Diktatör, mutlak güce sahip olan bir siyasi liderdir. Bir diktatörlük ise bir diktatör veya küçük bir zümrenin yönettiği bir devlettir.^[1] Kelime, Roma Senatosu tarafından cumhuriyetin acil durumlarda yönetimi için seçilen bir Roma diktatörü unvanının kökeninden gelmektedir.^[1]

Tiran terimi gibi ve otokrat terimi gibi, diktatör terimi de yalnızca baskıcı yönetim biçimleri için kullanılmaya başlandı. Modern kullanımda diktatör terimi genellikle olağanüstü bir miktarda kişisel güce sahip olan bir lideri tanımlamak için kullanılır. Diktatörlükler genellikle aşağıdakilerle karakterize edilir: seçimlerin ve sivil özgürlüklerin askıya alınması; olağanüstü hal ilanı; kararname ile yönetim; siyasi muhaliflerin baskı altına alınması; hukukun üstünlüğü prosedürlerine uymama; liderin etrafında şekillenen bir kişilik kültünün varlığı. Diktatörlükler genellikle tek parti veya baskın parti devletleridir.^[2][3]

Tek parti veya baskın parti devletleri ve kişisel yönetim altındaki sivil hükûmetler gibi farklı türdeki rejimlerde iktidara gelen çeşitli liderler, diktatör olarak tanımlanmıştır.

Tanım[değiştir | kaynağı değiştir]

Diktatör kelimesi, Latincede "dictātor" kelimesinden türetilmiştir. Bu kelime, "dictare" (diktat kelimesinin kökü) fiilinin ajan ismi olan "dictāt-" (dictāre fiilinin geçmiş zaman kökü) ile "-or" (işaretleyici ek) ekinin birleşmesiyle oluşmuştur.^[4] Latincede kullanıldığı şekliyle, bir diktatör Roma Cumhuriyeti'nde geçici olarak mutlak güce sahip olan bir yargıçtı. Genellikle diktatörlük rejiminde, ülkenin lideri diktatör unvanıyla tanımlanır; ancak, resmi unvanları daha çok lider gibi bir tanıma benzeyebilir.

Başlangıçta Roma Cumhuriyeti ve Etrüsk kültüründe acil durumda yapılan bir yasal atama olan Diktatör terimi, şu anda sahip olduğu olumsuz anlamı taşımamaktaydı. Bir Diktatör, sınırlı bir süre için tek başına yetki verilen bir magistrattı. Görev süresi sonunda, Diktatörün yetkisi normale döner ve Konsüler yönetim yeniden devralınır, ancak tüm diktatörler güç paylaşımına geri dönmeyi kabul etmemiştir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Terim, Cornelius Sulla'nın iç savaşı takiben diktatörlüğe yükselmesiyle modern olumsuz anlamını almaya başladı. Sulla, Roma'da bir yüzyıldan fazla bir süre boyunca (resmen kaldırıldığı süre boyunca) ilk Diktatör olarak kendini ilan ederek, Senato onayına ve zaman sınırlamasına ihtiyaç duymadan işleri yürütmüştü. Büyük bir anayasal krizi önlemek için yaklaşık bir yıl sonra görevinden istifa etti ve birkaç yıl sonra öldü. Julius Caesar, Sulla'nın örneğini 49 yılında takip etti ve Şubat 44 yılında "Sonsuza dek Diktatör" olarak ilan edildi, resmen gücündeki herhangi bir sınırlamayı kaldırarak, iktidarını sonraki ayın suikastına kadar korudu.

Sezar'ın suikastının ardından, varisi Augustus'a diktatör unvanı teklif edildi, ancak o bunu reddetti. Daha sonra gelen hükümdarlar da diktatör unvanını reddettiler ve diktatör unvanının kullanımı Roma yöneticilerinde bitti.

Terim, Latincede "dictator" olarak gelir ve İngilizcede olduğu gibi aynı anlama sahiptir. Bu kelime, "dico" yani "otorite kullanmak; karar vermek" anlamına gelen "dicto" kelimesinden türemiştir.

Freedom House'un "Freedom in the World 2017" raporuna göre 2016 yılına ait ülke değerlendirmeleri.^[5]
  Özgür (86)   Kısıtlı özgürlük (59)   Özgür değil (50)

The Economist tarafından yapılan 2017 "Demokrasi İndeksi"ne göre, farklı kırmızı tonlarında gösterilen ülkeler demokratik olmayan ülkeler olarak kabul edilir ve birçoğu diktatoryal rejimlere sahiptir.^[6]

Günümüzdeki kullanımı[değiştir | kaynağı değiştir]

19. yüzyılın ikinci yarısına kadar, "dictator" teriminin bazen olumlu çağrışımları vardı. Örneğin, 1848 Macar Devrimi sırasında ulusal lider Lajos Kossuth, destekçileri ve eleştirenleri tarafından negatif bir anlam taşımadan sıklıkla "dictator" olarak adlandırılırdı, ancak resmi unvanı regent-president olarak geçiyordu.^[9] 1860 yılında Binlerin Seferi sırasında Sicilya'da geçici bir yürütme organı oluştururken, Giuseppe Garibaldi resmi olarak "diktatör" unvanını aldı. Kısa bir süre sonra, 1863 Polonya Ocak Ayaklanması sırasında "diktatör" aynı zamanda dört liderin resmi unvanıydı, ilki Ludwik Mierosławski idi.

Ancak, bu dönemden sonra "diktatör" terimi olumsuz bir anlam kazandı. Genel olarak kullanımda, diktatörlük sıklıkla zalimlik ve baskıyla ilişkilendirilir. Sonuç olarak, politik muhaliflere karşı bir hakaret terimi olarak da kullanılır. Terim ayrıca megalomani ile ilişkilendirilmeye başlamıştır. Birçok diktatör kendileri etrafında bir kişilik kültü oluşturur ve giderek daha abartılı unvanlar ve onurlar kendilerine vermeye başlarlar. Örneğin, İngiltere ordusu teğmeni olan Idi Amin Dada, Uganda'nın Ekim 1962'de İngiltere'den bağımsızlığını kazanmasından sonra kendisini "Muhterem Excellency, Ömür Boyu Devlet Başkanı, Feldmareşal Al Hadji Doctor Idi Amin Dada, VC, DSO, MC, Afrika'da Genel ve Özellikle Uganda'da İngiliz İmparatorluğu'nun Fetheden" şeklinde tanımlamıştır. The Great Dictator adlı filmde, Charlie Chaplin hem Adolf Hitler'i hem de diktatörlük kurumunu alaya almıştır.^[A][B][10]

Müşfik diktatörlük[değiştir | kaynağı değiştir]

Müşfik diktatörlük, otoriter bir liderin devlet üzerinde mutlak siyasi güce sahip olduğu bir hükûmeti ifade eder, ancak bu liderin halkın genel çıkarını gözeterek bunu yaptığı algısı vardır. Bu, diktatörün kesinlikle zalim bir şekilde algılanan kalıptan ayrılır. İyi niyetli bir diktatör, bazı sivil özgürlüklere veya demokratik karar alma süreçlerine izin verebilir, örneğin halkoylamaları veya sınırlı yetkiye sahip seçilmiş temsilciler aracılığıyla ve genellikle görev süresi sırasında veya sonrasında gerçek bir demokrasiye geçiş için hazırlıklar yaparlar. Bu, bir cumhuriyet biçimi olarak görülebilir. Bu tanımlama, Yunanistan'ın Ioannis Metaxas'ı (1936-41), Türkiye'nin Mustafa Kemal Atatürk'ü (1923-38) ve Singapur'un Lee Kuan Yew'i (1959-90) gibi liderleri tanımlamak için kullanılmıştır.^[11][12]

Askeri roller[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir diktatör ile askeri ilişkilendirme yaygın bir durumdur. Birçok diktatör, askeriyle olan bağlantılarını vurgulamak için büyük çaba sarf eder ve sıklıkla askeri üniforma giyerler. Bazı durumlarda bu tamamen meşru olabilir; örneğin, Francisco Franco İspanya Devlet Başkanı olmadan önce İspanyol Ordusu'nda bir generaldi ve Manuel Noriega resmi olarak Panama Savunma Kuvvetleri'nin komutanıydı. Diğer durumlarda ise bu ilişki sadece bir taklit olabilir.^[13]

Kitle manipülasyonu[değiştir | kaynağı değiştir]

Bazı diktatörler, Mussolini ve Hitler gibi, kalabalıkları manipüle etme konusunda ustaydı. Diğerleri ise Stalin ve Franco gibi daha sade konuşmacılardı. Genellikle diktatörler insanları ve tüm medyayı kontrol altına alır, muhalefeti sansürler veya yok eder ve günlük olarak kişilik kültü etrafında şekillenen güçlü propaganda yayınları yapar.^[14]

Mussolini ve Hitler, kendilerine "Lider" anlamına gelen benzer ve mütevazı unvanlar kullanmışlardır. Mussolini "Il Duce" (Lider) ve Hitler genellikle "der Führer" (Lider) olarak anılırdı, her ikisi de İtalyanca ve Almancada 'Lider' anlamına gelir. Franco da benzer bir unvan olan "El Caudillo" ("Baş", 'şef') unvanını kullanmıştır. Stalin için ise "Çelik Adam" anlamına gelen benimsediği isim, mutlak lider olarak rolüyle özdeşleşmiştir. Mussolini, Hitler ve Franco için mütevazı, geleneksel olmayan unvanların kullanılması, mutlak güçlerini daha da güçlü bir şekilde sergilemiştir, çünkü herhangi bir tarihi meşruiyete dahi ihtiyaç duymamışlardır. Ancak Franco'nun durumunda, "Caudillo" unvanı Latin Amerika ve İspanya'daki siyasi ve askeri figürler için daha uzun bir tarihe sahiptir. Franco, kendisini Caudillo olarak gösteren madeni paralarda veya diğer materyallerde "Tanrı'nın Lütfuyla" ifadesini de kullanırken, Hitler ve Mussolini nadiren bu tür monarşik ilişkilendirilen dil veya imgeleri kullanmışlardır.^[15]

Eleştiri[değiştir | kaynağı değiştir]

Batı medyasının "diktatör" terimini kullanımı, sol eğilimli Fairness & Accuracy in Reporting (Dürüstlük ve Doğrulukta Adil Olma) örgütü tarafından "Hoşlanmadığımız Hükümet için Kullanılan Bir Kod" olarak eleştirilmiştir. Onlara göre, genellikle otoriter olarak kabul edilebilecek ancak ABD ile müttefik olan liderler, Paul Biya veya Nursultan Nazarbayev gibi, nadiren "diktatör" olarak adlandırılırken, ABD politikasına karşı olan ülkelerin liderleri olan Nicolas Maduro veya Beşar Esad gibi kişilere bu terim çok daha rahat bir şekilde uygulanmaktadır.^[16]

Modern kullanım[değiştir | kaynağı değiştir]

Modern otoriter liderler, negatif ve olumsuz çağrışımları nedeniyle genellikle (eğer hiç kullanmıyorlarsa) "diktatör" terimini resmi unvanlarında kullanmazlar, bunun yerine genellikle sadece "başkan" unvanına sahiptirler. Ancak 19. yüzyılda, resmi kullanımı daha yaygındı.^[17]

• Sicilya Diktatörlük Hükûmeti (27 Mayıs - 4 Kasım 1860), Sicilya'yı yönetmek üzere Giuseppe Garibaldi tarafından atanan geçici bir yürütme hükûmetiydi. Hükûmet, Sicilya'nın İtalya Krallığı'na katılımının referandumla onaylanmasıyla sona erdi.^[18]
• Romuald Traugutt, 17 Ekim 1863'ten 10 Nisan 1864'e kadar Polonya'nın Diktatörüydü.^[19]
• Filipinler'de Diktatörlük Hükûmeti (1898-1898), resmi olarak Diktatör unvanını taşıyan Emilio Aguinaldo tarafından yönetilen Filipinler'deki isyancı hükûmetti.^[20] Diktatörlük hükûmeti tanımı, Aguinaldo'nun başkan olarak yer aldığı devrimci hükûmet tarafından geçersiz kılınmıştır.

İnsan hakları ihlalleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Zamanla, diktatörlerin insan haklarını ihlal eden taktikler kullandığı bilinmektedir. Örneğin, Sovyet diktatörü Joseph Stalin döneminde, hükûmet politikalarında gizli polis ve çalışma kampları sistemi olan Gulag uygulanmıştır. Gulag mahkûmlarının çoğu politik mahkûmlar değildi, ancak herhangi bir zamanda kamplarda önemli sayıda politik mahkûm bulunabilir. Sovyet arşivlerinden toplanan verilere göre, Gulag'da ölenlerin sayısı 1.053.829'dur.^[21] Sovyet devleti tarafından gerçekleştirilen diğer insan hakları ihlalleri arasında insan deneyleri, psikiyatrinin siyasi bir silah olarak kullanılması ve din özgürlüğünün, toplanma, konuşma ve birlikte hareket etme özgürlüğünün reddedilmesi de bulunmaktadır.^{[kaynak belirtilmeli]} Benzer suçlar, Mao Zedong'un Çin Halk Cumhuriyeti üzerindeki yönetimi sırasında Çin Kültür Devrimi döneminde ve Augusto Pinochet'in Şili'deki cunta döneminde işlendi. Mao, öncelikle kişiliğine bağlı olan gençlik gruplarının kullanımıyla muhalifleri temizlemeyi hedefledi.^[22]

Bazı diktatörler, belirli ırklar veya gruplar üzerinde soykırım ile ilişkilendirilmiştir; en dikkate değer ve geniş kapsamlı örnek ise Adolf Hitler'in Onbir milyon insanın, bunlardan altı milyonunun Yahudi olduğu Holokost soykırımıdır.^[23] Daha sonra Demokratik Kampuçya'da Genel Sekreter Pol Pot ve politikaları, dört yıllık diktatörlüğü süresince tahmini olarak 7 milyonluk nüfusun 1.7 milyonunu öldürdü.^[24] Pol Pot "Kamboçya'nın Hitler'i" ve "bir soykırım tiranı" olarak tanımlanır.^[25]

Uluslararası Ceza Mahkemesi, Sudan'ın askeri diktatörü Ömer el-Beşir hakkında, Darfur'daki iddia edilen savaş suçları nedeniyle bir tutuklama emri çıkardı.^[26] Suriye diktatörü Beşar Esad, birçok kimyasal saldırıyı gerçekleştirmesiyle tanınır ve Suriye iç savaşında endüstriyel ölçekte vahşetler işleyerek 21. yüzyılın en ölümcül savaş suçlusu olarak kabul edilir.^[a]

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Diktatörlük
• Mutlak monarşi
• Tiran
• Diktatör (Roma)
• Baskın parti