Makale serilerinden
Ceza hukuku
Genel kavramlar Suç Kabahat Teşebbüs Ceza Kast Taksir Haksız fiil Haksız tahrik Meşru müdafaa
Uluslararası suçlar Soykırım İnsan kaçakçılığı İnsan ticareti Savaş suçu Terörizm
Kişilere karşı suçlar Hayata Karşı Suçlar Kasten öldürme İntihara yönlendirme Vücut Dokunulmazlığına Karşı Suçlar Yaralama İnsan üzerinde deney Organ veya doku ticareti İşkence ve Eziyet İşkence Zulüm Cinsel Dokunulmazlığa Karşı Suçlar Cinsel saldırı Çocukların cinsel istismarı Reşit olmayanla cinsel ilişki Cinsel istismar Hürriyete Karşı Suçlar Tehdit Şantaj Cebir Adam kaçırma ve alıkoyma suçu Özel hayatın gizliliğini ihlal suçu Konut dokunulmazlığının ihlali suçu Hakkı olmayan yere tecavüz suçu Şerefe Karşı Suçlar Hakaret İftira Malvarlığına Karşı Suçlar Hırsızlık Yağma (Gasp) Kundaklama Mala zarar verme Dolandırıcılık Nitelikli dolandırıcılık Sebepsiz zenginleşme İntihal
Topluma karşı suçlar Kamu Güvenine Karşı Suçlar Parada sahtecilik Resmî evrakta sahtecilik Sahte resmî evrak düzenlemek Genel Ahlaka Karşı Suçlar Müstehcenlik Fuhuş Kaçakçılık Kumar oynama ve oynatma suçu Uyuşturucu madde kullanma ve satma suçu Ekonomi, Fikri, Sanayi ve Ticarete İlişkin Suçlar Tefecilik Kaçakçılık Para aklama Karaborsacılık İhaleye fesat karıştırma Karşılıksız çek düzenleme Hileli ve taksirli iflas Marka hakkını ihlal Sebepsiz zenginleşme İntihal
Millete ve devlete karşı suçlar Kamu İdaresinin Güvenilirliğine ve İşleyişine Karşı Suçlar Zimmete geçirme İrtikap Rüşvet Görevi kötüye kullanma Vergi kaçırma İzinsiz define arama Adliyeye Karşı Suçlar İftira Yalan yere yemin Suçluyu kayırma Devletin Egemenlik Alametlerine ve Organlarının Saygınlığına Karşı Suçlar Cumhurbaşkanına hakaret Türklüğü, Cumhuriyeti, Devletin kurum ve organlarını aşağılama Devletin Güvenliğine Karşı Suçlar Devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozmak Anayasal Düzene ve Bu Düzenin İşleyişine Karşı Suçlar Anayasayı ihlâl Milli Savunmaya Karşı Suçlar Halkı askerlikten soğutma Diğer Vatana ihanet
g t d

Suç bilimi
Ana Teoriler
Çatışma teorisi Suçlulaştırma Diferansiyel ilişkilendirme Bütünleştirici kriminoloji Rasyonel seçim teorisi Yapısal işlevselcilik Altkültür teorisi Simgesel etkileşim
Yöntemler
Karşılaştırmalı Profil oluşturma Eleştirel teori Etnografya Tekdüzen Suç Raporları Suç haritası Pozitivist okul Nitel Niceliksel BJS NIBRS
Alt alanlar ve diğer önemli teoriler
Amerikan Antropolojik Biyososyal kriminoloji Çatışma Kriminoloji Eleştirel Kültür Siber Cezai savunmalar Demografi Gelişme Çevre Deneysel Organizasyonel teori Siyasi Kamu Radikal kriminoloji
Araştırma
Kaynakça Dizin Dergiler Category:Kriminoloji kuruluşları İnsanlar
g t d

Kriminoloji ve penoloji
Teoriler
Suçun nedenleri
Anomi
Diferansiyel ilişkilendirme teorisi
Sapma
Etiketleme teorisi
Psikopati
Rasyonel seçim teorisi
Sosyal kontrol teorisi
Sosyal disorganizasyon teorisi
Sosyal öğrenme kuramı
Gerilme teorisi
Altkültür teorisi
Kırık camlar teorisi
Sembolik etkileşimcilik · Mağdur bilimi
Suç türleri
Mavi yakalı suç · Kurumsal suç
Çocuk suçluluğu
Organize suç
Siyasi suç · Kamu düzenine aykırılık
Devlet suçu · Devlet-kurumsal suç
Beyaz yakalı suç · Kurbansız suç
Penoloji
Caydırıcılık · Cezaevi
Cezaevi reformu
Mahkûmlara yönelik kötü muamele
Mahkûm hakları · Rehabilitasyon
Yeniden suç işleme eğilimi
Cezalandırıcı adalet · Faydacılık
Bu kutu: görüntüle tartış değiştir

Ceza ya da yaptırım^[1], genel anlamıyla suç karşılığında insanlara veya kuruluşlara uygulanan bir yaptırımdır. Ceza Arapça kökenli bir kelimedir. Anlamı, yapılan kötü bir eylemin karşılığıdır.

Ceza hukukuna göre tanım[değiştir | kaynağı değiştir]

Kanunda suç olarak öngörülmüş olan bir davranışın karşılığındaki yaptırımdır. Ceza, suç işleyen kimseye karşılık olmak ve tekrar suç işlemesini önlemek (caydırıcılık) amacıyla uygulanır. Çağdaş hukukta cezayı devlet (mahkeme ve yargı sistemi) verir. Ceza suçla orantılı olmalıdır.

Cezalandırmanın amaçları[değiştir | kaynağı değiştir]

Cezanın genellikle kabul edilen üç temel amacı vardır. Çağdaş hukuk düzenlerinin intikam almayacağı, adaletin intikam olmadığı görüşü benimsenmiştir. Ancak adalet anlayışının ilkel toplumlarda intikam (öç) duygusundan kaynaklanmış olması ve daha sonra bu intikam yetkisinin devlete devredilmesiyle ortaya çıkmış olması büyük bir olasılıktır. Modern hukuk ceza alanında caydırıcılığı, engellemeyi ve ıslahı; medeni alanda ise yerine koymayı ve hakların korunmasını amaçlar. Caydırıcılığın iki boyutu bulunur;

a) Psikolojik boyut: Kişinin kendisi korkutulur ve suçun tekrarına engel olunur. Özel (bireysel) önleme olarak anılan bu görüşe göre cezanın amacı, suçlunun ıslah edilmesi ve tekrar suç işlemekten caydırılmasıdır. Dolayısıyla ceza, bireysel önlemeye, kişinin ıslahına hizmet etmelidir.

b) Sosyal boyut: Kişinin üzerinden toplum korkutulur ve toplumun ders alması sağlanır. Genel (toplumsal) önleme olarak da bilinen bu görüşte cezanın amacı, cezanın korkutucu etkisiyle toplumdaki potansiyel suçluların suç işlemesini önlemedir. Suç işlendiğinde cezanın uygulanması suretiyle, toplumda henüz suç işlememiş kişilerin de bunu görerek suç işlemekten cayması amaçtır.

Devletin olmadığı ilkel topluluklarda bireyler kendilerine başkaları tarafından verilen zararı insani bir içgüdüyle intikam alarak gidermeye kalkışmışlar ve aynı zararı karşı tarafa vermeyi denemişlerdir (misliyle karşılık). Bu durumun çeşitli sakıncaları vardır. Kafasını yararak avladığı hayvanı gasp eden başka birisinin kafasını intikam amacıyla yarmaya çalışan bir kişi başarısız olarak yine zarar görebilir çünkü karşısındaki kişi daha güçlü, daha kurnaz ve işlediği suça yönelik teknik becerilere sahip olabilir. Misliyle karşılık vermek isteyen kişi karşı tarafa daha fazla zarar verebilir (orantısız mütekabiliyet). Karşılıklı kan davaları ortaya çıkabilir.^[2] Zarar gören taraf intikamını aldıktan sonra kendisi bu kez kolaycılığa kaçarak başkalarına zarar vermeyi bir alışkanlığa çevirip bir suçluya dönüşebilir. Devlet kurumunun ortaya çıkmış ve yerleşmiş olduğu toplumlarda ise “Kısas” uygulaması intikamın yerini almıştır.^[3] Sayılan sakıncaları gidermek için devlet kişinin yerine onun intikamını almayı kendi üzerine almıştır. Ancak bu cezalandırma mutlaka devletin görevlendirdiği kişilerce yerine getirilmiştir. İnsanların kendi intikamlarını almaya çalışmalarını yasaklamış hatta bu durumu yeni bir suç olarak kabul etmiştir. Örneğin antik çağlarda malı gaspedilen bir tüccar başka bir ülkede bile olsa oradaki devlete başvurmuştur. Sanıldığının aksine Kısas aşamasından tarihin derinliklerinde pek çok toplum geçmiştir. Daha sonraları kısasın yerini hapis cezası uygulaması almıştır.

• Ayrıca bunlardan başka Adaletçi yaklaşım adı verilen bir tez daha ileri sürülmektedir. Adaletçi olarak nitelenen görüşlere göre cezanın özel bir amacı olmayıp, cezanın kendisi amaçtır. Adalet, suçlunun yaptığı kötülüğün karşılığını görmesini gerektirir. Bu nedenle, yararı olsun olmasın ceza, adaletin bir gereği olarak mutlaka uygulanmalıdır.

Ceza türleri[değiştir | kaynağı değiştir]

• Suçlunun hayatına yönelik cezalar: Ölüm yani idam cezası bunun örneğidir. Asılarak, kurşuna dizilerek veya elektrik kullanmak suretiyle yerine getirilir. Avrupa ülkeleri ceza hukuku sisteminde terk edilmiş bir cezadır.
• Suçlunun bedenine yönelik cezalar: Kırbaçlama, sopa, değnek ile dövme, dayak gibi cezalardır.
• Suçlunun özgürlüğüne yönelik cezalar: Hapis cezası bunun örneği olup, modern ceza sistemlerinde en çok tercih edilen cezadır. Ya da suçlunun bir yerde ikamet etmesini yasaklayıp başka bir yerde zorunlu olarak ikamet ettirme (sürgüne gönderme) bu kapsamdadır.
• Suçlunun malvarlığına yönelik cezalar: Para cezası bu türden olup, hapis cezası gibi çoğu ceza sistemlerinde yer alır. Bazı hukuk sistemlerinde mal varlığına el konulması, müsadere de bir ceza olarak düzenlenmektedir.
• Suçlunun haklarına yönelik cezalar: Belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma, örneğin kamu hizmetlerinden yasaklılık, meslek ve sanatın icrasından yasaklanma şeklindedir.

Türkiye'de ortaya çıkış biçimine (kaynağına) göre üç tür ceza vardır;

a) Adli Cezalar: Mahkemelerce verilen cezalardır, üç farklı uygulanış türü vardır: hapis cezaları, para cezası, kamu hizmeti cezası

b) İdari Cezalar: Yetki verilen kurumlarca vatandaşlara kesilir. Ceza, kurumun dışına yönelmiştir. Örneğin Trafik Cezaları, Zabıta Cezaları gibi. Çoğu zaman para cezası şeklinde olsa da başka uygulamalara da rastlanabilir. Arabayı bağlama, ehliyete el koyma, dükkân kapatma gibi.

* Kabahat: Toplum düzeninin rahatsız eden davranışlardır. Suça göre daha hafif etkileri vardır. Düzeni tam olarak bozdukları söylenemez. Ama rahatsız ederler. İdari cezaların bir kısmının (hepsinin değil) nedeni de kabahatlerdir. Türk hukukunda kabahatler suç değildir ve bu nedenle bunların cezaları mahkemelerce verilmez. (Bazı ülkelerde ise kabahatler suçun bir türü sayılır). Türkiye'de Kabahatler Kanunu uyarınca bunlara ilgili kurumlarca İdari Para Cezası uygulanır.

c) Disiplin Cezaları: Bir kurumun içindeki düzeni bozanlara verilen cezalardır. Disiplin Soruşturması açılır (Yasal istisnalar olabilir). Soruşturma açılan kişiye yeteri kadar savunma süresi tanınır. Ör: Öğrencilere en az 7 gün, Memurlara en az 15 gün. (Disiplin = İçdüzen)

İlkeler[değiştir | kaynağı değiştir]

1- Kanunilik ilkesi: «Kanunsuz suç ve ceza olamaz». Suç ve karşılığındaki ceza kanunda yazılı olmalıdır. Açıkça suç olarak tanımlanmayan bir fiil cezalandırılamaz ve kanun tarafından açıkça tespit edilmeyen bir ceza verilemez.

2- Eşitlik ilkesi: Herkesin cezalar karşısında durumunun aynı olmasıdır. Eşit suça eşit ceza verilir.

3- Bireysellik ilkesi: İşlenen suç her zaman aynı ağırlıkta olmayacağı için cezanın bireye uygun hale getirilmesi, bireyselleştirilmesi bir zorunluluktur. Aynı suçu işlemiş iki kişiye birinin yaşı küçükse ceza azaltılır. Veya suçu tekrarlayan kişinin cezası artırılır.

4- Kişisellik ilkesi: Cezanın sadece suç işleyen kişiye verilmesi demektir. Suç işlemediği halde, suçluya yakınlığı dolayısıyla bir kimse cezalandırılamaz. Bir kimsenin cinayet işlediği silaha el konabilir. Ancak cinayet işlemiş bir kimsenin tüm malvarlığına el konulamaz.

Ceza Kurallarının Uygulanması (Yürürlüğü)[değiştir | kaynağı değiştir]

Geçmişe yürümezlik kuralı: Ceza kuralları, yürürlüğe girmelerinden sonra işlenen fiillere uygulanırlar. Suçun işlenmesi anındaki kurala göre suç sayılmayan bir fiilden ötürü kimse cezalandırılamaz. Sonra çıkarılan bir kurala göre daha ağır cezaya çarptırılamaz.

Geçmişe yürürlük istisnası: Kişinin yararına olan durumlarda, yani mevcut olan bir suçu ortadan kaldıran ya da suçun cezasını azaltan kuralın geçmişe yürümesi kabul edilmiştir. Yani Sonradan yayınlanan kanunun hükümleri farklı ise failin lehinde ise uygulanır, aleyhine ise uygulanmaz.

• Cezalar, insanlık dışı olamaz.
• İHEB ve AİHS hükümleri açıktır: Hiç kimseye işkence yapılamaz, zalimce, insanlık dışı, onur kırıcı ceza verilemez ve davranışta bulunulamaz (İHEB 5, AİHS 3).
• Ceza sorumluluğu ve ceza, gerçek kişiler içindir. Bazı Avrupa ülkelerinde tüzel kişilere de ceza verilmektedir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

• Hapis cezaları, Seçenekli yaptırımlar ve infaz rejimleri; Haluk Çolak, Uğurtan Altun, TBB Dergisi, Sayı 67, 2006
• Çınar, Ali Rıza, Türk Ceza Hukuku’nda Cezalar, Ankara 2005.
• Çolak, Haluk, Güncel Ceza Hukuku ve Yeni Türk Ceza Kanunu, Ankara 2005.
• Demirbaş, Timur, Ceza Hukuku Genel Hükümler (Ceza), Ankara 2002.
• Brooks, Thom (2012). Punishment. New York: Routledge.
• Zaibert, Leo (2006). Punishment and retribution. Hants, England: Ashgate.
• Lippke, Richard (2001). "Criminal Offenders and Right Forfeiture". Journal of Social Philosophy. 32 (1): 78–89.
• ÖZÜTÜRK Nejat, Türk Ceza Kanunu Şerhi ve Tatbikatı, Cilt II, Ankara, 1966.
• YURTCAN Erdener, Yeni Türk Ceza Kanunu ve Yorumu, 2.Bası, İstanbul, 2006.
• EREM Faruk, Türk Ceza Kanunu Şerhi Genel Hükümler, Cilt I, Ankara, 1993
• ÇELEN Orhan, Askeri Ceza Kanunu, 3.Bası, Ankara, 2001
• PISAPIA Gian Domenico, İtalyan Ceza Hukuku Müesseseleri, Padova, 1965
• NDER Ayhan, Ceza Hukuku Genel Hükümler, 1.Bası, Cilt III, İstanbul, 1989

Dipnotlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]