Berliner Ensemble, Almanya’nın en meşhur tiyatrolarından birisidir ve kurucusu Bertolt Brecht’in eserlerini sahnelemesiyle ünlenmiştir. Almanca'nın en önemli sahnelerinden birisi olarak kabul edilen Berliner Ensemble, 1954 yılından bu yana Berlin'in Mitte ilçesinde, Schiffbauerdamm caddesinde bulunan tiyatro sahnesini (Theater am Schiffbauerdamm) kullanmaktadır.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Berliner Ensemble, Kasım 1949'da kuruldu. Berthold Brecht’in Almanya’da bir çalışma yeri araması ve Sovyetler Birliği'nin II. Dünya Savaşı'nda sonra "Sovyet sektörü" kendi kontrölüne bırakılan Doğu Berlin'de "Batı"yı imrendirecek bir kültür ve sanat ortamı oluşturma çabaları arasında doğrudan bir bağlantı vardır.

ABD'de yaşadığı olumsuz tecrübe (30 Ekim 1947'de Amerika'ya Karşı Etkinlikleri Soruşturma Komisyonu tarafından sorgulanması) ve İsviçre’deki sıkı denetim ve takiplerden sonra Brecht, Doğu Berlin’de büyük bir sevinçle karşılandı. Berlin Alman Tiyatrosu’nda geçici olarak oyun sahneye koydukları 1949 ile 1954 yılları arasında çok sabır göstermek zorunda kalmışlar ve tiyatronun o zamanki yönetmeni Wolfgang Langhoff taşınmaları için çok baskı yapmıştır.

Berliner Ensemble’in ilk kadrosu, topluluğun sahneye koyduğu ilk eser "Cesaret Ana ve Çocukları" oyunundaki oyuncular ve teknik görevlilerden oluşmaktaydı. 19 Mart 1954 tarihinden itibaren kendi tiyatrolarında (Theater am Schiffbauerdamm) oyunlarını oynamaya başladılar.

Brecht'in 1953 yılından bu yana taşıdığı, sanatsal ve toplumsal olarak Berliner Ensemble’yi ileriye taşıyacak çeşitli birlikler kurma ideali, 1959 yılında gerçekleştirildi. Diğerlerinin yanı sıra Tiyatro Teorisi Birliği, Stüdyo Birliği ve İzleyici ile birlikte Çalışma Birliği gibi birlikler kuruldu.

Ensemble’nin çalışmalarını önemli ölçüde, yönetmen ve yazar olarak Ensemble’yi kendi tiyatrosu haline getiren, Bertolt Brecht şekillendiriyor ve etkiliyordu. Tiyatronun simgesi, perdede bulunan Picasso’nun barış güvercini idi. Ününün, kaliteli ve mükemmel tiyatro olarak yayılması sayesinde sık sık Almanya içinde ve yurtdışında Fransa, İngiltere, Avusturya, İsviçre ve İtalya’ya turnelere çıkıyorlardı.

Londra’da sahneleyecekleri bir oyunun hazırlıkları esnasında Brecht 1956 yılında öldü. Onun epik tiyatro ve imece usulü iş yapma anlayışını, kuruluşundan 1971 yılındaki ölümüne kadar Berliner Ensemble’nin sanat yönetmenliğini yapan, eşi Helene Weigel devam ettirdi. Reji asistanlığını Brecht’in yanında öğrenen Manfred Wekwerth, Peter Palitzsch, Isot Kilian ve Joachim Tenschert gibi reji asistanları, oyuncularla birlikte çalışmaları devam ettirdiler.

Helene Weigel’den sonra, sanat yönetmenliğini, 1949 yılında Cesaret Ana’nın müziğini yeniden gözden geçiren besteci Paul Dessau’nun eşi Ruth Berghaus üstlendi. Onun deneysel tiyatro tarzındaki sahneleme çalışmaları, Ensemble çalışanları ve seyirciler tarafından direnişle karşılandı ve istifasına yol açtı. 1977 yılında Manfred Wekwerth onun yerine geçti ve 1991 yılına kadar bu görevde kaldı.

Organizasyon açısından bundan sonraki yıllar trajedi olarak değerlendirilir. Matthias Langhoff, Fritz Marquardt, Peter Palitzsch, Peter Zadek, Heiner Müller’in birlikte yürüttükleri, 1992'den 1993'e kadar süren tartışmalı "ortak sanat yönetmenliği" uygulamasından sonra, Marquardt, Palitzsch, Zadek, Müller 1993'ten 1994'e kadar; Marquardt, Palitzsch, Müller 1994'ten 1995'e kadar; Müller 1995 yılında, Martin Wuttke 1996 yılında ve Stephan Suschke 1997'den 1999'a kadar sanat yönetmenliğini üstlendiler.

Yapılan tadilat sonrasında, Brecht’in FBI tarafından izlenmesini konu alan Brecht Dosyası ("Die Brecht Akte" Yılmaz Onay tarafından Türkçeye de tercüme edildi.) isimli oyunun 8 Ocak 2000 tarihinde sahneye konulması ile birlikte, şimdiki sanat yönetmeni Claus Peymann’ın yönetiminde yeniden açıldı.

Berliner Ensemble için birçok tanınmış sanatçı çalışıyordu. Fotoğraf sanatçısı Ruth Berlau oyunların çeşitli sahnelerini fotoğraflayarak kitap haline getirdi. Dekoratör Karl von Appen yıllarca iddialı dekorasyonlar ve plaketler tasarladı. Bu konuda John Heartfield ve Wieland Herzfeld kardeşler ve Karl-Heinz Drescher’de tanınmış sanatçılardı.

Sanat yönetmenleri[değiştir | kaynağı değiştir]

• 1949–1971: Helene Weigel
• 1971–1977: Ruth Berghaus
• 1977–1991: Manfred Wekwerth
• 1992–1993: Matthias Langhoff, Fritz Marquardt, Heiner Müller, Peter Palitzsch, Peter Zadek
• 1993–1994: Fritz Marquardt, Heiner Müller, Peter Palitzsch, Peter Zadek
• 1995: Heiner Müller
• 1996: Martin Wuttke
• 1997–1999: Stephan Suschke
• 1999–2017: Claus Peymann
• 2017'den beri: Oliver Reese

Ensemble’nin geçmişteki tanınmış oyuncuları[değiştir | kaynağı değiştir]

• Peter Bause
• Curt Bois
• Ernst Busch
• Barbara Dittus
• Angelica Domröse
• Erwin Geschonneck
• Therese Giehse
• Christine Gloger
• Annemone Haase
• Jutta Hoffmann
• Angelika Hurwicz
• Wolf Kaiser
• Peter Palitzsch
• Manfred Karge
• Regine Lutz
• Gisela May
• Lotte Meyer
• Günter Naumann
• Hans-Peter Reinecke
• Ekkehard Schall
• Heinz Schubert
• Willi Schwabe
• Bruno Carstens
• Hilmar Thate
• Sabine Thalbach
• Helene Weigel
• Eleonore Zetzsche
• Simone Frost

Berliner Ensemble’nin bugünkü kadrosu[değiştir | kaynağı değiştir]

• • Constanze Becker
  • Andreas Döhler
  • Stephanie Eidt
  • Judith Engel
  • Patrick Güldenberg
  • Nico Holonics
  • Jürgen Holtz
  • Bettina Hoppe
  • Ingo Hülsmann
  • Gerrit Jansen
  • Corinna Kirchhoff
  • Oliver Kraushaar
  • Peter Luppa
  • Sina Martens
  • Annika Meier
  • Wolfgang Michael
  • Peter Moltzen
  • Sascha Nathan
  • Tilo Nest
  • Josefin Platt
  • Owen Peter Read
  • Felix Rech
  • Stefanie Reinsperger
  • Martin Rentzsch
  • Laurence Rupp
  • Veit Schubert
  • Aljoscha Stadelmann
  • Kathrin Wehlisch
  • Carina Zichner

Sahnelenen oyunlar (Seçmeler)[değiştir | kaynağı değiştir]

• 1949 – Bertolt Brecht: Mutter Courage und ihre Kinder (Cesaret Ana ve Çocukları), Brecht: Herr Puntila und sein Knecht Matti (Bay Puntilla ile Uşağı Matti), Maxim Gorki: Wassa Schelesnowa
• 1950 – Lenz: Der Hofmeister (Lala)
• 1951 – Brecht: Die Mutter (Brecht), Gerhart Hauptmann: Biberpelz und Roter Hahn (Kunduz Kürkü ve Kızıl Horoz),
• 1952 – Heinrich von Kleist: Der zerbrochne Krug (Kırık Testi), Nikolaj Fjodorowitsch Pogodin: Das Glockenspiel des Kreml (Kremlin’in Çan Sesleri), Johann Wolfgang Goethe: Urfaust (Eski Faust), Brecht: Die Gewehre der Frau Carrar (Carrar Ananın Silahları), Anna Seghers: Der Prozeß der Jeanne d'Arc zu Rouen 1431 (Jan Darc Davası Rouen 1431)
• 1953 – Erwin Strittmatter: Katzgraben, Tokajew: Ein fremdes Kind (Bir Yabancı Çocuk)
• 1954 – Martin Hayneccius: Hans Pfriem oder Kühnheit zahlt sich aus (Hans Pfriem veya Cesaret Kazandırır), Moliere'den uyarlama: Don Juan, Brecht: Der kaukasische Kreidekreis (Kafkas Tebeşir Dairesi), Altes chinesisches Volksstück (Eski bir Çin halk oyunu): Hirse für die Achte (Çocuklar için Darı)
• 1955 – Johannes R. Becher: Winterschlacht (Kış Savaşı), George Farquhar: Pauken und Trompeten (Davullar ve Trompetler), Alexander Nikolajewitsch Ostrowski: Die Ziehtochter oder Wohltaten tun weh (Ev kızı ve İyilik acı verir), Neues chinesisches Volksstück (Yeni bir Çin halk oyunu): Der Tag des großen Gelehrten Wu (Büyük Düşünür Wu’nun Günü)
• 1956 – John Millington Synge: Der Held der westlichen Welt (Batı Dünyasının Kahramanı)
• 1957 – Brecht: Leben des Galilei (Galilei’nin Yaşamı), Brecht: Furcht und Elend des Dritten Reiches (Hitler Rejiminin Korku ve Sefaleti), Brecht: Der gute Mensch von Sezuan (Sezuan’ın İyi İnsanı)
• 1958 – Wsewolod Witaljewitsch Wischnewski: Optimistische Tragödie (İyimser Trajedi)
• 1959 – Brecht: Der aufhaltsame Aufstieg des Arturo Ui (Arturo Ui’nin Önlenebilir Yükselişi)
• 1960 – Brecht/Kurt Weill: Die Dreigroschenoper (Üç Kuruşluk Opera)
• 1961 – Helmut Baierl: Frau Flinz (Bayan Flinz)
• 1962 – Brecht: Die Tage der Commune (Komün Günleri), Brecht: Schweyk im Zweiten Weltkrieg (Şvayk 2.Dünya Savaşında)
• 1963 – Brecht/Kurt Weill: Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny (Mahagonny Kentinin Yükselişi ve Düşüşü), Brecht: Der Messingkauf (Bakır Alımı)
• 1964 – William Shakespeare: Coriolan
• 1965 – Heinar Kipphardt: In der Sache J. Robert Oppenheimer (J. Robert Oppenheimer Olayı)
• 1966 – Sean O'Casey: Purpurstaub (Erguvani Toz), Brecht: Flüchtlingsgespräche (Kaçak Sohbetleri)
• 1967 – Brecht: Mann ist Mann (Adam Adamdır), Brecht: Der Brotladen (Ekmekçi Dükkânı)
• 1968 – Peter Weiss: Viet Nam Diskurs (Vietnam Tartışması), Lang: Die Zwerge (Cüceler), Brecht: Die heilige Johanna der Schlachthöfe (Mezbahaların Kutsal Johanna’sı)
• 1969 – Helmut Baierl: Johanna von Döbeln (Döbelnli Johanna), Aiskhylos: Sieben gegen Theben (Tebai’ye Karşı Yediler)
• 1970 – Georg Büchner: Woyzeck
• 1971 – Sean O’Casey: Kikeriki, Brecht: Im Dickicht der Städte (Kentlerin Vahşi Ormanında), Brecht: Die Gewehre der Frau Carrar, Brecht: Leben des Galilei
• 1972 – Karl Mickel: Wolokolamsker Chaussee (Wolokolamske Şosesi), Peter Hacks: Omphale, Erwin Strittmatter: Katzgraben
• 1973 – Brecht: Turandot oder Der Kongreß der Weißwäscher (Turandot ya da Aklayıcılar Kongresi), Brecht: Das Badener Lehrstück vom Einverständnis (Kabullenmenin Baden Öğretisi), Heiner Müller: Zement (Çimento), Helmut Baierl: ...stolz auf 18 Stunden (18 saatle Övünmek), George Bernard Shaw: Frau Warrens Beruf (Bayan Warren’in Mesleği)
• 1974 – Frank Wedekind: Frühlings Erwachen (Baharın Uyanışı), Brecht: Leben Eduards des zweiten von England (İngiltere'li İkinci Eduard’ın Yaşamı), Brecht: Die Mutter, (Ana) Karl Mickel: Celestina
• 1975 – Brecht: Herr Puntila und sein Knecht Matti, August Strindberg: Fräulein Julie (Matmazel Julie), Leon Kruczkowski: Der erste Tag der Freiheit (Özgürlüğün İlk Günü)
• 1976 – Brecht: Der kaukasische Kreidekreis, Helmut Baierl: Der Sommerbürger (Yaz Vatandaşı), Johann Nestroy: Der Unbedeutende (Önemsiz)
• 1977 – Jakob Michael Reinhold Lenz: Der Hofmeister
• 1978 – Heiner Müller: Der Lohndrücker (Ücret Baskısı), Helmut Baierl: Die Feststellung (Saptama), Brecht: Leben des Galilei, Brecht: Mutter Courage und ihre Kinder, Dario Fo: Bezahlt wird nicht! (Ödenmeyecek!)
• 1979 – Paul Gratzik: Lisa, Alfred Matusche: Prognose (Teşhis), Volker Braun: Großer Frieden (Büyük Barış), Conrad: Knuppepütze, Maxim Gorki: Jegor Bulytschow und die anderen (Jegor Bulytschow ve Diğerleri)
• 1980 – Brecht: Die Ausnahme und die Regel (Kuraldışı Kurallar), Volker Braun: Simplex Deutsch (Basit Alman), Shakespeare: Die Zähmung der Widerspenstigen (Laf anlamazların Dizginlenmesi), Michail Schatrow: Blaue Pferde auf rotem Gras (Kızıl Çimenlerdeki Mavi Atlar)
• 1981 – Brecht: Mann ist Mann, Brecht: Turandot oder Der Kongreß der Weißwäscher, Brecht/Kurt Weill: Die Dreigroschenoper, Saint-Exupéry: Der kleine Prinz (Küçük Prens)
• 1982 – Friedrich Dürrenmatt: Die Physiker (Fizikçiler), Hans Bunge: HUAC – Der Fall Eisler (HUAC – Eisler Davası), Hanns Eisler: Johann Faustus, Volker Braun: Tinka
• 1983 – Patrick Süskind: Der Kontrabass, (Kontrabas), Brecht: Trommeln in der Nacht (Gecede Trampet Sesleri), Aiskhylos: Die Perser (Persler), Brecht: Die Tage der Kommune
• 1984 – Manfred Karge: Jacke wie Hose (Pantolon gibi Ceket), Goethe: Faust-Szenen (Faust’dan Sahneler), Peter Weiss: Der neue Prozeß (Yeni Dava)
• 1985 – Georg Seidel: Jochen Schanotta, Shakespeare: Troilus und Cressida (Troilus ve Cressida), Carl Sternheim: Bürger Schippel (Vatandaş Schippel)
• 1986 – Maurice Maeterlinck/Paul Heinz Dittrich: Die Blinden (Körler), Federico Garcia Lorca: Komödie ohne Titel (Adsız Komedi), Uwe Saeger: Außerhalb der Schuld (Suçun Dışında), Carl Zuckmayer: Der Hauptmann von Köpenick. Ein deutsches Märchen (Köpenik Yüzbaşısı. Bir Alman Masalı), Dario Fo: Zufällig eine Frau: Elisabeth (Tesadüfen Bir Kadın: Elisabeth)
• 1987 – Jorge Diaz: Diese ganze lange Nacht (Ah Bu Uzun Gece), Brecht/Heiner Müller: Untergang des Egoisten Fatzer (Egoist Fatzer’in Çöküşü), Marieluise Fleißer: Fegefeuer von Ingolstadt (Ingolstad’ın Arafı), Samuel Beckett/Paul Heinz Dittrich: Spiel (Oyun), Brecht: Baal
• 1988 – Brecht: Die Mutter, Volker Braun: Lenins Tod (Lenin’in Ölümü)
• 1989 – Heiner Müller: Germania Tod in Berlin (Berlin’de Almanya’nın Ölümü), Nicolai Erdmann: Der Selbstmörder (İntiharcı), Georg Seidel: Carmen Kittel (Karmen Gömleği), Sergej Tretjakow: Ich will ein Kind haben ! (Ben bir Çocuk Sahibi Olmak İstiyorum!), Heiner Müller: Wolokolamsker Chaussee I-V
• 1990 – Walter Jens: Der Fall Judas (Judas Davası), Sławomir Mrożek: Tango, Heinrich von Kleist: Prinz Friedrich von Homburg oder die Schlacht bei Fehrbellin (Homburg Prensi Friedrich veya Fehrbellin Savaşı), Thomas Brasch: Rotter
• 1991 – Georg Seidel: Villa Jugend (Gençlerin Villası), Raymond Cousse: Strategie eines Schweins (Bir Domuzun Stratejisi), Brecht: Der gute Mensch von Sezuan, Brecht: Schweyk im Zweiten Weltkrieg, Heinrich von Kleist: Die Familie Schroffenstein (Schoffenstein Ailesi), José Sanchis Sinisterra: Ay, Carmela !, Eugène Marin Labiche: Florentiner Strohhut (Florentin’in Hasır Şapkası)
• 1992 – Ernst Barlach: Der arme Vetter (Zavallı Kuzen), Werner Schwab: Volksvernichtung oder Meine Leber ist sinnlos (Halkın yok Edilmesi veya Benim Karaciğerimin bir Anlamı Yok), Gerhart Hauptmann: Vor Sonnenaufgang (Güneşin Batışından Önce)
• 1993 – Rolf Hochhuth: Wessis in Weimar (Weimar’daki Batı), Shakespeare: Pericles, Peter Turrini: Grillparzer im Pornoladen (Grillparzer Sexshopda), Ödön von Horváth: Sladek oder Die schwarze Armee (Sladek veya Kara Ordu), Cesare Zavattini/Vittorio De Sica/Peter Zadek: Das Wunder von Mailand (Milano Mucizesi), Brecht/Heiner Müller: Duell (Düello), Traktor (Traktör), Fatzer, Brecht: Der Brotladen, Brecht: Lebenslauf des Mannes Baal (Baal’ın Özgeçmişi), Sean O’Casey: Juno und der Pfau (Tanrıça Juno ve Tavuskuşu), Brecht: Der Jasager und der Neinsager (Evet diyenle Hayır diyen)
• 1994 – Heiner Müller: Quartett, Shakespeare: Der Kaufmann von Venedig (Venedik Taciri), Friedrich Hölderlin: Pharsalia, Edward Bond: Ollys Gefängnis (Olly’nin Hapishanesi), Heiner Müller: Zement, Shakespeare: Antonius und Cleopatra (Antonius ve Kleopatra), Franz Xaver Kroetz: Ich bin das Volk (Ben Halkım)
• 1995 – Samuel Beckett: Endspiel (Son Oyun), Henrik İbsen: Eyolf, Brendan Behan: Die Geisel (Rehine), Harold Pinter: Mondlicht (Ay Işığı), Michael Wildenhain: Schlagschatten des Mondes (Ayın Şavkı) + Hänsel und Gretel (Hänsel ve Gretel), Brecht: Der aufhaltsame Aufstieg des Arturo Ui, Heiner Müller: Philoktet
• 1996 – Heiner Müller: Der Bau (İnşaat), Thomas Brasch: Mercedes, Brecht: Herr Puntila und sein Knecht Matti, Lothar Trolle: die Baugrube (İnşaat Çukuru), Heiner Müller: Der Auftrag (Müller) (Görev), Heiner Müller: Germania 3 Gespenster am Toten Mann (Almanya Ölü Adamda 3 Hayalet), Eugene Ionesco: Der König stirbt (Kral Ölüyor), Stefan Kolditz: EVA – Hitlers Geliebte (EVA – Hitler’in Sevgilisi)
• 1997 – Brecht/Hanns Eisler: Die Maßnahme (Önlem), Charles Chaplin: Monsieur Verdoux, Heiner Müller: Die Bauern (Çiftçiler), Lothar Trolle: Die Heimarbeiterin (Ev İşçisi), Andreas Baader ve diğerleri: Projekt RAF (RAF Projesi), Brecht: Leben des Galilei, Brecht: Die Judith von Shimoda (Shimoda’lı Judith)
• 1998 –Brecht/Heiner Müller/Dostoyevski: Der Ozeanflug (Okyanus Uçuşu) + Landschaft mit Argonauten (Argonautlu Tarla) + Aufzeichnungen aus einem toten Winkel (Ölüler Evinden Anılar), Brecht: Joe Fleischhacker, Shakespeare: Der Sturm (Shakespeare) (Fırtına), Brecht: Die Rundköpfe und die Spitzköpfe (Yuvarlak Kafalar Sivri Kafalar), Georg Büchner: Dantons Tod (Danton'un Ölümü)
• 1999 – Heiner Müller: Philoktet, Heiner Müller: Anatomie Titus Fall of Rome Ein Shakespearekommentar (Romalı Titus Davasının Anatomisi. Bir Shakespear yorumu)
• 2000 – Thomas Brasch: Prolog, George Tabori: Die Brecht Akte (8.Ocak.2000) (Brecht Dosyası), Thomas Bernhard: Wittgensteins Neffe (Wittgenstein’ın Yeğeni), Moliere: Tartuffe, Brecht: Die Jüdische Frau (Yahudi Kadın), Christoph Hein: Mutters Tag (Anneler Günü), Tom Peuckert: Artaud erinnert sich an Hitler und das Romanische Café (Artaud, Hitler ve Roman Kahvesini Hatırlıyor), Brecht: Die Kleinbürgerhochzeit (Küçük Burjuva Düğünü), Franz Kafka: Ein Bericht für eine Akademie (Bir Akademi için Rapor), Elfriede Jelinek: Das Lebewohl (Les adieux) (Hoşçakal), Thomas Bernhard: Claus Peymann kauft sich eine Hose und geht mit mir essen (Claus Peymann Kendisine Bir Pantolon Satın Alıyor ve Benimle Yemek Yemeye Gidiyor), Shakespeare: Hamlet, Franz Xaver Kroetz: Die Eingeborene (Yerli), Thomas Bernhard: Der Theatermacher (Tiyatrocu), Peter Weiss: Die Verfolgung und Ermordung Jean-Paul Marats... (Jean Paul Marat’ın Kovuşturması ve Öldürülmesi...), Shakespeare: König Richard II. (Kral II.Richard), Kurt Schwitters: Fümms Bö Wö Tää Zää Uu & Ribble Bobble Pimplico, George Tabori: Frühzeitiges Ableben (Erken Ölüm)
• 2001 – Franz Wittenbrink: Zigarren (Purolar), Heiner Müller: Bildbeschreibung (Fotoğraf Alt Yazısı), Shakespeare: Maß für Maß, (Ölçme için Ölçü) Elfriede Jelinek: Gier (Hırs), Rolf Hochhuth: Der Stellvertreter (Temsilci), Christoph Ransmayr: Die Unsichtbare (Görünmezler), Marieluise Fleißer: Fegefeuer in Ingolstadt, Peter Turrini: Ich liebe dieses Land (Ben Bu Memleketi Seviyorum), Martin Crimp: Auf dem Land (Memleketde)
• 2002 – Thomas Bernhard: Ein Fest für Boris (Boris için Festival), Georg Kreisler: Adam Schaf hat Angst oder Das Lied vom Ende (Adam Schaf Korkuyor veya Şarkının Sonu), Einar Schleef: Gertrud, Rainer Werner Fassbinder: Das Kaffeehaus (Kahve), Peter Turrini: Da Ponte in Santa Fe, Peter Handke: Der Wahnsinn der Wörter Quodlibet (Quodlibet Kelimelerinin Çılgınlığı), Hans Magnus Enzensberger: Der Untergang der Titanic (Titanik’in Batışı), Shakespeare: Ein Sommernachtstraum (Bir Yaz Gecesi Rüyası), Botho Strauß: Unerwartete Rückkehr (Beklenmeyen Dönüş), Samuel Beckett: Glückliche Tage (Şanslı Günler, Max Frisch: Biedermann und die Brandstifter (Biedermann ve Kundakçı), George Tabori: Das Erdbeben-Concerto (Deprem Konçertosu),
• 2003 – Thomas Bernhard: Der deutsche Mittagstisch (Alman Öğle Yemeği Masası), Shakespeare: Der Sturm (Shakespeare), Brecht: Kriegsfibel (Savaş Alfabesi), Gotthold Ephraim Lessing: Die Juden (Yahudiler), Brecht: Die heilige Johanna der Schlachthöfe, Hugo von Hofmannsthal: Elektra, Jewgeni Schwarz/Rainer Kirsch: Die verzauberten Brüder (Büyülenmiş Kardeşler), Georg Büchner: Leonce und Lena (Leonce ve Lena), Gerhart Hauptmann: Michael Kramer, Brecht: Die Mutter (Brecht), Brecht: Verschollener Ruhm der Riesenstadt New York. Ein Amerika-Abend (Dev gibi Şehir New York’un Kaybolan Şöhreti. Bir Amerika Akşamı)
• 2004 – Friedrich Schiller: Die Räuber (Haydutlar), Peter Handke: Untertagblues (Yeraltı Mavisi), George Tabori: Purgatorium, Henrik Ibsen: Die Wildente (Yaban Ördeği), Heiner Müller: Leben Gundlings Friedrich von Preußen (Prusyalı Gundlings Friedrich’in Yaşamı), Henrik Ibsen: Peer Gynt
• 2005 – George Tabori: Jubiläum (Jübile), Franz Wittenbrink: Die Farbe Rot (Kırmızı Renk), Botho Strauß: Die Eine und die Andere (Birisi ve Ötekisi), Max Frisch: Andorra, Elfriede Jelinek: Wolken. Heim. Und dann nach Hause (Bulutlar. Ev. Ve Ardından Eve Gidiş), Thomas Bernhard: Ritter, Dene, Voss (Şövalye, Dene, Voss)
• 2006 – Samuel Beckett: Warten auf Godot (Godot'yu Beklerken), Brecht: Mann ist Mann, Botho Strauß: Schändung (Tecavüz), Friedrich Schiller: Die Jungfrau von Orleans (Orleanslı Bakire), Brecht: Die Antigone des Sophokles (Sofokles’in Antigonesi), August Strindberg: Totentanz (Ölülerin Dansı), Brecht: Mutter Courage und ihre Kinder
• 2007 - 2008 – Brecht/Kurt Weill: Die Dreigroschenoper (Üç Kuruşluk Opera), Brecht: Trommeln in der Nacht (Gecede Trampet Sesleri), Schiller: Wallenstein (3 Bölüm birden)
• 2008 - 2009 - Heinrich von Kleist: Der zerbrochne Krug (Kırık Testi), Jacques Offenbach: Le Perichole, Brecht: Schweyk im Zweiten Weltkrieg (Şvayk 2.Dünya Savaşında), Frank Wedekind: Frühlings Erwachen (Baharın Uyanışı), Federico Garcia Lorca: Dona Rosita bleibt ledig oder die Sprache der Blumen (Dona Rosita Bekar Kalıyor veya Çiçeklerin Dili)), Shakespeare: Sonette (Sonatlar)
• 2007 – Brecht: „Üç Kuruşluk Opera“ Robert Wilson
• 2010 – Sophokles: „Ödipus Kolonos'ta“
• 2015 – Goethe: „Faust I“ ve „II“ Robert Wilson/Herbert Grönemeyer
• 2017 – Camus: „Caligula“ (Yönetmen: Antú Romero Nunes), Brecht: „Kafkas Tebeşir Mıntıkası“ (Yönetmen: Michael Thalheimer)

Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Christoph Funke ve Wolfgang Jansen: Theater am Schiffbauerdamm. Die Geschichte einer Berliner Bühne ('Theater am Schiffbauerdamm. Bir Berlin Sahnesi’nin Tarihi). Links Yayınevi, Berlin, 1992 ISBN 3-86153-047-3
• Friedrich Dieckmann: Die Plakate des Berliner Ensembles 1949–1989 (Berliner Ensemble’nin Afişleri: 1949-1989) Europäische Verlags-Anstalt, Hamburg, 1992 ISBN 3-434-50013-8
• Bertolt Brecht ve Helene Weigel maddelerindeki kaynakları da inceleyebilirsiniz.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Berliner Ensemble*9 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Berliner Ensemble'ın Eğitim Faaliyetleri^{[ölü/kırık bağlantı]}