Neue Slowenische Kunst ("Yeni Sloven Sanatı" anlamına gelen Almanca bir cümle), kısaca NSK, Slovenya'nın Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti'nın bir parçası olduğu 1984'te Slovenya'da kurulmuş tartışmalı bir politik sanat kolektifidir.

NSK'nın adının Almanca olması, NSK çalışmalarındaki bir temayla uyumludur; nedeni Slovenlerin Almanlarla olan karmaşık ilişkileridir. NSK'nın müzik kanadı Laibach'ın adı, aynı zamanda Slovenya'nın başkenti Ljubljana'nın Almanca ismidir. İsim tartışma yarattı çünkü bazıları II. Dünya Savaşı sırasında Slovenya'nın Nazilerin Slovenya'yı ilhakına dair anıları uyandırdığını hissetti. Aynı zamanda Habsburg Monarşisinin bir parçası olarak Slovenya'nın önceki yedi yüzyılına da atıfta bulunmaktadır.^[1]

Kompozisyon[değiştir | kaynağı değiştir]

NSK'nın en tanınmış üyesi aynı zamanda kurucusu müzik grubu Laibach'tır. Diğer NSK üyeleri arasında IRWIN (görsel sanatlar), Scipion Nasice Sisters Theatre (Red Pilot ve Cosmokinetic Theatre Noordung olarak da bilinir), New Collective Studio (grafik sanatı; New Collectivism olarak da bilinir), Retrovision (film ve video) ve Saf ve Uygulamalı Felsefe Bölümü (teori) bulunur.^[2][3][4] NSK'nın kurucu grupları Laibach, IRWIN ve Scipion Nasice Sisters Theatre idi. Üyelik geleneksel olarak, Sloven ulusal kimliğinin normlarına ve tabularına meydan okumaya ilgi gösteren tüm sanatsal gruplara açıktır.^[5]

Özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]

NSK sanat sıklıkla totaliter veya aşırı milliyetçi hareketlerden alınan, Dadaizm gibi kitsch görsel stilleri anımsatan sembollerle dikkat çekmiştir. NSK sanatçıları genellikle farklı (ve genellikle uyumsuz) politik ideolojilere ait sembolleri yan yana koymuştur. Örneğin, NSK tarafından tasarlanan 1987 afişi, Yugoslavya Gençlik Günü Kutlaması için bir yarışma kazanarak bir skandala neden oldu. Poster, temellük bir resim olarak tasarlanmıştı. Nazi sanatçı Richard Klein, Nazi Almanyası bayrağını, Yugoslav bayrağı ve Almanya armasından alınmış bir kartal ve bir güvercin ile birlikte kullanmıştır.^[3] İronik bir şaka olarak düşünülen tablo, kısa süre sonra yetkililere ters düştü ve onun Mareşal Josip Broz Tito'yu Adolf Hitler ile eşitlediği biçiminde yorumlanmasına yol açtı. Daha sonra Mladina dergisinin kapağında çoğaltıldı ve bu sayı daha sonra yasaklandı.^[6]

NSK, Michael Benson tarafından yazılan ve yönetilen 1996 tarihli Predictions of Fire (Prerokbe Ognja)^[7] adlı belgesel filmin konusuydu. Görüşülen kişiler arasında tanınmış Sloven entelektüel Slavoj Žižek de bulunmaktadır.

NSK devleti[değiştir | kaynağı değiştir]

1991'den beri NSK, diğer Mikro uluslarınkine benzer bir iddia ile^[8] egemen bir devlet olduğunu iddia etmektedir. Bu nedenle, üyelerinin çalışmalarının yer aldığı sergileri bir elçilik veya sözde bir "devlet" bölgesi kisvesi altında gerçekleştirilir. NSK, 1994 yılından beri Hırvatistan'ın küçük Umag şehri dahil olmak üzere birçok şehirde konsolosluklar bulundurmaktadır.^[9][10] ve posta pulları basacak kadar ileri gitti. 2006 yılında Laibach, Volk adlı LP albümü için NSK İstiklal Marşı'nı kaydetti. Marş, melodisini başka bir Laibach şarkısı olan "The Great Seal" den almıştır. Winston Churchill'in ünlü "Onlarla kumsallarda savaşacağız / Asla teslim olmayacağız" konuşmasından bir alıntıyı da içermektedir.

NSK pasaportları bir sanat projesi olarak kabul edilir. Bu nedenle seyahat için geçerli değildir. Bununla birlikte, birçok çaresiz insan, kendilerine NSK pasaportu verilen bir dolandırıcılığa kurban olmuştur. Bu dolandırıcılıkların çoğu Nijerya ve Mısır'dan gelmektedir.^[11]

2010 yılında, ilk NSK Vatandaşlar Kongresi Berlin'de düzenlendi. Bunu, Fransa'nın Lyon kentinde, Alexei Monroe'nun NSK'nın amacını açıkladığı bir "NSK Rendez-Vous" toplantısı izledi. İnsanları "totalitarizmin 1933'ten 1989'a kadar devam eden ve sonra sona eren ayrı bir tarihsel fenomen olmadığının farkına varmak, bu nedenle liberal demokrasinin güzel bir zaferini yaşayalım" söylemine insanları davet etti.^[12] 26 Şubat 2011'de Londra'da başka bir "NSK Rendez-Vous" düzenlendi. 2012 yılında, New York'taki Museum of Modern Art'ta bir "NSK Rendez-Vous" daha gerçekleştirildi.^[13]

2017'de NSK, Venedik Bienali'nde bir sergi düzenledi. Slavoj Žižek bu bienal sırasında "NSK'nın benzersizliğinin bu 'vatansız devlet' fikri olduğunu söyledi.^[14]

NSK Halk Sanatı Sergileri[değiştir | kaynağı değiştir]

NSK State in Time, NSK vatandaşları tarafından yaratılan çok çeşitli ilginç eserlerden oluşan bir koleksiyondur. 1992'de kurulan bu sanal devletin, bugün Dublin ve Taipei'den Saraybosna ve New York'a kadar on dört binden fazla vatandaşı bulunmaktadır. Son 20 yılda geliştikçe, üyeler güçlü bir kolektif kimlik duygusu geliştirdiler, bu da benzersiz bir Halk Sanatının yaratılmasında kendini gösterdiği gibi, vatandaşların NSK devletine ve ideolojilerine olan bağlılığını ifade etmektedir.

Calvert 22'de NSK Halk Sanatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Time for A New State Calvert 22, bir 'NSK Folk Art' seçkisi sergilemiş ve IRWIN ile paralel olarak sunulmuştur. Sergilenen eserler arasında NSK devlet üyeleri tarafından yapılan NSK pasaportları, pullar, plakalar ve filmler yer almıştır. Sergilenen eserler NSK Folk Art, IRWIN ve NSKSTATE.COM koleksiyonundandır. NSK Folk Art, bir sempozyuma ev sahipliği yapmış ve aynı zamanda Chelsea Space'te (Chelsea College of Art) arşiv materyali sergisi olan Tate Modern's Turbine Hall'da bir müzik performansı da içerecek olan Tate ile işbirliği içinde Londra çapında bir sunumun bir parçasıdır ve UCL'de bir seminerle tamamlanmıştır. Sanatçılar: Peter Blase, Christian Chrobok, Charles Krafft, Danaja, Christian Matzke, Public Movement, Astrid Thingplatz, Valnoir.^[15]

1. NSK Halk Sanatı Bienali - NSK: Geçmiş - Bugün - Gelecek[değiştir | kaynağı değiştir]

NSK: Geçmiş - Bugün - Gelecek sergisi, Slovenyalı sanatçı kolektifi "Neue Slowenische Kunst" un 80'lerde Yugoslavya alternatif kültürü bağlamında, NSK State in Time, 1991'deki kuruluşundan itibaren geleceğe bir bakış sunmuştur. '1. NSK Halk Sanatı Bienali'ne katılan sanatçıların bazıları: Annelise Bully (Fransa), Julio Canto Chollet (Brezilya), Jacques Gassmann (Almanya), Kurt Grüng (İngiltere) Martin Höfer (Almanya), KavecS (Yunanistan), Kenji Konishi (Japonya), Avi Pitchon (İsrail), Detlef Schweiger (Almanya)^[16]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Slovenya Kültürü
• Yugoslavya'da yeni dalga müziği

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Hakkındaki eserler[değiştir | kaynağı değiştir]

• Arns, Inke (2002). Neue Slowenische Kunst (NSK) - eine Analyse ihrer künstlerischen Strategien im Kontext der 1980er Jahre in Jugoslawien (Almanca). Museum Ostdeutsche Galerie, Regensburg. ISBN 961-90851-1-6. 
• Arns (ed.), Inke (2003). Irwin: Retroprincip 1983-2003 (Almanca). Frankfurt/Main: Revolver - Archiv für aktuelle Kunst. ISBN 3-936919-56-9. KB1 bakım: Fazladan yazı: yazar listesi (link)
• Monroe, Alexei (2005). Interrogation Machine: Laibach and NSK (İngilizce). Cambridge, Massachusetts: The MIT Press. ISBN 0-262-63315-9. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Wikimedia Commons'ta Neue Slowenische Kunst ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

• Resmî site
• IMDb'de of Fire/ Neue Slowenische Kunst