Yüce lider

Yüce lider, genellikle bir devletin, örgütün veya benzer bir grubun liderleri arasında en fazla veya tam otoriteye sahip olan veya bu otoriteyi kullanabilen kişiyi ifade eder. Dinlerde, bu rol genellikle yeryüzündeki bir tanrının temsilcisi veya tezahürü olarak kabul edilen bir kişi tarafından yerine getirilir. Siyasette, bir yüce lider genellikle otoriter veya totaliter bir hükümetin başında bulunur ve onunla kişilik kültü ilişkilendirilir.

Liste[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuruluş tarihine göre sıralanmıştır.

II. Dünya savaşı öncesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Alexander Kolchak, Rus İç Savaşı'nda " Rusya'nın Yüce Hükümdarı " olarak beyaz lider.^[1]
1922'den 1943'e kadar İtalya'nın ve 1943'ten 1945'e kadar İtalyan Sosyal Cumhuriyeti'nin diktatörü olan Benito Mussolini, Duce ("lider") olarak biliniyordu.
Litvanya'nın otoriter başkanı Antanas Smetona (1926-1940), Tautos Vadas ("Ulusun Lideri") unvanını aldı.
İmparator Hirohito, 1926'dan 1947'ye kadar Meiji Anayasası uyarınca Japonya İmparatorluğu'nun imparatoru, bazen Mikado (帝／御門) ("Ağustos Kapısı") olarak da bilinir.^[2]^[3]
Anakarada (1928-1949) ve Tayvan'da (1949-1975) Çin Kuomintang Cumhuriyeti'nin fiili lideri olan Çan Kay-şek, bazen lingxiu ( Chinese )^[4]
Sovyetler Birliği Komünist Partisi'nin ilk Genel Sekreteri ve Sovyetler Birliği'nin diktatörü Joseph Stalin, kendisinin resmi olarak Vojd ( Russian ) 1929'daki ellinci doğum gününden.
1930'dan 1945'e kadar Brezilya'nın diktatörü olan Getúlio Vargas, "Devrimin Yüce Lideri" olarak biliniyordu.
1930'dan 1961'e kadar Dominik diktatörü olan Rafael Trujillo, " El Jefe " ("Patron") takma adını aldı.
1933'ten 1945'e kadar Nazi Almanyası'nın diktatörü olan Adolf Hitler, Führer ("Lider") olarak biliniyordu.
1933'ten 1938'e kadar Avusturya'nın astrofaşist liderleri olan Engelbert Dollfuss ve Kurt Schuschnigg, Anavatan Cephesi'nin başkanları olarak Bundesführer ("Federal Lider") olarak anılıyordu.
1934'ten 1940'a kadar Letonya'nın otoriter cumhurbaşkanı olan Karlis Ulmanis, Tautas Vadonis ("Halkın Lideri") ve Nācijas Tēvs ("Ulusun Babası") unvanlarını benimsedi.
Frankocu İspanya'nın diktatörü Francisco Franco, aslen bir ordu liderinin onursal unvanı olan Caudillo unvanını aldı.
İsveç Nasyonal Sosyalist Partisi lideri Birger Furugård, Riksledaren ("Diyarın Lideri") unvanına sahipti.
1936'dan 1941'deki ölümüne kadar 4 Ağustos Rejimi sırasında Yunan diktatörü olan Ioannis Metaxas, Αρχηγός (Archigós, IPA: [arçiˈɣos] ) "Lider" anlamına gelir.

II. Dünya savaşı[değiştir | kaynağı değiştir]

Bağımsız Hırvatistan Devleti'nin diktatörü Ante Pavelić kendisine Poglavnik ("Lider") adını verdi.
Ferenc Szálasi, Macar Devleti'nin diktatörü olarak kendisine Nemzetvezető ("Ulusun Lideri") adını verdi.
Birinci Slovak Cumhuriyeti'nin Başkanı Josef Tiso, 1942'de kendisine Vodca ("Lider") adını verdi.
Ion Antonescu, II. Dünya Savaşı'nın büyük bölümünde Romanya Başbakanı olarak kendisine Conducător ("Lider") adını verdi.
Nasjonal Samling'in lideri ve 1942'den itibaren nominal Quisling rejiminin Bakan-Başkanı Vidkun Quisling, kendisine Fører ("Lider") adını verdi.
Danimarka Ulusal Sosyalist İşçi Partisi lideri Frits Clausen, Fører ("Lider") unvanına sahipti.
Hollanda'daki Ulusal Sosyalist Hareket'in lideri Anton Mussert'e, 1942'de Almanlar tarafından Leider van het Nederlandsche Volk (" Hollanda halkının lideri") unvanını kullanmasına izin verildi.
Rexist Parti'nin lideri Léon Degrelle, Aralık 1944'te Chef-du-People-Wallon (" Valon halkının lideri") seçildi.
DeVlag partisinin lideri Jef van de Wiele, Aralık 1944'te Landsleider van het Vlaamsche Volk (" Flaman halkının Ulusal Lideri") seçildi.
Flaman milliyetçisi Vlaamsch Nationaal Verbond'un kurucu ortağı ve lideri Staf de Clercq, takipçileri tarafından den Leider olarak anılıyordu.
İngiliz Faşistler Birliği'nin lideri Oswald Mosley, "Lider" olarak biliniyordu.
Yugoslavya Komünistler Birliği'nin lideri Josip Broz Tito, " Mareşal " olarak biliniyordu.

Soğuk Savaş dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]

Çin Komünist Partisi'nin ilk Başkanı ve Merkezi Askeri Komisyon Başkanı Mao Zedong, resmi olarak "Büyük Lider Başkan"
Çin Halk Cumhuriyeti'nin fiili lideri ve Çin Komünist Partisi Merkez Askeri Komisyonu Başkanı Deng Xiaoping, resmi olarak "Çin'in reform açılımı ve modernizasyon hamlesinin baş mimarı" olarak adlandırıldı.
Kore İşçi Partisi Genel Sekreteri ve Kuzey Kore'nin ilk lideri Kim Il Sung, Kuzey Kore hükümeti tarafından resmi olarak "Büyük Lider" olarak anılır ( Korean ).^[5]
Vietnam Komünist Partisi'nin tek Başkanı olan Ho Chi Minh, Çincedeki "Lǐngxiù" (领袖) kelimesinin Çin-Vietnamca kökü olan Lãnh Tụ (Herkesin lideri) olarak birçok kez anılır. "Lãnh Tụ" kelimesi bazen başka herhangi bir ülkenin sevilen veya yüce liderine hitap etmek için de kullanılır.
Bağımsız Pakistan'ın ilk Başbakanı Liaquat Ali Khan, Quaid-i-Millat ("Ulusun Lideri") ve Shaheed-i-Millat ("Ulusun Şehidi") olarak adlandırıldı.
Devrim sonrası Endonezya'nın başkanı Sukarno, Pemimpin Besar Revolusi (Devrimin Büyük Lideri) ve Bung Karno ("Yoldaş Karno") olarak biliniyordu.
Haiti cumhurbaşkanı-diktatörü François Duvalier, diğer unvanların yanı sıra cep parlamentosundan "Devrimin Yüce Lideri" unvanını aldı.
Filipinler'in cumhurbaşkanı-diktatörü Ferdinand Marcos, bazen Pinuno ng Bansa "Ulusun Lideri" olarak anılır.
Küba Komünist Partisi Birinci Sekreteri Fidel Castro, Máximo Líder ("En Büyük Lider") olarak biliniyordu.
Arnavutluk Emek Partisi Birinci Sekreteri Enver Hoca, "Lider", "Yüce Yoldaş", "Tek Kuvvet", "Büyük Öğretmen" olarak anıldı.
1965'ten 1989'a kadar Romanya Komünist Partisi Genel Sekreteri olan Nicolae Ceaușescu'dan bazen Şef olarak bahsediliyordu.
Zaire'nin cumhurbaşkanı-diktatörü Mobutu Sese Seko, bazen "Halkın Babası" ve "Ulusun Kurtarıcısı" olarak anılır.
1954'ten 1989'a kadar Paraguay'ın diktatör başkanı Alfredo Stroessner, Gran Líder ve Único Líder olarak övüldü.
Abd al-Karim Qasim, 1958'den 1963'e kadar Irak Başbakanı, al-za'īm ("Lider") olarak adlandırıldı.
1979'dan 2003'e kadar Irak'ın cumhurbaşkanı-diktatörü Saddam Hüseyin, "Lider" olarak anılıyor.
1979'dan 2011'e kadar Libya Devrimi'nin Kardeş Lideri ve Rehberi Muammer Kaddafi .
1968'den 1981'e kadar Panama'nın fiili diktatörü olan Omar Torrijos, Líder Máximo de la Revolución Pannameña ("Panama Devrimi'nin Yüce Lideri") unvanını aldı.
Dési Bouterse, 1980 askeri yönetimi sırasında Surinam'ın fiili lideri
İran'ın Dini Lideri, İran İslam Cumhuriyeti anayasasındaki en üst düzey siyasi ve dini otorite. Bu unvana sahip olan ilk kişi Ayetullah Humeyni idi.
Pol Pot, Kampuchea Komünist Partisi Genel Sekreteri ve Kampuchea'nın eski diktatörü.^[6]

Soğuk Savaş sonrası dönem[değiştir | kaynağı değiştir]

Afganistan'ın Dini Lideri, ilk olarak 1996'dan 2001'e kadar Molla Ömer tarafından yönetildi; ayrıca Taliban isyanı sırasında sürgünde kullanıldı
Hibatullah Akhundzada, 2021'den beri Afganistan'ın şu anki yüksek lideri
Venezuela'nın eski Devlet Başkanı Hugo Chávez, hükümdarlığı sırasında bazı kişiler tarafından El Comandante (Komutan) olarak anıldı.^[7]
Çin Komünist Partisi'nin şu anki Genel Sekreteri ve 15 Kasım 2012'den beri en önemli lider olan Xi Jinping, Parti Politbüro tarafından resmi olarak "lider" için saygıdeğer bir terim olan lingxiu olarak tanındı.^[8]^[9]
Kore İşçi Partisi eski Genel Sekreteri Kim Jong Il, Kuzey Kore hükümeti tarafından resmi olarak 위대한 령도자 (translit. widaehan ryŏngdoja - "Onurlu Lider") ve "Lider" (babası Kim Il Sung) olarak anılır. ölüm "Büyük Lider" olarak kaldı).^[5] ^{[ doğrulama gerekli ]}
Kore İşçi Partisi'nin şu anki Genel Sekreteri ve dini lideri olan Kim Jong Un, babası Kim Jong-Il'in 2011'de ölümünün ardından "Yüce Rehber" oldu^[5]
Ali Khamenei, 4 Haziran 1989'dan beri İran'ın şu anki Dini Lideri.^[10]
1991'den 2022'ye kadar Kazakistan Güvenlik Konseyi Başkanı ve Kazakistan'ın ilk Cumhurbaşkanı Nursultan Nazarbayev'e Elbasy ( Kazakh ' Milletin Önder i ' ) 2010 yılında bir meclis kararı ile^[11]
1990–2006'da Türkmenistan'ın cumhurbaşkanı olan Saparmurat Niyazov, kendi kendine verdiği Sardar ("Lider") ve Türkmenbaşy ("Türkmenlerin Başkanı") unvanlarıyla anıldı.^[12] Halefi Gurbanguly Berdimuhamedow, Arkadağ ("Koruyucu", "Patron") unvanını taşıyor.^[13]
1994'ten beri Tacikistan Cumhuriyeti Devlet Başkanı olan Emomali Rahmon, Peşvoi Millat^[14]
Pakistan'ın eski başbakanı Navaz Şerif, Pakistan Yüksek Mahkemesi'nin sahtekârlık nedeniyle anayasaya göre diskalifiye edildiğine^[15] karar vermesinin ardından siyasi partisi PML-N'nin Dini Lideri oldu.

Popüler kültür[değiştir | kaynağı değiştir]

2012 yapımı The Dictator adlı filminde, baş karakter "Yüce lider" olarak anılıyordu.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Yegorov, O. (27 Aralık 2019). "Meet Russian Imperial officers who almost stopped the Bolsheviks". Russia Beyond the Headlines. 19 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Şubat 2022.
^ A pacifist constitution for an armed empire. Past and present of Japanese security and defence policies. Franco Angeli. 1 Ocak 2012. s. 37. ISBN 978-8856845044. 11 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2023. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ Ritchie Boy Secrets: How a Force of Immigrants and Refugees Helped Win World War II. Stackpole Books. 7 Eylül 2021. s. 308. ISBN 978-0811769969. 11 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2023. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ William C. Kirby (ed.), Realms of Freedom in Modern China, p. 121 11 Haziran 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
^ ^a ^b ^c "Leader, Sun, Mentor, Guide: How North Korean leaders choose their titles". NK*News. 19 Ocak 2015. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2019. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ "Death of Pol Pot; Pol Pot, Brutal Dictator Who Forced Cambodians to Killing Fields, Dies at 73". The New York Times. 17 Nisan 1998. 7 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2020. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ Commandante: myth and reality in Hugo Chávez's Venezuela. New York: The Penguin Press. 2013. ISBN 978-1-59420-457-9. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ "Why China is reviving Mao's grandiose title for Xi Jinping". South China Morning Post (İngilizce). 28 Ekim 2017. 24 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2019.
^ "Xi Jinping is no longer any old leader". The Economist. 17 Şubat 2018. ISSN 0013-0613. 24 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2019.
^ "Profile: Ayatollah Seyed Ali Khamenei". BBC News. 17 Haziran 2009. 26 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2022.
^ "Kazakhstan election avoids question of Nazarbayev successor". The Guardian. 24 Nisan 2015. ISSN 0261-3077. 24 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2016. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ Symbolism and Power in Central Asia: Politics of the Spectacular. Milton, United Kingdom: Routledge. 2010. ss. 91-92. ISBN 978-0415575676. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ "A horse, a horse… Turkmenistan president honours himself with statue". The Guardian. 25 Mayıs 2015. 11 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2023. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ "Teflon Rahmon: Tajik President Getting 'Leader' Title, Lifelong Immunity". Radio Free Europe/Radio Liberty. RFE/RL's Tajik Service. 10 Aralık 2015. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2016.
^ "Nawaz Sharif removed as PML-N head after SC rules disqualified person cannot lead a party". DAWN.COM (İngilizce). 21 Şubat 2018. 12 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2018. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[1] Yegorov, O. (27 Aralık 2019). "Meet Russian Imperial officers who almost stopped the Bolsheviks". Russia Beyond the Headlines. 19 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Şubat 2022.

[2] A pacifist constitution for an armed empire. Past and present of Japanese security and defence policies. Franco Angeli. 1 Ocak 2012. s. 37. ISBN 978-8856845044. 11 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2023. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[3] Ritchie Boy Secrets: How a Force of Immigrants and Refugees Helped Win World War II. Stackpole Books. 7 Eylül 2021. s. 308. ISBN 978-0811769969. 11 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2023. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[4] William C. Kirby (ed.), Realms of Freedom in Modern China, p. 121 11 Haziran 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[NKN-20150119-5] "Leader, Sun, Mentor, Guide: How North Korean leaders choose their titles". NK*News. 19 Ocak 2015. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2019. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[6] "Death of Pol Pot; Pol Pot, Brutal Dictator Who Forced Cambodians to Killing Fields, Dies at 73". The New York Times. 17 Nisan 1998. 7 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2020. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[HC-Carroll-7] Commandante: myth and reality in Hugo Chávez's Venezuela. New York: The Penguin Press. 2013. ISBN 978-1-59420-457-9. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[8] "Why China is reviving Mao's grandiose title for Xi Jinping". South China Morning Post (İngilizce). 28 Ekim 2017. 24 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2019.

[9] "Xi Jinping is no longer any old leader". The Economist. 17 Şubat 2018. ISSN 0013-0613. 24 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2019.

[BBCNewsProfile-10] "Profile: Ayatollah Seyed Ali Khamenei". BBC News. 17 Haziran 2009. 26 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2022.

[11] "Kazakhstan election avoids question of Nazarbayev successor". The Guardian. 24 Nisan 2015. ISSN 0261-3077. 24 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2016. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[12] Symbolism and Power in Central Asia: Politics of the Spectacular. Milton, United Kingdom: Routledge. 2010. ss. 91-92. ISBN 978-0415575676. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[13] "A horse, a horse… Turkmenistan president honours himself with statue". The Guardian. 25 Mayıs 2015. 11 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2023. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[14] "Teflon Rahmon: Tajik President Getting 'Leader' Title, Lifelong Immunity". Radio Free Europe/Radio Liberty. RFE/RL's Tajik Service. 10 Aralık 2015. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2016.

[15] "Nawaz Sharif removed as PML-N head after SC rules disqualified person cannot lead a party". DAWN.COM (İngilizce). 21 Şubat 2018. 12 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2018. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

Yüce lider nedir?, Yüce lider anlamı nedir?, Yüce lider ne demektir?