Bu maddedeki bilgilerin doğrulanabilmesi için ek kaynaklar gerekli. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek maddenin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir. Kaynak ara: "Aile diktatörlüğü" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Temmuz 2021) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin)

Bu maddenin veya bölümün özgün araştırma, doğrulanamaz veya yoruma dayalı ifadeler içerdiği düşünülmektedir. Lütfen iddiaları kontrol ederek ve yeni kaynaklar ekleyerek geliştirin. Özgün araştırmadan oluşmuş ifadeler kaldırılabilir. Ayrıntılar maddenin tartışma sayfasında bulunabilir.

Bir aile diktatörlüğü veya kalıtsal diktatörlük, siyaset bilimi terimleriyle kişisel rejim, nominal veya resmi olarak cumhuriyetçi veya sosyalist bir rejimde ortaya çıkan, ancak pratikte mutlak monarşi veya despotluk gibi işleyen bir diktatörlük biçimidir ve bu rejimde siyasi güç, ırsi monarşi gibi diktatörün ailesi içinde aktarılır. Bu nedenle, kilit lider genellikle bir kral veya imparator yerine başkan veya başbakan olarak adlandırılsa da, liderin ezici otoritesi nedeniyle aynı ailenin üyeleri arasında güç iletilir. Bazen lider ömür boyu devlet başkanı ilan edilir ve bu yetkiyi ailesinden birini halef olarak aday göstermek için kullanır.

Bir aile diktatörlüğü, bir monarşiden (genel anayasa hukuku tarafından soyun gerekli olduğu durumlarda) veya siyasi bir aileden (aile üyelerinin resmi ve ezici siyasi otoriteden ziyade gayri resmi otoriteye sahip olduğu) farklıdır.

Ayırt edici özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Aile diktatörlüğü mutlak monarşiden farklıdır ve yönetici genellikle otoritesini ilahi hak kavramına dayandırmaz. Mutlak monarşide, bir aile içinde iktidarın geçişi, devletin anayasal düzenlemesinin bir parçası olarak genel hukuk tarafından gereklidir ve rejimdeki tüm verasetlere uygulanmaya devam eder. Aile diktatörlüğünde, bu düzenleme genel kanun tarafından gerekli değildir. Bazı durumlarda, mevcut liderin belirli bir aile üyesini resmi olarak halef göstermek için özel bir yasa çıkarılabilir. Diğer durumlarda, devlet hukuku resmi olarak seçimleri bile öngörebilir, ancak liderin siyasi ve seçim süreci üzerinde uyguladığı kontrol, kalıtsal bir halefiyet sağlar. Ayrıca, her ardıllığın başarılı olup olmadığı, liderin yetki ve kontrol düzeyine bağlıdır. Sonuç olarak, modern aile diktatörlükleri genellikle az sayıda ardıllıktan sonra ailevi olmayan (kişisel olmayan) bir rejime geçer. Bu durum genellikle sadece bir kez gerçekleşir, nadiren ikiden fazla olur.

Bir aile diktatörlüğü de diğer siyasi ailelerden farklıdır. Siyasi ailelerde, aileye tahakkuk eden gayrı resmi güç ve nüfuz, genellikle açık ve çekişmeli seçimler yoluyla, ailenin siyasi gücü elinde tutmaya devam etmesini sağlar. Aile diktatörlüğünde aile, aile verasetini sağlamak için siyasi güç veya kontrol kullanır ve genellikle kontrollü veya çekişmesiz seçim yoluyla veya hiç seçim yapılmadan iktidarda kalırlar.

Bir aile diktatörlüğü, halefiyeti üzerinde önemli bir kontrol uyguladığından, halef genellikle önceden belirlenir. Bununla birlikte, genellikle halefiyet için resmi bir genel hukuk temeli bulunmadığından, halefin kimliği konusunda genellikle uzun süreli belirsizlik dönemleri vardır. Kendi haleflerini planlayan totaliter rejimlerin diğer türlerinde sıklıkla olduğu gibi, bir halef belirlendikten sonra halefin kendisini gerçekleştirmeyi amaçlayan deneyimleri ve nitelikleri kazandığı veya rejimi yönetmek için gerekli otoriteyi elde etmek için önemli bir "bakım" döneminden geçer

Başarılı güç geçişleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Parantez içindeki tarihler yöneticinin dönemini gösterir.

Avrupa[değiştir | kaynağı değiştir]

•  Roma Cumhuriyeti: Jül Sezar (MÖ 49–44) yerine büyük yeğeni ve evlatlık oğlu Gaius Julius Caesar Octavianus (MÖ 44–27) geçti.
•  Roma İmparatorluğu: Roma İmparatorluğu'nun ilk hanedanları olan Principatus, bir aile diktatörlüğüne benzer şekilde işledi. Augustus (MÖ 27–14) saltanatı sırasında bir cumhuriyetin görünümünü korudu, ancak Tiberius'u evlat edinerek ve Senato'yu ölümünden sonra yetkilerini Tiberius'a (MS 14–37) devretmeye ikna ederek kendi halefi Tiberius'u atadı. Üç yüz yıl boyunca, sonraki imparatorlar, en ünlüleri olan Julio-Claudian (27 BCE-68 CE) ve Nerva-Antonine (MS 96-192) hanedanları sırasında, haleflerini geleneksel olarak evlat edinerek belirlediler. Ancak baştan beri bu, Augustus'un tahta geçme konusundaki orijinal niyetlerinden ziyade şanssızlık, siyasi entrika, geçerli bir varisin gerekliliği ve Caligula suikastının (MS 37-41) ardından Praetorian muhafızların etkisi gibi faktörlerin bir kombinasyonundan kaynaklanıyordu. Diocletianus'un (284-305) saltanatından itibaren, Dominatus sırasında, imparatorlar açıkça monarşik bir tarzda hüküm sürdüler.
•  Hollanda Cumhuriyeti: Stadhouderlar, yalnızca Oranj-Nassau Hanedanı'ndan seçildi. Toplamda, bu hanedanın dokuz prensi Cumhuriyet'i 1559'dan 1795'e kadar yönetti. Stadhouderlar, William Aglionby tarafından 1669 tarihli The Present State of the United Provinces of the Low-Counries adlı kitabında diktatör olarak tanımlandı.^[1]
• Protektora dönemi: Oliver Cromwell (1653-1658) yerine oğlu Richard Cromwell (1658-1659) Lord Protector oldu. Richard Cromwell, 1659 baharında ordu tarafından devrildi ve ertesi yıl Kral II. Charles'ın restorasyonu gerçekleşti.

Orta ve Güney Amerika[değiştir | kaynağı değiştir]

• Paraguay: Carlos Antonio López (Başkan, 1840-1862); yerine oğlu Francisco Solano López (1862-1870) geçti.
•  El Salvador: Carlos Meléndez (Başkan, 1915-1918), yerine kardeşi Jorge Meléndez (1919-1923), yerine kayınbiraderi Alfonso Quiñónez Molina (1918-1919, 1923-1927) geçti
• Dominik Cumhuriyeti: Rafael Trujillo'dan sonra (fiilen 1930–1961, erkek kardeşi Héctor 1952–1960 arasında sembolik devlet başkanı olarak görev yaptı), 1961'de birkaç aylığına oğlu Ramfis Trujillo yerine geçti; Ramfis, ülke üzerindeki gücünü tam olarak sağlamlaştıramadı ve devrildi.
• Nikaragua: Anastasio Somoza García (Başkan, 1937–1947, fiili 1947–1950, 1950–1956), yerine oğlu Luis Somoza Debayle (1956–1963, fiili 1963–1967), yerine kardeşi Anastasio Somoza Debayle (1967– 1972, fiili 1972–1974, 1974–1979) geçti. Ayrıca bkz. Somoza ailesi.
•  Haiti: François Duvalier (Başkan ve daha sonra Ömür Boyu Devlet Başkanı, 1957-1971); yerine oğlu Jean-Claude Duvalier (Ömür Boyu Devlet Başkanı, 1971-1986) geçti. Ayrıca bkz. Duvalier hanedanı.
• Küba: Fidel Castro (Başbakan, Başkan ve Komünist Parti Birinci Sekreteri, 1959-2011), yerine kardeşi Raúl Castro (2011-2021) geçti.
• Arjantin: Juan Perón (Başkan, 1972–1974) yerine eşi Isabel Martínez de Perón (1974–1976) geçti.

Asya[değiştir | kaynağı değiştir]

• Azerbaycan: Haydar Aliyev (Başkan, 1993-2003); yerine oğlu İlham Aliyev (2003-günümüz) geçti.

• Çin Cumhuriyeti (Tayvan): Çan Kay Şek (1928-1975) yerine oğlu Chiang Ching-kuo geçti (1975-1988).^[a]
•  Kuzey Kore: Kim Il-sung (1948–1994), yerine oğlu Kim Jong-il (1994–2011), yerine oğlu Kim Jong-un (2011–günümüz) geçti. Kim Jong-il, babasına ölümünden sonra Ebedi Başkanlık görevinin verildiği 1997 yılına kadar resmi olarak göreve başlamadı. 2 Haziran 2009'da Kim Jong-il'in en küçük oğlu Kim Jong-un'un Kuzey Kore'nin bir sonraki lideri olacağı bildirildi.^[2] Babası ve büyükbabası gibi ona da resmi lakap olarak Büyük Halef ve Parlak Yoldaş lakapları verildi.^[3] Kim Jong-il'in 2012'de oğlunu resmi olarak halefi olarak atamasının beklendiği,^[4] ancak Kim Jong-il'in 2011'de öldüğü ve buna rağmen Kim Jong-un'un halefi olarak ilan edildiği bildirildi.^[5] "Kore İşçi Partisi'nin On Temel İlkesi"nin 2013 baskısı - Madde 10, Madde 2 - Parti ve Devrim'in "ebediyen" "Baekdu (Kim'in) soyu" tarafından taşınması gerektiğini belirtir.^[6] Ayrıca bkz. Kim Hanedanlığı.
• Irak: Abdüsselam Arif (Cumhurbaşkanı, 1963–1966); yerine kardeşi Abdürrahman Arif (1966–1968) geçti.
• Japonya: Şogunluk yönetimi sırasında (1185-1868), Şogun, İmparator tarafından birkaç klandan atandı ve yönetimi boyunca kalıtsal ardıllığı uyguladı.
• Suriye: Hafız Esad (1971-2000), yerine oğlu Beşşar Esad (2000'den günümüze) geçti. Beşşar'ın ağabeyi Basil Esad cumhurbaşkanlığı için belirlenmişti, ancak babasının ölümünden altı yıl önce 1994'te öldü. Ayrıca bkz. Esad ailesi.
•  Türkmenistan: Kurbankulu Berdimuhammedov'un (2007-2022) yerine oğlu Serdar Berdimuhammedov (2022-günümüz) geçti. Serdar daha önce çok sayıda hükûmet görevinde bulunmuştu.^[7]

Afrika[değiştir | kaynağı değiştir]

•  Çad: Cumhurbaşkanı Idriss Déby'nin (1990-2021) görevdeyken öldürülmesinin ardından oğlu Mahamat Deby (2021-günümüz) Askerî Geçiş Konseyini kurarak ülkenin başına geçti.
• Ekvator Ginesi: Teodoro Obiang Nguema Mbasogo (1979-günümüz) bir darbeyle amcası Francisco Macías Nguema'yı (Başkan; 1968-1979) devirdi.
• Gabon: Omar Bongo (Başkan Vekili, 1966–1967; Başkan, 1967–2009) Haziran 2009'da öldü. Oğlu Ali Bongo Ondimba (2009-2023) Ağustos 2009'da tartışmalı bir seçim kazandıktan sonra onun yerine geçti.
• Nijer: Seyni Kountché'nin (Başkan; 1974-1987) ölümünden sonra kuzeni Ali Saibou (1987-1993) yerine geçmiştir.
• Togo: Gnassingbé Eyadéma (Başkan, 1967–2005); yerine oğlu Faure Gnassingbé (2005-günümüz) geçti. Uluslararası baskı sebebiyle, Faure 25 Şubat 2005'te istifa etmek zorunda kaldı, ancak Nisan 2005'te devlet başkanlığına seçildi.
• Cibuti: Hassan Gouled Aptidon (Başkan, 1977–1999); yerine yeğeni İsmail Omar Gulle (1999-günümüz) geçti.
• Kongo Demokratik Cumhuriyeti: Laurent-Désiré Kabila (Başkan, 1997–2001); yerine oğlu Joseph Kabila (2001-2019) geçti. Joseph Kabila, Ekim 2006'da demokratik olarak seçildi.

Notlar

Başarısız geçişler[değiştir | kaynağı değiştir]

• Macaristan: Miklós Horthy (1920–1944), oğlu István Horthy'yi, Istvan'ın 1942'de kaza sonucu öldürülmesine kadar, kendisinden sonra vekil olarak tayin etti.
• Arjantin: Juan Perón (Başkan, 1946–1955), karısı Eva Perón'un 1952'deki ölümüne kadar onun yerine geçmesini planladı.
• Çin: Mao Zedong'un (Çin Komünist Partisi Başkanı, 1943-1976) ölümünden sonra, karısı Jiang Qing, Dörtlü Çete ile birlikte kansız bir darbe planladı.
•  Güney Vietnam: Ngô Đình Diệm (Başbakan, 1954–1955; Başkan, 1955–1963), iktidarı kardeşi Ngô Đình Nhu'ya, her ikisi de 1963 darbesi sırasında tutuklanıp suikasta uğrayana kadar devretmeyi amaçladı.
• Filipinler: Ferdinand Marcos (1965–1986), karısı Imelda Marcos'un halefi olmasını amaçladı, ancak Halkın Gücü Devrimi ile devrildi. Buna ek olarak, oğulları Bongbong Marcos da onun halefi olarak dahil edimişti.^[8]
•  Endonezya: Suharto (Başkan, 1967–1998) halefi olarak iktidarı kızı Siti Hardiyanti Rukmana'ya veya oğlu Tommy Suharto'ya devretmeyi amaçladı, ancak 1998'de ülke çapında yayılan şiddetli protestodan sonra istifa ettiğinden veraset asla olmadı. Daha sonra onun yerine başkan yardımcısı B. J. Habibie getirildi.^[9][10]
•  Romanya: Rumen diktatör Nicolay Çavuşesku'nun karısı Elena Çavuşesku (Romanya Komünist Partisi Genel Sekreteri, 1965-1989; Devlet Konseyi Başkanı, 1967-1989; Cumhurbaşkanı, 1974-1989), kocası 1989 Romanya Devrimi'nde idam edilene kadar onun yerine geçmesi planlanıyordu.^[11] Ayrıca, oğulları Nicu Çavuşesku'yu kendilerinin yerine geçmeye hazırlıyorlardı.
• Libya: Dönemin lideri Muammer Kaddafi'den (Kardeşçe Lider ve Devrimin Rehberi, 1969-2011) sonra ikinci oğlu Seyfülislam Kaddafi'nin lider olarak yerini alacağı tahmin edildi, ancak Muammer Kaddafi devrildi ve öldürüldü. Ayrıca Seyfülislam, "burası miras alınacak bir çiftlik değil" demiştir.^[12] Muammer Kaddafi'nin dördüncü oğlu Mutassım Kaddafi, babalarının yerini almak konusunda Seyfülislam'ın en güçlü rakibi olarak görülüyordu.^[13]
• Bangladeş: Bangabandhu Şeyh Mucibur Rahman'dan, Bangladeş'in ilk cumhurbaşkanı (1971-1975), sonra oğlu Şeyh Kamal'ın yerine geçmesini bekliyordu. İkisi de 1975'te öldürüldü.
• Yemen: 2004'te Ali Abdullah Salih (Kuzey Yemen'in ardından birleşik Yemen'in başkanı, 1978-2012) oğlu Ahmed Salih'i Yemen Cumhuriyet Muhafızları'nın komutanı olarak atadı. 2012'deki Yemen Devrimi'nin ortasında ve cumhurbaşkanı seçildikten kısa bir süre sonra, Abdurabbu Mansur el-Hadi Cumhuriyet Muhafızlarını feshetti ve Ahmed Salih'i herhangi bir anlamlı iktidardan etkili bir şekilde uzaklaştırdı.
• Irak: Saddam Hüseyin (1979–2005), büyük oğlu Uday Hüseyin'i kendi yerine gelecekteki diktatör olarak belirledi, ardından Uday'ın 1996'da ciddi bir yaralanma geçirmesinden sonra veliahtı küçük oğlu Kusay Hüseyin'e değiştirdi. ABD'nin Irak'ı işgali ve her iki oğlunun ölümünün ardından Saddam'ın yargılanması ve ardından idam edilmesi halefi önemsiz hale getirdi. Ayrıca bkz. Saddam'ın ailesi
•  Angola: 2010 yılında, José Eduardo dos Santos (Başkan, 1979-2017) kuzeni Fernando da Piedade Dias dos Santos'u Angola Başkan Yardımcısı olarak atadı ve bu da arka arkaya hakkında spekülasyonlara yol açtı. Ancak, 2012'de iktidardaki MPLA, Başkan dos Santos'un yeniden seçilmek için adaylığını açıkladı, çünkü onun yerine João Lourenço'nun seçildiği 2017 yılına kadar emekli olmaya niyeti yoktu.^[14]
• Zimbabve: Robert Mugabe (Başbakan daha sonra Başkan, 1980-2017) karısı Grace'in yerine geçmesini istedi,^[15][16][17] ancak bu askeri bir darbeyle önlendi.
• Malezya: Mahathir Mohamad (Başbakan, 1981–2003; 2018–2020) bir keresinde yüksek mahkemeye oğlu Mukhriz Mahathir'i uzun zaman önce hükûmet başkanı yapacağını söylemişti, ancak Mahathir daha sonra halefi olarak Enver İbrahim'i seçtiği için bu asla olmadı.^[18]
• Mısır: Hüsnü Mübarek (Başkan, 1981–2011) halefi olması için oğlu Cemal Mübarek'i yetiştirdi, ancak 2011 Mısır Devrimi'nde devrildi.^[19]
• Tunus: Zeynel Abidin Bin Ali'nin (Tunus Başkanı, 1987-2011) eşi Leyla bin Ali'nin^{[20][21][22][23]} ya da en küçük oğulları Muhammed Zeynel Abidin Bin Ali'nin,^[24][25][21] 2011 Tunus Devrimi'nin ortasında Bin Ali ailesi sürgüne kaçana kadar Zeynel Abidin Bin Ali'nin yerini alacağı tahmin ediliyordu.
• Kazakistan: Analistler, uzun süredir lider olan Nursultan Nazarbayev'in (Başkan, 1991-2019) kızı Dariga Nazarbayeva'yı yerine geçmek için hazırladığına inanıyordu. 2013 yılında gergin bir ilişkiye rağmen;^[26] Eylül 2016'da Dariga, Senato'ya atandı - Senato'nun Uluslararası İlişkiler, Savunma ve Güvenlik Komitesi başkanı olarak atandı.^[27] 19 Mart 2019'da Nazarbayev cumhurbaşkanlığından istifa etti ve yerine Kasım Cömert Tokayev geçti. Nursultan'ın istifasının ardından Dariga, Senato Başkanlığına seçildi ve bazı analistlerin planlanan 2020 seçimlerinde cumhurbaşkanlığına aday olacağına inanmalarına neden oldu.^[28][29] Dariga, erken Haziran 2019 cumhurbaşkanlığı seçiminde aday olmamayı seçti.
• Myanmar: Eski askeri lider Than Shwe'nin (Devlet Barış ve Kalkınma Konseyi Başkanı, 1992-2011) en sevdiği torunu Nay Shwe Thway Aung'a, aslında hiçbir zaman orduda görev yapmamasına rağmen askeri yüksek rütbe verildiğini belirten bazı kaynaklar var. Bu hareket, Nay Shwe Thway Aung'un büyükbabasının yönetimini devam ettirecek sıradaki kişi olduğu yönünde spekülasyonlar yarattı. Ancak, Myanmar 2011'de demokrasiye döndüğü için ardıllık asla gerçekleşmedi.^{[30][31][32][33]}
• Cezayir: Abdülaziz Buteflika (Başkan; 1999–2019) kardeşi Said Buteflika'yı potansiyel halefi olarak sundu.^[34][35] Abdülaziz daha sonra ülkede kitlesel protestolar patlak verdikten sonra cumhurbaşkanı olarak istifa etti. Said daha sonra ev hapsine alındı, yargılandı ve 15 yıl hapis cezasına çarptırıldı.
• Venezuela: Dönemin lideri Hugo Chávez'in (Başkan, 1999-2013) kardeşi Adán Chavez'in Hugo'nun yerine başkan olarak geçeceği tahmin ediliyordu, ancak bu olmadı. Hugo Chavez'in kızlarından biri olan Maria Gabriela veya Rosa Virginia'nın onun yerini alacağına dair spekülasyonlar da vardı.^[36]

Potansiyel geçişler[değiştir | kaynağı değiştir]

•  Azerbaycan: Azerbaycan Cumhurbaşkanı Yardımcısı ve First Lady Mihriban Aliyeva'nın, kocası İlham Aliyev'in Azerbaycan Cumhurbaşkanı olarak yerini alacak sırada olduğu yaygın olarak kabul ediliyor. Analistler ayrıca kızları Leyla ve Arzu'nun da babalarının veya annelerinin halefleri olarak hazırlandıklarına inanıyorlar.^[37] 21 Şubat 2017'de Mihriban Aliyeva, 2016'da anayasa referandumu ile oluşturulan bir ofis olan Azerbaycan Cumhurbaşkanı Yardımcısı olarak atandı.^[38]
• Bangladeş: Sajeeb Wazed, annesi Başbakan Şeyh Hasina'nın yerini alacak öncü kişi olarak görülüyor. Onun halefliğinden şüphe duyan yorumcular bile, Şeyh-Wazed ailesinden birinin onun yerini alacağını varsayıyorlar.^[39][40][41]
•  Belarus: The Daily Telegraph, Başkan Aleksandr Lukaşenko'nun küçük oğlu Nikolay'ın yerine geçmesi için hazırlandığını bildirdi.^[42] Gözlemciler, Lukaşenko'nun oğlunu sık sık resmî görevlere getirdiğine dikkat çekti.^[43] Bazı durumlarda Nikolay'a diğer devlet başkanlarıyla birlikte bir sandalye verilir, örneğin o zamanki Özbekistan Cumhurbaşkanı İslam Kerimov'un çocuklarının da konferans odasında hazır bulunmasının aksine.
•  Kamboçya: Kamboçya başbakanı Hun Sen, en büyük oğlu Hun Manet'i başbakanlığa hazırlamak için daha yüksek bir askeri komutaya atadı.^[44]
•  Kamerun: Başkan Paul Biya'nın oğlu Franck Biya'nın, ülke lideri olarak yönetimini devralmak üzere favori seçimi olduğu tahmin ediliyor.^[45]
•  Ekvator Ginesi: 3 Ağustos 1979'da Başkan Teodoro Obiang Nguema Mbasogo, amcası^[46] Francisco Macías Nguema'yı devirerek iktidarı ele geçirdi. Oğlunun, Birinci Başkan Yardımcısı Teodoro Nguema Obiang Mangue'nin, kendisinden sonra gelen favorisi olduğu söyleniyor^[47] (ayrıca bkz. 2011 Ekvator Ginesi anayasa referandumu). Ancak, Başkan Obiang'ın ölümünden sonra genç Teodoro ve amcası Armengol Ondo Nguema arasında bir güç mücadelesinin olabileceğinden şüpheleniliyor.
•  İran: İranlı Gazeteci Mumahad Ahvezi'nin haberine göre, İran Dini Lideri Ali Hamaney, sağlığı bozulduğu için halefi olmayı en çok tercih ettiği söylenen oğlu Seyyid Mücteba Hüseyni Hamaney'e iktidarı devredecek.^[48]
•  Nikaragua: 10 Ocak 2017'de Nikaragua cumhurbaşkanı Daniel Ortega'nın eşi Rosario Murillo, Nikaragua başkan yardımcılığına atandı ve bu da Murillo'nun daha sonra Ortega'nın yerine geçeceği yönündeki spekülasyonları artırdı.^[49]
•  Kuzey Kore: KİP Başkanı Kim Jong-un'un kız kardeşi Kim Yo-jong, Politbüro'dan çıkarıldı, ancak Nisan 2020'de üye yardımcısı oldu ve olası bir halef hakkındaki spekülasyonları daha da körükledi. Eğer Kim Jong-un sağlık nedenleriyle devlet işlerini yürütemezse, kız kardeşinin devlet işlerini devralacağı söyleniyor.^[50][51] Kızı Kim Ju-ae'nin kukla resmi halefi olaracağı hakkında spekülasyonlar yapılıyor. Diğer adayların kardeşi Kim Jong-chul, üvey amcası Kim Pyong-il ve eşi Ri Sol-ju olduğu söyleniyor.^[52][53]
•  Rusya: Temmuz 2020'de, Başkan Vladimir Putin'in büyük yeğeni Roman Putin, "Yolsuzluğa Karşı Halk" partisine liderlik etti.^[54] Bazı medya organları bunun devlet başkanlığının amcadan yeğene geçişine hazırlık olduğuna inanıyor.^[55]
•  Tacikistan: 3 Nisan 2017'de, Cumhurbaşkanı İmamali Rahman'ın oğlu Rüstem İmamali, başkent ve en büyük şehir olan Duşanbe'nin şehir meclisine seçildi. Bu, Rahman'ın daha önce Rustam İmamali'yi Duşanbe Belediye Başkanı olarak atamasını yasal hale getirdi. Başkan Rahman'ın Tacikistan'da "yüksek resmi mevkilerde" başka "yakın akrabaları" da var.^[56][57] Örneğin, Başkan Rahman'ın kızlarından biri olan Ozoda Rahman, hem babasının cumhurbaşkanlığı kurmay başkanı hem de Tacik parlamentosunun üst kanadı olan Ulusal Meclis üyesidir.^[58]
•  Türkiye: Bazı gözlemciler, özellikle 2016 darbe girişiminin şokundan bu yana Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın partisinden veya üst düzey bürokratlardan daha çok kendi ailesine güvenme eğiliminde olduğuna inanıyor.^[59][60] Potansiyel halefi, 2018'den 2020'ye kadar etkili maliye bakanlığı görevini yürüten ve Yüksek Askeri Şura'da yer alan damadı Berat Albayrak olabilir.^[61][62][63]
•  Uganda: Eleştirmenler, uzun süredir Cumhurbaşkanı Yoweri Museveni'nin oğlu Muhoozi Kainerugaba'yı onun yerine geçmek için hazırladığına inanıyor. Başkanın oğlu, Ocak 2017'ye kadar Uganda'nın askeri seçkinleri Özel Kuvvetler Grubu'nun komutanıydı ve Başkan onu Özel Operasyonlardan Sorumlu Başkan'a Kıdemli Danışman olarak atadı ve ayrıca 1998'den beri Muhoozi hızla art arda Binbaşı rütbesinden Korgeneralliğe geçti. Bütün bunlar veraset söylentilerinin daha da kabarmasına neden oluyor.^{[kaynak belirtilmeli]}
•  Venezuela: Venezuela lideri Nicolás Maduro'nun oğlu Nicolás Maduro Guerra'nın, babasının yerine geçmeye hazırlandığına dair bir söylenti var, çünkü Maduro Guerra 2017'de yeni oluşturulan bir pozisyon olan Delegasyonlar Genel Müdürlüğü ve Başkan Yardımcısının Başkanlık Talimatları müdürü olarak seçildi. Bu kurumun sebebinin bir ardıllık olduğuna inanılmaktadır.^[64]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Nepotizm

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Eski SSCB hanedanları 30 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.