Claude Bernard
Doğum	12 Temmuz 1813(1813-07-12) Saint-Julien, Rhône, Fransa
Ölüm	10 Şubat 1878 (64 yaşında) Paris, Fransa
Milliyet	Fransız
Kariyeri
Dalı	Fizyolog
İmza

Claude Bernard (Fransızca:  [bɛʁnaʁ] ; 12 Temmuz 1813 - 10 Şubat 1878), Fransız fizyologdur. Harvard Üniversitesi'nden tarihçi I. Bernard Cohen, Bernard'ı "tüm bilim adamlarının en büyüklerinden biri" olarak nitelendirdi. İç ortam terimini ve bununla ilişkili homeostaz kavramını (ikinci terim Walter Cannon tarafından türetilmiştir) ortaya çıkardı.

Hayatı ve kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Bernard 1813 yılında Villefranche-sur-Saône yakınlarındaki Saint-Julien köyünde doğdu. İlk eğitimini kasabanın Cizvit okulunda aldı ve daha sonra Lyon'daki koleje devam etti. Ancak kısa süre sonra bir eczacının dükkânında asistan olmak için ayrıldı. Bazen bir agnostik olarak tanımlanır ve hatta meslektaşları tarafından mizahi bir şekilde "büyük bir ateizm rahibi" olarak anılır. Buna rağmen, ölümünden sonra Kardinal Ferdinand Donnet, Bernard'ın ateşli bir Katolik olduğunu iddia etti,  Katolik Ansiklopedisi'nde biyografik bir girişi vardı. Boş zamanlarını bir vodvil komedisinin kompozisyonuna ayırmıştı ve elde ettiği başarı, onu beş perdelik bir nesir drama denemeye yöneltti: Arthur de Bretagne.

1834'te, yirmi bir yaşında, bu oyunla ve Saint-Marc Girardin'in bir girişiyle donanmış olarak Paris'e gitti. Ancak eleştirmen onu edebiyatı bir meslek olarak benimsemesinden caydırdı ve onu tıp alanında çalışmaya teşvik etti. Bernard bu tavsiyeye uydu ve zamanı gelince Hôtel-Dieu de Paris'te stajyer oldu. Bu şekilde, hastanede doktor olarak görev yapan fizyolog François Magendie ile temasa geçti. Bernard, 1841'de Collège de France'da 'hazırlayıcı' (laboratuvar asistanı) oldu.

1845'te Bernard, ekonomik kolaylık sağlamak için Marie Françoise "Fanny" Martin ile evlendi; evlilik bir meslektaşı tarafından ayarlandı ve çeyizi deneylerini finanse etmeye yardımcı oldu. 1847'de kolejde Magendie'nin profesör yardımcılığına atandı ve 1855'te tam profesör olarak onun yerini aldı. 1860'da Bernard, Amerikan Felsefe Derneği'nin uluslararası bir üyesi seçildi. O zamanlar araştırma alanı yetersiz görülüyordu, ona atanan laboratuvar sadece "sıradan bir mahzendi". Bir süre önce Bernard, Sorbonne'da yeni kurulan fizyoloji kürsüsüne ilk oturan kişi olarak seçilmişti, ancak onun kullanımı için hiçbir laboratuvar sağlanmamıştı. Louis Napolyon'un kendisi ile 1864'te yaptığı bir görüşmeden sonra, Jardin des Plantes'deki Muséum National d'Histoire naturelle'de bir laboratuvar kurarak eksikliği giderdi. Aynı zamanda, III. Napolyon, Bernard'ın kabul ettiği ve Sorbonne'dan ayrılan bir profesörlük kurdu. Aynı yıl, 1868'de Académie française üyeliğine kabul edildi ve İsveç Kraliyet Bilimler Akademisi'ne yabancı üye olarak seçildi.

10 Şubat 1878'de öldüğünde, Fransa tarafından bir bilim adamına daha önce hiç verilmemiş bir onur olan halka açık bir cenaze törenine layık görüldü. Paris'te Père Lachaise Mezarlığı'na defnedildi.

Arthur de Bretagne[değiştir | kaynağı değiştir]

19 yaşında Claude Bernard, ancak ölümünden sonra yayınlanan Arthur Bretagne adlı beş perdelik otobiyografik bir düzyazı oyunu yazdı. 1943'te ikinci baskı yayımlandı.

Çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Claude Bernard'ın amacı, kendi deyimiyle tıpta bilimsel yöntemin kullanımını yerleştirmekti. Daha önceki birkaç yanlış kanıyı reddetti, yaygın varsayımları sorguladı ve deneylere güvendi. Çağdaşlarının çoğundan farklı olarak, tüm canlı varlıkların cansız maddelerle aynı yasalara tâbi olduğu konusunda ısrar etti.

Claude Bernard'ın ilk önemli çalışması, suyunun sindirim sürecinde büyük önem taşıdığını kanıtladığı pankreasın işlevleri üzerineydi; bu başarı ona Fransız Bilimler Akademisi'nden Deneysel fizyoloji ödülünü kazandırdı.

İkinci bir araştırma - belki de en ünlüsü - karaciğerin glikojenik işlevi üzerineydi; çalışması sırasında, diyabetes mellitusun nedenine ışık tutan şu sonuca vardı: karaciğer, safra salgılamanın yanı sıra, iç salgılama yeridir ve bu salgıyla şekeri hazırlar.

Üçüncü bir araştırma, vazomotor sistemin keşfiyle sonuçlandı. 1851'de sinir veya sinirlerin bölümlerine göre vücudun çeşitli yerlerinde ısının meydana getirdiği etkileri incelerken, servikal sempatik sinirin bölünmesinin damarlarda daha aktif dolaşım ve daha güçlü nabız atımına yol açtığını fark etti ve birkaç ay sonra bölünmüş sinirin üst kısmındaki elektriksel uyarılmanın ters etki yaptığını gözlemledi. Bu şekilde hem vazodilatör hem de vazokonstriktör sinirlerin varlığını saptadı.

Zehirlerin fizyolojik etkilerinin incelenmesi de onun ilgisini çekiyordu, özellikle kürar ve karbonmonoksit gazına odaklanıyordu. Bernard, karbonmonoksitin hemoglobine olan yakınlığını ilk kez 1857'de tanımlamasıyla büyük ölçüde itibar gördü. James Watt, karbonmonoksitin keşfedilmesinden önce 1794'te hidrokarbonatın "oksijene karşı bir panzehir" olarak hareket eden kana olan yakınlığı hakkında benzer sonuçlara varmıştı.

İç ortam[değiştir | kaynağı değiştir]

İç ortam, Bernard'ın ilişkilendirildiği anahtar kavramdır. "İç ortamın [milieu intérieur] istikrarı, özgür ve bağımsız yaşamın koşuludur" diye yazmıştı. Bu, daha sonra Walter Cannon tarafından türetilen bir terim olan homeostaz olarak adlandırılacak olan şeyin altında yatan ilkedir. Şunu da açıkladı:

Canlı beden, çevreye ihtiyaç duysa da, yine de ondan nispeten bağımsızdır. Organizmanın dış çevresinden sahip olduğu bu bağımsızlık, canlıda dokuların aslında doğrudan dış etkilerden çekilmesinden ve özellikle dolaşımdaki sıvılardan oluşan gerçek bir iç çevre tarafından korunmasından kaynaklanmaktadır.

İç çevrenin sabitliği, özgür ve bağımsız yaşamın koşuludur: Bunu mümkün kılan mekanizma, iç çevre içinde, öğelerin yaşamı için gerekli tüm koşulların sürdürülmesini sağlayan mekanizmadır.

Çevrenin sabitliği, organizmanın kusursuzluğunu varsayar, öyle ki dışsal değişimler her an telafi edilir ve dengeye getirilir. Sonuç olarak, üstün hayvan dış dünyaya kayıtsız kalmak şöyle dursun, tam tersine onunla yakın ve bilge bir ilişki içindedir, öyle ki onun dengesi, sanki dengelerin en hassasıymışçasına kurulan sürekli ve hassas bir dengelemeden kaynaklanır.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

1. D. Wright Wilson (June 1914).https://books.google.com.tr/books?id=xyQDAAAAMBAJ&pg=PA567&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false,Popular Science. Bonnier Corporation: 567–578.
2. John G. Simmons (2002),https://archive.org/details/doctorsdiscoveri00john, https://archive.org/details/doctorsdiscoveri00john/page/17/mode/2up, ISBN 978-0-618-15276-6. Upon his death on February 10, 1878, Bernard received a state funeral – the first French scientist to be so honored. The procession ended at Pere Lachaise cemetery, and Gustave Flaubert described it later with a touch of irony as 'religious and very beautiful'. Bernard was an agnostic.
3. Donnet, Vincent (1998). https://www.biusante.parisdescartes.fr/sfhm/hsm/HSMx1998x032x001/HSMx1998x032x001x0051.pdf(PDF). Histoire des Sciences Médicales. 32 (1): 51–55. 15 Kasım 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
4. https://www.newadvent.org/cathen/02497a.htm 15 Kasım 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
5. https://search.amphilsoc.org/memhist/search?creator=Claude+Bernard&title=&subject=&subdiv=&mem=&year=&year-max=&dead=&keyword=&smode=advanced 8 Kasım 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. search.amphilsoc.org. Retrieved 15 January 2021
6. https://marduel.com/dossiers/claude-bernard.pdf 21 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (PDF). Retrieved 25 April 2021
7. Bernard, Claude (1887). Arthur de Bretagne. Paris: E. Dentu
8. C. R. hebd Acad. Sci., t. 24, 1847, p. 716-718 [1]
9. F. G. Young (1957). "Claude Bernard and the Discovery of Glycogen". British Medical Journal. 1 (5033 (Jun. 22, 1957)): 1431–7. doi:10.1136/bmj.1.5033.1431. JSTOR 25382898. PMC 1973429. PMID 13436813.
10. Otterbein, Leo E. (April 2002). "Carbon Monoxide: Innovative Anti-inflammatory Properties of an Age-Old Gas Molecule". Antioxidants & Redox Signaling. 4 (2): 309–319. doi:10.1089/152308602753666361. ISSN 1523-0864. PMID 12006182.
11. Beddoes, Thomas ; Watt, James https://books.google.com.tr/books?id=2QcAAAAAQAAJ&redir_esc=y 15 Kasım 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
12. Bernard, C. (1974) Lectures on the phenomena common to animals and plants. Trans Hoff HE, Guillemin R, Guillemin L, Springfield (IL): Charles C Thomas ISBN 978-0-398-02857-2.
13. Bernard, Claude (1974). Lectures on the Phenomena of Life Common to Animals and Plants. Hebbel E. Hoff, Roger Guillemin, Lucienne Guillemin (trans.). Springfield, Illinois. USA: Charles C Thomas. p. 84. ISBN 0-398-02857-5.