Hotel Adlon Kempinski Berlin, Almanya'nın Berlin kentinde bulunan lüks bir oteldir. Merkezi Mitte semtindeki ana bulvar olan Unter den Linden üzerinde, Pariser Platz'ın köşesinde, Brandenburg Kapısı'nın tam karşısında yer almaktadır.

Orijinal Hotel Adlon, Avrupa'nın en ünlü otellerinden biriydi. 1907'de açıldı ve 1945'te II. Dünya Savaşı'nın son günlerinde büyük ölçüde yıkıldı, ancak küçük bir bölümü 1984'e kadar çalışmaya devam etti. 23 Ağustos 1997'de açılan şimdi ki otel, orijinalinden esinlenerek tasarlanmış yeni bir binadır.

Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk Otel Adlon[değiştir | kaynağı değiştir]

19. yüzyılın sonlarında, genellikle bir gecelik konaklamadan fazlasını sunmayan Avrupa otelleri, soylular ve zenginler tarafından verilen büyük resepsiyonlara ev sahipliği yapabilen sosyal buluşma yerleri haline gelmişti. Waldorf Astoria gibi Amerikan otellerini örnek alan yeni otel binaları, cömertçe dekore edilmiş balo salonları, yemek salonları, pasajlar, sigara salonları, kütüphaneler ve kahvehanelerle tüm Avrupa kıtasında ortaya çıktı. 1873'te Viyana'da Hotel Imperial, 1898'de Hôtel Ritz Paris ve 1906'da London Ritz açıldı. Alman İmparatorluğu'nun başkenti Berlin'de Wilhelmine yüksek sosyetesi, rakip metropol şehirlerine ayak uydurmaya hevesliydi.

1905'te, aslen Mainz'li başarılı bir şarap tüccarı ve restoran işletmecisi olan Lorenz Adlon, Unter den Linden'de iki mülk satın aldı Adlon, Berlin Hayvanat Bahçesi'nin yanı sıra Berlin'de birkaç kahvehane işletiyordu ve Alman başkentinin kalbindeki Pariser Platz'da bir otel inşa etmek için sermaye toplamıştı. Kaiser Wilhelm II'yi Berlin'in Paris, Londra ve diğer Avrupa başkentlerindekiler seviyesinde lüks bir otele ihtiyacı olduğuna ikna etti ve bu nedenle Kaiser, Karl Friedrich Schinkel tarafından tasarlanan Neo-Rönesans simgesi olan Palais Redern'in sahiplerine şahsen müdahale etti. 1830'da Adlon'un seçtiği yerde oturdu. Kaiser, Adlon'un Palais'i satın almasının ve ardından tarihi binanın yıkılmasının önünü açtı.

Carl Gause ve Robert Leibnitz tarafından tasarlanan otel, iki milyonu Adlon'un kişisel servetinin büyük kısmını oluşturan 20 milyon altın mark maliyetle inşa edildi. Oldukça sade bir cephenin ardında, otel, sıcak ve soğuk akan suyu, bünyesinde bir çamaşırhanesi ve elektrik üretmek için kendi elektrik santrali bulunan Almanya'daki en modern oteldi. Muazzam kare mermer sütunlara sahip devasa bir lobi, restoran, kafe, palmiye avlusu, bayanlar salonu, kütüphane, müzik odası, sigara içme odası, berber dükkanı, puro dükkanı, bahçeli bir iç bahçesi vardı Japon temalı fil çeşmesi ve çok sayıda büyük balo salonu da bulunmaktaydı.

Yeni yapıda 260 oda, 322 yatak ve 110 banyo bulunuyordu. Adlon, 1892'de açılan bitişikteki Hotel Reichshof'u da satın almış ve oteline entegre ederek 69 yataklı ve 30 banyolu 45 oda daha eklemişti. Bu, Hotel Adlon'a 391 yatak ve 140 banyo ile toplam 305 oda sağladı^[1] Otel, Neo-Barok stili ve XVI. Wilhelmstraße'deki İngiliz Büyükelçiliği'nin yanındaki hükûmet mahallesinin kalbinde, Pariser Platz'daki Fransız ve Amerikan Büyükelçiliklerine bakan ve daha güneyde Wilhelmstraße'deki Reich Şansölyeliği ve diğer hükûmet bakanlıklarından sadece birkaç blok ötede bulunuyordu.

Hotel Adlon, 23 Ekim 1907'de Kaiser, eşi ve diğer birçok ileri gelen kişinin katılımıyla açıldı Hızla Berlin'in sosyal merkezi haline geldi. Stadtschloss'taki odalar soğuk ve cereyanlı olduğu için Kaiser, süitleri misafirlerine açık tutmak için yıllık bir ücret ödedi.^[2] Aynı şekilde Dışişleri Bakanlığı, Rusya Kralı II. Nicholas ve Patiala'dan Maharaja Bhupinder Singh gibi konuklarla birlikte devlet ziyaretleri sırasında Adlon'u konaklama için kullandı. Açıldığı ilk yılların önemli konukları arasında Thomas Edison, Henry Ford ve John D. Rockefeller gibi sanayiciler, Walter Rathenau, Gustav Stresemann ve Fransa başbakanı Aristide Briand gibi politikacılar vardı. Birçok zengin Berlinli, otelde uzun süre yaşarken, balo salonları resmi hükûmet toplantılarına ve toplum etkinliklerine ev sahipliği yaptı.

Birinci Dünya Savaşı ve Kaiser'in tahttan çekilmesinden sonra, Lorenz Adlon sadık bir monarşist olarak kaldı ve bu nedenle, yalnızca Kaiser için ayrılmış olan Brandenburg Kapısı'nın merkezi kemerinden normal trafiğin geçeceğini asla hayal etmemişti Bu nedenle önünden geçmeden önce hiç bakmadı. Trajik bir şekilde bu, Adlon'a 1918'de o noktada bir arabanın çarpmasıyla sonuçlandı. Üç yıl sonra, tam olarak aynı yerde bir araba çarptı ve birkaç gün sonra, 7 Nisan 1921'de aldığı yaralardan dolayı öldü. Lorenz'in oğlu Louis Adlon, eşi Tilli ve beş çocuğuyla birlikte otelin yönetimini devraldı.

"Altın Yirmiler" sırasında Hotel Adlon, Avrupa'nın en ünlü otellerinden biri olarak kaldı ve Louise Brooks, Charlie Chaplin, Mary Pickford, Emil Jannings, Albert Einstein, Enrico Caruso, Thomas Mann, Josephine Baker ve Marlene Dietrich gibi ünlü konukları ağırladı ve ayrıca Franklin Roosevelt, Paul von Hindenburg ve Herbert Hoover gibi uluslararası politikacılarda oteli ziyaret ettiler. Otel, yazılarında sık sık bahseden William L. Shirer de dahil olmak üzere uluslararası gazetecilerin favori uğrak yeriydi. Otelin lobisi ve umumi odaları da yabancı diplomatlar arasında popülerdi.^[3]

Otel, Nazi dönemi boyunca şehrin sosyal merkezi olarak kaldı, ancak Naziler, Propaganda Bakanlığı'nın ve Wilhelmplatz'daki Hitler'in Şansölyeliği'nin hemen karşısında ve birkaç blok güneyde Hotel Kaiserhof'u tercih ettiler. 1938'de mali zorluklar, Louis Adlon'u 70a Wilhelmstraße adresindeki eski Hotel Reichshof'taki otelin ek binasını Nazi hükûmetine satmaya zorladı ve bu da oteli Reich Gıda ve Tarım Bakanlığı ofislerine dönüştürdü.^[1] Adlon, 2. Dünya Savaşı boyunca normal şekilde çalışmaya devam etti, hatta misafirleri için lüks bir bomba sığınağı ve etkinlik odalarını uçan enkazdan korumak için lobi katının etrafına devasa bir tuğla duvar inşa etti. Otelin bazı bölümleri , Berlin Savaşı'nın son günlerinde askeri sahra hastanesine dönüştürüldü. Otel, şehri yerle bir eden bomba ve bombardımanlardan kaçınarak savaştan büyük bir hasar almadan kurtuldu. 2 Mayıs 1945 gecesi, otelin şarap mahzeninde sarhoş Kızıl Ordu askerleri tarafından çıkarıldığı iddia edilen bir yangın, ana binayı harabeye çevirdi.^[4]

Louis Adlon, "Generaldirektor" unvanı nedeniyle bir nazi generali zannedildikten sonra 25 Nisan'da Sovyet birlikleri tarafından Potsdam yakınlarındaki evinde tutuklandı. Ölüm belgesine göre 7 Mayıs 1945'te Falkensee'de bir sokakta kalp yetmezliğinden öldü.^[5]

1964 yılında Hotel Adlon'un geri kalan kısmı Doğu Alman hükûmeti tarafından yenilenmiş ve cephe yeniden inşa edilmiştir. 1970'lerde otel misafirlere kapandı ve esas olarak devlet çırakları için bir pansiyon olarak hizmet verecek şekilde dönüştürüldü. Nihayet 10 Mart 1984'te bina yıkıldı.

İkinci Otel Adlon Kempinski[değiştir | kaynağı değiştir]

Almanya'nın yeniden birleşmesi ile Kempinski, otel adı ve site üzerindeki haklarını kullandı Uzun yasal işlemlerden sonra mülkiyet hakını satın aldılar, ardından geliştirme projesini bir Batı Alman yatırım şirketi olan Fundus Fonds'a sattılar ve Kempinski otel için uzun vadeli bir kira kontratını elinde tuttu.^[1] Fundus Fonds, 1995 ile 1997 yılları arasında yeni bir otel inşa etti. Orijinalinden çok az esinlenen bina, Patzschke Klotz & Partners'tan Rainer Michael Klotz tarafından tasarlandı ve 23 Ağustos 1997'de Almanya Cumhurbaşkanı Roman Herzog, yeni Hotel Adlon Kempinski Berlin'i açtı. Otel, bitişik ek arazi ile birlikte orijinal binanın bulunduğu yeri işgal etmektedir. Başarısından dolayı, mimar Günter Behnisch tarafından tasarlanan Behrenstrasse'de arkada yeni kanatlarla iki kez genişletildi.^[6][7] Adlon Palais olarak bilinen ilk kanat 2003'te,^[8] Adlon Residenz olarak bilinen ikincisi ise 2004'te açıldı.^[9]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]