Aleksandr Suvorov
Doğum	Alexandr Vasilyeviç Suvorov 24 Kasım 1729 Moskova, Rus İmparatorluğu
Ölüm	18 Mayıs 1800 Sankt-Peterburg, Rusya İmparatorluğu
Meslek	Mareşal
İmza

Alexandr Vasilyeviç Suvorov, (Rusça: Алекса́ндр Васи́льевич Суво́ров, 24 Kasım 1729-18 Mayıs 1800) 18. yüzyıldaki Osmanlı-Rus Savaşlarında Osmanlılara karşı büyük bir başarı göstermiş Rus mareşal, Rymik Kontu ve Smolensk Prensi. Suvorov hiç savaş kaybetmemiş olan nadir komutanlardandır. Transdinyester rublesi'nde Suvorov'un resimleri bulunur.

Erken yaşam ve kariyer[değiştir | kaynağı değiştir]

Alexander Suvorov, anne tarafından dedesi Fedosey Manukov'un Moskova malikanesinde Novgorod kökenli soylu bir ailede dünyaya geldi. Babası Vasiliy Suvorov, baş general ve Hükümet Senatosu 'nda bir senatördü ve Vauban' ın eserlerini Rusçaya çevirmekle tanındı.^[1] Annesi Avdotya Fyodorovna (evlilik öncesi soyadı Manukova), Fedosey Manukov'un kızıydı. Bir aile efsanesine göre, babasının atası Suvor^[2] 1622'de ailesiyle birlikte İsveç'in Karelya kentinden göç etmiş ve Rus hizmetine Çar'a Mikhail Feodorovich hizmet etmek için kaydolmuştu (torunları Suvorov oldu).^[1][3] Suvorov, ailesinin yaveri Albay Anthing'e, özellikle İsveç doğumlu atasının, Rus bayrağı altında Tatarlara karşı savaşlar ve Polonyalılara karşı savaşlara katılmış olan asil bir soydan olduğunu söyleyerek, kayıt için ailesinin tarihsel hikâyesini anlattı.

Bu hizmetleri Rus Çarları tarafından atalarına topraklar ve serfler verilerek ödüllendirildi.^[4] Ancak bu versiyon yakın zamanda önde gelen Rus dilbilimciler, profesörler Nikolay Baskakov ve Alexandra Superanskaya  ^{[ ru ]}, Suvorov kelimesinin daha çok suvory sıfatına dayanan eski Rus erkek ismi olan Suvor dan geldiğine dikkat çekmiştir. Rusçada "şiddetli" anlamına gelen surovy ifadesinin eşdeğeri. Baskakov ayrıca, Suvorov ailesinin armalarında herhangi bir İsveç sembolünün bulunmadığına işaret ederek, Rus kökenlerini ima etti.^[5] İsmin Rus kökenine işaret edenler arasında İmparatoriçe vardı 1790'da Johann von Zimmerman 'a yazdığı bir mektupta II. Catherine: "Suvorovların adının uzun zamandır asil olduğu, çok eski zamanlardan beri Rus olduğu ve Rusya'da yaşadığı şüphe götürmez. "ve 1811'de Count Semyon Vorontsov, Suvorov'lara aşina bir kişi.^[6] Görüşleri daha sonraki tarihçiler tarafından da desteklendi: 1699'da Rusya'da aynı isimde en az 19 Rus ev sahibi aile olduğu, daha düşük statüdeki adlarını saymadığı ve hepsinin aşağıya inemediği tahmin ediliyordu. Sadece 1622 yılında gelen tek bir yabancıdan.^[6] Ayrıca, şecere araştırmaları 1498 yılında adı geçen Suvor adlı bir Rus toprak sahibini gösterirken, 16. yüzyıl belgeleri Vasily ve Savely Suvorov'lardan, sonuncusuyla birlikte General Alexander Suvorov'un kanıtlanmış bir atası olarak.^[6] Suvorov'un soyağacının İsveç versiyonu V. Rummel ve V. yüzyıl Tver seçkin.^[7] 1756'da Alexander Suvorov'un ilk kuzeni Sergey İvanoviç Suvorov, oğlu için geçmişi ( skazka ) açıklamasında asalet kanıtı olmadığını söyledi; şeceresini Kashin 'de "dvorovoy" boyar scion olarak görev yapan büyük büyük babası Grigory Ivanovich Suvorov'dan başlattı.^[7] Diğer bir köken teorisi, Suvorov'un kısmi Ermeni kökenli olduğudur.^[8]

Çocukken Suvorov hasta bir çocuktu ve babası onun bir yetişkin olarak devlet memurunda çalışacağını varsaydı. Bununla birlikte, matematik, edebiyat, felsefe ve coğrafya hevesle okuyan, Fransızca, Almanca, Lehçe ve İtalyanca okumayı öğrenen mükemmel bir öğrenci olduğunu kanıtladı. Plutarch, Quintus Curtius, Cornelius Nepos, Julius Caesar ve Charles XII dahil olmak üzere birkaç askeri yazarın kitap ve yayınlarını okuyarak babasının geniş kütüphanesi sayesinde kendisini askeri tarih, strateji, taktikler konusunda geliştirdi. Bu aynı zamanda mühendislik, kuşatma savaşı, topçu ve tahkimat konusunda iyi bir anlayış geliştirmesine de yardımcı oldu. Fiziksel rahatsızlıklarını zorlu egzersizler ve zorluklara maruz bırakarak yenmeye çalıştı. ^[9] Ancak babası, orduya uygun olmadığı konusunda ısrar etti. Mahallede yaşayan General Gannibal babasının 12 yaşındaki Suvorov'dan şikayet ettiğini duydu ve çocukla konuşmak istedi. General Gannibal Suvorov'dan o kadar etkilendi ki, babasını onun seçtiği kariyeri sürdürmesine izin vermeye ikna etti.^[1] Suvorov, 1748'de orduya girdi ve altı yıl boyunca Semyonovsky Cankurtaran Alayı 'nda görev yaptı. Bu süre zarfında Kara Kuvvetleri Kadet Kolordusu'ndaki derslere katılarak çalışmalarına devam etti. Yedi Yıl Savaşları (1756–1763) sırasında Prusya nlara karşı savaşarak ilk savaş deneyimini kazandı. Suvorov, savaşta defalarca kendini gösterdikten sonra 1762'de albay oldu, 33 yaşındaydı. Suvorov daha sonra Polonya 'da Bar Konfederasyonu sırasında görev yaptı, Pułaski komutasındaki Polonya kuvvetlerini yendi ve Krakov'u (1768) ele geçirerek Avusturya, Prusya ve Rusya arasındaki Polonya'nın ilk bölünmesinin yolunu açtı ve tümgeneral rütbesine ulaştı.^[10]

1768-1774 Rus-Türk Savaşı, Türk lerine karşı ilk başarılı seferlerini 1773-1774'te ve özellikle Savaşta gördü. Kozluca'nın, 1774'te korgeneral oldu. Daha sonra Osmanlılara karşı kazandığı zaferler, genellikle sayıca üstün olan askerlerinin moralini artırdı. Savaştaki kurnazlığı tuhaftı ve kendi inisiyatifiyle hareket eden iradeli bir ast olduğunu da kanıtladı. "Türklere karşı izinsiz eylemler" nedeniyle Suvorov yargılandı ve idam cezasına çarptırıldı, ancak Tsarina Büyük Catherine "kazananlar yargılanamaz" diyerek kararı onaylamayı reddetti. ^[9]

1774'te Suvorov, öldürülen Çar olduğunu iddia eden Peter III Pugachev isyanını bastırmak için gönderildi, ancak olay yerine sadece zamanında geldi. Arkadaşı Kazaklar tarafından ihanete uğrayan ve sonunda Moskova'da başı kesilen isyancı liderin ilk sorgusu. Ertesi yıl, etkili Golitsyn ailesi ile evlendi.

Osmanlı İmparatorluğu'na Karşı Muharebeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

1774'ten 1786'ya kadar Suvorov Kuban, Kırım, Kafkasya, Finlandiya ve Rusya'da görev yaptı. 1768-1774 Osmanlı-Rus Savaşı sırasında Rus zaferi ile sonuçlanan Kozluca Muharebesi'nde Osmanlıya karşı savaştı.

Sonrasında Kafkasya'daki görev gezisinin tamamlanmasının ardından 1786'da Piyade Generali oldu. 1778'de Kırım'a Türk çıkarmasını engelledi ve başka bir Rus-Türk savaşını engelledi. (bkz.Aynalıkavak Antlaşması ve Rus İmparatorluğu'nun Kırım'ı ilhakı) 1782'den 1784'e kadar Kırım'daki Rus birliklerine komuta etti. 1783'te Kuban Nogay Ayaklanmasını kanlı şekilde bastırdı. İmparatoriçe II. Katerina emriyle Kırım'dan göç ettirilen Ermeni göçmenlerin yeniden yerleştirilmesini organize etti ve Ermenilere Don Nahçıvan adlı yeni bir şehir kurma izni verdi.

1787-1792 Osmanlı-Rus Savaşı sırasında tekrar Türklerle savaştı ve birçok zafer kazandı; Kılburun 'da (1787) iki kez yaralandı ancak yaralanmasına karşın oradaki garnizonu ile kendisinden sayıca kat kat fazla kaleyi kuşatan Osmanlı ordusunu ağır bir bozguna uğratmıştır.Kuşatmaya katılan 5000-6000 kişi, donanma hatta yanında Fransız askeri danışmanların olduğu Osmanlı ordusundan sadece 700 kişi sağ kurtulabilmiştir.^[11] Sonrasında Suvorov Özi kuşatmasına katıldı ve 1789'da Focșani'de zafer kazandı.Ancak özellikle 25.000 kişilik bir Rus-Avusturya kuvvetinin birkaç saat içinde 100.000 Türk'ü bozguna uğrattığı ve bu süreçte sadece 500 kişiyi kaybettiği Boze Muharebesi (Rimna-Rimnik Muharebesi) en önemli muharebesiydi. Her iki savaşta da Prens Saxe-Coburg'lu Josias komutasındaki bir Avusturya birliği katıldı, ancak Boze muharebesinde Suvorov tüm müttefik kuvvetlerin komutanıydı. Osmanlı ordusunun sayı gücünden korkup saldırmadan çekinen Avusturyalıları saldırıya azmettiren kendisiydi. Osmanlı ordusu bu muharebede savaşta toparlanamayacak derecede ağır darbe aldı. Bu ikinci zafer için Rus Çariçesi Büyük Katerina, Suvorov'u kendi adına ek olarak "Rymniksky (Rimnik kontu)" ünvanını ekleyip verirken, İmparator II. Joseph ona Kutsal Roma İmparatorluğu'nun soyluluk ünvanıyla ödüllendirip Kutsal Roma ve Avusturya Arşidüklüğünün bir soylusu yaptı. Bu muharebenin ardından Osmanlılar artık ona ‘‘Topal-Paşa’’ – ‘‘Aksak Paşa’’ lakabı vermiştir. Bunun nedeni ise komutanın savaşta ayağını yaralaması ve aksamaya başlamasıdır.^[12][13]

Suvorov, 22 Aralık 1790'da Besarabya 'da İzmail Kuşatması' na liderlik etti. Fethedilemez olduğu söylenen kaleyi ele geçirmesi, Rusya'nın savaştaki zaferinde hayati bir rol oynadı. ^[9] Türk kuvvetleri Kalenin içinde sonuna kadar dayanma emri verildi ve Rus ültimatomunu reddetti. Zaferleri Osmanlı İmparatorluğu nda büyük bir felaket olarak görüldü. 18. yüzyılın sonları ve 19. yüzyılın başlarında resmi olmayan bir Rus milli marşı "Grom pobedy, razdavaysya!" ( Zaferin gök gürültüsü duyulsun! ) Suvorov'un zaferini anıyor ve 24 Aralık bugün Askeri Şeref Günü Suvorov, 1791'de İzmail'in alındığını İmparatoriçe II. Katerina 'ya buradaki doggerel beyitiyle duyuruyordu.^[14] Osmanlı'ya ve diğer düşmanlarına karşı zaferlerinin sırrını ise şöyle açıklamıştır:

... ‘‘düşmanını asla hor görme. O nasıl biri olursa olsun. Onun silahını, usulünü, nasıl hareket ettiğini ve savaştığını öğrenmeye çalış. Güçlü ve zayıf yönlerini incele.’’^[15]

Polonya ayaklanmasına karşı savaşlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Osmanlı İmparatorluğu ile Yaş Antlaşması imzalandıktan hemen sonra, Suvorov, kolordulardan birinin komutasını devraldığı ve Maciejowice Savaşı 'na katıldığı Polonya'ya tekrar transfer edildi. Polonyalı başkomutan Tadeusz Kościuszko 'yu yakaladı. 4 Kasım 1794'te Suvorov'un güçleri, ilçelerinden biri olan Varşova ve Praga'yı ele geçirdi 'ye saldırdı.

Belirleyici Praga Savaşı savunucuların ruhunu kırdı ve kısa süre sonra Kościuszko Ayaklanması na son verdi. Suvorov adamlarına savaşçı olmayanları kurtarmalarını ve kasaba halkının tahliyesini emretmesine rağmen,^[16][17] daha önce yaptığı gibi,^[18] savaş sokaklara yayıldıktan sonra^[19] ve isyancılar sivil evlerde saklandı,^[20] son erkeğe savaşma sözü veren^[21] Varşova'daki Rus Garnizonunun katledilmesinin intikamını almak için çok sayıda sivil isyancılarla birlikte öldü veya katledildi,^[22][23][24] iki bin^[25] Varşova'da konuşlanmış Rus askeri askerleri, saldırıda büyük rol oynayan Polonyalı askerler ve silahlı çeteler tarafından katledildi,^[26] ve sivri uçlu ve baltalarla kesildi.^[27] Praga'da 9.000 asi ve 7.000 sivil^[26] veya 20.000'e kadar asi ve sivil öldü.^[28][29]

Askerlerinin öfkesine rağmen, binlerce Polonyalı canlı olarak ele geçirildi ve Praga'da yakalananların çoğu kısa süre sonra Suvorov tarafından serbest bırakıldı: 12.860 kişiden 10.000'i.^[30][31] Suvorov'a bağlı Tümgeneral Lev Engelgardt'ın yazılarında da benzer rakamlar görülüyor: 14.680 yakalandı, bunlardan 8.000'i ertesi gün serbest bırakıldı.^[32] Savaştan kısa bir süre sonra Suvorov tarafından binlerce Polonyalı savaş esirinin serbest bırakılması uygulaması, Dışişleri Bakanı Dmitry Troschinsky'nin Kont'a yazdığı bir mektupla Alexander Vorontsov onaylandı. 24 Kasım 1794, "Kont Suvorov, Varşova'yı alarak büyük hizmetlerde bulundu, ancak oradaki tutarsız emirleriyle dayanılmaz derecede can sıkıcı. Genel olarak tüm Polonyalılar, ana isyancılar hariç, onun tarafından evlerine bırakılıyor".^[33][34] Binlerce Polonyalı'nın Suvorov'un emriyle canlı olarak alınıp kısa süre sonra serbest bırakıldığı gerçeği, Suvorov'un 7 Kasım'da Kont Pyotr Rumyantsev ile ilgili olarak gönderdiği rapor gibi diğer belgelerde de görülmektedir. esirlerden bazılarının kaderi, "Polonyalı Praga mahkumları, 3 general, personel ve ober subayları, 500'e kadar ve daha düşük rütbeler, 4.000'e kadar ve elimize geçen topçu, 101 silah bugün olacak. Kiev adresindeki Varkoviç'e gönderilecek. Yakalanan isyancılar ve savunan kasaba halkından 6.000'den fazlası serbest bırakıldı ".^[35] 500 ele geçirilmiş Polonyalı personel ve ober-subaylar, Suvorov tarafından Kiev'e giderken serbest bırakıldı ve bu, ona eşlik eden Tümgeneral Sergey I. Mosolov'un otobiyografisinde de doğrulandı. bunları 1794'te düzenledi.^[36]

Zaferin ardından Suvorov, hükümdarına sadece üç kelimeden oluşan bir rapor gönderdi: " Yaşasın, Varşova bizim! " ( Ура, Варшава наша! ). Catherine iki kelimeyle cevap verdi: " Yaşasın, Mareşal! " (Rus. Ура, фельдмаршал! - yani ona bu unvanı veren). Suvorov, Saint Petersburg'a döndüğü 1795 yılına kadar Polonya'da kaldı. Fakat hükümdar ve arkadaşı II. Catherine 1796'da öldü ve oğlu ve halefi Paul I utanç içinde Suvorov'u kovdu. ^[37] Praga'da olduğu gibi, Suvorov yakında çoğunu serbest bıraktı. Polonyalı tutsakları, numarası 25.469,^[38] Rusya Dışişleri Bakanı'nın ve Catherine II'ye sunduğu raporda eleştirel bir açıklamaya neden olan, Polonya'nın başkenti için bir katkı payı alınmamasını tavsiye etti.^[39] Daha fazla aşırılığı önlemek için Suvorov, birliklerinin Polonya'da konuşlandırılmasını emretti "dinginliği, sükuneti ve samimiyeti" korumak ve ceza tehdidi altında onlara zulmetmelerini yasaklamak yerel nüfus veya hatta her rütbeden Polonya halkına karşı herhangi bir şekilde saygısızlık gösteriyor.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]