Anadolu halkları

Anadolu halkları veya tarih öncesi Antik Anadolulular, Hint Avrupa dil ailesinin, Anadolu dilleri grubunu konuşmuş,^[1] aynı zamanda, genel Hint-Avrupa halklarının ön köken evresi olan Proto Hint-Avrupa topluluğundan çok daha erken bir dönemde ayrılmış,^[1]^[2] arkaik bir Hint-Avrupa etno-dil grubu ve Küçük Asya coğrafyasının tarihsel Hint-Avrupa halkıydı.

Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]

Kökenler[değiştir | kaynağı değiştir]

Anadolu halklarının, Küçük Asya'ya girişinin kesin zamanı ve yönü bilinmemekle beraber, yaygın anlamda kabul gören Kurgan hipotezi çerçevesinde, Doğuya göç eden Proto-Toharlar ile birlikte, erken Proto-Anadolu halkı'da, Avrasya steplerin'den başlamış ve Batı Avrupa'dan, Hint Yarımadasına kadar uzanan geniş bir coğrafyada gerçekleşmiş olan Hint-Avrupalı göç dalgalarının bilinen ilk kitlesini oluşturmuşlardır.^[3] Anadolu halkının, MÖ 3000 yıllarında Balkanlar veya Kafkaslar üzerinden Küçük Asya ve Yakın Doğu'ya ulaşmaları muhtemel olmakla beraber,^[1]^[4]^[5] bu göç yolu hareketi henüz arkeolojik olarak belgelenmemiştir.^[5]^[6]

Tekerlekli arabaları olmasına rağmen, muhtemelen Hint-Avrupalılar savaş için savaş arabalarını kullanmayı öğrenmeden önce göç ettiler.^[3]^[7]Hitit tarım terimlerinin diğer Batı-Avrupa alt gruplarıyla karşılaştırılması, Anadolu halklarının ortak bir tarımsal adlandırma kurulmadan çok önce diğer Hint-Avrupa halklarından ayrıldıklarını gösteriyor, bu durum, Yakın doğu bölgesine ortak bir yol ile birbirine bağlı bir halk olarak girdiklerini gösteriyor.^[5] Anadolu halkı, yerel halkın halihazırda şehirler ve okur-yazar bürokrasileri oluşturduğu, krallıklar ve saray kültleri kurduğu bir bölgenin davetsiz misafirleriydi.^[2] Bölgeye girdiklerinde, yerel halkların kültürleri özellikle Hattiler) onları dilsel, politik ve dini açıdan önemli ölçüde etkilemiştir.^[5] Dilbilimci Christopher I. Beckwith; Anadolu halklarının, Hattiler tarafından diğer işgalci Avrupa gruplarıyla savaşmak üzere savaşçılar olarak istihdam edilmelerinden sonra, Anadolu'da bir dayanak noktası kazandıklarını ileri sürmektedir,^[6] benzer bir şekilde Hint-Avrupa uzmanı Francisco Villar ise, erken Anadolu halklarının, kendilerini, itaatkar tarım üreticileri olan Hattilerin egemen oldukları kalelere, tünemiş askeri bir kast olarak dayattıklarını ifade etmektedir.^[8]

Colin Renfrew tarafından ileri sürülen Anadolu hipotezi (1987) ise Anadolu'yu Proto Hint-Avrupalılar'ın ve dolayısıylada Anadolu halklarının'da asıl vatanı olduğunu ileri sürer. Bu hipotez çoğunlukla arkeolojik alanda desteklenirken genelde dilbilimciler tarafından reddedilir.^[8]

Bronz çağı[değiştir | kaynağı değiştir]

Anadolu halklarının en eski dilbilimsel ve tarihsel tasviri, Kaniş'teki MÖ 19. yüzyıldan kalma Asur ticari metinlerinde bahsedilen isimlerdir.^[6]^[9] Kaniş, o dönemde, Asur ve Anadolu devletleri arasındaki ticareti denetleyen Asur ticaret ağının merkeziydi ve kentte yaşayan Anadolu halklarının gücünü artıran bir etkendi.^[2] Hititler, Anadolu halklarının en iyi bilinen grubudur. Hatti'den ele geçirilen Kaniş'teki başkentlerinden sonra, kendilerini Nesiler olarak tanıtan Hititler, Hattuşa'nın başkentini ele geçirdiler ve sonrasında Hitit dili, Anadolu'da baskın bir dil olarak Hatti dilinin yerini aldı.^[1] Anadolu'daki birkaç bağımsız Hatti krallığını birleştiren Hititler, MÖ 17. yüzyılda bir Ortadoğu imparatorluğu kurmaya başladılar.^[2] Babili istila edip, Asur şehirlerini ele geçirdiler ve eski dünyanın en büyük (Savaş arabası) savaşları olan Kadeş Muharebesi'nde Mısır İmparatorluğu ile durma noktasına kadar savaştılar.^[2] İmparatorlukları, MÖ 12. yüzyılda Bronz Çağı Çöküşüyle ortadan kalktı. Hitit dili, seçkinlerin dili olduğu için İmparatorluk ile birlikte ortadan kalktı.^[2]

Bir diğer Anadolu halkı Erken Tunç Çağı'nda güneybatı Anadolu'ya göç etmiş olan Luvilerdir.^[10] Hititçe'den farklı olarak Luvi dili, Hatti dilinden ödünç kelimeler içermez ve bu durum başlangıcından itibaren Batı Anadolu'da konuşulduğunu gösterir.^[2] Luviler geniş bir alanda yaşadılar ve dilleri Hitit İmparatorluğu'nun çöküşünden sonra konuşuldu.^[2]

En az bilinen Anadolu halkları grubu ise, Kuzey Anadolu'daki Pala bölgesinde yaşayan ve Palaca dilini konuşmuş olan Palaik halklarıydı.^[10] Bu bölge muhtemelen daha önce Hattiler tarafından iskan edilmişti. Palaiklerin, MÖ 15. yüzyılda Kaşkalar'ın işgali ile tarih sahnesinde silinmeleri muhtemeldir.^[11]

Demir Çağı[değiştir | kaynağı değiştir]

Tunç Çağı çöküşünün ardından, bir dizi Geç Hitit Devletleri MÖ 8. yüzyıla kadar ayakta kaldı. Daha sonra Demir Çağı'nda Anadolu dilleri Likyalılar, Lidyalılar, Karyalılar, Pisidyalılar ve diğerleri tarafından konuşuldu. Bu diller büyük ölçüde Helenistik dönemde, MÖ 3. yüzyılda yok olmuştu, ancak bazı kalıntıların daha geç dönemlere kadar kalması mümkündü ve Luvice ile bağlantılı olan İsaurian dili, MS 5. yüzyılın sonlarına kadar, kayda geçmiş cenaze yazıtları ile Geç Antik Çağ'a kadar hayatta kalmış olabilir.