Leon Sguros

Leo Sgouros
Leo Sgouros
Argolid, Korint ve Orta Yunanistan Lordu ve Despotu
Hüküm süresi	y. 1198 – 1208
Önce gelen	Theodore Sgouros (Nauplia Lordu olarak)
Sonra gelen	Frank fethi:; I. Bonifacio del Monferrato Orta Yunanistan,; Otto de la Roche Argos ve Nauplia Lordu olarak
Ölüm	1208; Acrocorinth
Eş(ler)i	Eudokia Angelina

Leo Sgouros (Yunanca: Λέων Σγουρός), Latin harfleri ile Leo Sgurus, 13. yüzyıl başlarında kuzeydoğu Mora Yarımadası'nda Yunan bağımsız Lord. Güçlü Sgouros ailesinin çocuğu olarak, Nauplia Lordluğu babasından ona miras kalmıştır. Dördüncü Haçlı Seferinin yarattığı karmaşada, Angelos Hanedanı'nın son yıllarında Bizans İmparatorluğu'nda ortaya çıkan birçok yerel hükümdardan biri olarak kendisini bağımsız ilan etmiştir.^[1] Topraklarını Korint ve Orta Yunanistan'a genişletmiş, önceki Bizans İmparatoru III. Aleksios'un (1195–1203 arası hükümdar) kızı ile evlenmiştir. Fetihleri uzun ömürlü olmamıştır, Haçlılar Mora'ya geri çekilmeye zorlamışlardır. Acrocorinth'te onu muhasara altına almışlar ve 1208 yılında intihar etmiştir.

Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Güce yükselmesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Nauplia bölgesi ve Vergi toplanan ve Bizans donanması'na gemi sağlayan oria olarak bilinen bölgelerden biri olan Argolis'in yaklaşık 1198 yılında babası Theodore Sgouros'un ardılı olarak vali oldu.^[2] Yaklaşık 1201/1202 yılında, Teselya ve Makedonya'da Manuel Kamytzes ve Dobromir Chrysos önderliğinde çıkan isyan güney Yunanistan'ın Konstantinopolis'ten kopardı, Mora Yarımadası'nda çıkan birçok başkaldırı ortaya çıktı: Leo Chamaretos Sparta'nın kontrolünü ele aldı, Monemvasia önde gelen ailelerin aralarındaki ihtilaflar nedeniyle rahat yüzü göremedi. Argos ve Korint hisarlarını ele geçirerek, Leo'nun kendisi bağımsız hükümdar olma şansı yakaladı.^[3]^[4] O zamanlar Michael Angold kelimeleriyle "geleneksel nizamın savunucusu" görülen kiliseye düşmanlığı şiddetliydi: Nauplion piskoposu tutuklanırken Korint piskoposu akşam yemeğine davet edildi, kör edilip Acrocorinth'ten atılıp öldürüldü.^[5]^[6]^[7] Gerçekten Sgouros hiddetli bir adam olarak anlatılır: bir mektupta Atina piskoposu Mihail Honiatis, genç bir akrabasının sadece masada bir bardağı düşürdüğü için rehin alındığını nakleder.^[8]

İmparatorluk hükûmeti megas doux Mihail Strifnos'u onun üzerine gönderdi. Strifnos 1201–1202 kışını Atina'da geçirdi fakat Sgouros'un gücünü anlaşılan değerlendirebilir durumda değildi.^[7] Kısa bir süre sonra, Dördüncü Haçlı Seferi Bizans hükûmeti meşgul ederken, Sgouros Salamis ve Aigina adalarının korsanlığa yatkın sakinlerini askere alarak Atina'ya deniz akınları gerçekleştirdi.^[9] Honiates İmparatorluk bakanları Theodore Eirenikos ve Constantine Tornikes'e başvurdu ama sonuç alamadı. Sonuçta yardımı sağlamak için Konstantinopolis'e gitti ama bu çabası da sonuç vermedi. Döndüğünde Sgouros'un birlikleri tarafından Atina'nın vilayet başkenti Thebai'den koparılmış olarak buldu.^[6]^[7]

1203 yılında, Dördüncü Haçlı Seferi Konstantinopolis'i tehdit ederken ve Mihail Honiatis'in yalvarışlarına rağmen, Atina sakinlerinin adaletten kaçan birini sakladıkları iddiasıyla Sgouros şehre doğru hareket etti. Adamları şehri ele geçirdi fakat kuşatma makinalarının ağır bombardımanına rağmen şehir sakinleri Mihail Honiatis'in liderliğinde Atina Akropolisi'nde direnişe devam ettiler.^[10] Sgouros Akropolisi kuşatma altında bırakıp, Atinalılara işkence ettikten sonra Böotya'ya yürüdü. Thebai talan edildikten sonra, Sgouros Teselya'ya ilerledi.^[6]^[11]Larisa yakınlarında, Konstantinopolis'e saldıran Haçlılardan kaçan III. Aleksios ile karşılaştı. tahtan inmiş hükümdara koruma sağlama karşılığı, Alexios'un üçüncü kızı, Eudokia Angelina ile evlendi ve despotes ünanı aldı.^[12]^[13] Bu evlilik Eudokia'nın üçüncü evliliğiydi. Güney Yunanistan'da kendi bağımsız devletini kurma yolunda Orta Çağ araştırmacısı John Van Antwerp Fine'nın kelimeleri ile "kalıcı bir hadise" ilerliyordu ta ki Haçlılar gelene kadar.^[6]

Mağlubiyeti ve ölümü[değiştir | kaynağı değiştir]

Acrocorinth Hisarının giriş tahkimatları.

1204 sonbaharında, Konstantinopolis Kuşatmasının ardından, I. Bonifacio del Monferrato komutasında haçlılar Selanik'e yürüdükten sonra güneye yöneldiler. Sgouros, üstün Haçlı ordusu karşısında geri çekildi. Başlangıçta Thermopylae geçitinde beklemeyi planladı,^[14] fakat nihayetinde Mora'ya çekildi, Korint Kıstağı'nda bir savunma hattı kurdu.^[12] Bonifacio ordusu Böotya ve Attika'yı bir direnişle karşılaşmadan aldı ve Honiates'ın ona şehri teslim ettiği Atina'da kuşatmasını kaldırdı.^[12] Bonifacio'nin kıstakta Sgouros'un savunmasına yaptığı ilk saldırı püskürtüldü fakat ikincisinde savunma kırıldı ve 1205 baharında kuzeydoğu Mora'nın kırsalını kontrolüne alırken güçlendirilmiş şehirler ona karşı durdu.^[12]

Sgouros geri çekildi ve mülkü olup gayet iyi tahkim edilmiş Acrocorinth hisarında kuşatıldı, kuşatma beş yıl sürdü.^[12]^[14] Sgouros'un direnişi hareketliydi, kuşatanları hücumları ile yordu. Kuşatmayı sıkılaştırmak için, Franklar iki istihkam inşa ettiler, bir tanesi Pendeskouphi tepesinin üstüne, diğeri ise doğu eteğine.^[14] Söylentilere göre, Sgouros nihayetinde umutsuzluğa kapıldı ve 1208 yılında atıyla yüksek uçurumdan atladı. Theodore isimli birisi tarafından direniş devam ettirildi fakat sonunda hisar 1210 yılında düştü,^[15] Frank Achaea Prensliği kuruluşunun önündeki en büyük engel böylece kaldırılmış oldu.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Özel

^ Magdalino 2002, s. 491.
^ Magdalino 2002, ss. 257–258.
^ Kajdan 1991, s. 1886.
^ Brand 1968, ss. 133, 152–153.
^ Angold 2000, s. 206.
^ ^a ^b ^c ^d Fine 1994, s. 37.
^ ^a ^b ^c Brand 1968, s. 153.
^ Magdalino 2002, s. 411.
^ Brand 1968, ss. 153, 244.
^ Brand 1968, ss. 244–245.
^ Brand 1968, s. 245.
^ ^a ^b ^c ^d ^e Fine 1994, s. 64.
^ Macrides 2007, ss. 67, 81.
^ ^a ^b ^c Andrews & Bugh 2006, s. 136.
^ Fine 1994, ss. 64, 67.

Genel

Andrews, Kevin; Bugh, Glenn R. (2006). Castles of the Morea (İngilizce). Princeton, New Jersey: American School of Classical Studies at Athens. ISBN 978-0-87661-406-8. 14 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2016.
Angold, Michael (2000). Church and Society in Byzantium under the Comneni, 1081-1261 (İngilizce). Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. ISBN 0-521-26986-5. 11 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2016.
Brand, Charles M. (1968). Byzantium Confronts the West, 1180–1204 (İngilizce). Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. 7 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2016.
Fine, John Van Antwerp (1994) [1987]. The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest (İngilizce). Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press. ISBN 0-472-08260-4.
Alexander Kazhdan, (Ed.) (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium (İngilizce). Oxford ve New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
Macrides, Ruth (2007). George Akropolites: The History – Introduction, Translation and Commentary (İngilizce). Oxford, United Kingdom: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-921067-1. 1 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2016.
Magdalino, Paul (2002) [1993]. The Empire of Manuel I Komnenos, 1143–1180 (İngilizce). Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. ISBN 0-521-52653-1. 12 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2016.

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Niavis, P. E. (1992). "Λέων Σγουρός, πατριώτης ή τύραννος;". Βυζαντιναί Μελέται. Cilt 4. ss. 333-357.
Savvides, Alexis G. C. (1988). "A Note on the Death of Leo Sgurus in A.D. 1208". Byzantine and Modern Greek Studies. Cilt 12. ss. 289-295. doi:10.1179/byz.1988.12.1.289.

[1] Magdalino 2002, s. 491.

[2] Magdalino 2002, ss. 257–258.

[ODB-3] Kajdan 1991, s. 1886.

[4] Brand 1968, ss. 133, 152–153.

[5] Angold 2000, s. 206.

[Fine37-6] Fine 1994, s. 37.

[Brand153-7] Brand 1968, s. 153.

[8] Magdalino 2002, s. 411.

[9] Brand 1968, ss. 153, 244.

[10] Brand 1968, ss. 244–245.

[11] Brand 1968, s. 245.

[Fine64-12] Fine 1994, s. 64.

[13] Macrides 2007, ss. 67, 81.

[Andrews136-14] Andrews & Bugh 2006, s. 136.

[15] Fine 1994, ss. 64, 67.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

g t d Bizans İmparatorluğu'nda isyanlar ve ayrılıkçı hareketler, 1182-1205
I. Andronikos dönemi(1182-1185)	Andronikos Lampardas (Edremit, Balıkesir) Andronikos Kontostefanos (Asia Minor) İsaakios Komnenos (Kıbrıs) İoannis Komnenos Vatacis (Filadelfiya) Teodor Kantakuzenos (Prussa & Nikaea)
II. İsaakios dönemi(1185-1195)	Teodor ve İvan Asen (Bulgaristan) Aleksios Branas (Hadrianapolis) Teodor Mangafas (Filadelfiya) Basil Hocas (Tarsia) İsaakios Komnenos (Konstantinopolis) Konstantin Tatikios (Konstantinopolis) Pseudo-Alexios (Maeander Nehri, Paflagonya, Nikomedya)
III. Aleksios dönemi(1195-1203)	Bulgar İvanko (Trakya) Dobromir Hrisos (Makedonya) Leo Hamaretos (Lakonya) Leo Sgurus (Argolida ve Korint) Con Spiridonakes (Makedonya) Şişman İoannis Komnenos (Konstantinopolis) Manuel Kamices (Batı Makedonya)
II. İsaakios ve IV. Aleksios dönemi(1203-1204)	Mihail Komnenos Dukas (Frigya, sonra Epir) Aleksios Dukas Murcuflos (Konstantinopolis) Leo Gabalas (Rodos)
Konstantinopolis'in düşmesinden sonra(1204-1205)	Sabas Asidenos (Meander Nehri) Teodoros Gavras (Amisus) İoannis Kantakuzinos (Modon) David Komnenos (Paflagonya) Aleksios Komnenos (Trabzon) Theodoros Laskaris (Nikaea) Manuil Maurozomes (Frigya)

Leon Sguros nedir?, Leon Sguros anlamı nedir?, Leon Sguros ne demektir?