Kin Hanedanı’nın Moğollar tarafından istilası

Asya
Burma	Birinci; İkinci;
Orta Asya	Karahıtaylar; Harezmşahlar;
Çin	Batı Şia; Kin; Doğu Şia; Song;
Batı Asya	Gürcistan; İran (Nizari); Levant (1260–1300) (Filistin) (Ayn Calut);
Diğer; istilalar	Hindistan; Japonya; Java; Kore; Sahalin; Tibet; Vietnam;
Avrupa
	Kiev Knezliği; İdil Ön Bulgarları; Durdzuketia; Çerkesya; Kuman (Moldova ve Valahia); Alanya Krallığı; Polonya (Birinci, İkinci, Üçüncü); Macaristan (Birinci, İkinci); Anadolu; Kutsal Roma İmparatorluğu; Bulgaristan ve Sırbistan; Latin İmparatorluğu; Litvanya; Trakya (Bizans); Sırbistan;

Kin Hanedanı’nın Moğollar tarafından istilası
	Çin'in Moğollar tarafından istilası
	; Moğol-Kin Savaşı sırasındaki Yehuling Muharebesi'nin bir çizimi
Tarih	1211–1234
Bölge	Kuzey Çin
Sonuç	Moğol-Song zaferi Kin Hanedanı'nın yıkılması;
Coğrafi; Değişiklikler	Kuzey Çin, Moğol İmparatorluğu'na eklendi
Taraflar
Moğol İmparatorluğu Hıtaylar (Doğu Liao); Batı Şia (1210–1219); ; Song Hanedanı (1233–34);	Kin Hanedanı; Batı Şia (1225–1227);
Komutanlar ve liderler
Cengiz Han ×†; Cebe; Mukali; Boal (Bor) [zh; ja]; Doqolqu [ja]; Tuluy; Ögeday; Subutay; Shi Tianze; Zhang Hongfan; Zhang Rou [zh; ja]; Yan Shi [zh; ja]; Liu Heima (Liu Ni); Xiao Zhala; Guo Kan;	Wanyan Yongji (ölü); Emperor Xuanzong of Jin; Li Ying; Moran Jinzhong; Emperor Aizong of Jin (ölü); Wanyan Chenheshang (ölü); Wanyan Heda (ölü); Puxian Wannu; Pucha Guannu ; Ma Yong (ölü); Emperor Mo of Jin (ölü);
Güçler
Total: 180,000–210,000 y. 90,000–120,000 atlı okçuları ; 40,000 Kuzey Han Çinli sığınmacılar ; 30,000 Hıtay sığınmacılar ; 20,000 Song Hanedanı askerleri; 1212; 90,000; 1231; 50,000; 1233; 15,000;	Total: 950,000 800,000 piyade ; 150,000 süvari; ; ; ; ; ; ; 1212; 30,000–50,000; 1231; 200,000; 1233; 100,000;

Çince adGeleneksel Çince蒙金戰爭Basitleştirilmiş Çince蒙金战争

Transkripsiyon
Pinyin	Méng Jīn Zhànzhēng

Kin Hanedanı’nın Moğollar tarafından istilası, ayrıca Moğol-Kin Savaşı olarak da bilinir, Moğol İmparatorluğu ile Mançurya ve Kuzey Çin'deki Curçen liderliğindeki Kin Hanedanı arasında gerçekleşmiştir. 1211 yılında başlayan savaş 23 yıldan fazla sürmüş ve 1234 yılında Kin hanedanının Moğollar tarafından tamamen ele geçirilmesiyle sona ermiştir.

Arka plan[değiştir | kaynağı değiştir]

Kin Hanedanı'nın Curçen hükümdarları, Moğol bozkırlarında yaşayan bazı göçebe kabilelerden haraç toplamış ve aralarındaki rekabeti teşvik etmiştir. Moğollar 12. yüzyılda Habul Han'ın yönetimi altında birleştiğinde Curçenler, Tatarları onları yok etmeye teşvik etmiş, ancak Moğollar Kin güçlerini topraklarından çıkarmayı başarmışlardır. Tatarlar sonunda Habul'un halefi Ambaghai'yi yakaladılar ve onu Kin imparatorluk sarayına teslim ettiler. Kin Hanedanı'nın İmparator Xizongi Ambaghai'nin çarmıha gerilerek (tahta bir katıra çivilenerek) idam edilmesini emretmiştir. Kin Hanedanı ayrıca Moğol göçebelerine karşı onları ya köleleştirdiği ya da öldürdüğü düzenli cezalandırma seferleri düzenlemiştir.

Tatarlar kendi ülkelerindeyken, Kin hükümdarının babalık döneminde [1161-1189] Yanjing ve Hıtay bölgelerinde şöyle bir söylenti konuşuluyordu: 'Tatarlar gelir, Tatarlar gider, O'nun Efendiliğini o gelene kadar kovalayacaklar. gidecek hiçbir yeri yok!' Bunu duyan Ge Reisi Yong şaşkınlıkla şöyle dedi: 'Bu, Tatar halkının ülkeme felaket getireceği anlamına geliyor!' ve en uzak sınırlara ve çöllere, onları yok etmek için birlikleri harekete geçirmeleri için bir bildiri yayınladı. Her üç yılda bir yok etmek ve öldürmek için kuzeye birlikler gönderiyordu ve bunu 'savaşan adamların sayısının azaltılması' olarak nitelendiriyordu. Şu ana kadar Merkez Ovası'ndaki insanların hepsi şunu hatırlayabiliyor: 'Yirmi yıl önce Shandong ve Hebei'de hangi ev bir Tatar'ı genç bir köle olarak satın almadı?' Bunların hepsi askerler tarafından ele geçirilenlerdi. Bugün Tatarların büyük bakanları arasında pek çok kişi o dönemde esir alınanlar arasında yer almış ve Kin eyaletinde yaşamıştır. Üstelik her yıl ülkeleri [Kraliçelere] haraç sunmaya geldiğinde, ritüellerini ve adaklarını geçitlerin dışında alıyorlar ve sonra onları sınıra girmelerine izin vermeden uzaklaştırıyorlardı. Tatarlar kaçıp kum çöllerinde saklandılar ve nefret iliklerine işledi... Timuçin onların zorbalık ve hakaretlerine sinirlendi ve bunun sonucunda sınıra saldırdı.^[4]
— Zhao Gong

1210 yılında bir heyet, Wanyan Yongji'nin Kin tahtına yükselişini ilan etmek için Cengiz Han'ın (h. 1206-1227) sarayına gelmii ve Moğolların vasal bir devlet olarak teslim edilmesini talep etmiştir. Curçenler güçlü bozkır göçebelerini yendikleri ve Keraitler ve Tatarlarla ittifak kurdukları için bozkırdaki tüm kabileler üzerinde egemenlik iddiasında bulunmuşlardır. Kin hükûmetindeki yüksek saray yetkilileri Moğollara sığınmışlar ve Cengiz Han'ı Kin Hanedanı'na saldırmaya çağırmışlardır. Ancak bir tuzaktan veya başka bir hain plandan korkan Cengiz Han bunu reddetmiştir. Teslimiyet gösterme emrini alan Cengiz Han'ın güneye döndüğü ve yere tükürdüğü rivayet edilir; sonra atına binmiş ve sersemlemiş elçiyi toz içinde bırakarak kuzeye doğru sürmüştür. Kin imparatoruna, elçinin Kin sarayına döndüğünde tekrarlamaya cesaret edemediği çok aşağılayıcı bir mesaj vermiştir. Kin elçilerine meydan okuması, Moğollar ve Curçenler arasında bir savaş ilanıyla eşdeğerdi.^[5]

Moğol süvarileri Curçen savaşçılarıyla savaşıyor

Cengiz Han, Kerulen Nehri'ne döndükten sonra 1211 yılı başlarında bir kurultay toplamıştır. Uzun bir tartışma düzenlenerek topluluktaki herkes sürece dahil edilmiştir. Han yakındaki bir dağda özel olarak dua etmiştir. Şapkasını ve kemerini çıkarmış, Ebedi Gökyüzü'nün önünde eğilmiş ve halkının Curçenlere karşı nesiller boyu süren şikâyetlerini ve atalarına yapılan işkence ve cinayetleri ayrıntılarıyla anlatmıştır. Curçenlere karşı bu savaşı istemediğini açıklamıştır. Dördüncü günün şafağında Cengiz Han şu kararı vermiştir: "Ebedi Mavi Gökyüzü bize zafer ve intikam sözü verdi".^[6]

Cengiz Han'ın nasıl davrandığını duyan Wanyan Yongji sinirlenerek, Han'a şu mesajı gönderdi: "İmparatorluğumuz deniz gibidir; seninki sadece bir avuç kum... Senden nasıl korkabiliriz?"^[7]

Cengiz Han yönetimindeki Moğol fethi[değiştir | kaynağı değiştir]

Tangut liderliğindeki Batı Şia imparatorluğunun fethi başladığında, 1207 ile 1209 yılları arasında çok sayıda baskın düzenlendi.^[8] Moğollar 1211'de Kin bölgesini işgal ettiğinde Öngütlerin şefi Ala 'Qush, Cengiz Han'ı destekledi ve ona Kin Hanedanı'nın kalbine giden güvenli bir yolu gösterdi. Moğol İmparatorluğu ile Kin Hanedanı arasındaki ilk önemli savaş, 1211 yılında Zhangjiakou'daki bir dağ geçidinde gerçekleşen Yehuling Muharebesi idi. Orada Kin saha komutanı Wanyan Jiujin, ilk fırsatta Moğollara saldırmayarak taktiksel bir hata yaptı. Bunun yerine Moğol tarafına Shimo Ming'an adında bir haberci gönderdi ve o da derhal kaçarak Moğollara Kin ordusunun geçidin diğer tarafında beklediğini söyledi. Yehuling'de yapılan bu çatışmada Moğollar binlerce Kin askerini katletti. Cengiz Han güneye doğru ilerlerken generali Cebe daha da doğuya, Mançurya'ya gitti ve Mukden'i (bugünkü Şenyang ) ele geçirdi. Hıtay lideri Liu-ke, 1212'de Cengiz'e bağlılığını ilan etmiş ve Mançurya'yı Kin'den fethetmişti.

Moğol ordusu 1213 yılında Kin'in merkezi başkenti Zhongdu'yu (bugünkü Pekin) kuşattığında, Li Ying, Li Xiong ve diğer birkaç Kin generali, Moğollara birçok yenilgi veren 10.000'den fazla adamdan oluşan bir milis topladı. Moğollar, her biri yüz binlerce kişiden oluşan Kin ordularını ezdi ve Kasım 1213'e kadar Juyong Geçidi ile Zijing Geçidi'ni geçtiler.^[9] 1213'ten 1214'ün başlarına kadar Moğollar Kuzey Çin ovasının tamamını yağmaladılar. 1214 yılında Cengiz Han, Zhongdu'daki Altın Han'ın sarayını kuşattı.^[10] Kin generali Heshilie Zhizhong, imparator Wanyan Yongji'yi öldürmüş ve Wanyan Yongji'nin yeğeni İmparator Xuanzong'u tahta çıkarmıştı. Moğollar Zhongdu'yu kuşattığında, Kin hükûmeti geçici olarak Moğol İmparatorluğu'na bağlı bir devlet olmayı kabul etti ve Cengiz Han'a bir Curçen prensesi sundu. Ancak Moğollar, Curçenler tarafından büyük bir haraç verildikten sonra savaşın bittiğine inanarak 1214'te geri çekildiğinde, Li Ying, (on binlere ulaşan) kuvvetleriyle yolda onları pusuya düşürmek istedi. Ancak Kin hükümdarı İmparator Xuanzong, Moğolları tekrar kızdırmaktan korktuğu için Li Ying'i durdurdu. İmparator Xuanzong ve general Zhuhu Gaoqi daha sonra, Li Ying de dahil olmak üzere birçok saray mensubunun itirazlarına rağmen başkenti güneye, Kaifeng'e kaydırmaya karar verdi. O andan itibaren Kin kesinlikle savunmadaydı ve Zhongdu 1215'te Moğolların eline geçti.

Curçen Kin imparatoru Wanyan Yongji'nin kızı Curçen Prensesi Qiguo, Moğolların Kin hanedanlığını fethinde Zhongdu (Pekin) üzerindeki Moğol kuşatmasını hafifletme karşılığında Moğol lideri Cengiz Han ile evlendi.^[11]

Kin başkentinin Kaifeng'e taşınmasının ardından, Kin şansölyesi Wanyan Chenghui ve general Moran Jinzhong, Zhongdu'yu korumakla görevlendirildi. Bu noktada Kin ordularından biri Moğollara sığındı ve Lugou Köprüsü'nü alarak güneyden Zhongdu'ya saldırı başlattı. Cengiz Han daha sonra teslim olan Hıtay generalleri Shimo Ming'an, Yelü Ahai ve Yelü Tuhua liderliğindeki birliklerini Zhongdu'ya tekrar saldırmak için gönderdi. Moran Jinzhong'un ikinci komutanı Pucha Qijin, komutasındaki tüm birliklerle birlikte Moğollara teslim oldu ve Zhongdu'yu krize soktu. İmparator Xuanzong daha sonra kuzeye takviye kuvvetleri gönderdi: Zhending ve Zhongshan'daki birliklere liderlik eden Yongxi (sayılar verilmedi) ve Wugulun Qingshou, 18.000 imparatorluk muhafızına, güneybatı rotasından 11.000 piyade ve süvariye ve Li Ying'in sorumluluğunda Hebei Eyaletinden 10.000 askere liderlik etti. tedarik treninin. Zhongdu, 1 Haziran 1215'te Moğolların eline geçti. Daha sonra 1217'den 1223'e kadar Şanşi, Hebei ve Şantung eyaletlerindeki tüm direnişleri sistematik olarak ortadan kaldırdılar. Ancak Cengiz Han, 1219'da Orta Asya ve İran'da yaşanan başka bir olay nedeniyle dikkatini doğuya çevirmek zorunda kaldı.

Mukali'nin ilerleyişi[değiştir | kaynağı değiştir]

1223'te Moğol generali Mukali, Cengiz Han'ın Harezmşahlar’a saldırdığı sırada Şensi Eyaletine saldırarak Çang'an'a saldırdı. Wanyan Heda komutasındaki 200.000 kişiden oluşan Chang'an'daki garnizon çok güçlüydü ve Mukali, Feng İlçesini 100.000 adamla kuşatmak zorunda kaldı. Kuşatma aylarca sürdü ve Kin takviye kuvvetleri gelmek üzereyken Moğollar yerel milisler tarafından taciz edildi. Mukali daha sonra hastalıktan öldü ve Moğollar geri çekildi. Bu, Moğolları destekleyen Batı Şia birliklerinin pes edip evlerine döndüğü ve Cengiz Han'ın gazabına uğradığı kuşatmaydı. Bu nedenle Moğollara karşı yapılan savaşlarda Kin, süvari tedariki için büyük ölçüde Uygurlar, Tangutlar ve Hıtaylar gibi tebaalara veya müttefiklere güveniyordu.

Ögeday Han yönetimindeki Moğol fethi[değiştir | kaynağı değiştir]

Ögeday Han babasının yerine geçtiğinde Kin'in barış görüşmeleri teklifini geri çevirdi ancak Kin subayları Moğol elçilerini öldürdü.^[12]

İmparator Aizong komutasındaki Kin orduları, 1229'daki Dachangyuan Muharebesi, Weizhou Muharebesi (1230), Daohuigu Muharebesi (1231) gibi süreçteki büyük zaferlerle birkaç Moğol saldırısını başarıyla durdurdu.

Kheshig komutanı Doqolqu, Tong Geçidi'ne önden saldırı girişiminde bulunmak üzere gönderildi, ancak Wanyan Heda onu mağlup etti ve 1230'da Subutay'ı geri çekilmeye zorladı. 1231'de Moğollar tekrar saldırdı ve sonunda Fengxiang'ı aldı. Çang'an'daki Kin garnizonu paniğe kapıldı ve şehri terk ederek şehrin tüm nüfusuyla birlikte Henan Eyaletine geri çekildi. Bir ay sonra Moğollar Kaifeng'e kuzeyden, doğudan ve batıdan yaklaşmak için üç yönlü bir saldırı kullanmaya karar verdi. Tuluy komutasındaki batı kuvveti Fengxiang'dan başlayacak, Tong Geçidi'ne girecek ve ardından Curçenleri gafil avlamak için Kaifeng'in güneyinde yeniden ortaya çıkmak üzere Han Nehri'ndeki (Xiangyang yakınında) Song bölgesinden geçecekti.

Wanyan Heda bu planı öğrendi ve 200.000 adamın Tolui'yi durdurmasına öncülük etti. Dengzhou'da, her iki dağın tepesinin arkasında saklanan onbinlerce süvarinin bulunduğu bir vadide pusu kurdu, ancak Tolui'nin casusları onu uyardı ve o, ana kuvvetini ikmal treninde tuttu ve sadece daha küçük bir hafif süvari kuvveti gönderdi. Vadinin etrafından dolaşın ve Kin birliklerine arkadan saldırın. Wanyan Heda planının boşa çıktığını gördü ve birliklerini Moğol saldırısına hazırladı. Dengzhou'nun güneybatısındaki Yu Dağı'nda iki ordu zorlu bir savaşta karşılaştı. Kin ordusunun sayıca üstünlüğü vardı ve şiddetli bir şekilde savaştı. Moğollar daha sonra Yu Dağı'ndan yaklaşık 30 li kadar çekildiler ve Tolui stratejisini değiştirdi. Gücünün bir kısmını Wanyan Heda'yı işgal etmek için bırakarak, Heda'yı uyarmaktan kaçınmak için adamlarının çoğunu, dağınık birlikler halinde kuzeye, Kaifeng'e saldırmaya gönderdi.

Dengzhou'dan Kaifeng'e giderken Moğollar kolaylıkla ilçeleri ele geçirdiler ve ele geçirdikleri tüm malzemeleri yakarak Wanyan Heda'nın ikmal hatlarını kestiler. Wanyan Heda geri çekilmek zorunda kaldı ve Junzhou'daki Üç Zirveli Tepe'de Moğollarla karşılaştı. Bu noktada, Sarı Nehir'deki Kin birlikleri de Tolui'nin saldırısını karşılamak için güneye doğru yönlendirildi ve Ögeday Han komutasındaki Moğol kuzey kuvveti, donmuş nehri geçmek ve Tolui'ye katılmak için bu fırsatı değerlendirdi - bu noktada bile ortak güçleri vardı. sadece 50.000 civarındaydı. 1232'de Curçen hükümdarı İmparator Aizong Kaifeng'de kuşatıldı. Birlikte Kin güçlerini parçaladılar. Ögeday Han kısa süre sonra ayrıldı ve son fethi generallerine bıraktı.

Moğol-Song ittifakı[değiştir | kaynağı değiştir]

1233'te İmparator Aizong, Song'a erzak için yalvarmak üzere diplomatlar gönderdi. Kin elçileri Song'a, Moğolların Kin ile işleri bittikten sonra Song'u istila edeceğini bildirdi; bu daha sonra doğrulanacak bir tahmindi, ancak Song uyarıyı görmezden geldi ve talebi reddetti. Bunun yerine Moğollarla Kin'e karşı ittifak kurdular. Song, Henan'ın bir kısmı karşılığında Moğollara malzeme sağladı.

Kin hanedanının düşüşü[değiştir | kaynağı değiştir]

Wanyan Heda'nın ordusunun Yu Dağı'ndaki savaştan sonra hâlâ 100.000'den fazla adamı vardı ve Moğollar, düşmanı yorma stratejisini benimsedi. Kin birlikleri Dengzhou'dan buraya kadar çok az dinlendiler ve ikmal hatlarının kesilmesi nedeniyle üç gün boyunca yemek yemediler. Moralleri düşüyordu ve komutanları güvenlerini kaybediyordu. Sanfengshan'a (Üç Zirveli Tepe) ulaştıklarında aniden bir kar fırtınası çıktı ve hava o kadar soğuktu ki Kin birliklerinin yüzleri cesetler gibi bembeyaz oldu ve zorlukla yürüyebildiler. Moğollar, sırtlarını duvara dayayarak çaresiz kaldıklarında onlara saldırmak yerine onlara bir kaçış yolu bıraktılar ve geri çekilme sırasında gardlarını indirdiklerinde onları pusuya düşürdüler. Kin ordusu savaşmadan çöktü ve Moğollar kaçan Kin birliklerini amansızca takip etti. Wanyan Heda öldürüldü ve komutanlarının çoğu da hayatını kaybetti. Sanfengshan Savaşı'ndan sonra Moğol birlikleri Yuzhou şehrini ele geçirdi. Kaifeng'in sonu geldi ve İmparator Aizong kısa süre sonra şehri terk etti ve kendini orada yeniden kurmak için boşuna bir girişimle Hebei Eyaletine girdi. Saldırının idaresini komutanları arasında en cesur olanı Subutay'a emanet eden Moğollara binlerce insan inatçı bir direniş gösterdi. İmparator Aizong tekrar güneye sürüldü ve bu sırada Kaifeng Moğollar tarafından ele geçirildi ve yeni başkentini Caizhou'da (bugünkü Runan İlçesi, Henan Eyaleti) kurdu. Subutay, nüfusun tamamını katletmek istiyordu. Ancak Yelü Chucai daha insancıldı ve onun tavsiyesi üzerine Ögeday Han bu zalim teklifi reddetti.

Curçenler, 1232'de Kaifeng'in savunması sırasında Moğollara karşı ateşli oklar kullandılar. Moğollar bu silahı daha sonraki fetihlerde benimsediler.^[13]

1233'te İmparator Aizong, Kaifeng'i terk edip Hebei'de kendisi için yeni bir ordu kurmayı başaramayınca Henan'a döndü ve üssünü Guide'da (bugünkü Anyang) kurdu. Dağınık Kin orduları çevredeki bölgeden ve Hebei'den Guide'da toplanmaya başladı ve şehirdeki erzak artık tüm bu askerleri besleyemez hale geldi. Böylece İmparator Aizong, şehri korumak için Pucha Guannu komutasındaki yalnızca 450 Han Çin askeri ve Ma Yong komutasındaki 280 adamla kaldı ve geri kalan birlikleri Su (Anhui Eyaleti'nde ), Xu (bugünkü Xuzhou, Jiangsu Eyaleti) ve Chen (bugünkü Huaiyang, Henan Eyaleti) bölgelerine yiyecek aramak üzere dağıttı.

Pucha Guannu daha sonra askerleriyle bir darbe başlattı ve Ma Yong'u ve diğer 300'den fazla saray mensubunun yanı sıra onunla işbirliği yapmayı reddeden yaklaşık 3.000 subayı, saray muhafızını ve sivili öldürdü. İmparator Aizong'u kukla bir hükümdar yaptı ve Kin imparatorluk sarayının gerçek efendisi oldu. Bu noktada Moğollar Guide'ın dışına çıkmışlardı ve şehri kuşatmaya hazırlanıyorlardı. Moğol generali Sajisibuhua şehrin kuzeyinde, bir nehrin kıyısında kamp kurmuştu. Guannu daha sonra 450 askerini, ateş mızraklarıyla silahlanmış halde, geceleyin güney kapısından teknelerle dışarı çıkardı. Şehrin doğu yakasındaki nehir boyunca kürek çekerek sabah erkenden Moğol kampına ulaştılar. İmparator Aizong, savaşı şehrin kuzey kapısından izledi ve imparatorluk teknesi, Kin birliklerinin yenilmesi durumunda Xuzhou'ya kaçması için hazırlandı.

Kin birlikleri, Moğolları paniğe sürüklemek için ateş mızraklarını kullanarak Moğol kampına iki yönden saldırdı. 3.500'den fazla Moğol kaçmaya çalışırken nehirde boğuldu ve Moğol barakalarının tamamı yakıldı. Sajisibuhua da savaşta öldürüldü. Pucha Guannu kayda değer bir zafer elde etti ve İmparator Aizong tarafından terfi ettirildi. Ancak Guide uzun vadede savunulabilir değildi ve diğer saray mensupları İmparator Aizong'u daha güçlü duvarlara, daha fazla erzak ve birliğe sahip olan Caizhou'ya taşınmaya çağırdı. Pucha Guannu, güç tabanının zayıflayacağından korktuğu ve Caizhou'nun avantajlarının abartıldığını savunarak bu harekete karşı çıktı.

Han Çinli general Shi Tianze, geri çekilirken birliklerin İmparator Aizong'u takip etmesine öncülük etti ve Pucheng'de (蒲城) Wanyan Chengyi (完顏承裔) liderliğindeki 80.000 kişilik Kin ordusunu yok etti.

Üç ay sonra İmparator Aizong, Guannu'ya suikast düzenlemek için bir komplo kullandı ve ardından hızla Caizhou'ya taşınmak için hazırlıklara başladı. Caizhou'nun savunma, birlik ve malzeme açısından hala çok zayıf olduğuna dair yeni raporlar ona ulaştığında, o çoktan oraya doğru yola çıkmıştı. Guide'da büyük zorluklara rağmen daha önce kazanılan zafere rağmen, Kin Hanedanı'nın kaderi artık tamamen belirlenmişti.

Kin Hanedanı'na son darbeyi vermek isteyen Güney Song Hanedanı, Curçenlere savaş ilan etti ve sahaya büyük bir ordu yerleştirdi. Kin ordusunun geri kalanı Caizhou'ya sığındı ve burada bir yanda Moğollar, diğer yanda Song ordusu tarafından sıkı bir şekilde kuşatıldılar. Böylece köşeye sıkıştırılan Curçenler umutsuzluğun cesaretiyle savaştılar ve düşmanlarının ortak çabalarına karşı uzun süre direndiler. Sonunda İmparator Aizong mücadelenin daha fazla uzatılamayacağını gördü ve hayatına son vermeye hazırlandı. Düşman şehir surlarını aştığında İmparator Aizong, tahtı generali Wanyan Chenglin'e devrettikten sonra intihar etti. Tarihsel olarak İmparator Mo olarak bilinen Wanyan Chenglin, sonunda savaşta öldürülmeden önce bir günden az bir süre hüküm sürdü. Böylece Kin Hanedanı 9 Şubat 1234'te sona erdi.

Yenilen Kin'in, kasaplık ve seyyar satıcılık gibi aşağılık işlere bulaşan ya da Sarı Şapkalı olmak üzere ayrılan büyük adamları var. Hepsi hâlâ eski hükümetlerinin [unvanları] ile anılıyor. Pasifizasyon Komiseri Wang'ın ailesinde, arabaları iten ve 'Nakliye Komiseri' veya 'Görevli Saray Görevlisi' olarak adlandırılan birkaç adam var. 'Changchun' Sarayı'nda, 'Uzun Bahar Sarayı'nda, mağlup Kin sarayından pek çok beyefendi var; orada bulunarak 'baijiao'dan kaçınıyorlar, vergilerden ve angarya işlerinden kaçıyorlar ve kıyafet ve yiyecek alıyorlar. İnsanların acı ve sıkıntılarının büyük ölçüde nedeni budur.^[14]
— Zhao Gong

Moğol politikaları[değiştir | kaynağı değiştir]

James Waterson, Kuzey Çin'deki nüfus düşüşünün Moğol katliamına atfedilmemesi konusunda uyardı; çünkü nüfusun büyük bir kısmı Güney Song döneminde Güney Çin'e taşınmış olabilir veya tarımsal ve kentsel şehir altyapısı tahrip edildiğinden hastalık ve kıtlıktan ölmüş olabilir.^[15] Moğollar, Xu Li tarafından Subutay'a teslim edilen Kaifeng ve Li Tingzhi'nin Güney Song tarafından idam edilmesinin ardından Li Tingzhi'nin ikinci komutanı tarafından Bayan'a teslim edilen Yangzhou^[16] şehirleri teslim olmaları halinde katliamdan ve yağmalanmaktan kurtardı,^[17] ve Kubilay Han'a teslim olduğunda yağmalanmaktan kurtulan Hangzhou.^[18] Han Çinlileri ve Hıtay askerleri Curçen Kin Hanedanı'na karşı toplu halde Cengiz Han'a sığındı^[19] Teslim olan kasabalar Kubilay Han'ın yağmalama ve katliamından kurtuldu.^[20] Kin ana başkentlerini Pekin'in güneyinden Kaifeng'e taşıyıp Moğollara sığınırken Hıtaylar isteksizce Mançurya'daki anavatanlarını terk etti.^[21]

Pek çok Han Çinlisi ve Hıtay, Kin Hanedanı'na karşı savaşmak için Moğollara sığındı. İki Han Çinli lideri, Shi Tianze ve Liu Heima (劉黑馬),^[22] ve Hitan Xiao Zhala (蕭札剌) Moğol ordusundan kaçtı ve üç tümene komuta etti.^[23] Liu Heima ve Shi Tianze, Cengiz Han'ın halefi Ögeday Han'a hizmet etti.^[24] Liu Heima ve Shi Tianxiang, Moğollar adına Batı Xia'ya karşı ordulara liderlik etti.^[25] Her biri 10.000 askerden oluşan dört Han tümeni ve üç Hıtay tümeni vardı. Üç Hıtay generali Shimo Beidi'er (石抹孛迭兒), Tabuyir (塔不已兒) ve Xiao Zhongxi (蕭重喜; Xiao Zhala'nın oğlu), üç Hıtay tümenine ve dört Han generali Zhang Rou'ya (張柔) komuta etti, Yan Shi (嚴實), Shi Tianze ve Liu Heima, Ögeday Han komutasındaki dört Han tümenine komuta etti.^[26]^[27]^[28]^[29] Kin Hanedanlığında görev yapan ve Moğollara sığınan Shi Tianze, Zhang Rou, Yan Shi ve diğer Han Çinlileri, yeni Moğol devletinin yönetimine yönelik yapının inşa edilmesine yardımcı oldu.^[30]

Moğollar hekimlere, sanatkarlara ve din adamlarına değer veriyor ve Kuzey Çin'deki şehirler ele geçirildiğinde onların ölümden kurtarılıp yanlarına getirilmesini emrediyorlardı.^[31]

Han Çinlisi soylular Dük Yansheng ve Göksel Üstatlar, önceki hanedanlardan bu yana Moğol imparatorluğu ve Yuan hanedanlığında unvanlarını almaya devam etmişlerdir.

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

^ 800.000 piyade ve 150.000 elit süvari Çin Seddi'ne yayıldı

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Haywood, John; Jotischky, Andrew; McGlynn, Sean (1998). Historical Atlas of the Medieval World, AD 600–1492. Barnes & Noble. s. 3.21. ISBN 978-0-7607-1976-3. 2 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2024.
^ Moğol savaşçısı 1200–1350 Publisher: Osprey Publishing
^ ^a ^b Sverdrup, Carl (2010). "Numbers in Mongol Warfare". Journal of Medieval Military History. Cilt 8. Boydell Press. ss. 109-17 [p. 116]. ISBN 978-1-84383-596-7.
^ Garcia 2012, s. 322.
^ Weatherford, Jack (2004), "2: Tale of Three Rivers", Genghis Khan and the Making of the Modern World, New York: Random House/Three Rivers Press, s. 83, ISBN 978-0-609-80964-8
^ Moğolların Gizli Tarihi
^ Meng Ta Peu Lu, Aufzeichnungen über die Mongolischen Tatan von Chao Hung, 1221, p. 61.
^ Weatherford 2004 p. 85
^ Atwood, Christopher Pratt (2004). Encyclopedia of Mongolia and the Mongol Empire. Facts on File. s. 277. ISBN 9780816046713.
^ Weatherford 2004 p. 96.
^ Broadbridge, Anne F. (2018). Women and the Making of the Mongol Empire. illustrated. Cambridge University Press. s. 94. ISBN 978-1108636629.
^ Herbert Franke; Denis Twitchett; John King Fairbank (1994). The Cambridge History of China: Volume 6, Alien Regimes and Border States. Cambridge University Press. s. 263.
^ Gloria Skurzynski (2010). This Is Rocket Science: True Stories of the Risk-Taking Scientists Who Figure Out Ways to Explore Beyond Earth. illustrated. National Geographic Books. s. 1958. ISBN 978-1-4263-0597-9. In A.D. 1232 an army of 30,000 Mongol warriors invaded the Chinese city of Kai-fung-fu, where the Chinese fought back with fire arrows ... Mongol leaders learned from their enemies and found ways to make fire arrows even more deadly as their invasion spread toward Europe. On Christmas Day 1241 Mongol troops used fire arrows to capture the city of Budapest in Hungary, and in 1258 to capture the city of Baghdad in what is now Iraq.
^ Garcia 2012, s. 337-338.
^ Waterson, James (2013). Defending Heaven: China's Mongol Wars, 1209-1370. Casemate Publishers. ISBN 978-1783469437.
^ Waterson, James (2013). Defending Heaven: China's Mongol Wars, 1209-1370. Casemate Publishers. ISBN 978-1783469437.
^ Waterson, James (2013). Defending Heaven: China's Mongol Wars, 1209-1370. Casemate Publishers. ISBN 978-1783469437.
^ Balfour, Alan H.; Zheng, Shiling (2002). Balfour, Alan H. (Ed.). Shanghai. illustrated. Wiley-Academy. s. 25. ISBN 0471877336.
^ Waterson, James (2013). Defending Heaven: China's Mongol Wars, 1209-1370. Casemate Publishers. ISBN 978-1783469437.
^ Coatsworth, John; Cole, Juan Ricardo; Hanagan, Michael P.; Perdue, Peter C.; Tilly, Charles; Tilly, Louise (2015). Global Connections. illustrated. 1 of Global Connections: Politics, Exchange, and Social Life in World History. Cambridge University Press. s. 356. ISBN 978-0521191890.
^ Man, John (2013). Genghis Khan: Life, Death, and Resurrection. Macmillan. ISBN 978-1466861565.
^ Collectif (2002). Revue bibliographique de sinologie 2001. Éditions de l'École des hautes études en sciences sociales. s. 147.
^ May, Timothy Michael (2004). The Mechanics of Conquest and Governance: The Rise and Expansion of the Mongol Empire, 1185-1265. University of Wisconsin--Madison. s. 50.
^ Schram, Stuart Reynolds (1987). Foundations and Limits of State Power in China. European Science Foundation by School of Oriental and African Studies, University of London. s. 130.
^ Gary Seaman; Daniel Marks (1991). Rulers from the steppe: state formation on the Eurasian periphery. Ethnographics Press, Center for Visual Anthropology, University of Southern California. s. 175.
^ "窝阔台汗己丑年汉军万户萧札剌考辨--兼论金元之际的汉地七万户 A Study of XIAO Zha-la the Han Army Commander of 10,000 Families in the Year of 1229 during the Period of Khan (O)gedei". wanfangdata.com.cn. 13 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2017.
^ "窝阔台汗己丑年汉军万户萧札剌考辨-兼论金元之际的汉地七万户-国家哲学社会科学学术期刊数据库". Nssd.org. 13 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2018.
^ "新元史/卷146" [New Yuan History/Volume 146]. Wikisource (Çince). 22 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2024.
^ "Archived copy". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2016.
^ Chan, Hok-Lam (1997). "A Recipe to Qubilai Qa'an on Governance: The Case of Chang Te-hui and Li Chih". Journal of the Royal Asiatic Society. 7 (2). Cambridge University Press. ss. 257-83. doi:10.1017/S1356186300008877.
^ Shinno, Reiko (2016). "2 The Mongol conquest and the new configuration of power, 1206-76". The Politics of Chinese Medicine Under Mongol Rule. Needham Research Institute Series. Routledge. ss. 24-29. ISBN 978-1317671602.

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Garcia, Chad D. (2012), A New Kind of Northerner (İngilizce)

[3] 800.000 piyade ve 150.000 elit süvari Çin Seddi'ne yayıldı

[1] Haywood, John; Jotischky, Andrew; McGlynn, Sean (1998). Historical Atlas of the Medieval World, AD 600–1492. Barnes & Noble. s. 3.21. ISBN 978-0-7607-1976-3. 2 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2024.

[2] Moğol savaşçısı 1200–1350 Publisher: Osprey Publishing

[Sverdrup-4] Sverdrup, Carl (2010). "Numbers in Mongol Warfare". Journal of Medieval Military History. Cilt 8. Boydell Press. ss. 109-17 [p. 116]. ISBN 978-1-84383-596-7.

[FOOTNOTEGarcia2012322-5] Garcia 2012, s. 322.

[6] Weatherford, Jack (2004), "2: Tale of Three Rivers", Genghis Khan and the Making of the Modern World, New York: Random House/Three Rivers Press, s. 83, ISBN 978-0-609-80964-8

[7] Moğolların Gizli Tarihi

[8] Meng Ta Peu Lu, Aufzeichnungen über die Mongolischen Tatan von Chao Hung, 1221, p. 61.

[9] Weatherford 2004 p. 85

[10] Atwood, Christopher Pratt (2004). Encyclopedia of Mongolia and the Mongol Empire. Facts on File. s. 277. ISBN 9780816046713.

[11] Weatherford 2004 p. 96.

[12] Broadbridge, Anne F. (2018). Women and the Making of the Mongol Empire. illustrated. Cambridge University Press. s. 94. ISBN 978-1108636629.

[13] Herbert Franke; Denis Twitchett; John King Fairbank (1994). The Cambridge History of China: Volume 6, Alien Regimes and Border States. Cambridge University Press. s. 263.

[14] Gloria Skurzynski (2010). This Is Rocket Science: True Stories of the Risk-Taking Scientists Who Figure Out Ways to Explore Beyond Earth. illustrated. National Geographic Books. s. 1958. ISBN 978-1-4263-0597-9. In A.D. 1232 an army of 30,000 Mongol warriors invaded the Chinese city of Kai-fung-fu, where the Chinese fought back with fire arrows ... Mongol leaders learned from their enemies and found ways to make fire arrows even more deadly as their invasion spread toward Europe. On Christmas Day 1241 Mongol troops used fire arrows to capture the city of Budapest in Hungary, and in 1258 to capture the city of Baghdad in what is now Iraq.

[FOOTNOTEGarcia2012337-338-15] Garcia 2012, s. 337-338.

[16] Waterson, James (2013). Defending Heaven: China's Mongol Wars, 1209-1370. Casemate Publishers. ISBN 978-1783469437.

[17] Waterson, James (2013). Defending Heaven: China's Mongol Wars, 1209-1370. Casemate Publishers. ISBN 978-1783469437.

[18] Waterson, James (2013). Defending Heaven: China's Mongol Wars, 1209-1370. Casemate Publishers. ISBN 978-1783469437.

[19] Balfour, Alan H.; Zheng, Shiling (2002). Balfour, Alan H. (Ed.). Shanghai. illustrated. Wiley-Academy. s. 25. ISBN 0471877336.

[20] Waterson, James (2013). Defending Heaven: China's Mongol Wars, 1209-1370. Casemate Publishers. ISBN 978-1783469437.

[21] Coatsworth, John; Cole, Juan Ricardo; Hanagan, Michael P.; Perdue, Peter C.; Tilly, Charles; Tilly, Louise (2015). Global Connections. illustrated. 1 of Global Connections: Politics, Exchange, and Social Life in World History. Cambridge University Press. s. 356. ISBN 978-0521191890.

[22] Man, John (2013). Genghis Khan: Life, Death, and Resurrection. Macmillan. ISBN 978-1466861565.

[23] Collectif (2002). Revue bibliographique de sinologie 2001. Éditions de l'École des hautes études en sciences sociales. s. 147.

[24] May, Timothy Michael (2004). The Mechanics of Conquest and Governance: The Rise and Expansion of the Mongol Empire, 1185-1265. University of Wisconsin--Madison. s. 50.

[25] Schram, Stuart Reynolds (1987). Foundations and Limits of State Power in China. European Science Foundation by School of Oriental and African Studies, University of London. s. 130.

[26] Gary Seaman; Daniel Marks (1991). Rulers from the steppe: state formation on the Eurasian periphery. Ethnographics Press, Center for Visual Anthropology, University of Southern California. s. 175.

[27] "窝阔台汗己丑年汉军万户萧札剌考辨--兼论金元之际的汉地七万户 A Study of XIAO Zha-la the Han Army Commander of 10,000 Families in the Year of 1229 during the Period of Khan (O)gedei". wanfangdata.com.cn. 13 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2017.

[28] "窝阔台汗己丑年汉军万户萧札剌考辨-兼论金元之际的汉地七万户-国家哲学社会科学学术期刊数据库". Nssd.org. 13 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2018.

[29] "新元史/卷146" [New Yuan History/Volume 146]. Wikisource (Çince). 22 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2024.

[30] "Archived copy". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2016.

[31] Chan, Hok-Lam (1997). "A Recipe to Qubilai Qa'an on Governance: The Case of Chang Te-hui and Li Chih". Journal of the Royal Asiatic Society. 7 (2). Cambridge University Press. ss. 257-83. doi:10.1017/S1356186300008877.

[32] Shinno, Reiko (2016). "2 The Mongol conquest and the new configuration of power, 1206-76". The Politics of Chinese Medicine Under Mongol Rule. Needham Research Institute Series. Routledge. ss. 24-29. ISBN 978-1317671602.

[1]

[2]

[a]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

Kin Hanedanı’nın Moğollar tarafından istilası nedir?, Kin Hanedanı’nın Moğollar tarafından istilası anlamı nedir?, Kin Hanedanı’nın Moğollar tarafından istilası ne demektir?