Rachel Carson
Doğum	27 Mayıs 1907(1907-05-27) Springdale, Pensilvanya, ABD
Ölüm	14 Nisan 1964 (56 yaşında) Silver Spring, Maryland, ABD[1]
Meslek	Deniz biyoloğu, yazar ve çevreci
Alma mater	Chatham Üniversitesi (BA) Johns Hopkins Üniversitesi (MS)
Dönem	1937-1964
Tür	Doğa yazıları
Konu	Deniz biyolojisi, ekoloji, pestisitler
Önemli eserler	Under the Sea Wind (1941) The Sea Around Us (1951) The Edge of the Sea (1955) Silent Spring (1962)

Rachel Louise Carson (27 Mayıs 1907, Springdale, Pensilvanya - 14 Nisan 1964), yayımladığı Sessiz Bahar isimli kitabı ile dünyada çevresel hareketi başlatan Amerikalı ve DDT adlı bir böcek ilacının zararlı olduğunu kanıtlayan çevre dostu bir bilim insanı.

Carson, kariyerine ABD Balıkçılık Bürosunda bir biyolog olarak başlamış ve 1950'lerde tam zamanlı bir doğa yazarı haline gelmiştir. 1951 yılındaki en çok satanlar listesinde yer alabilen The Sea Around, kendisine bir ABD Ulusal Kitap Ödülü, yetenekli bir yazar olarak tanınma fırsatı ve finansal güvenlik kazandı. Bir sonraki "The Edge of the Sea" adlı kitabı ve Under the Sea Wind adlı ilk kitabının tekrar yayımlanan versiyonu da çok satanlar listesine girdi. Bu deniz üçlemesi, kıyılardan derinliklere kadar tüm okyanus yaşamını anlatıyordu.

Carson, 1950'lerin sonlarında dikkatini, özellikle sentetik pestisitlerin neden olduğuna inandığı bazı problemlere karşı korumaya yöneltti. Bunun sonucunda Silent Spring çevresel endişeleri Amerikan halkının benzeri görülmemiş bir paya getiren adlı kitap oldu. Silent Spring, kimyasal şirketlerin şiddetli muhalefetle karşı karşıya kalmasına rağmen, ulusal pestisit politikasında tersine bir yol açtı ve bu da ulusal çapta DDT ve diğer zirai mücadele yasaklanmasına yol açtı. Carson'a ölümünden sonra Özgürlük Başkanın Madalyası ile Jimmy Carter tarafından ödüllendirildi.

Rachel, DDT adı verilen maddeyi ölen kuşların yumurtasına bakarak keşfetmiştir. Birçok deney sonucu yumurtanın kabuğunda DDT olduğunu anlamıştır. Böylece halkımızda çevre bilincini oluşturmuş ve dünyamızı zehirleyen bu tür kimyasal maddelerin kullanımına yasal olarak sınırlılık getirmiştir. Bu konuda ilerlemeler sürse de ne yazık ki henüz kesin bir başarı elde edilememiştir. 14 Nisan 1964 tarihinde hayatına veda etmiştir.

Carson, yayımladığı sessiz bahar isimli kitabı ile dünyada çevresel hareketi başlatmıştır.^{[kaynak belirtilmeli]}

1917 ABD'nin Pensilvanya eyaletinde bir kasaba. Küçük Rachel babasıyla göl kenarında gezerken ilginç bir doğa olayına tanık olur. Kartalın tavşanı uçurduğunu zannederken babası ona kartalın tavşanı avladığını yemek için yuvasına götürdüğünü anlatır. Evlerine dönerken babası bunun gayet normal olduğunu söyler ve bir deyimle açıklar: Büyük Balık Küçük Balığı Yutar.

Rachel Carson doğada gördüğü her şeyi defterine yazar böylece hem unutmaz hem de ertesi gün arkadaşlarıyla paylaşabilir. Rachel üniversitede ZOOLOJİ bölümünü seçer. Aldığı eğitimle doğayı ve canlıları korumaya ve incelemeye koyulur. O yıllarda tarımda kullanılan böcek öldürücü ilaçlar üretilmiştir. Ve bu kimyasallar tarım yapan çiftçilerin eline geçer. Bu kimyasallar sadece böcekleri değil böceklerle beslenen yabani hayvanlarıda öldürür. Tarlaların verimiyle dünyanın her yerindeki yabani hayvanların ölümü artar.

ABD'de yaşayan Amerikan kartallarının sayısının azalması da dikkatini çeker. Rachel doğanın dengesinin bilinmeyen bir sebeple bozulduğunun farkındadır. Dengeyi bozan etkenleri bulmak için gece-gündüz çalışır. Ulaştığı ip uçları ise ona kimyasal böcek öldürücüleri gösterir. Yıllarca süren araştırmalarının sonucunda doğayı kimyasal böcek öldürücülerin bozduğunu anlar. Halkı bu konuda bilinçlendirmek için gazetelere yazılar yazar. Oysa bu yazılar insanların dikkatini çekmez. Aynı zamanda Carson'un düşünceleri bu işten para kazananların işine gelmez. Rachel Carson savaşından vazgeçmez ve doğanın korunmasını, kimyasal böcek öldürücülerin (DDT) kullanılmamasını dikkat çeken yazılarını kitaplaştırır. SESSİZ BAHAR adlı kitabı kısa sürede etkisini gösterir. Carson'un yazdığı kitap ve yaptığı araştırmaları insanoğlunun doğaya verdiği zararı kanıtlar. (E.D. Kocaman)

Dünyayı kurtarmaya çalışan 100 çevreci İngiltere hükûmetine bağlı çevre örgütü, bir grup uzmanla birlikte yaptığı çalışma sonucunda, dünyayı kurtarmak için en çok gayreti sarf eden 100 kişi veya kuruluşun isimlerini belirledi.

Bilim insanları, yazarlar, kampanya organizatörleri ve ekonomistlerin ağırlıkla yer aldığı, "gelmiş geçmiş en çok çaba harcayan 100 çevreci" listesinin ilk sırasında, 1962'de yazdığı "sessiz bahar" adlı kitapla, birçok kişi tarafından modern çevrecilik hareketini başlattığına inanılan Amerikalı bilim insanı Rachel Carson gösterildi. Carson, halen popüler olan kitabında, tarım ilaçlarının öldürücü etkisine dikkati çekmiş ve birçok kişinin çevrecilik konusunda bilinçlenmesine yardım etmişti.

Listenin ikinci sırasında ise Almanya doğumlu ekonomist E.F. Schumacher yer aldı

Üçüncü sırada güçlendirilebilir kalkınma komisyonu başkanı Jonathan Porritt, dördüncü sırada İngilizlerin dünyaca ünlü doğa belgeseli yapımcısı Sir David Attenborough, beşinci sırada ise "Küresel Isınmayı durdurmanın tek yolu Nükleer Enerji" sözünün ve gaia teorisinin sahibi İngiliz biyolog James Lovelock yer aldı.

Rachel Carson uzun bir süre mücadele ettiği göğüs kanseri sonucu 1964'te öldü.

Yaşamı ve çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Hayatın ilk yılları ve eğitimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Rachel Carson, 27 Mayıs 1907'de, Pennsylvania'nın Springdale yakınlarındaki bir aile çiftliğinde Pittsburgh'tan Allegheny Nehri'nin üzerinde doğdu. Maria Frazierve bir sigorta satıcısı Robert Warden Carson'ın kızıydı. Çocukken ailesinin 65 dönümlük çiftlik çevresinde çok fazla zaman harcadı.

Hırslı bir okuyucu olmasıyla birlikte sekiz yaşında hikâyeler (genellikle hayvanlarla ilgili) yazmaya başladı ve ilk öyküsünü on yaşında yayınladı. Doğal dünya, özellikle de okyanus, edebiyat en sevdiği noktalardı. Carson, onuncu sınıfa kadar Springdale küçük okuluna devam eder ve ardından Pennsylvania yakınlarındaki Parnassus'ta liseyi tamamlar ve 1925 yılında kırk beş öğrencili sınıfının birincisi olarak mezun olur. Liselerde olduğu gibi Pennsylvania College for Women'da (bugün Chatham Üniversitesi olarak da bilinir) Carson biraz yalnızdı. İlk başta İngilizce okudu, ancak Ocak 1928'de biyoloji bölümüne geçti ve aynı zamanda okuldaki öğrenci gazetesine ve edebi ekine katkıda bulundu. 1928'de Johns Hopkins Üniversitesinde mezun olmayı kabul etse de maddi zorluklar nedeniyle Pennsylvania Women for Women'da kalmaya zorlandı; 1929'da magna cum laude'yi bitirdi. Deniz Biyolojisi Laboratuvarı'ndaki yaz kursundan sonra Johns Hopkins'de hayvanat bahçesi ve genetik alanındaki çalışmalarını 1929 sonbaharına kadar sürdürdü.

Lisans eğitimini tamamladıktan sonra Carson, yarı zamanlı bir öğrenci oldu. Raymond Pearl'un laboratuvarında, sıçanlar üzerine çalıştı ve Drosophila ile birlikte eğitim için para kazanmak için asistanlık yaptı. Çukur otlak ve sincaplarla yanlış başlangıç yaptıktan sonra, balıktaki pronefrozların embriyonik gelişimi üzerine bir tez projesi tamamladı. Haziran 1932'de zoolojide yüksek lisans yaptı. Doktora programına devam etmeyi planlıyordu, ancak 1934'te Carson, ailesi için tam zamanlı bir öğretim pozisyonu aramak zorunda kaldı ve Johns Hopkins'ten ayrılmak zorunda kaldı. 1935'te mali durumlarını kötüleştirerek babası aniden öldü ve yaşlanan annesini Carson'a bıraktı. Lisans biyoloji danışmanı Mary Scott Skinker'in çağrış da bulundu ve ABD Balıkçılık Bürosu'yla geçici bir yere yerleşti. Waters Under Romance başlıklı bir dizi haftalık eğitim yayınlarının radyo kopyasını yazdı. Elli iki yedi dakikalık program dizisi, su yaşamı üzerine yoğunlaştı ve balık biyolojisi ve büro çalışmalarında halkın ilgisini çekmeyi amaçladı. Carson, serinin araştırmasına, yerel gazetelere ve dergilere dayanan Chesapeake Körfezi'ndeki deniz yaşamı üzerine makaleler yayınlamaya başladı .Carson'un şefi, radyo dizisinin başarısından memnun olduğu için ona balıkçılık bürosu hakkında genel bir broşürün giriş bölümünü yazmasını istedi. Aynı zamanda ilk tam-zamanlı pozisyona getirilmesi için çalıştı. Sivil hizmet sınavına katılan diğer tüm başvuru sahiplerinin arasında ve 1936'da Su Ürünleri Bürosu tarafından tam zamanlı mesleki pozisyon için ikinci bir sucul biyolog olarak işe alınan ikinci kadın oldu.

İlk meslek yılları ve yayınları[değiştir | kaynağı değiştir]

ABD Balıkçılık Bürosunda Carson'un temel sorumlulukları balık popülasyonları ile ilgili alan verilerini analiz etmek ve raporlamak ve halk için broşürler yazmaktı. Araştırmalarını ve deniz biyologları ile istişarelerini başlangıç noktaları olarak kullanarak, Baltimore Sun'a ve diğer gazetelere sürekli makaleler yazdı. Bununla birlikte, Ocak 1937'de ablası öldüğünde ailesinin sorumlulukları daha da arttı.

Atlantik Mountly, Temmuz 1937'de ilk su ürünleri bürosu broşürü için yazdığı, Waters Dünyası adlı bir makalesinin gözden geçirilmiş bir versiyonunu kabul etti. Müdürü bu amaç için çok iyi olduğunu düşünüyordu. Denizaltı olarak yayınlanan deneme, okyanus tabanı boyunca bir yolculuğun canlı bir anlatımıydı. Carson'un yazarlık kariyerinde büyük bir dönüm noktası oldu. Yayınevi Simon & Schuster, Undersea'dan etkilendi ve Carson'la temasa geçti daha sonra bir kitap haline getirilmesini önerdi. Yıllarca yazılmış olan Under The Sea Rüzgarı (1941), mükemmel değerlendirmeleri almış, ancak kötü bir şekilde satmıştı. Bu esnada, Carson'un makale yazarlığı başarısı devam etti - özellikleri Sun Magazine, Nature ve Collier'ında. 1945'in ortalarında Carson, yalnızca güvenlik ve ekolojik etkiler için testlere başlamış olan devrim niteliğindeki yeni bir böcek ilacı olan (Hiroşima ve Nagasaki'nin atom bombaları sonrasında "böcek bombası" olarak anılmaktadır) DDT konusuyla karşılaştı. DDT, o sırada Carson'un birçok yazdıklarından biriydi ve editörler konuyu çekici buluyorlardı; DDT'de 1962 yılına kadar hiçbir şey yayınlamadı.

Carson, Balıkçılık ve Yaban Hayatı Hizmetinde yükseldi, 1945 yılına gelindiğinde, küçük bir yazı yazarını denetledi ve 1949'da yayınların baş editörü oldu. Yazı işleri ve alan çalışması, özgürlük için artan fırsatlar sunmasına rağmen giderek sıkıcı idari sorumlulukları da beraberinde getirdi. 1948 yılına gelindiğinde, Carson ikinci bir kitap için çalışmalar yapıyordu ve tam zamanlı yazmaya geçiş yapmak için bilinçli bir karar vermişti.

Oxford University Press, Carson'un okyanus yaşam öyküsü önerisine ilgi duyduğunu belirtti ve 1950 yılının başlarında onu çevreleyen Deniz Yazısı metninin tamamlanmasını hızlandırdı. Bölümler Science Digest'de ve Yale İncelemesinde -en sonradan bir Adanın Doğuşu- adlı kitabında ortaya çıktı ve Biliminin Geliştirilmesi için Amerikan Birliği George Westinghouse Bilim Yazma Ödülü'nü kazandı. Dokuz bölüm, The New Yorker'da Haziran 1951'den başlayarak serileştirildi ve kitap 2 Temmuz 1951'de Oxford University Press tarafından yayınlandı. Çevremizdeki Deniz, 86 hafta boyunca New York Times'ın En Çok Satanlar Listesi'nde kaldı ve Reader's Digest tarafından kısaltıldı. 1952'de Nonfiction ve Burroughs Madalyası ile 1952 Ulusal Kitap Ödülü kazandı ve Carson'un iki fahri doktorasını kazandı. Ayrıca bir belgesel filmi lisansladı. Denizin başarısı, Denizin Altındaki Rüzgâr'ın yeniden yayınlanmasına yol açtı ve bu da en çok satan oldu. Başarı ile finansal güvenlik geldi ve 1952'de Carson tam zamanlı yazmaya konsantre olmak için görevinden vazgeçti.

Carson konuşma nişanları, fan postası ve Çevremizdeki Deniz'le ilgili diğer yazışmalardan ve ayrıca inceleme hakkını sağladığı belgesel senaryo üzerine çalışmalarla boğulmuştu.

Dorothy Freeman'la ilişkisi[değiştir | kaynağı değiştir]

Carson, 1953 yazında Maine'nin Southport Adası'ndaki Dorothy Freeman'la tanıştı. Freeman ünlü yazarın komşusu olmak olduğunu duyunca, Carson'a onu bölgeye davet ettiğini yazmıştı. Carson'un hayatının sonuna kadar dayanacak olan son derece yakın bir dostluğun başlangıcıydı.İlişkileri esas olarak mektuplarla ilerledi ve yaz boyunca Maine'de birlikte görüştüler. 12 yıl boyunca 900 mektuplaşma oldu. Bunların birçoğu Beacon Press tarafından 1995 yılında yayınlanan Always, Rachel adlı kitapta yayınlandı.

Deniz Kenarı ve koruma çalışmalarına geçiş[değiştir | kaynağı değiştir]

1953'ün başında Carson, Atlantik kıyısının ekolojisi ve organizmaları üzerine saha çalışmaları başlattı. 1955'te deniz üçlemesinin üçüncü cildini tamamladı; Deniz Kenarı, kıyı ekosistemlerinde (özellikle Doğu Deniz Kenarı boyunca) hayata odaklanıyor. New Yorker'da, 26 Ekim'de Houghton Mifflin'in (yine yeni bir yayıncı) yayınladığı kitaptaki kısa bir süre içinde takdir gördü. Bu arada, Carson'un açık ve şiirsel eser hakkındaki şöhreti iyi kuruldu; Deniz Kenarı, Etrafımızdaki Deniz'e kıyasla oldukça hevesli olmasa da son derece olumlu eleştiriler aldı.

1955 ve 1956 yılları arasında Carson, Omnibus bölümü için "Something About the Sky" senaryosu da dahil olmak üzere bir dizi projede çalıştı ve popüler dergiler için makaleler yazdı. Bir sonraki kitap için planı evrimi ele almaktı, ancak Julian Huxley'nin Evrim'in Harekete Geçmesi ve bu konuyla ilgili net ve çekici bir yaklaşım bulmakta yaşadığı zorluk onu projeden vazgeçti. Daha sonra geçici olarak Dünyayı Anmak başlıklı bir çevre temalı kitap projesini kabul etti ve Doğa Koruma gibi diğer koruma gruplarıyla birleşti.

1957 yılının sonlarına gelindiğinde, Carson yaygın pestisit spreylemesi için federal önerileri yakından takip ediyordu. Carson hayatının geri kalanı ana profesyonel odak noktası böcek ilacının aşırı kullanımının tehlikeleri olacaktır.

Silent Spring[değiştir | kaynağı değiştir]

Carson'un en tanınmış kitabı Houghton Mifflin tarafından 27 Eylül 1962 tarihinde yayınlandı. Kitap pestisitlerin çevre üzerindeki zararlı etkilerini tanımladı ve çevre hareketinin başlatılmasına yardımcı olmakla konusunda geniş bir yelpazede yer aldı. Carson, DDT ile ilgili endişeleri artıran tek kişi değildi [32], ancak bilimsel bilgi ve şiir yazarlığının bileşimi geniş bir kitleye ulaşmasına yardımcı oldu ve DDT kullanımına muhalefetin odaklanmasına da yardımcı oldu. 1994'te Silent Spring'in bir baskısı, Başkan Yardımcısı Al Gore tarafından yazılan bir tanıtım ile yayınlandı. 2012'de Silent Spring, modern çevre hareketinin gelişimindeki rolünden dolayı Amerikan Kimya Topluluğu tarafından Ulusal Tarihi Kimyasal Yer işareti olarak seçildi.

Araştırma ve yazma[değiştir | kaynağı değiştir]

Carson, 1940'ların ortalarında başlamak üzere birçoğu II. Dünya Savaşı'ndan bu yana bilimsel askeri kaynak yoluyla geliştirilen sentetik pestisitlerin kullanılmasından endişe duyuyordu.

ABD federal hükûmetinin 1957 yılında gübrenin yok edilmesi programıydı ancak bu Carson'un araştırmalarını bir sonraki kitap olan pestisit ve çevresel zehirlere ayırmasına yol açtı.Gübre programı, özel arazinin püskürtülmesi de dahil olmak üzere, DDT ve diğer zirai mücadele ilaçlarını (fuel oil ile karıştırılarak havaya püskürtülmesi) içeriyordu. Long Island'daki arazi sahipleri püskürtme işleminin durdurulması için bir dava açtı ve etkilenen bölgelerden birçoğu olayı yakından takip etti. Yargıtay, dava kaybolmasına rağmen, dilekçelere gelecekte potansiyel çevresel hasarlara karşı ihtiyati tedbir kararı verme hakkı tanıdı; bu daha sonraki başarılı çevresel eylemler için temel oluşturdu.

Audubon Naturalist Society de bu tür püskürtme programlarına aktif olarak karşı çıktı ve Carson'u hükûmetin sprey uygulamalarını ve ilgili araştırmaları kamuoyuna açıklamak için görevlendirdi. Carson, DDT'ye atfedilen çevresel hasar örnekleri toplayarak Silent Spring haline gelecek dört yıllık projeye başladı. Ayrıca başkalarının; denemeci E. B. White ve bir dizi gazeteci ve bilim adamı davaya katılmaya teşvik etmeye çalıştı. 1958 yılına gelindiğinde Carson, Newsweek'in bilim gazetesi yazarı Edwin Diamond ile ortak yazmayı planlayan bir kitap anlaşması düzenlemişti.

Araştırması ilerledikçe Carson, pestisitlerin fizyolojik ve çevresel etkilerini belgeleyen oldukça büyük bir bilim adamı topluluğu buldu. Ayrıca, kişisel bilgi birikimine sahip birçok hükûmet bilimcisi ile kişisel bağlantılarından yararlandı. Bilimsel literatürü okumanın ve bilim adamlarıyla röportaj yapmanın sonucunda Carson iki bilimsel kamp buldu: pestisitin püskürtme olasılığına ilişkin tehlikeyi reddedenler ve zarar olasılığına açık olanlar yani biyolojik zararlı kontrolü gibi alternatif yöntemleri düşünmeye istekli olanlar.

1959 yılına gelindiğinde, USDA'nın Tarımsal Araştırma Servisi Carson ve diğerlerinin eleştirilerine bir kamu hizmeti filmi olan Fire Ants deneme ile yanıt verdi; Carson pestisitlerin insanlara ve vahşi yaşamı tehdit eden tehlikeleri görmezden gelen "çılgınca propaganda" olarak nitelendirdi.

O ilkbaharda Carson, kuş popülasyonlarındaki son düşüşe atıf yapan The Washington Post gazetesinde yayınlanan bir mektup yazdı: "Kuşların Susturulması". Konusu böcek ilacı aşırı kullanımıydı.

Aynı zamanda "Büyük Kızılcık Skandalı"nın yılıydı: 1957, 1958 ve 1959 ABD kızılağaçlarının yüksek düzeyde herbisit aminotriazol (laboratuvar sıçanlarında kansere neden olan) içerdiği ve tüm kızılcık ürünlerinin satışının durdurdu. Carson, pestisit düzenlemelerini revize etme üzerine gelen FDA oturumlarına katıldı; okuduğu bilimsel literatürün büyük bir kısmıyla çelişen uzman ifadesini içeren kimyasal endüstri temsilcilerinin agresif taktikleri tarafından cesaretini kırılmıştı. Ayrıca, bazı pestisit programlarının arkasında yatan mali teşvikleri de merak ediyordu.

Ulusal Sağlık Enstitüleri Tıp Kütüphanesi'ndeki araştırmalar sonucunda Carson kanser kaynaklı kimyasallar sorununu araştıran tıbbi araştırmacılarla temasa geçti. Özellikle önem taşıyan bir husus; birçok böcek ilacı kanserojeni olarak sınıflandırılan Ulusal Kanser Enstitüsü araştırmacı ve çevre kanseri bölümü kurucu direktörü Wilhelm Hueper'in çalışmalarıydı. Carson ve araştırma asistanı Jeanne Davis, NIH kütüphaneci Dorothy Algire'nin yardımıyla pestisit-kanser bağlantısını desteklemek için kanıt buldu. Carson geniş bir dizi sentetik böcek ilacı toksisitesine ilişkin kanıtları açıkça buldu ancak bu tür sonuçlar pestisit kanseri oluşumlarını inceleyen küçük bilim adamları topluluğunun ötesinde çok tartışmalıydı.

1960'a gelindiğinde, Carson yeterli araştırma materyaline sahipti ve yazısı hızla ilerliyordu. Literatür taramasına ek olarak, yüzlerce kişisel pestisit maruziyet olayını ve sonuçta ortaya çıkan insan hastalıkları ve ekolojik hasarı araştırmıştı. Bununla birlikte Ocak ayında duodenal ülser, ardından birkaç enfeksiyon hafta boyunca yatağını yitirmedi ve Silent Spring'in tamamlanmasını büyük ölçüde erteledi.

Mart ayında tamamen düzelmeye yaklaşırken sol memesinde mastektomi gerektiren kistler keşfetti. Doktoru prosedürü ihtiyatlı olarak nitelendirdi ve Aralık ayına kadar başka tedaviler önermedi ancak Carson, tümörün aslında malign olduğunu ve kanserin metastas yaptığını fark etti. Araştırma ve yazımın çoğu, biyolojik kontroller hakkındaki yeni araştırmaların tartışılması ve bir avuç yeni pestisitin araştırılması haricinde, 1960 sonbaharında yapıldı.

Bununla birlikte, daha fazla sağlık sıkıntısı, 1961 ve 1962 başlarında revizyonları yavaşlattı.

İçerik (Silent spring)[değiştir | kaynağı değiştir]

Biyografi yazarı Mark Hamilton Lytle'ın yazdığı gibi Carson "savaş sonrası Amerikan kültürünü tanımlayan bilimsel ilerlemenin paradigmasını sorgulayan bir kitap yazmak için kendinden emin bir şekilde karar verdi." Sessiz Bahar'ın en belirgin özelliği insanların doğal dünyada sahip oldukları güçlü ve genellikle olumsuz etkileri gösterir.

Carson'un temel argümanı böcek ilacının çevre üzerinde zararlı etkilere sahip olmasıdır, daha doğrusu biyosit olarak adlandırılırlar. DDT en iyi örnektir, ancak diğer sentetik böcek ilacı da incelenmektedir; bunların çoğu biyoakümülasyona tabidir. Carson ayrıca kimya endüstrisini, kasıtlı olarak dezenformasyonu ve kamu görevlilerini endüstri iddialarını eleştirel olmayan bir şekilde kabul ettirmekle suçladı.

Carson, zayıflamış ekosistemlerin öngörülemeyen istilacı türlere bulanmasına rağmen, özellikle hedeflenen zararlılarla böcek ilacına karşı direnç geliştiği için, gelecekte artan sonuçların olacağı öngörüsünde bulundu Kitap, kimyasal zararlılara karşı bir alternatif olarak zararlı kontrolü biyotik bir yaklaşım için çağrı ile bitiyor.

Pestisit DDT'ye gelince, Carson aslında hiçbir zaman tamamen yasak olmasını istemedi. Silent Spring'de yaptığı argümanlardan bir diğeri, DDT ve diğer böcek ilaçlarının çevresel yan etkileri olmasa bile, böcek öldürücüleri böceklere karşı dirençli hale getirecekleri, böcek ilaçlarının hedef böcek popülasyonlarını ortadan kaldırmada faydasız kılacağını söylüyordu.

Carson, zayıflamış ekosistemlerin öngörülemeyen istilacı türlere bulanmasına rağmen, özellikle hedeflenen zararlılarla böcek ilacına karşı direnç geliştiği için, gelecekte artan sonuçların olacağı öngörüsünde bulundu. Kitap, kimyasal zararlılara karşı bir alternatif olarak zararlı kontrolü biyotik bir yaklaşım için çağrı ile kapanır.

Ölümü[değiştir | kaynağı değiştir]

Göğüs kanserinden ve tedavisine zayıf düşen Carson, Ocak 1964'te solunum yolu virüsü geçirdi. Durumu bozuldu ve Şubat ayında doktorlar radyasyon tedavilerinden ağır anemi bulduklarını açıkladı ve Mart ayında kanserin karaciğerine ulaştığını keşfettiler. 14 Nisan 1964'te Maryland Silver Spring'deki evinde kalp krizi geçirerek hayatını kaybetti.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Wikimedia Commons'ta Rachel Carson ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.