Yeni Ahit
İnciller
Matta - Markos - Luka - Yuhanna
İlk Hristiyanların tarihi
Elçilerin İşleri
Pavlus'un mektupları
Romalılar · 1. Korintliler 2. Korintliler · Galatyalılar Efesliler · Filipililer Koloseliler · 1. Selanikliler 2. Selanikliler · 1. Timoteos 2. Timoteos · Titus Filimon · İbraniler
Genel (katolik) mektuplar
Yakup · 1. Petrus 2. Petrus · 1. Yuhanna 2. Yuhanna · 3. Yuhanna Yahuda
Kıyamet
Vahiy Bu kutu: görüntüle tartış değiştir

Korintlilere 2. Mektup (Grekçe: Β΄ Επιστολή προς Κορινθίους) ya da Pavlus'un Korintoslulara 2. Mektubu Yunanca Kutsal Yazıların (Yeni Ahit) bir kitabıdır. Sadece 2. Korintoslular (2. Korintliler) olarak da adlandırılmaktadır. Bu mektup elçi Pavlus'un değişik cemaatlere ya da kişilere yazdığı 14 mektubun biridir. Pavlus bu mektubu Korintos (Korint) şehrinde oturan Hristiyanlara yazdı.

Korintos[değiştir | kaynağı değiştir]

Yunanistan'nın kuzeydeki anakarasının ile güneydeki Peloponnesos yarımadası arasındaki en dar noktasında yaklaşık 6 kilometre eninde olan kara şeridi Korinthos Kıstağı olarak adlandırılır. Bu kara şeridinde Korintos (Korinthos) kenti bu bulunuyordu. Bu kent, elçi Pavlus’un vaizlik turlarının önemli bir durağı olmakla birlikte eski dünyada zenginliği, lüks yaşamı ve ahlaksızlığıyla anılırdı. Bu şehir aynı zamanda Yunan kültüründe önemli bir eğitim merkeziydi. Söylendiğine göre, “Kentin zenginliği, halkın ahlaksızlığı ve savurganlığı kadar ünlüydü.”^[1]

Korintos’taki limanlar, ticari olmanın yanı sıra kentteki insanları derinden etkileyen akımlara açılan kapılardı. Elçi Pavlus’un günlerinde kent nüfusunun yaklaşık 400.000 olduğu tahmin ediliyor; ondan daha kalabalık kentler sadece Roma, İskenderiye ve Antakya’ydı. Korintos’ta Yunanlar, Romalılar, Suriyeliler, Mısırlılar ve Yahudiler yaşıyordu. Limanlardan sürekli sanatçılar, atletizm oyunlarına gelenler, filozoflar, girişimciler ve başka yolcular geçiyordu. Bunun sonucu olarak Korintos farklı dinlere hoşgörülüydü ve anlaşılan bu, Pavlus’un oradaki duyuru faaliyetini de kolaylaştırdı. Elçi Pavlus M.S. yaklaşık 50’de, Roma dünyasının bu refah içinde ama ahlaken yozlaşmış metropolüne geldi. Şehirde geçirdiği 18 ay içinde orada bir Hristiyan cemaati kuruldu (Elçilerin İşleri 18:1-11).

Yazar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kutsal Kitap'ın tanıklığı[değiştir | kaynağı değiştir]

Elçi Pavlus kendisini şu sözlerle mektubun yazarı olarak tanıtır: „Tanrı’nın isteğiyle Mesih İsa’nın elçisi olan Pavlus’tan ve kardeşimiz Timoteos’tan, Tanrı’nın Korintos’taki cemaatine ve tüm Ahaya bölgesindeki kardeşlere, …“ (2. Korintoslular 1:1)

Pavlus, Benyamin kabilesinden olan bir Yahudi olarak Tarsus şehrinde doğdu (Filipililer 3:5; Elçilerin İşleri 21:39; 22:3). Anababası Yahudiliğin bir mezhebi olan Ferisilere ait idiler (Elçilerin İşleri 23:6; Filipililer 3:5). Doğumundan beri Roma'nın vatandaşlığına sahipti (Elçilerin İşleri 22:28). Çadırcı olarak geçimini sağladı (Elçilerin İşleri 18:3). Yeruşalim'de tahsili bir Ferisi olan Gamaliel tarafından öğretildi (Elçilerin İşleri 22:3). En az iki dil -İbranice ve Yunanca- konuşabildi (Elçilerin İşleri 21:37-40).

Pavlus, oradaki Hristiyanları tutuklu olarak Yeruşalim’e getirebilmek için Şam'a giderken olağanüstü bir görünüşte gökteki İsa'dan elçisi olarak seçildi (Elçilerin İşleri 9:1-16; Efesoslular 1:1). Çocukluğundan beri o iki isme sahipti: İbranice ismi Saul ve Romalı ismi Pavlus. Özellikle Yahudi olmayan insanlara iyi haberi duyurmak için görevlendirildiğinden dolayı Romalı ismini kullandı (Elçilerin İşleri 9:15; Galatyalılar 2:7, 8).

Tarihin tanıklığı[değiştir | kaynağı değiştir]

İkinci Korintoslular her zaman Birinci Korintoslular ve Pavlus’un diğer mektupları gibi kanonik, yani Kutsal Metinler dizisinin bir kısmı sayılmıştır. 1. - 3. yüzyılda yaşayan yazarlar bu mektubu Pavlus'a atfedip ondan alıntıladılar.

Ayrıca Birinci ve İkinci Korintoslular da dahil Pavlus’un tüm mektuplarının “birinci yüzyılın son on yılında bir araya getirilip çoğaltıldığına dair” güçlü kanıtlar var.^[2]

Tarih ve Yer[değiştir | kaynağı değiştir]

Pavlus Birinci Korintoslular mektubunu yaklaşık M.S. 55'te (ilkbaharda [1. Korintoslular 16:8]) Efesos’tan yazdı. O mektubun ardından, Yahudiye’deki Hristiyanlar için bağış toplama işine yardım etmesi için Titus Korintos’a gönderilmişti. Titus muhtemelen Korintosluların mektuba tepkisini de gözlemleyecekti (2. Korintoslular 8:1-6; 2:13). Pavlus Efesos'u terk ettikten sonra Troas'a yolculuk etti. Titus'u orada bulmadığı için Makedonya'ya gitti (2. Korintoslular 2:12, 13; 7:5-7).^[3] Oradayken Titus'la buluştu ve Korintos'taki cemaat yanlışlarından ötürü üzüntü duyup tövbe etmeye yönelttiğini öğrendi. Titus bu güzel haberle döndüğünde Pavlus’un yüreği Korintos’taki iman kardeşlerine karşı büyük bir sevgiyle doldu (2. Korintoslular 7:5-7; 6:11).

Bunun üzerine Pavlus Korintoslulara bir mektup daha yazdı. Bu mektubu 1. mektuptan nispeten kısa bir zaman sonra (sonbahar M.S. 55'te) Makedonya'dan yazdı. Birkaç ay sonra (M.S. 56'da) Korintos cemaatini bir daha ziyaret etti (2. Korintoslular 1:15; 12:14).

Kanon Dizileri ve El Yazmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Kartaca Konsili’nden önce (M.S. 397) hazırlanmış dördüncü yüzyıla ait listelerden birçoğu Yunanca Kutsal Metinlerin günümüzde kabul edilen dizisiyle tamamen uyuşur.

El yazmalarına gelince yazarlar ilk önce papirüs kullandılar. Papirüs, aynı adı taşıyan bir su bitkisinden yapılır. Yazıcılar yaklaşık M.S. 4. yüzyıldan itibaren el yazmalarında papirüs yerine genellikle dana, kuzu ya da keçi derisinden yapılan ve daha dayanıklı bir malzeme olan vellum (bir parşömen türü) kullanılmaya başladılar. Bu vellumlardan günümüze dek ulaşan bazıları çok önemli Kutsal Kitap el yazmalarını içerir.

Kanon Dizileri[değiştir | kaynağı değiştir]

Pavlus'un Korintoslulara yazdığı 2. mektubu Kutsal Kitabın erken kanon dizilerinde geçer:

Papirüs El Yazmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Pavlus'un Korintoslulara yazdığı 2. mektubu eski Papirüs El Yazmalarında bulunur.

Papirüs El Yazmaları

	Simge	İsim	Tarih (M.S.)	Dil	Bulundukları Yer	İçerik
1	${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{34}}$		600-700	Yunanca	Viyana (Avusturya)	2. Korintoslular 5:18-21; 10:13, 14; 11:2, 4, 6, 7
2	${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{46}}$	Chester Beatty II	200	Yunanca	Dublin (İrlanda), Ann Arbor (Michigan, ABD)	2. Korintoslular 1:1 - 9:7; 9:7 - 13:14 (Pavlus'un 9 mektubu)
3	${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{99}}$	Chester Beatty 1499	400	Yunanca	Dublin (İrlanda)	2. Korintoslular 1:3-17, 20-24; 2:1 - 8:22; 9:2 – 11:23; 9:26-13:11
4	${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{117}}$		400	Yunanca	Hamburg (Almanya)	2. Korintoslular 7:6-11
5	${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{124}}$	P. Oxyrhynchus 4845	500-600	Yunanca	Oxford (İngiltere)	2. Korintoslular 11:1-4, 6-9

Vellum ve Deri El Yazmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Pavlus'un Korintoslulara yazdığı 2. mektubu bazı meşhur Vellum ve Deri El yazmalarında bulunur.

Bölümleme[değiştir | kaynağı değiştir]

Kutsal Kitap'ın bölümlere ve ayetlere bölünmesi orijinal yazarlara geri dönmez, fakat yüzyıllar sonra yararlılık nedenleriyle tanıtıldı. Masoretler, İbranice Kutsal Yazıları ayetlere ayırdı. Daha sonra M.S. 13. yüzyılda bölümler eklendi. 1553'te, Robert Estienne'in Fransızca Kutsal Kitap'ı nihayet mevcut bölüm ve ayet bölümüyle birlikte ilk tam Kutsal Kitap olarak basıldı.

• Bölüm 1: Giriş sözleri (1, 2); Tanrı zor zamanlarda teselli ediyor (3-11); Pavlus yolculuk planlarını değiştiriyor (12-24).
• Bölüm 2: Pavlus kardeşlerinin sevinçli olmalarını istiyor (1-4); günahkâr olan biri bağışlanıyor, tekrar kabul ediliyor (5-11); Pavlus Troas'a ve Makedonya'ya seyahat ediyor (12, 13); hizmet bir zafer alayıdır (14-17).
• Bölüm 3: Tavsiye mektupları (1-3); Yeni Ahit'in hizmetçileri (4-6); Yeni Ahit'in daha büyük ihtişamı (7-18).
• Bölüm 4: İyi haberin ışığı (1-6); hazine toprak kaplar içinde (7-18).
• Bölüm 5: Gökteki mesken (1-10); Tanrı'yla barışma hizmeti (11-21): Mesih adına hareket eden elçiler (20).
• Bölüm 6: Tanrı'nın lütfunun amacını gözden kaçırmamak (1, 2); Pavlus hizmetini anlatıyor (3-13); Tanrı iman edenleri oğullar ve kızlar olarak kabul ediyor (14-18).
• Bölüm 7: Bizi kirleten her şeyden arındırmak (1); Pavlus Korintosluların tepkisinden seviniyor (2-4); Titus iyi bir haber getiriyor (5-7); Tanrı'nın istediği şekilde üzüntü ve tövbe (8-16).
• Bölüm 8: Yahudiye’deki Hristiyanlara yardım (1-15); Titus Korintos'a gönderilecek (16-24).
• Bölüm 9: Yardıma hazır olmanın bereketi (1-15): Tanrı sevinçle vereni seviyor (7).
• Bölüm 10: Pavlus hizmetini savunuyor (1-18): insanların silahlarıyla savaşmamak (4, 5).
• Bölüm 11: Pavlus ve „üstün elçiler“ (1-15); Pavlus'un elçi olarak yaşadığı zorluklar (16-33).
• Bölüm 12: Pavlus'un gördüğü vahiyler (1-7a); Pavlus'un bedeninde olan diken (7b-10); Pavlus „üstün elçilerden“ aşağı kalmıyor (11-13); Pavlus Korintoslulara kaygılanıyor (14-21).
• Bölüm 13: Uyarılar ve teşvikler (1-14): „İman yolunda mısınız diye kendinizi sürekli sınayın“ (5), „yolunuzu düzeltmeye, … barış içinde yaşayın“ (11).

İçerik[değiştir | kaynağı değiştir]

Pavlus, birinci mektubunda açık bir dille Korintos cemaatinin problemlerini dile getirdi. Fakat iş arkadaşı Titus'tan Korintos'taki iman kardeşlerinin öğütlerine olumlu bir karşılık verdiklerini duyunca sevindi. Her tesellinin kaynağı olan Tanrı’ya şükrederek 2. mektubuna başlıyor (1:3, 4). Pavlus ve arkadaşları ağır bir baskı görmüş ve ölümle yüz yüze gelmiştir, fakat Tanrı onları kurtarmıştır (1:8-10).

Pavlus’un ilk mektubunun beşinci bölümünde (5:1, 13) söz ettiği adamın cemaatten çıkarıldığı anlaşılıyor. Ancak o daha sonra tövbe etti ve yaptıklarından üzüntü duyduğunu gösterdi. Bu yüzden de Pavlus şimdi Korintoslulara o kişiyi gönülden bağışlamalarını ve sevgilerini ona kanıtlamalarını söylüyor (2:5-8).

Sonra Pavlus hizmetinden yazıyor. Bu hizmeti yerine getirmek için gerekli olan yeterlik Tanrı'dan kaynaklanıyor (3:5). Şeytan iman etmeyenlerin zihinlerini köreltmeye çalışıyor (4:4). Bunun için normalin ötesindeki güç Tanrı’dan geliyor (4:7). Pavlus iyi haberi müjdeleyenler „krallık elçileri“ olarak niteliyor ve „Mesih adına, “Tanrı’yla barışın” diye yalvarıyoruz“ diye yazıyor (5:20).

Pavlus Korintoslulara ‘Size yüreğimizde yer açtık’ diyor (6:11). Onlar da yüreklerinde yer açarak şefkatlerini esirgememelidir. Ardından şu uyarıda bulunuyor: “İman etmeyenlerle aynı bağın içine girmeyin” (6:14). Kötü ortamdan uzaklaşan kişi Tanrı'dan kabul ediliyor. O, şu teminatı veriyor: ‘Ben size baba olacağım, siz Benim oğullarım ve kızlarım olacaksınız.’” (6:17, 18).

Pavlus şu tembihte bulunarak devam ediyor: “Kendimizi bedeni ve ruhu kirleten her şeyden arındırıp Tanrı korkusuyla tam bir kutsallığa erişelim” (7:1). Pavlus, muhtaç durumdaki “kutsal kardeşler” için yapılan bağışlarla ilgili olarak onlara Makedonyalıları örnek gösteriyor (9:1). Fakat bir bağış yürekten olmalıdır, “Çünkü Tanrı sevinçle vereni sever” (9:6, 7).

Pavlus, gerçek Hristiyanların insani ilkelere göre savaşmadıklarını vurguluyor. Duyuru işine katılırken „Tanrı bilgisinin karşısına dikilen her yüksek şeyi ve her mantığı bozguna“ uğratıyorlar (10:3-5). Pavlus'u eleştiren sahte elçilere hitaben hizmetini yerine getirirken pek çok zorluğa dayanmış olduğunu vurguluyor (11:22-27). Mektubunun sonunda onlara gelmek istediğini belirtiyor. Son sözlerinde „hep sevinçli olun, yolunuzu düzeltmeye, birbirinizden teselli bulmaya devam edin, aranızda düşünce birliğini koruyun, barış içinde yaşayın“ yazarak Korintosluları teşvik ediyor (13:11).

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Yeni Ahit'in Papirüsler Listesi