Müzik ve siyaset arasındaki bağlantı, özellikle şarkılardaki politik ifadeler, birçok kültürde görülmektedir. Müziğin, protesto veya karşıtlık ifadeleri başta

olmak üzere, savaş karşıtı şarkılar, millî marşlar, yurtsever şarkılar ve siyasi kampanyalar gibi birçok farklı temada, siyaset ile kesiştiği noktalar bulunmaktadır. Bu tür şarkıların çoğu güncel şarkılar kapsamında tanımlanabilirler.

Giriş[değiştir | kaynağı değiştir]

Müzik, politik hareketleri ve ritüelleri etkilese de, genel izleyicilerin müzikle politik düzeyde nasıl veya ne ölçüde ilişkili olduğu çok açık değildir.^[1] Şarkılar, belirli bir siyasi mesajı tasvir etmek için kullanılabilir. Ancak bu tür mesajların iletilmesinde engeller olabilir; açıkça politik kabul edilen şarkılar bile çoğu zaman çağdaş politik bağlamları tarafından şekillendirilir ve bunlara atıfta bulunur, bu da mesajı tam olarak anlamak için müziğe ilham veren tarihi ve dönemin olaylarını anlamayı gerekli kılar. Bu mesajın doğası da belirsiz olabilir, çünkü "politik müzik" etiketi ya yalnızca siyasi konuları gözlemleyen şarkılara, ya partizan bir görüş sunan şarkılara ya da daha ileri giden ve belirli bir siyasal eylemi savunan şarkılara uygulanabilir. Bu nedenle, örneğin, müziğin farkındalığı arttırma aracı olarak kullanımı ile savunuculuk olarak müzik arasında bir ayrım yapılmıştır.^[2]

Ayrıca, The Beatles gibi Batılı pop/rock gruplarının 1960'larda ve 1970'lerde Doğu Bloku'nda Devlet tarafından sansürlenmesinin kanıtladığı gibi, bazı müzik biçimleri, siyasi içerikten bağımsız olarak kültürel açısından siyasi olarak kabul edilebilir ve dışlanabilir. Diğer taraftan aynı unsurlar, genç insanlar tarafından sosyal değişimin sembolü olarak benimsenmiştir.^[3] Bu, müzisyenlerin (eğer varsa) politik niyetleri ile müziklerinin daha geniş toplum kesimleri tarafından kabulü arasındaki tutarsızlık olasılıklarına da işaret etmektedir. Tersine, kasıtlı siyasi içeriğin anlamının hedef kitlesi tarafından kaçırılması olasılığı vardır, bunun nedenleri arasında belirsizlik veya mesajın iletilmesi ya da izleyici kayıtsızlığı veya antipatisi olabilir.

Son zamanlarda, çağdaş demokratik ülkeler de dahil olmak üzere, Dünya üzerindeki pek çok ülkenin okulları üzerinde yapılan araştırmalarda müzik eğitiminin bazen ideolojik telkin amacıyla kullanıldığı ve özellikle savaş döneminde vatansever şarkılarla yurtseverliği çocuklarda yıkıcı bir şovenizm aşamasına çıkarabilmektedir.^[4]

Platon şöyle yazmıştır: "Müziksel yenilikler tüm devlet için tehlikelerle doludur ve yasaklanmalıdır. Müziğin modları değiştiğinde, devletin temel yasaları da onlarla birlikte değişir."^[5] Platon bunu bir uyarı olarak yazmış olsa da, müziğin sadece melodi ve armonilerden çok daha fazlası olduğu, tüm insanların hayatında önemli bir hareket olduğu devrimci bir ifade olarak ele alınabilir.

Folk müziği[değiştir | kaynağı değiştir]

Amerikan folk yenilenmesi[değiştir | kaynağı değiştir]

" We Shall Overcome" şarkısı belki de politik folk müziğinin en bilinen örneğidir, bu örnekte ABD Sivil Haklar Hareketi için bir toplanma çığlığıdır. Joan Baez gibi Pete Seeger da şarkının popülerleşmesine katkı verdi.^[6] 20. yüzyılın başlarında, kötü çalışma koşulları ve sınıf mücadelesi, işçi hareketinin büyümesini, sosyal ve politik reformları savunan çok sayıda şarkıya yol açtı. 20. yüzyılın başlarındaki en ünlü söz yazarı "Wobblies" Joe Hill idi. Daha sonra, 1940'lardan 1960'lara kadar, Almanac Singers ve The Weavers gibi gruplar bu tür sosyo-politik müziğin yeniden canlandırılmasında etkili oldular. Woody Guthrie'nin "This Land Is Your Land" adlı şarkısı en ünlü Amerikan halk şarkılarından biridir ve sözleri Guthrie'nin sosyalist vatanseverliğini örneklemektedir.^[7] Pete Seeger'ın "Where Have All the Flowers Gone?" şarkısı, popüler bir savaş karşıtı protesto şarkısıydı.^[8] Bu tür şarkıların çoğu Vietnam Savaşı döneminde popüler oldu. Bob Dylan'ın "Blowin' in the Wind", Peter, Paul and Mary için bir hit şarşısı oldu ve genç bir neslin, eski nesillerin çoğundan daha fazla küresel sorunların farkına vardığını öne sürdü.^[9] 1964'te Joan Baez, "There but for Fortune" (Phil Ochs tarafından) ile Birleşik Krallık'ta ilk ona girdi,^[10] şarkı, önyargı ve insanlık dışı politikaların masum kurbanları için bir savunmaydı.^[11] Bob Dylan, Joan Baez, Phil Ochs,^[12] Tom Paxton, Buffy Sainte-Marie, Judy Collins, Arlo Guthrie dahil olmak üzere birçok sanatçı 1960'ların halk müziği canlanması sırasında, sosyal ve politik mesajlar içeren birçok güncel şarkı yazarı ortaya çıktı.

Folk müziğinin canlanması, geleneksel müziğin politik olarak yeniden icadı olarak kabul edilebilir, Sol eğilimli folk plak şirketleri, Broadside ve Sing Out! gibi dergiler tarafından teşvik edilen bir gelişmedir. Canlanma 1930'larda^[13] başladı ve II. Dünya Savaşı'ndan sonra devam etti. Bu dönemin eerleri, eski ilahiler ve şarkılar kullanılarak, ancak sözleri günümüz sosyal ve politik koşullarına uygun hale getirilerek popülerlik kazanmıştır.^[14] Alan Lomax, Lead Belly ve Woody Guthrie gibi arşivciler ve sanatçılar halk müziğini popülerleştirmede çok önemliydi ve ikincisi Lomax şarkıcıları olarak bilinmeye başladı.^[15] Bu, bazı sanatçıların ve şarkılarının kamuoyunu etkilemek ve destek toplamak amacıyla açık siyasi mesajlar ifade ettiği bir halk müziği dönemiydi.^[16] Birleşik Krallık'ta, Ewan MacColl^[17] ve AL Lloyd, folklorist olarak Lloyd^[18] ve MacColl (genellikle Peggy Seeger ile birlikte) ile benzer roller üstlendiler ve geleneksel şarkıları Büyük Britanya Komünist Partisi aktivizmlerinden etkilenen daha yeni politik materyallerle harmanlayan düzinelerce albüm yayınladılar.^[19][20][21]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Anarko punk
• milli marşların listesi
• Nazi punk
• Pasif direniş
• Nueva canción
• Oi!
• Osseily Hanna
• Protest müzik

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Konuyla ilgili eserler[değiştir | kaynağı değiştir]

• Biley, Ron (2007). "Woody Guthrie and the Christian Left: Jesus and "Commonism"" (PDF). Journal of Texas Music History (İngilizce). Center for Texas Music History. 16 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Temmuz 2021. 
• Brand, Oscar (1962). "The Ballad Mongers: the Rise of Modern Folk Song" (İngilizce). Funk & Wagnalls. 
• Brown, Courtney (2008). "Politics In Music: Music and Political Transformation from Beethoven to Hip Hop" (İngilizce). Atlanta: Farsight Yayınları. ISBN 978-0-9766762-3-2.  Eksik ya da boş |url= (yardım)
• Denselow, Robin (1989). "When The Music's Over: The Story of Political Pop" (İngilizce). Londra: Faber and Faber. ISBN 978-0-571-13906-4. 
• Doggett, Peter (2008). "There's A Riot Going On: Revolutionaries, Rock Stars, and the Rise and Fall of '60s Counter-Culture" (İngilizce). Edinburgh: Canongate. ISBN 978-1-847-67114-1. 
• Dunson, Josh (1965). "Freedom in the Air: Song Movements of the Sixties" (İngilizce). Greenwood Yayınları. ISBN 9780313223938. 
• Fanning, David (2006). "Shostakovich studies" (İngilizce). Cambridge: Cambridge Üniversitesi Yayınları. ISBN 978-0-521-02831-8. 8 Ağustos 2018 tarihinde |arşiv-url= kullanmak için |url= gerekiyor (yardım) arşivlendi.  Eksik ya da boş |url= (yardım)
• Garofalo, Rubee, (Ed.) (1992). "Rockin' the Boat: Mass Music and Movements" (İngilizce). South End Yayınları. 
• Goodyer, Ian (2009). "Crisis Music: The Cultural Politics of Rock Against Racism" (İngilizce). Manchester: Manchester Üniversitesi Yayınları. ISBN 978-0-719-07924-5.  Eksik ya da boş |url= (yardım)
• Greenway, John (1953). "American Folksongs of Protest" (İngilizce). Pennsylvania Üniversitesi Yayınları. 
• Karakayali, Nedim (5 Eylül 2010). "Two Assemblages of Cultural Transmission: Musicians, Political Actors and Educational Techniques in the Ottoman Empire and Western Europe" (PDF). Journal of Historical Sociology (İngilizce). 23 (3): 343-371. doi:10.1111/j.1467-6443.2010.01377.x. hdl:11693/22234. 
• Keller, Marcello Sorce (April 2007). "Why is Music So Ideological, and Why Do Totalitarian States Take It So Seriously? A Personal View from History and the Social Sciences". Journal of Musicological Research (İngilizce). 26 (2-3): 91-122. doi:10.1080/01411890701361086. 
• Lieberman, Robbie (1988). My Song is my Weapon: People's Songs, American Communism, and the Politics of Culture, 1930-50, Illinois Üniversitesi Yayınları
• Lynskey, Dorian (2011). "33 Revolutions Per Minute: A History of Protest Songs" (İngilizce). Londra: Harper Collins. ISBN 978-0-062-07884-1.  Eksik ya da boş |url= (yardım)
• Pace, Ian (Sonbahar 2006 - Bahar 2007). ""The Best Form of Government...": Cage's Laissez-Faire Anarchism and Capitalism". Open Space Magazine (İngilizce). ss. 91-115.  Eksik ya da boş |url= (yardım)
• Peddie, Ian (2006). "The Resisting Muse: Popular Music and Social Protest" (İngilizce). Farnham: Ashgate. ISBN 978-0-754-65114-7.  Eksik ya da boş |url= (yardım)
• Perone, James E. (2004). "Music of the Counterculture Era" (İngilizce). Westport: Greenwood Yayınları.  Eksik ya da boş |url= (yardım)
• Daniel, Rachel (2016). "Walls Come Tumbling Down: The Music and Politics of Rock Against Racism, 2 Tone and Red Wedge" (İngilizce). Londra: Picador. ISBN 978-1-44727-268-7.  Eksik ya da boş |url= (yardım)
• Reuss, Joanne C & Reuss, Richard A. (2000). American Folk Music and Left-Wing Politics, Scarecrow Yayınları
• Rodnitsky, Jerome (1976). Minstrels in the Dawn: The Folk-Protest Singer as a Cultural Hero, Chicago: Nelson Hall
• Roy, William G (2014). "Reds, Whites and Blues: Social Movements, Folk Music, and Race in the United States". New Jersey: Princeton Üniversitesi Yayınları. ISBN 978-0-691-16208-9.  Eksik ya da boş |url= (yardım)
• Seeger, Pete (1985). "Carry It On! A History in Song and Picture of the Working Men and Women of America". New York: Simon and Schuster. ISBN 978-0-671-60347-2. 
• Serge Denisoff, R. (1971). Great Day Coming: Folk Music and the American Left. Champaign: Illinois Üniversitesi Yayınları
• Street, John (1986). "Rebel Rock: The Politics of Popular Music". Oxford: Blackwell. ISBN 978-0-631-14345-1.  Eksik ya da boş |url= (yardım)
• Street, John (1997). "Politics and Popular Culture". Philadelphia: Temple Üniversitesi Yayınları. ISBN 978-1-566-39603-5. 
• Street, John (2011). "Music & Politics". Cambridge: Polity Yayınları. ISBN 978-0-745-63544-6. 
• Strom, Yale (2002). "The Book of Klezmer: the History, the Music, the Folklore". Chicago: Chicago Review Yayınları. ISBN 978-1-55652-445-5. 
• Volkov, Solomon (2004). "Shostakovich and Stalin: The Extraordinary Relationship Between the Great Composer and the Brutal Dictator". New York: H. Holt. ISBN 978-0-375-41082-6.  Eksik ya da boş |url= (yardım)
• Werner, Craig (2000). "A Change is Gonna Come: Music, Race and the Soul of America". Edinburgh: Payback Yayınları. ISBN 978-1-841-95050-1.  Eksik ya da boş |url= (yardım)
• Whiteley, Sheila (2012). "Countercultures: Music, Theories & Scenes, n°9-1, Nantes, Éditions Mélanie Seteun". 19 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2021. 
• Whiteley, Sheila (2012). "Countercultures: Utopias, Dystopias, Anarchy, n°9-12, Nantes, Éditions Mélanie Seteun". 19 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2021. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• "Music and Politics". Michigan Üniversitesi Library Digital Collections. 29 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2021. Music and Politics is an open access, peer-reviewed, academic journal first published in 2007 
• Demokrasi için Müzik 8 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – Müzik Aktivizmi Politik Eylem Organizasyonu
• "Making Marx in the Music: A HyperHistory of New Music and Politics". NewMusicBox. 1 Kasım 2003. 18 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2021.  Kyle Gann tarafından
• "Opinion – The Muscian's Role in politics". CLUAS. 17 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2021.  2004 Amerikan Başkanlık seçim kampanyası sırasında yazılmıştır.
• "Musical Pointers". Musical Pointers. 20 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2021.  Besteci Gordon Downie ve piyanist Ian Pace arasında özellikle modernizm ve Marksizm hakkında kapsamlı bir tartışma.