Küba Devrimci Silahlı Kuvvetleri
Fuerzas Armadas Revolucionarias de Cuba
Küba Devrimci Silahlı Kuvvetleri amblemi
Kuruluş	1960
Karargâh	Havana
Komuta
Birinci Sekreter	Miguel Díaz-Canel
Başkomutan	Devlet Başkanı Miguel Díaz-Canel
Savunma Bakanı	Korgeneral Leopoldo Cintra Frías
Devrimci Silahlı Kuvvetler Bakanı	Álvaro López Miera
Genel Bilgiler
Askere alınması mümkün olan vatandaş sayısı	3,134,622 erkek, yaş 15-49, 3,022,063 kadın, yaş 15-49
Askere alınmaya uygun olan vatandaş sayısı	1,929,370 erkek, yaş 15-49, 1,888,498 kadın, yaş 15-49
Etkin personel sayısı	85,000 (2011)
Maliye
GSYİH paydası	3.8% (2006)
Sanayi
Dış yardımlar	Rusya  Çin  Kuzey Kore  Kazakistan  Moğolistan  İspanya Eski:  Sovyetler Birliği
İlgili maddeler
Tarih	Küba askeri tarihi

Küba Devrimci Silahlı Kuvvetleri (İspanyolca: Fuerzas Armadas Revolucionarias de Cuba; FARC), Küba Cumhuriyeti'nin anayasal ordusudur. Kökenleri Fulgencio Batista rejimine karşı savaşan İsyancı Ordudan gelir. 2 Aralık 1956 tarihinden Küba Devriminin zafere ulaştığı 1 Ocak 1959 tarihine kadar bu silahlı kuvvet başarıyla mücadele vermiş ve iktidarın alınmasından sonra düzenli orduya dönüşmüştür.

FAR, muharebe gereklerini yerine getirmesinin yanı sıra Küba toplumunun ekonomik ve sosyal yararına faaliyetlere de katkıda bulunacak şekilde örgütlenmiştir. FAR, Küba nüfusu ve yüzölçümü göz önüne alındığında Latin Amerika'daki en iyi ekipmana ve muharebe kabiliyetine sağlayan ordularındandır. Ordu özellikle Angola ve Etiyopya'daki muharebelere katılarak deneyim kazanmıştır.

İdeolojik arka plan[değiştir | kaynağı değiştir]

Küba Devrimci silahlı Kuvvetlerinin tüm kuvveti ülke topraklarının korunmasına adanmıştır. Yabancı bir ülkeden gelebilecek olası bir askeri saldırıya karşı savunmanın kapsamı bütün Kübalıların katılacağı bir Halk Savaşı olarak tanımlanan direnişle tanımlanmıştır. Küba Anayasasında sosyalist anavatanı savunmak her Kübalı için en büyük görev ve onur kaynağı olarak yer almıştır.

Doktrin[değiştir | kaynağı değiştir]

Küba'nın küçük bir ada ülkesi olması, sınırlı ekonomik kaynaklara sahip olması ve ABD'nin ülkeye karşı düşmanca ve saldırgan tutumu ülkenin Latin Amerika'daki diğer ülkelere göre kendine has bir askeri doktrin geliştirmesine sebep olmuştur.

Halk savaşı[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu kapsamda geliştirilen Halk Savaşı tanımlaması, özellikle teknolojik ve sayısal üstünlüğe sahip düşman saldırısına karşı geliştirilmiştir. Buna göre toplumun bünyesindeki tüm varlıklar ülke savunması için kullanılır. Devrimin ve ülkenin korunması için tüm toplumun seferber edilmesi temel askeri doktrindir.

Teşkilat yapısı[değiştir | kaynağı değiştir]

FAR, dört bölüme ayrılmıştır:

• Kara Kuvvetleri (Ejército), düzenli kara ordusu, eski İsyancı Ordu
• Deniz Kuvvetleri (Marina de Guerra Revolucionaria) (MGR)
• Hava Kuvvetleri (Defensa Antiaérea y Fuerza Aérea Revolucionaria) (DAAFAR)
• Genç İşçi Ordusu (Ejército Juvenil del Trabajo) (EJT)

Düzenli ordudan ayrı olan silahlı kuvvetler örgütlenmeleri de bulunur:

• Milisler (Milicias de Tropas Territoriales) (MTT), bölgesel olarak örgütlenen eski Ulusal Devrimci Milislerinin devamıdır.
• Tugaylar (Brigadas de Producción y Defensa) (BPD), savaş döneminde üretimi geliştirmek için örgütlenmiştir.

FAR, bölgesel olarak üç orduya ayrılmıştır. Her ordunun komutası o bölgedeki karargâhta bulunmaktadır:

• Batı Ordusu (Ejército Occidental) Matanzas İlinden Pinar del Rio İline kadarki bölgeyi savunmakla görevlidir.
• Merkez Ordusu (Ejército Central) Villa Clara, Cienfuegos, Sancti Spíritus ve Ciego de Ávila illerinin savunmasından sorumludur.
• Doğu Ordusu (İspanyolca: Ejército Oriental) Señor Ejército (Esas Ordu) olarak da bilinir. Camagüey’den Guantánamo İline kadar bölgenin savunmasını yapar. Bu bölgeye adadaki ABD'ye ait Guantanamo Kampı ile sınır bölgesi de dahildir.

Genç İşçi Ordusu birlikleri üretim de görev alsalar da askeri eğitim görürler. Bu birliklerin yanı sıra Küba Sivil Savunması da orduya bağlıdır.

Muharebe geçmişi[değiştir | kaynağı değiştir]

Küba topraklarına karşı ABD tarafından desteklenen 1961 yılındaki Domuzlar Körfezi Çıkartmasının yanı sıra 1959-1965 yılları arasındaki Haydutlara Karşı Savaş sırasında Küba Devrimci Silahlı Kuvvetleri deneyim kazanmıştır. Bunun yanı sıra FAR, 1963 yılında Cezayir’de, 1973 yılında Suriye’de, 1978 yılında Etiyopya’da, 1975-1989 yılları arasında Angola’da görev yapmıştır. Bu uluslararası yardım görevlerinin en büyük ölçekli olanı Angola’daki MPLA iktidarına verilen askeri destektir. Küba birlikleri ırkçı Güney Afrika rejimine Afrika kıtasındaki ilk yenilgisini Cuito Cuanavale Muharebesinde yaşatmıştır. Angola’da toplamda 300 bin Küba askeri görev yapmış, asker sayısı muharebelerin zirveye ulaştığı dönemde 50 bine ulaşmıştır. Angola’da Küba uçakları da muharebelerde yer almış, operasyonlar sırasında büyük lojistik engeller aşılmıştır.^[1]

Günümüzdeki durumu[değiştir | kaynağı değiştir]

Sovyetler Birliği’nin çözülmesi ve Doğu Blokunun dağılmasından sonra Küba Devrimci Silahlı Kuvvetlerinin her türlü silah ve ekipman kaynakları bir anda kesilmiş oldu. Bu dönemde FAR her türlü sorunu kendi kısıntılı kaynaklarıyla çözme yolunu seçmek zorunda kaldı. 2000’li yıllara gelindiğinde ise Küba özellikle Rusya ve Venezuela ile askeri anlamda işbirliğini güçlendirmiş konumdadır.

Yönetim kademesi[değiştir | kaynağı değiştir]

• General Raúl Castro Ruz – Küba Devlet Başkanı ve Başkomutan
• General Leopoldo Cintra Frías – Devrimci Silahlı Kuvvetler (MINFAR) Bakanı ve Kara Kuvvetleri Komutanı
• General Abelardo Colomé Ibarra – İçişleri Bakanı
• General Joaquín Quintas Solá – MINFAR Bakan Yardımcısı
• General Ramón Espinosa Martín – MINFAR Bakan Yardımcısı
• General Álvaro López Miera – MINFAR Bakan Yardımcısı ve Genelkurmay Başkanı
• General Sixto Batista Santana – MINFAR Harekât Dairesi Müdürü
• Amiral Pedro Miguel Pérez Betancourt – Deniz Kuvvetleri Komutanı
• General Ulises Rosales del Toro – Tarım Bakanı

Silah envanteri[değiştir | kaynağı değiştir]

Kara Kuvvetleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Piyade silahları[değiştir | kaynağı değiştir]

• AK-47 tüfek
• AK-74 tüfek
• RPKhafif makinalı tüfek
• Dragunov (SVD) keskin nişancı tüfeği
• PK Makineli Tüfeği
• RPG-7 tanksavar
• Tokarev TT-33 yarı otomatik tabanca
• Makarov PM yarı otomatik tabanca

Tanklar[değiştir | kaynağı değiştir]

• PT-76
• T-34
• T-55
• T-62
• T-72

Top, obüs ve kundağı motorlu toplar[değiştir | kaynağı değiştir]

• ZiS-3
• D-30
• M-46
• 2S1 Gvozdika
• 2S3 Akatsiya

Çok namlulu roketatar[değiştir | kaynağı değiştir]

• BM-14
• BM-21
• P-15 Termit
• M-41/43
• M-38/43

Anti-tank topları[değiştir | kaynağı değiştir]

• AT-1 Snapper
• AT-3 Sagger
• D-44
• SU-100
• T-12

Uçaksavar topları[değiştir | kaynağı değiştir]

• ZU-23
• ZSU-23-4
• ZSU-57-2
• BTR-60P
• S-60

Balistik füzeler[değiştir | kaynağı değiştir]

• FROG-7 (70 km menzilli) Sovyet yapımı
• Hwasong-5 (330 – 550 km menzilli) Kuzey Kore yapımı

Karadan havaya füzeler[değiştir | kaynağı değiştir]

• SA-2 Guideline
• SA-6 Gainful
• SA-7 Grail
• SA-8 Gecko
• SA-9 Gaskin
• SA-13 Gopher
• SA-14 Gremlin
• SA-16 Gimlet
• S-125 Neva/Pechora

Hava Kuvvetleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Taarruz uçakları[değiştir | kaynağı değiştir]

• Aero L-39 Albatros
• Mil Mi-24 helikopteri

Savaş uçakları[değiştir | kaynağı değiştir]

• MiG-21
• MiG-23
• MiG-29

Eğitim uçakları[değiştir | kaynağı değiştir]

• Aero L-39 Albatros

Nakliye uçakları[değiştir | kaynağı değiştir]

• Mil Mi-8 helikopteri
• Mil Mi-17 helikopteri
• AN-24 RV Antonov

Deniz Kuvvetleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Gemiler[değiştir | kaynağı değiştir]

• Pauk II sınıfı Sahil Güvenlik gemileri
• Osa II sınıfı gemiler
• Sonya sınıfı mayın gemileri
• Yevgenya sınıfı mayın gemileri
• İstihbarat gemileri
• Amfibi çıkartma gemileri
• Foxtrot sınıfı denizaltılar

Deniz topları[değiştir | kaynağı değiştir]

• 122-mm top M1931/37 (A-19)
• 130-mm top M-46
• 152-mm top-obüs M1937 (ML-20)

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Resmi internet sitesi 24 Ocak 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 21 Nisan 2010 tarihinde erişilmiştir