüzyılın sonlarındaki fotoğrafik yöntemlerin habercisi olan tuzlu kağıt ve kalotip işlemlerini icat eden mucit ve fotoğrafçılığın öncüsü olan İngiliz bilim insanı.

1840'lı yıllarda fotomekanik reprodüksiyon üzerine yaptığı çalışma, fotogravürün öncüsü olan fotoglifik gravür işleminin bulunmasını sağladı. İngiltere'de ticari fotoğrafçılığın erken yıllarda gelişimini etkileyen, yoğun eleştiriler alan bir patente sahiptir. Aynı zamanda, fotoğrafın sanatsal bir araç olarak gelişmesine katkıda bulunan ünlü bir fotoğrafçıydı. Kalotip negatiflerinden orijinal tuzlu kağıt baskılarla resmedilen Oxford, Paris, Reading ve York'un bazı önemli erken fotoğraflarını çekerek The Pencil of Nature'ı (1844–1846) yayınlamıştır .^[1]

Bir bilge olan Talbot, integral hesabı üzerindeki çalışmalarıyla 1831'de Kraliyet Cemiyeti'ne seçilerek optik, kimya, elektrik ve etimoloji, çivi yazısının deşifresi ve antik tarih gibi diğer konularda araştırmalarda bulundu.

Erken dönem hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Talbot, Dorset^[2] 'deki Melbury House'da Chippenham, Wiltshire yakınlarındaki Lacock Abbey'den William Davenport Talbot ile Ilchester 2. Kontu'nun kızı Leydi Elisabeth Fox Strangways'in tek çocuğu olarak dünyaya geldi. Mürebbiyesi, aynı zamanda annesinin de mürebbiyesi olan Agnes Porter'dır .^[3] Talbot, Rottingdean, Harrow School'da ve Trinity College, Cambridge'de okudu ve bu okulda 1820'de Porson Klasikler Ödülü'ne layık görüldü. 1821'de ikinci astsubay olarak bu okuldan mezun oldu. 1822'den 1872'ye kadar, çoğu matematiksel konularda olmak üzere Royal Society'ye makaleler gönderdi. Genç çağlarında, daha sonra fotoğrafla bağlantılı olarak meyve veren optik araştırmalarına başladı. 1826'da Edinburgh Philosophical Journal'a "Renkli Alev Üzerine Bazı Deneyler" isminde bir makale yazdı. 1827'de Quarterly Journal of Science'a "Monochromatic Light" üzerine bir makalesi ve "Chemical Changes of Color" da dahil olmak üzere kimyasal konulardaki makaleleri Philosophical Magazine 'de yayınalandı. ^[4]

Fotografik buluşlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Talbot, makul derecede ışığa hızlı ve kalıcı fotoğraflar oluşturmak için bir yöntem icat etti ve bu, ilk kez halka sunuldu; ancak, ne icat edilen bu tür ilk yöntem ne de halka duyurulan ilk yöntem onun yöntemi değildi.^[6]

Louis Daguerre'nin 1839 Ocak ayı başlarında dagerreyotipi icadının ayrıntı verilmeden duyurulmasından kısa bir süre sonra, Talbot 1834'ün başlarında başladığı deneylere dayanarak buluşun önceliğini öne sürdü. 25 Ocak 1839'da Kraliyet Enstitüsünde bir Cuma Akşamı Söyleminde Talbot, 1835'te yaptığı birkaç kağıt fotoğrafı sergiledi. İki hafta içinde, sürecinin genel doğasını Royal Society'ye iletti ve ardından birkaç hafta sonra daha eksiksiz ayrıntılar geldi. Daguerre, Ağustos ortasına kadar herhangi bir yararlı ayrıntıyı kamuya açıklamasa da ilkbaharda kendi sürecinin ve Talbot'un çok farklı olduğu anlaşıldı.

Talbot'un erken "tuzlu kağıt" veya "fotojenik çizim" işlemi, zayıf bir sıradan sofra tuzu ( sodyum klorür ) çözeltisinde yıkanmış, kurutulmuş, ardından bir tarafı güçlü bir gümüş nitrat çözeltisiyle fırçalanmış ışığa maruz kaldığı yerde koyulaşan çok ışığa duyarlı gümüş klorür, yapışkan bir kaplama oluşturan yazı kağıdını kullanıyordu. Üzerine nesneler yerleştirerek ve güneş ışığına koyarak gölge görüntü fotogramları oluşturmak için veya bir kameradaki bir merceğin oluşturduğu loş görüntüleri yakalamak için kullanılmış olsun, bu bir "baskı" işlemiydi, yani pozlamanın devam etmesi gerekiyordu. İstenilen koyulaşma derecesi elde edilene kadar. Kamera görüntüleri söz konusu olduğunda, parlak bir gökyüzüne karşı nesnelerin siluetinden daha fazlası isteniyorsa, bu bir veya iki saatlik bir pozlamayı gerektirebilmekteydi. Thomas Wedgwood ve Nicéphore Niépce gibi daha önceki deneyciler, yıllar önce gümüş tuzlarıyla gölgeler ve kamera görüntüleri yakalamış olsalar da fotoğraflarının gün ışığına maruz kaldıklarında her yerlerinin ölümcül bir şekilde kararmasını engellemenin bir yolunu bulamamışlardı. Talbot, sonuçlarını kimyasal olarak stabilize etmenin birkaç yolunu tasarlayarak, onları daha fazla ışığa maruz kalmaya karşı yeterince duyarsız hale getirerek, kamerada üretilen negatif görüntüyü başka bir tuzlu kağıda basmak ve pozitif oluşturmak için doğrudan güneş ışığının kullanılabilmesini sağladı.

Kalotip[değiştir | kaynağı değiştir]

"Kalotip" veya "talbotip",^[7] Talbot'un daha önceki fotojenik çizim yöntemini farklı bir gümüş tuzu (gümüş klorür yerine gümüş iyodür ) ve bir geliştirme maddesi ( gallik asit ve gümüş nitrat) açıkta kalan kağıt üzerinde görünmeyecek kadar hafif bir "gizli" görüntü ortaya çıkarmak için "gelişen" bir yöntemdi. Bu, parlak güneş ışığı altındaki nesneler için kamerada gereken pozlama süresini yalnızca bir veya iki dakikaya indirdi. Yarı saydam kalotip negatif, basit temaslı baskı ile istenildiği kadar çok pozitif baskı üretmeyi mümkün kılarken, dagerreyotip, yalnızca bir kamera ile kopyalanarak çoğaltılabilen, opak bir doğrudan pozitifti. Öte yandan, kalotip, görüntüyü daha net hale getirmek için negatifin cilalanmasına rağmen, kağıt lifleri basılı görüntüyü bulanıklaştırdığından, metalik dagerreyotip gibi hala keskin görüntülere değildi. Kalotip negatiflerinden baskı alırken normalde daha basit tuzlu kağıt işlemi kullanılmaktaydı.

Talbot, kalotip yöntemini 1841'de duyurduktan sonra Ağustos'ta ilk profesyonel kalotipçi olarak minyatür ressamı Henry Collen'ie lisans verdi. Sürecin en ünlü uygulayıcıları Hill & Adamson'dur Bir diğer önemli kalotipçi Levett Landon Boscawen Ibbetson'du.

1842'de Talbot, fotoğraf keşiflerinden dolayı Royal Society tarafından Rumford Madalyası'na layık görülerek bu madalya ile onurlandırıldı .^[8]

1852'de Talbot, 1839 yılında Mungo Ponton tarafından tanıtılan bir hassaslaştırıcı olan potasyum dikromat ile işlenen jelatinin ışığa maruz bırakıldığında daha az çözünür hale geldiğini keşfetti. Bu keşif daha sonra önemli karbon baskı işlemi ve bununla ilgili teknolojilerin temelini oluşturmuştur. Dikromat jelatin hala bazı lazer holografileri için kullanılmaya devam etmektedir.

Talbot'un daha sonraki fotoğraf çalışmaları ve fotomekanik yeniden üretim yöntemlerine odaklandı. Fotoğrafik görüntülerin toplu reprodüksiyonunu daha pratik ve çok daha ucuz hale getirmenin haricinde binlerce olmasa da yüzlerce yıllık bir ölçekte kalıcı olduğu bilinen bir fotoğrafı kağıt üzerinde mürekkebe dönüştürmek, fotoğraf makinesiyle ilgili sorunlardan kaçınmanın kesin bir yoluydu. Önceleri kullanılan gümüş resim kağıdı baskı türlerinde kısa süre sonra belirgin hale gelen solma sorunu büyük ölçüde giderilmişti. Talbot, fotoglifik (veya "fotogliptik") gravür yöntemini yarmasından sonra başkaları tarafından fotogravür işlemi olarak bu yöntem mükemmelleştirildi.

Patent tartışması[değiştir | kaynağı değiştir]

Daguerre'nin kendi yöntemi üzerindeki çalışmaya başlaması, Talbot'un tuzlu kağıt yöntemi üzerindeki ilk çalışmasıyla hemen hemen aynı zamana denk gelmişti. 1839 yılında Daguerre'nin temsilcisi İngiliz ve İskoç'yada patent için başvuruda bulundu ve Fransa, Daguerre'ye bu buluşu için bir emekli maaşı bağlayarak buluşunu "dünyaya ücretsiz" ilan etti. Birleşik Krallık, Britanya İmparatorluğu ile birlikte bu nedenle dagerreyotipleri yapmak ve satmak için yasal olarak bir lisansın gerekli olduğu tek yer olarak kaldı.^[9] Bu durum, artık hem Waterloo'dan sadece 24 yıl sonra hâlâ için için yanan eski ulusal düşmanlıkların bir ifadesi hem de Talbot'un patentine bir tepki olarak görülmüştür. Talbot, basılmış gümüş klorür "fotojenik çizim" işleminin herhangi bir bölümünün patentini almaya çalışmadı ve kalotip patenti İskoçya'da tescilli değildi.

Şubat 1841 senesinde Talbot, gelişmiş kalotip işlemi için bir İngiliz patenti aldı. İlk başta, her biri 20 sterline bireysel patent lisansları sattı. Sonraki zamanlarda amatör kullanım ücretini 4 sterline indirdi. Profesyonel fotoğrafçıların yılda 300 sterline kadar ödeme yapması gerekti. Pek çok patent sahibinin haklarını uyguladıkları için saldırı seviyesinde eleştirildiği bir iş ortamında ve yeni keşiflerin patentlenmesini bilimsel özgürlüğe ve daha fazla ilerlemeye bir engel olarak gören bir akademik dünyada, Talbot'un davranışı geniş çapta yoğun eleştiri aldı. Eleştiri yapanların haricinde de birçok bilim adamı Talbot'un patentini destekliyordu ve daha sonraki denemelerde bilirkişi delilleri sundular. Ek olarak, fotomikrografi gibi Talbot'un öncülüğünü yaptığı bir alan olan kalotip yöntemi bilimsel kullanımlar için ücretsizdi. Talbot'un haklarını şiddetle uygulamak için verdiği mücadelenin nedeni kendi hesabına göre, yıllar boyunca çeşitli fotoğrafçılık çabalarına yaklaşık 5.000 sterlin harcamış olması ve en azından masraflarını telafi etmek istemesiydi.

1844 yılında Talbot, kalotip negatiflerinden seri üretim tuzlu kağıt baskılar için Russell Terrace'ta (şimdiki Baker Caddesi), Reading'te bir kuruluşun kurulmasına yardımcı oldu. Bilindiği gibi Okuma Kuruluşu, stüdyosunda başkalarının negatiflerinden baskılar yaparak, resim ve belgeleri kopyalayarak ve portreler çekerek hizmet de sunuyordu .^[10] Bu girişim başarısızlıkla sonuçlandı.

Daguerre'nin ölüm yılı olan 1851'de Frederick Scott Archer, kamerayı negatif yapmak için destek olarak kağıt yerine cam kullanmayı pratikleştiren ıslak kolodyum yöntemini duyurdu. Kalotip negatiflerinden yapılan baskılarda sıklıkla eleştirilen bir eksik olan detay eksikliği sorunu çözüldü ve detay olarak dagerreyotiplerle karşılaştırılabilir keskin görüntüler nihayet uygun kağıt baskılara aktarılabildi. Kolodyum işlemi kısa sürede ticari kullanımda kalotipin yerini aldı ve on yılın sonunda dagerreyotip de fiilen kullanılmaz oldu.

Talbot, patent haklarının çok geniş bir yorumunu yaparak, kolodyum yöntemini kullanan herkesin ayrıca bir kalotip lisansı alması gerektiğini beyan etti.

Ağustos 1852'de The Times, Royal Society'nin başkanı Lord Rosse ve Royal Academy'nin başkanı Charles Lock Eastlake tarafından Talbot'un ilgi alanını kaydırarak gelişimini boğduğu düşünülen patent baskısını hafifletmeye çağıran açık bir mektup yayınladı. fTalbot, amatörler için lisans ücretlerinden feragat etmeyi kabul etse de profesyonel portre fotoğrafçılarının peşine düşmeye davalar açarak devam etti.

1854'te Talbot, 14 yıllık patentin süresinin uzatılması için başvurdu. Başvuru zamanında ayrıca fotoğrafçı Martin Laroche aleyhine açtığı davalardan biri mahkemede görüldü. Talbot v. Laroche davası çok önemliydi. Laroche'un tarafı, benzer bir işlem daha önce Joseph Reade tarafından icat edildiğinden patentin geçersiz olduğunu ve kolodyum işleminin kullanılmasının, iki işlem arasındaki önemli farklılıklar nedeniyle her durumda kalotip patentini ihlal etmediğini savundu. Kararda jüri, kalotip patentini onayladı ve Laroche'un kolodyum işlemini kullanarak patenti ihlal etmediğini kabul etti. Kararın ardından hayal kırıklığı yaşayan Talbot, patentini uzatmamaya karar verdi.

Thomas Moore ve Talbot ailesinin 1844 kalotipi[değiştir | kaynağı değiştir]

Talbot, ünlü İrlandalı şair ve yazar olan Thomas Moore'un Wiltshire'da hem arkadaşı hem de komşusuydu. Nisan 1844'te Talbot, kendi hane halkı üyeleriyle birlikte ayakta duran bir ziyaretçi olarak Moore'un bir kalotipini yaptı.

Kendine özgü bukleleriyle Talbot'un solunda duran üvey kız kardeşi Henrietta Horatia Fielding'i tanımlamakta. En soldaki bakıcı olan Eliza Frayland Charles Henry Talbot'un 1842'de doğumuyla aileye dahil olmuştu. Önde Matilda Caroline (daha sonra Gilchrist-Clark, 5 yaşında); Ela Teresa (9 yaşında); Rosamond Constance Talbot (7 yaşında). Sağdaki kadın muhtemelen Moore'un karısı Bessy'dir.^[11]

Moore, Talbot'un fotojenik çizimlerine ilk ilgi duyanlardandır. Buna karşılık Talbot, muhtemelen The Pencil of Nature'ın bir baskısına tıpkıbasıma dahil etmek için Moore'un el yazısıyla yazılmış şiirinin bazı resimlerini çekti.^[12]

Spektroskopik ve optik incelemeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Talbot, spektral analiz alanındaki ilk araştırmacılardandır.^{[13][14][15][16]} Kimyasal elementlerin her birinin spektrumunun benzersiz olduğunu ve kimyasal elementleri spektrumlarından tanımlamanın mümkün olduğunu göstermiştir. Bu tür bir analiz, ilerleyen yıllarda uzak yıldızlardan gelen ışığın incelenmesinde ve dolayısıyla atomik bileşimlerinin anlaşılmasında önemli hale gelecekti.^[17] Ayrıca turmalin kristalleri ve izlanda spar veya kalsit kristalleri kullanarak ışığın polarizasyonunu araştırmış ve şu anda jeologlar tarafından içlerindeki mineralleri tanımlamak için ince kaya kesitlerini incelemek için yaygın olarak kullanılan polarizasyon mikroskobunun tasarımına ve kullanımına öncülük etmiştir.

Talbot, kalotip işleminin bilimsel uygulamalar için ücretsiz kullanımına izin verdi ve kendisi bir mineral kristalinin bilinen ilk fotomikrografisini yayınladı. Başka bir fotomikrograf, kendisinin ve diğerlerinin görüntüleri ışık kaynağı olarak güneş ışığını kullanarak küçük nesnelerden oluşan büyük bir ekrana yansıtmak için geliştirdikleri "güneş mikroskobunda" görüldüğü gibi böcek kanatlarını gösteriyor. Büyük projeksiyonlar daha sonra hassaslaştırılmış kağıda maruz bırakılarak fotoğraflanabilir. Izgaraları kullanarak ışığın kırınımını inceledi ve şimdi Talbot etkisi olarak bilinen yeni bir fenomen keşfetti.

Talbot, örneğin bitkiler, binalar ve manzaralar gibi doğal olayları kaydetmek için kalotip yöntemini uygulamaya çok hevesliydi. Kalotip tekniği Talbot tarafından bilimsel ve amatör kullanım için ücretsiz olarak sunuldu. Görünür spektrumun, şimdi elektromanyetik radyasyon olarak bildiğimiz şeyin çok küçük bir bölümünü oluşturduğunun ve menekşenin ötesindeki güçlü ve görünmez ışığın, şimdi ultraviyole radyasyon dediğimiz bir radyasyon türü olan kimyasal etkilere neden olabildiğinin farkındaydı.

Diğer aktiviteler[değiştir | kaynağı değiştir]

Talbot, genellikle Whig Bakanlarını destekleyen ılımlı bir Reformcu olarak siyaseten aktifti. Parlamentodan emekli olduğunda 1832 ile 1835 yılları arasında Chippenham milletvekili olarak görev yaptı. Ayrıca 1840'ta Wiltshire Yüksek Şerifi'nin ofisini de elinde tuttu.

Talbot, bilimsel araştırmalarıyla uğraşırken arkeolojiye çok zaman ayırdı. Mezopotamya'nın (bugünkü Irak ) tarihi, arkeolojisi ve kültürünü inceleyen Asuroloji alanında 20 yıllık bir ilgisi vardı .^[19] Henry Rawlinson ve Edward Hincks ile Nineveh'in çivi yazısı yazıtlarını ilk deşifre edenlerden birisi olma onuruna erişmitir. Hermes veya Classical and Antiquarian Researches (1838–39) ve Illustrations of the Antiquity of the Genesis (1839) kitaplarını yayınladı. Ayrıca İngiliz Etimolojileri'nin (1846) yazarıydı. ^[4]

Önemli çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

• Hermes veya Klasik ve Antik Çağ Araştırmaları (1838-39)
• Tekvin Kitabının Antik Çağının Resimleri (1839)
• Doğanın Kalemi (1844–46)
• İskoçya'da güneş resimleri (1845)
• Loch Katrine (c. 1845) Kalotip negatiften tuz baskısı | 8x9 inç Birmingham Sanat Müzesi
• İngiliz Etimolojileri (1846)

Ölümünden sonra[değiştir | kaynağı değiştir]

1966'da Talbot, Uluslararası Fotoğrafçılık Onur Listesi ve Müzesi'ne alındı .^[20]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Bibliyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

• This article incorporates text from a publication now in the public domain Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Talbot, William Henry Fox". Encyclopædia Britannica. Vol. 26 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 368.
• Fox Talbot and the Reading Establishment. Reading: Two Rivers. 2014. ISBN 978-1-901677-98-0.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
• William Henry Fox Talbot: father of photography. Londra: Arthur Barker. 1965.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
• Dean, Katrina; Ramalingam, Chitra, (Ed.) (2013). William Henry Fox Talbot: beyond photography. New Haven: Yale Center for British Art. ISBN 978-0-300-17934-7.  r eksik |soyadı1= (yardım)
• Singular Images, Failed Copies: William Henry Fox Talbot and the Early Photograph. Minneapolis: Minnesota Press. 2015. ISBN 978-0-8166-9471-6.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
• The Photographic Art of William Henry Fox Talbot. Princeton: Princeton University Press. 2000. ISBN 0-691-05000-7.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
• Schaaf, Larry J. (2004). "Talbot, William Henry Fox (1800–1877)". Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (çevrimiçi bas.). Oxford University Press.  Birleşik Krallık Halk Kütüphanesi abonelik veya üyeliği gereklidir
• Stenton, Michael, (Ed.) (1976). Who's Who of Members of Parliament: Volume I 1832–1885. Hassocks: Harvester Press. ISBN 0-391-00613-4. 
• Capturing the Light. Londra: Macmillan. 2013. ISBN 978-1-4472-1258-4. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Wikimedia Commons'ta Henry Fox Talbot ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur
• Hansard 1803–2005: contributions in Parliament by William Fox Talbot
• Fox Talbot Museum 14 Haziran 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• The correspondence of William Henry Fox Talbot 9 Ekim 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• `Talbot' vs. `Fox Talbot' 31 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• The Calotype Patent Lawsuit of Talbot v. Laroche, 1854, by R. D. Wood
• Talbot and Photogenic Drawing 8 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Science & Society Picture Library 5 Mayıs 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Talbot materials in the Digital Collections of the Sterling and Francine Clark Art Institute, Williamstown, Mass.
• "William Henry Fox Talbot's Open Door: Picture of the day" 11 Mart 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Guardian, 10 December 2012
• Works by Henry Fox Talbot at Project Gutenberg
• Works by or about Henry Fox Talbot at Internet Archive
• Açık Kütüphane'de Henry Fox Talbot çalışmaları
• The William Henry Fox Talbot Catalogue Raisonné 27 Nisan 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.: online exhibit created by the Bodleian Library