Angela Maria "Geli" Raubal (4 Haziran 1908 - 19 Eylül 1931), Adolf Hitler'in üvey yeğeniydi. Hitler'in üvey kızkardeşi olan Angela Raubal ve Leo Raubal'ın ikinci kızıydı. Hitler ona Geli der; o da Hitler'e Alfi Dayı derdi. Geli Hitler'in izni olmadan hiçbir yere gidemez ve hiç kimseyi göremezdi.

Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

Angela Maria "Geli" Raubal Linz'de doğdu,^[2] kardeşi Leo ve bir kız kardeşi Elfriede ile birlikte büyüdü. Babası, 31 yaşında öldü. O ve Elfriede, 1925'te Hitler'in yanında kahya olan annelerine eşlik ettiler; o sıralarda Raubal 17 yaşındaydı ve önündeki altı yılını yanındaki amcası (Hitler)^[4] ile yakın temasta oldu. Annesine, 1928'de Berchtesgaden yakınlarındaki Berghof villasında kahya olarak bir görev verildi.^[5] Raubal, Ludwig Maximilian Üniversitesi'nde tıp alanına girdiğinde 1929 yılında Hitler'in Münih şehrindeki evine taşındı fakat tıbbi çalışmalarını tamamlayamadı.^[2]

Hitler Nazi Partisi'nin lideri olarak güç kazandığında, kendisine sıkı sıkıya bağlı kalan Raubal'a hakim ve hükmediyordu.^[6] Şoförü Emil Maurice ile bir ilişki yaşadığını keşfettiğinde, olaya son verdi ve Maurice'i hizmetinden çıkardı.^[2][7] Bundan sonra onun arkadaşlarıyla özgürce ilişki kurmasına izin vermedi ve kendisine ya da kendisine her zaman güvendiği biri olmaya çalıştı; alışveriş gezilerine, filmlere ve operalara eşlik etti.^[6]

Ölümü[değiştir | kaynağı değiştir]

Raubal aslında tutsaktı, fakat müzik derslerine devam etmek için Viyana'ya kaçmayı planladı.^[4] Annesi, savaştan sonra sorgulayıcılara, Hitler'in kızının evlenmeyi umduğu Linzli bir adamla ilişkisini sürdürmesini yasakladığını söyledi. Hitler onun Viyana'ya gitmesine izin vermeyince Hitler ve Raubal 18 Eylül 1931'de tartıştılar. Nürnberg'de bir toplantı yapmak üzere yola çıkan Hitler, ertesi gün Münih'e geri döndü: 19 Eylül 1931'de öğleden sonra Raubal, akciğerine giren bir kurşun yarasından öldü;^[2] kendisini silahla kalbinden vurarak intihar etmişti. Görünüşe göre Adolf Hitler'in Münih'teki apartman dairesinde, Hitler'in Walther marka tabancasıyla kendini vurmuştu.^[7]

Medyada fiziksel istismar, muhtemel bir cinsel ilişki ve hatta cinayet hakkında hemen söylentiler başladı.^[2][8] Hitler'in politik rakibi olan Otto Strasser, daha sansasyonel öykülerden yararlanıyordu. Tarihçi Ian Kershaw ise, "aktif olarak cinsel olsun olmasın, Hitler'in Geli'ye karşı davranışının en azından gizli, cinsel bağımlılığın tüm özelliklerineydi" şeklinde görüşünü savundu.^[6] Polis, iddiaları reddetti; ölümünü bir intihar olarak açıkladı.^[9] Onun intiharı Hitler'i üzüntüsünden perişan etmiştir. Tegernsee gölündeki evine sığınmış, 24 Eylül'de Viyana'daki cenaze törenine katılmamıştır. İki gün sonra Viyana'nın Zentralfriedhof'unda (Merkezi Mezarlığı) ziyarette bulundu. Bundan sonra depresyonunu yenerek siyasete yeniden odaklandı.^[8]

Hitler daha sonra Raubal'ı o güne kadar sevdiği tek kadın olduğunu ilan etti. Berghof'da ona ait bir oda ayırdı ve orada kendi odasında ve Berlin'deki Başbakanlık binasında Raubal'ın portrelerini astı.^[10]

Savaştan sonra Hermann Göring Nürnberg mahkemelerinde Hitler'in Geli'nin intiharından duyduğu derin üzüntü ve perişanlığını ifade etmiştir.

Annesi, Angela Raubal, Geli'nin, Linz'de bir sanat öğretmeni tarafından hamile kaldığını öğrenmiş olan Hitler'le tartıştıktan sonra kendini öldürdüğünü öne sürdürmüştür.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Bibliyografya[değiştir | kaynağı değiştir]

• Bullock, Alan (1999) [1952]. Hitler: A Study in Tyranny. New York: Konecky & Konecky. ISBN 978-1-56852-036-0. 
• Görtemaker, Heike B. (2011). Eva Braun: Life with Hitler. New York: Alfred A. Knopf. ISBN 978-0-307-59582-9. 
• Gunther, John (1940). Inside Europe. New York: Harper & Brothers. OCLC 836676034. 
• Kershaw, Ian (2000). Hitler, 1889–1936: Hubris. New York: W. W. Norton & Company. ISBN 0-393-32035-9. 
• Kershaw, Ian (2008). Hitler: A Biography. New York: W. W. Norton & Company. ISBN 978-0-393-06757-6. 
• Robinson, Julian (5 Mayıs 2017). "'Why I hate my uncle' - Rare insight into Nazi leader's life by Adolf Hitler's nephew". New Zealand Herald. 1 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2023. 
• Rosenbaum, Ron (April 1992). "Hitler's Doomed Angel". Vanity Fair. 28 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2023. 
• Shirer, William L. (1960). The Rise and Fall of the Third Reich. New York: Simon & Schuster. ISBN 978-0-671-62420-0. 
• Toland, John (1976). Adolf Hitler. New York; Toronto: Ballantine Books. ISBN 978-0-345-25899-1. 

Daha fazla okuma[değiştir | kaynağı değiştir]

• Alexander, Alex (2005). In de ban van Hitler: Maria Reiter, Geli Raubal, Unity Mitford, Eva Braun (Felemenkçe). Rijswijk: Elmar. ISBN 978-90-389-1547-0. 
• Hayman, Ronald (1998) [1997]. Hitler & Geli. New York: Bloomsbury. ISBN 978-1-58234-008-1. 
• Rosenbaum, Ron (1998). Explaining Hitler: The Search for the Origins of his Evil. New York: Random House. ISBN 978-0-679-43151-0. 
• Strasser, Otto (1940). Hitler and I. Boston: Houghton Mifflin. ISBN 978-0-404-16997-8. 
• Vermeeren, Marc (2007). De jeugd van Adolf Hitler 1889–1907 en zijn familie en voorouders (Felemenkçe). Soesterberg: Aspekt. ISBN 978-90-5911-606-1. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Geli Raubal at www.spartacus.schoolnet.co.uk