Gerhard Boldt (24 Ocak 1918 – 10 Mayıs 1981), II. Dünya Savaşı sırasında yaşadığı deneyimler hakkında kitap yazmış olan Alman Ordusu'nda (Heer) bir subaydı.

İkinci Dünya Savaşı[değiştir | kaynağı değiştir]

4 Ağustos 1943'te Boldt, savaşta gösterdiği üstün cesaretinden dolayı Şövalye Demir Haçı ödülüne layık görüldü. Doğu Cephesinde 58. Piyade Bölümü ile Kıdemli-Teğmen (Oberleutnant) idi. Süvari subayı olarak görev yapıyordu.

İkinci Dünya Savaşı'nın son aylarında, Boldt, Reinhard Gehlen'in askeri istihbarat görevlisi olarak atandı. Alman diktatörü Adolf Hitler'in Führerbunker'inde konuşluydu. Bu sığınak, Berlin]]'in merkezinde, Reich Şansölyesinin altında bulunuyordu. Boldt General Hans Krebs'e rapor verirdi ve Hitler, generalleri ve en yakın çevresiyle, özellikle de Martin Bormann, Hermann Göring ve Joseph Goebbels ile yapılan brifing toplantılarına çağırılıyordu. Boldt, Berlin Savaşı sırasında Nazi hiyerarşisinin önde gelen üyelerini yakın çevrede gözlemlemek için eşsiz bir fırsat buldu. Savaştan sonra, Nazi odaklı Berlin'deki son günlerindeki deneyimleri hakkında yazı yazdı. Boldt'un sığınaktaki atmosferi tanımlaması, yarı yarıya yıkılmış Reich Şansölyesi'nde ve daha sonra Führerbunker'ın klostrofobik çevresinde, yıkıcı bir yıkım izlenimini ve tüm Nazi sisteminin çöküşünü anlattı.

Arka planı[değiştir | kaynağı değiştir]

21 Nisan 1945'e gelindiğinde, Sovyet Mareşal Georgi Zhukov'un 1. Belediye Cephesi, Alman Genel Gotthard Heinrici'nin Seelow Tepeleri üzerindeki savunmalarını kırmıştı. Sovyetler, onları durdurmak için Berlin'e doğru ilerliyorlardı. Gerçekleri görmezden gelen Adolf Hitler, en sevdiği generallerinden Felix Steiner'in komutasındaki birimlerinde kurtuluşu gördü. Ne yazık ki Almanlar için, Ordu Görevlisi Ataşesi Steiner, esasen kağıt üzerindeki bir orduya sahipti. Hitler, Steiner'ın Zhukov'un atılımının yarattığı büyük belirginliğin kuzey kanadına saldırmasını emretti; ve güneye itilen General Theodor Busse komutasındaki Alman 9. Ordu'nun, kıskaç atağında kuzeye saldırması emredildi.

21 Nisanda, geç saatlerde Heinrici, Alman Genelkurmay Başkanı (OKH) Hans Krebs'i arayıp Hitler'in planının uygulanamayacağını söyledi. Heinrici Hitler'le konuşmak istedi ancak Krebs, Hitler'in çok meşgul olduğunu söyledi.

22 Nisan'da Boldt, son konferanslarından birinde Hitler'in dağılımı hakkında şunları yazdı: "Hitler, General Felix Steiner'in saldırısına neler olduğunu sorarak raporu kesintiye uğrattı ... Uzun bir sessizlik yaşandı ve daha sonra Hitler'e saldırının hiç başlatılamadığı ve Steiner'in sadece birkaç birimden oluşan ordusunun Berlin'den çekileceği söylendi ". Hitler için bu çok fazlaydı. Wilhelm Keitel, Alfred Jodl, Hans Krebs ve Wilhelm Burgdorf hariç herkese odadan çıkmasını istedi. Sonra Hitler koşuşturup öfkeyle bağırmaya başladı. Yüzü sırayla beyaz ve mor renge döndü ve her tarafı sarsıldı. Sadakatsizlik, korkaklık, ihanet ve itaatsizlikle çığlık atarken sesi kesildi. Ve sonra, o güne sunumlarından hiçbirinin görmediği veya görmeyi beklemediği bir şey oldu. Hitler birdenbire koltuğuna geri döndü ve çöktü. Kaşlarını çattı: "Herşey bitti. . . Savaş kaybedildi. . . Kendimi vuracağım. " dedi.

Hitler'in Steiner planının başlatılmasının hemen ardından yeni bir plan oluşturuldu. Yeni plan, General Walther Wenck ve onun On İkinci Ordusunu içeriyordu. Wenck'in ordusu batıda Amerikalılarla yüz yüze geldi. Yeni plan orduyla birlikte doğuya doğru saldıran Wenck'e, General Theodor Busse'nin Dokuzuncu Ordusu'na bağlanarak ve Berlin'i rahatlatacağı düşünüldü.

Kaçışı[değiştir | kaynağı değiştir]

29 Nisan'da üç kuryeci Berlin'den ayrıldılar. Her biri, Adolf Hitler'in son vasiyetnamesinin bir kopyasıyla birlikte ayrıldılar. İletişimler kesildi, Sovyetler her yerdeydiler ve birçoğu Hitler'in intiharını tahmin ediyordu. Boldt'ın arkadaşı Bernd von Freytag Loringhoven, onlardan ayrılmaları için izin aldı. O akşam Boldt, Führerbunker'den Freytag-Loringhoven ve Burgdorf'un asistanı Yarbay Rudolf Weiss'den ayrıldı.^[1] Weiss iki arkadaşından ayrıldı ve yakalandı. Polonya'daki bir Sovyet esir kampında beş yıl tutsak kaldı. 12 Mayıs'ta, Sovyet güçleriyle birkaç kez yakın temastan sonra iki kişi daha ayrıldı; Boldt, Lübeck'e kuzeye gitti ve von Loringhoven, eşi ve oğlu için Leipzig'e doğru ilerledi.^[2]

Savaş sonrası[değiştir | kaynağı değiştir]

Boldt bir yazar oldu. Hitler'in Son Günleri - Bir Görgü Şahit adlı kitabı yazdı. Bu kitap, Sandra Bance tarafından çevrildi ve Hitler: Son On Gün (1973) ve Çöküş (2004; Der Untergang) filmleri için kullanıldı.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]