Željko Ražnatović (Sırpça: Жељко Ражнатовић), daha çok Arkan (Sırpça: Аркан) olarak bilinir, Sırp bir gangster, politikacı, spor yöneticisi, paramiliter komutan ve Yugoslav Savaşları sırasında Sırp Gönüllü Muhafızları ya da bilinen adıyla Arkan'ın Kaplanları olarak adlandırılan Sırp paramiliter gücünün lideriydi.

1970'lerde ve 1980'lerde Avrupa'daki bazı ülkelerde işlenen soygunlar ve cinayetler nedeniyle Interpol'ün en çok arananlar listesinde yer aldı ve daha sonra Eski Yugoslavya Uluslararası Ceza Mahkemesi tarafından insanlığa karşı suç işlemekle suçlandı. Ražnatović, Ocak 2000'de öldürülene kadar Balkanlar'daki en güçlü organize suç figürüydü.

Yugoslav Savaşları[değiştir | kaynağı değiştir]

1990 Hırvatistan çok partili seçimlerinden sadece birkaç gün sonra, Delije'nin (Kızıl Yıldız Belgrad futbol kulübünün holigan taraftarları) lideri Ražnatović, 13 Mayıs'ta Stadion Maksimir'de Hırvat tarafı Dinamo Zagreb'e karşı oynanan deplasman maçında hazır bulundu. Ražnatović ve 1.500 kişiden oluşan Delije, ev sahibi takımın futbol holiganlarıyla büyük bir kavgaya karıştı.

11 Ekim 1990'da Yugoslavya'daki siyasi durum gerginleşirken, Ražnatović Sırp Gönüllü Muhafızları (SDG) adlı bir paramiliter grup kurdu. Ražnatović, öncelikle Delije üyeleri ve onun kişisel arkadaşlarından oluşan birimin en yüksek komutanıydı.

Ekim 1990'ın sonlarında Ražnatović, ayrılan Hırvat hükûmetinin aksine FR Yugoslavya'da kalmaya çalışan bir Sırp ayrılık bölgesi olan Sırp Krajina Cumhuriyeti'nin temsilcileriyle görüşmek için Knin'e (Hırvatistan'da) gitti. 29 Kasım'da Hırvat polisi onu, yerel Dušan Carić ve Belgradlılar Dušan Bandić ve Zoran Stevanović ile birlikte Dvor na Uni'deki Hırvat-Bosnaya sınır geçişinde tutukladı. Ražnatović'in çevresi Sisak'a gönderildi ve yeni kurulan Hırvat devletini devirmek için komplo kurmakla suçlandı. Ražnatović yirmi ay hapis cezasına çarptırıldı. 14 Haziran 1991'de Zagreb'deki Remetinec hapishanesinden serbest bırakıldı. Hırvat ve Sırp hükûmetlerinin onun serbest bırakılması için 1 milyon DM'lik bir anlaşma üzerinde anlaştıkları iddia edildi.

Temmuz 1991'de Ražnatović, Metropolitan Amfilohije Radović ile Cetinje manastırında bir süre kaldı. Tamamen silahlı adam grubunun, güvenlik görevi gördükleri manastıra girmelerine izin verildi. Ražnatović'in grubu Cetinje'den Dubrovnik Kuşatması'na gitti. Dubrovnik'ten dönüşünde yine Cetinje'ye konuk oldu.

"Arkan'ın Kaplanları" olarak da bilinen SDG, Erdut'taki eski bir askeri tesiste kurulan Sırp ordularını destekleyen paramiliter bir güç olarak örgütlenmişti. Ražnatović ve Milorad Ulemek ("Lejyon") liderliğindeki kuvvet, 200 kişilik bir çekirdekten oluşuyordu ve belki de 500 ila 1.000'den fazla değildi, ancak halk tarafından çok korkuluyordu. Arkan'ın komutası altındaki SDG, Doğu Hırvatistan ve Bosna-Hersek'te yüzlerce insanı katletti. 1991'in ortasından 1995'in sonlarına kadar harekete geçti ve Sırp polis gücünün yedek kuvvetleri tarafından veya düşman silahlarını ele geçirerek özel olarak tedarik edildi ve donatıldı.

1991'de Hırvatistan Bağımsızlık Savaşı patlak verdiğinde, SDG Vukovar bölgesinde aktifti ve Dalj, Erdut, Tenja ve diğer bölgelerde Hırvat ve Macar sivillere karşı suçlar işliyordu. Nisan 1992'de Bosna Savaşı patlak verdikten sonra, birim Hırvat ve Bosna cepheleri arasında hareket ederek çoğu Boşnak sivili öldürerek ve zorla sınır dışı ederek çok sayıda etnik temizlik örneğine girdi. Hırvatistan'da SAO Doğu Slavonya, Baranja ve Batı Syrmia'da (Sırp Krajina) çeşitli bölgelerde savaştı. Ražnatović'in Krajina lideri Milan Martić ile askeri operasyonlar konusunda bir anlaşmazlığı olduğu bildirildi. Bosna'da SDG, özellikle Zvornik, Bijeljina ve Brčko'da ve çevresinde, sivillerin öldürülmesi de dahil olmak üzere çoğunlukla Boşnak ve Bosnalı Hırvat paramiliter gruplara karşı savaştı.

1995'in sonlarında Ražnatović'in birlikleri Banja Luka, Sanski Most ve Prijedor bölgesinde savaştı. Ekim 1995'te Bosna-Hersek Cumhuriyeti Ordusu (ARBiH) şehri geri alırken Sanski Most'tan ayrıldı.

Ražnatović, operasyonların çoğunu kişisel olarak yönetti ve en verimli subaylarını ve askerlerini rütbeler, madalyalar ve sonunda yağmalanan mallarla ödüllendirdi. Birkaç genç asker, Kopački Rit ve Bijelo Brdo içindeki ve çevresindeki eylemlerinden dolayı ödüllendirildi. Ražnatović'in en güvendiği adamlarından biri olan Radovan Stanišić'i Camorra patronu Francesco Schiavone ile bir ilişki başlatması için İtalya'ya gönderdiği bildirildi. Roberto Saviano'ya göre Schiavone, Arnavut gangsterlerin silah yollarını kapatmasını durdurarak Sırbistan'a silah kaçakçılığını kolaylaştırdı ve uluslararası yaptırımların ortasında insani yardım şeklinde Sırbistan'a para transferine yardımcı oldu. Karşılığında Camorra, Sırbistan'daki şirketleri, işletmeleri, dükkanları ve çiftlikleri en uygun fiyatlarla satın aldı.

Ražnatović, Hırvatistan ve Bosna-Hersek'ten Sırbistan'a kaçan Sırp mültecileri kaçırıp zorunlu askerlik yapmaya zorlamakla suçlanıyor. Hırvatistan'daki Fırtına Operasyonu, Sırp Krajina Cumhuriyeti'nin (RSK) çökmesiyle ve Sırp mültecilerin Sırbistan'a kaçmasıyla sonuçlandıktan sonra, Sırbistan İçişleri Bakanlığı 5.000'den fazla mülteciyi Sırp Gönüllü Muhafızlarına (SDG) askere alınmak üzere topladı. Askerlik çağındaki erkekler, Sırbistan'a geldikten sonra yerel polis tarafından zorla toplandı ve ardından ailelerine haber verilmeden ve istekleri dışında Erdut'taki gözaltı kampına gönderildi. Erdut'a vardıklarında mültecilerin saçı kazındı ve tüm değerli eşyalarına el konuldu. Erkekler daha sonra SDG muhafızları tarafından aşırı fiziksel egzersizler, rutin dayaklar ve genellikle aşağılayıcı eylemler içeren günlerce süren fiziksel ve psikolojik işkenceye maruz bırakıldı. Ražnatović, mültecileri korkak ve hain olmakla suçlayan konuşmalar yapıyordu ve onları RSK'nın kaybından sorumlu tutuyordu. Belgrad İnsani Hukuk Merkezi, zorunlu seferberlik nedeniyle Sırbistan devletine dava açan 100'den fazla kişiyi temsil etti.

Savaş sonrası şöhreti[değiştir | kaynağı değiştir]

Ražnatović, hem Sırplar hem de düşmanları için popüler bir simge olarak çalışmaya devam etti. Bazı Sırplar için bir vatansever ve halk kahramanıyken, Hırvatlar ve Boşnaklar için bir nefret ve korku nesnesiydi.

Dayton Anlaşması'nın imzalanmasından sonraki savaş sonrası dönemde Ražnatović, spor ve özel sektördeki çıkarlarına geri döndü. SDG, savaş durumunda yeniden faaliyete geçme tehdidiyle Nisan 1996'da resmen dağıtıldı. O yılın Haziran ayında, ikinci lig futbol takımı olan FK Obilić'i devraldı ve kısa süre sonra üst düzey bir kulübe dönüştü, hatta 1997-98 Yugoslav lig şampiyonluğunu kazandı.

Suikast[değiştir | kaynağı değiştir]

Ražnatović, 15 Ocak 2000 Cumartesi günü, Yeni Belgrad'daki Continental (veya Intercontinental) otelinin lobisinde, diğer otel konukları tarafından çevrelendiği bir yerde suikasta kurban gitti. Katil Dobrosav Gavrić, 23 yaşında küçük bir gezici polis tugayı üyesi, yeraltı dünyasıyla bağları vardı ve o sırada hastalık iznindeydi. Arkasından hedefine doğru tek başına yürüdü. Ražnatović iki arkadaşıyla oturup sohbet ediyordu ve BBC Radio'ya göre bir bahis kuponu dolduruyordu. Gavrić birkaç dakika bekledi, sakince grubun arkasına geçti ve CZ-99 tabancasından hızla art arda mermi ateşledi. Ražnatović sol gözünden vuruldu ve olay yerinde baygınlık geçirdi. Koruması Zvonko Mateović onu bir arabaya bindirdi ve hastaneye kaldırdı; yolda öldü.

Dul eşi Svetlana'ya göre Ražnatović, hastaneye giderken onun kollarında öldü. Bir işletme müdürü olan arkadaşları Milenko Mandić ve bir polis müfettişi olan Dragan Garić de Gavrić tarafından vurularak öldürüldü ve o da Mateović tarafından vurularak yaralandı. Çatışmada bir kadın görgü tanığı da ağır yaralandı. Karmaşık bir ameliyattan sonra Gavrić hayatta kaldı, ancak belden aşağısı sakatlandı ve tekerlekli sandalyeye mahkûm oldu.

Ražnatović'in onuruna 19 Ocak 2000'de yazar Branislav Crnčević, Yugoslav Solu (JUL) yetkilisi Aleksandar Vulin, şarkıcılar Oliver Mandić, Toni Montano ve Zoran Kalezić'in yanı sıra FK Obilić'in ilk takımının tamamıyla birlikte bir anma töreni düzenlendi.

Željko Ražnatović, 20 Ocak 2000 tarihinde gönüllüleri tarafından askeri törenlerle ve cenaze törenleriyle Belgrad Yeni Mezarlığı'na gömüldü. Cenazeye yaklaşık 10.000 kişi katıldı.