Kürdistan Yurtseverler Birliği

Kürdistan Yurtseverler Birliği
الاتحاد الوطني کوردستان
Yekêtiy Nîştimaniy Kurdistan
یەکێتیی نیشتمانیی کوردستان
Kürdistan Yurtseverler Birliği; الاتحاد الوطني کوردستان ; Yekêtiy Nîştimaniy Kurdistan ; یەکێتیی نیشتمانیی کوردستان
Kısaltma	PUK
Genel başkan	Bafel Talabani
Kurucu	Celal Talabani
Kuruluş tarihi	1 Haziran 1975
İdeoloji	Sosyal demokrasi; Demokratik sosyalizm; Sekülerizm; Kürt milliyetçiliği
Siyasi pozisyon	Merkez sol
Uluslararası üyelik	Sosyalist Enternasyonal
Resmî renkler	Yeşil
Irak Temsilciler Konseyi	18 / 329
Kürdistan Parlamentosu	21 / 111
İnternet sitesi
	www.pukpb.org
Parti bayrağı

Kürdistan Yurtseverler Birliği kısaca KYB (Kürtçe: Yekîtiya Niştimaniya Kurdistan ya da Yekîtiya Niştimanperwerê Kurdistan / YNK^[1]), 1975'te Irak'ta kurulan bir siyasi partidir. KYB'nin kurucuları arasında Celal Talabani vardı. Parti Kürdistan Demokrat Partisi'nden kopan ve daha sosyalist olanlar tarafından kuruldu.

2005 Irak meclis seçimlerine KDP ile birlikte girmiş ve mecliste 53 milletvekili çıkarmışlardır.

Parti geçmişi[değiştir | kaynağı değiştir]

Kürdistan Demokrat Partisi (KDP)[değiştir | kaynağı değiştir]

KYB siyasi mirasını Süleymaniye yerlisi İbrahim Ahmed'e kadar takip ediyor . İran'da Sovyet destekli Kürt Mahabad Cumhuriyeti'nin 1947 başlarında yıkılmasının ardından , daha önce İran KDP'sinin ( KDP-I ) Süleymaniye temsilcisi olan İbrahim Ahmed , yeni kurulan Irak KDP'sine katıldı . Ahmed son derece etkili bir solcu entelektüeldi ve 1951'de Iraklı Kürt sol milliyetçilerinin çoğunu yeni Irak KDP'sine toplamayı başarmıştı; bu da, ikinci bir Parti Kongresi toplama ve Ahmed'i gerektiği gibi sekreter olarak seçme fırsatını değerlendirdi. genel (etkili bir şekilde Başkan vekili).^[2]

Ancak İran'da en başından itibaren İbrahim Ahmed'in solcu siyaseti, "entelektüelliği" ve Kadı Muhammed'e verdiği destek, onu KDP'nin Mustafa Barzani'ye sadık kesimi ve onun gelenekçi-muhafazakar aşiret destek tabanıyla karşı karşıya getirdi. "Mustafa ve Qazi adlı iki adam arasındaki ilişkilerin kolay olmadığı milliyetçi çevrelerde iyi biliniyordu".^[3] İbrahim Ahmed'e çok geçmeden gelecek vadeden entelektüel ve sosyalist Celal Talabani de katıldı . Barzani ve Ahmed'in birbirlerinden hoşlanmadıkları biliniyordu. Ancak her biri diğerinin KDP'deki nüfuzunu azaltmak isterken, aynı zamanda kendi destek tabanlarının sadakatini sağlamada diğerinin vazgeçilmez olduğunu da biliyordu.

İlk Baas Partisi hükümeti Abdüsselam Arif liderliğindeki bir darbeyle devrildiğinde Mustafa, Arif ile yakın bir ilişki geliştirdi. Molla Mustafa, KDP'nin başkanı olmaktan ziyade Arif'le kişisel sıfatıyla bir anlaşma imzaladı. Bu durum Ahmed ve Celal Talabani'yi çileden çıkardı, çünkü anlaşmada özerklik şöyle dursun, özyönetimden hiç bahsedilmiyordu; Kürtlerin uğruna uzun vadeli bir gerilla savaşı yürüttüğü nokta tam da bu noktaydı. Arif, Mustafa'nın herhangi bir Kürt muhalifine karşı güç tehdidinde bulunurken, Mustafa, Bağdat'a karşı herhangi bir direnişin kendisine ve Barzanilere karşı bir savaş ilanı anlamına geleceğini açıkladı.^[4]

İbrahim Ahmed ve Celal Talabani bu suç ortaklığını ve onlara göre Bağdat'a teslim olmayı kınadılar. Molla Mustafa muhafazakarları ve aşiret liderlerini kendi tarafına topladı. Bunu şiddetli tartışmalar ve kampanyalar izledi, ancak Ahmed ve Talabani'nin argümanları Molla Mustafa'nın Kürt halkının popüler figürü olma konumunu yerinden oynatamadı. Molla Mustafa hiçbir muhalefeti kabul etmedi ve hayatlarından korkan Ahmed ve takipçileri, geceleri Molla Mustafa ile hararetli bir tartışmadan kaçtılar ve Irak'ın Mawat kentindeki kalelerine geri çekildiler .

KDP'nin Temmuz 1964'teki Altıncı Parti Kongresi'nde Ahmed-Talabani grubundan temsilciler geldikten sonra tutuklandı. Birkaç gün sonra Molla Mustafa, Ahmed, Talabani ve onların 4.000 kadar takipçisini İran'a sürgüne göndermek için oğlu İdris Barzani'yi büyük bir kuvvetle gönderdi. Böylece Molla Mustafa nihayet KDP'nin tartışmasız kontrolünü ele geçirdi.^[4]

kurucu[değiştir | kaynağı değiştir]

1974-1975 İsyanı'nda Kürtlerin yenilgisinden sonra Talabani, 22 Mayıs 1975'te Şam'ın Aum Rmana kentinde Gligla adlı bir kahvehanede Fuad Mausm, Adel Murad ve Abdul Razaq Faily ile buluştu. O gün KYB kurulduğunu Suriye ve Lübnan medyası aracılığıyla duyurdu. Ertesi gün Talabani, Batı Almanya'daki Berlin'i ziyaret etti ve diğer üç kurucu ortak, Nawshirwan Mustafa, Omar Shekhmus ve Kamal Fwad ve diğer bazı aktivistlerle tanıştı. 1 Haziran 1975'te Berlin'de KYB yeniden ilan edildi ve böylece 1 Haziran tarihinin Kürdistan Yurtseverler Birliği'nin (KYB) kuruluş yıldönümü olmasına karar verildi.

KYB en az beş ayrı siyasi oluşumdan oluşan bir koalisyondu; bunların en önemlileri Talabani ve onun en yakın takipçileri, Nevşirvan Mustafa'nın gizli Marksist-Leninist grubu Komala ve Kürdistan Sosyalist Hareketi'ydi (KSM). Aralarında Ömer Dababa, Ali Askari , Dr. Halid, Ali Hazhar, Kardo Galali, İbrahim Ahmed , Cemal Ağa, Rasul Mamand, Mala Nasih, Abdulrahman Gomashini'nin de bulunduğu 1975'te İran'a sığınan Eylül Devrimi kadroları arasında bir dizi toplantı yapıldı. , Milazm Tahir, Ali Wali ve Kamal Mihedeen. KYB, Irak'taki Kürt siyasi hareketi içindeki çeşitli eğilimleri birleştiren bir şemsiye örgüt görevi gördü .

KYB, kuruluşunun ardından, kısmen yedi kurucu üyesinden beşinin doktora sahibi olması nedeniyle, Irak Kürdistanı'nın kentsel entelektüel sınıflarından tabandan destek aldı. sahipleri ve akademisyenler. 1980'lerin başında KYB gelişti ve Irak Kürt toplumunun tüm kesimlerine, özellikle de kırsal sınıflara olan ilgisini genişletti.

1992'de KYB içindeki kurucu gruplar, sosyal demokrat kimliğini ve bağlılığını onaylayan birleşik bir siyasi hareket halinde birleşti. Bildirileri, isyanın çöküşünü "feodalist, aşiretçi, burjuva sağcı ve teslimiyetçi Kürt liderliğinin yetersizliğine" bağladı.

KYB'nin desteği ağırlıklı olarak Kürdistan Bölgesi'nin güney kısmından geliyor .

Çatışmalar[değiştir | kaynağı değiştir]

İran-Irak savaşı sırasında KYB, İranlı Kürt Sipay Rizgari ile düşmanlığa girmiş ve Sipay Rizgari'nin KYB'nin savaştığı Irak yetkilileriyle yakın bağları nedeniyle onlara karşı çıkmıştır. KYB, Sipay Rizgari'nin askerlerinie saldırdı ve ikmal hatlarını büyük ölçüde kesti.^[2]

Birinci Körfez Savaşı'ndan bu yana KYB, Kürdistan Bölgesi'ni Kürdistan Demokrat Partisi (KDP) ile birlikte yönetmektedir . Ancak 1994 yılında taraflar, Irak Kürt İç Savaşı olarak bilinen üç yıllık bir çatışmaya girdiler . Çatışma ABD'nin arabuluculuğuyla sona erdi ve sonunda uzlaşma sağlandı.

Eylül 2001'de İslamcı grup Cund el-İslam (İslam Ordusu) 43 KYB üyesini katletti.^[3]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Faysal Dağlı, Birakujî (Kürtlerin İç Savaşı), Belge Yayınları, İstanbul, Haziran 1994, s. 302-306.
^ ^a ^b van Bruinessen, Martin (15 Ağustos 1986). The Naqshbandi Order as a Vehicle of Political Protest among the Kurds (With Some Comparative Notes on Indonesia). New Approaches in Islamic Studies. Jakarta: Indonesian Institute of Sciences. ss. 1-3. 16 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2024. n the Iraqi part of Hawraman, which the shaykh's men used as a basis from which to launch patrols into Iran, they ran into trouble with an organization of Iraqi Kurds, the Patriotic Union of Kurdistan (PUK). The PUK was in armed rebellion against the Baghdad government, and it resented the shaykh's collaboration with that same regime. (...) The PUK harassed the shaykh's men and largely cut off their supply lines.
^ ^a ^b Rubin, Michael (2002). "The Afghan Aftermath in the Middle East" 18 Ocak 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The Washington Institute for Near East Policy.
^ ^a ^b McDowall, David (2004). A modern history of the Kurds (3.baskı bas.). londra: I.B. Tauris. s. 317. ISBN 1-85043-416-6.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Resmî site
Kürdistan Yurtseverler Birliği zaho bölgesi Resmî web sitesi

Irak ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

Asya'daki siyasi partiler ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

[1] Faysal Dağlı, Birakujî (Kürtlerin İç Savaşı), Belge Yayınları, İstanbul, Haziran 1994, s. 302-306.

[:0-2] van Bruinessen, Martin (15 Ağustos 1986). The Naqshbandi Order as a Vehicle of Political Protest among the Kurds (With Some Comparative Notes on Indonesia). New Approaches in Islamic Studies. Jakarta: Indonesian Institute of Sciences. ss. 1-3. 16 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2024. n the Iraqi part of Hawraman, which the shaykh's men used as a basis from which to launch patrols into Iran, they ran into trouble with an organization of Iraqi Kurds, the Patriotic Union of Kurdistan (PUK). The PUK was in armed rebellion against the Baghdad government, and it resented the shaykh's collaboration with that same regime. (...) The PUK harassed the shaykh's men and largely cut off their supply lines.

[:1-3] Rubin, Michael (2002). "The Afghan Aftermath in the Middle East" 18 Ocak 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The Washington Institute for Near East Policy.

[:2-4] McDowall, David (2004). A modern history of the Kurds (3.baskı bas.). londra: I.B. Tauris. s. 317. ISBN 1-85043-416-6.

[1]

[2]

[3]

[4]

Kürdistan Yurtseverler Birliği nedir?, Kürdistan Yurtseverler Birliği anlamı nedir?, Kürdistan Yurtseverler Birliği ne demektir?