İletişim bilimleri

İletişim çalışmaları veya iletişim bilimleri; insan iletişimi ve davranış süreçleri, kişilerarası ilişkilerdeki iletişim kalıpları, farklı kültürlerdeki sosyal etkileşimler ve iletişim ile ilgilenen bir akademik disiplindir.^[1] İletişim genel olarak, bireylerin veya grupların uygun medya aracılığıyla etkili bir şekilde ikna etmelerini, bilgi edinmelerini, bilgi vermelerini veya duygularını etkili bir şekilde ifade etmelerini sağlayan fikir, bilgi, sinyal veya mesajların verilmesi, alınması ve değiş tokuşu olarak tanımlanır.^[2]^[3] İletişim bilimleri, bireysel faillik düzeyinde yüz yüze konuşma ve etkileşimden makro düzeyde sosyal ve kültürel iletişim sistemlerine kadar bir dizi konuyu kapsayan bir bilgi bütünü geliştirmek için çeşitli ampirik araştırma ve eleştirel analiz yöntemlerini kullanan bir sosyal bilimdir.^[4]^[5]

Akademik iletişim kuramcıları^{[kaynak belirtilmeli]} öncelikle iletişimin kuramsal anlayışını geliştirmeye ve savların doğrulanması için istatistikleri incelemeye odaklanır. İletişimi incelemek için kullanılan sosyal bilimsel yöntemlerin yelpazesi genişlemektedir. İletişim araştırmacıları çeşitli nitel ve nicel tekniklerden yararlanır. Yirminci yüzyılın ortalarındaki dilbilimsel ve kültürel dönüşümler, iletişim analizine yönelik yorumlayıcı, hermeneutik ve felsefi yaklaşımların artmasına yol açtı.^[6] Buna karşılık, 1990'ların sonu ve 2000'lerin başı analitik, matematiksel ve hesaplama odaklı yeni tekniklerin yükselişine tanık oldu.^[7]^{[kaynak doğrulanamadı]}

Bir disiplin olarak iletişim; gazetecilik, iş dünyası, basın-yayın, halkla ilişkiler, pazarlama, haber ve televizyon yayıncılığı, kişilerarası ve kültürlerarası iletişim, eğitim, kamu yönetimi ve daha birçok alana uygulanır.^[8]^[9] İnsan faaliyetinin ve aktarımının tüm alanları, sosyal iletişim yapısı ve bireysel faillik arasındaki etkileşimden etkilendiğinden,^[5]^[10] iletişim çalışmaları, odağını giderek sağlık, tıp, ekonomi, askeri ve ceza infaz kurumları, internet, sosyal sermaye ve bilimsel bilginin gelişmesinde iletişimsel etkinliğin rolü gibi diğer alanlara doğru genişletmiştir.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Kökenleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Doğal bir insan davranışı olan iletişim, yirminci yüzyılda bir çalışma konusu haline geldi.^[11] İletişim teknolojileri geliştikçe, iletişim üzerine ciddi çalışmalar da gelişti. Birinci Dünya Savaşı sona erdiğinde, iletişimi incelemeye olan ilgi yoğunlaştı. Sosyal bilim çalışmaları, II. Dünya Savaşı'ndan sonra tamamen meşru bir disiplin olarak kabul edildi.^[12]

İletişim bilimleri, kendi disiplini olarak kurulmadan önce, psikoloji, sosyoloji ve siyaset bilimi olmak üzere üç ana alandan oluşuyordu.^[8]^[11]^[13] İletişim bilimleri, insanların mesajlar oluştururken, değiş tokuş ederken ve yorumlarken nasıl davrandıklarını anlamayı içeren ve insan deneyiminin merkezi olan iletişime odaklanır.^[14]

Akademik disiplinin temelleri[değiştir | kaynağı değiştir]

ABD'de yüksek öğretim ve araştırma alanında iletişim bilimlerinin kurumsallaşması, sıklıkla İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra alanın ilk öncülerinin çalıştıkları Columbia Üniversitesi, Chicago Üniversitesi ve Illinois Urbana-Champaign Üniversitesi'ne dayandırılmaktadır.^[13]^[15]^[16]

Wilbur Schramm, Amerika Birleşik Devletleri'nde iletişim bilimleri alanının kurucusu olarak kabul edilir.^[16] Schramm, iletişimin bir disiplin olarak yerleşmesinde ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki üniversiteler arasında iletişim bilimleri bölümlerinin kurulmasında son derece etkili olmuştur.^[17] Kendisini bir iletişim akademisyeni olarak tanımlayan ilk kişiydi; adında iletişim geçen ilk akademik derece veren programları oluşturdu; ve ilk nesil iletişim akademisyenlerini yetiştirdi.^[18]^[19] Schramm'ın, İngiliz edebiyatı geçmişi vardı ve iletişim bilimlerini kısmen sözlü iletişim, retorik ve gazetecilik alanındaki mevcut programları birleştirerek geliştirdi. Ayrıca, kısmen Paul Lazarsfeld, Harold Lasswell, Carl Hovland ve Kurt Lewin'in kurucu ataları olduğunu iddia ederek alanın tanımlanmasına yardımcı olan Kitle İletişiminin Süreci ve Etkileri (1954) adlı bir ders kitabının da editörlüğünü yaptı.^[16]

Schramm üç önemli iletişim enstitüsü kurdu: Institute of Communications Research (Urbana-Champaign'deki Illinois Üniversitesi), Institute for Communication Research (Stanford Üniversitesi) ve East-West Communication Institute (Honolulu).^[20] Bu enstitülerde harekete geçirilen iletişim çalışmaları alanındaki bilimsel çalışma modelleri günümüzde de devam etmektedir.^[21] Schramm'ın Everett Rogers ve David Berlo gibi pek çok öğrencisi kendi önemli katkılarını yapmaya devam etti.^[22]^[23]

İlk iletişim koleji 1958 yılında Michigan Eyalet Üniversitesi'nde kuruldu, Schramm'ın orijinal ICR'sinden akademisyenler tarafından yönetildi ve nicel bir yaklaşım kullanarak iletişimi bilimsel olarak incelemeye adadı.^[19]^[24] MSU'yu kısa bir süre sonra Purdue Üniversitesi, Texas-Austin Üniversitesi, Stanford Üniversitesi, Iowa Üniversitesi, Illinois Üniversitesi, Pennsylvania Üniversitesi, Güney Kaliforniya Üniversitesi ve Northwestern Üniversitesi'ndeki önemli iletişim bölümleri izledi.^[25]^[26]

İletişim Bilimleri ile ilgili dernekler 1950'lerde kuruldu veya genişletildi. The National Society for the Study of Communication (NSSC), akademisyenleri bir sosyal bilim olarak iletişim bilimlerini sürdürmeye teşvik etmek için 1950 yılında kuruldu.^[15] Bu dernek, kurulduğu yıl Journal of Communication'ı yayınlamıştır. Bu on yılda kurulan birçok iletişim derneği gibi, derneğin adı da alanla birlikte değişti. 1968'de adı International Communication Association (ICA) olarak değiştirilmiştir.^[26]^[27]

Kapsam ve konuları[değiştir | kaynağı değiştir]

İletişim bilimleri hem sosyal bilimlerin hem de beşeri bilimlerin yönlerini bütünleştirir. Bir sosyal bilim olarak bu disiplin sosyoloji, psikoloji, antropoloji, biyoloji, siyaset bilimi, ekonomi ve kamu politikası ile örtüşür.^[1] Beşeri bilimler açısından bakıldığında iletişim, retorik ve ikna ile ilişkilidir (iletişim bilimlerindeki geleneksel lisansüstü programlar, tarihlerini Antik Yunan retorikçilerine dayandırır).^[28] Beşeri bilimlerin iletişime yaklaşımları genellikle tarih, felsefe, İngilizce ve kültürel çalışmalarla örtüşmektedir.

İletişim araştırmaları; politikacıları ve politika belirleyicilerini, eğitimcileri, stratejistleri, yasa koyucuları, iş insanlarını, yöneticileri, sosyal hizmet uzmanlarını, sivil toplum kuruluşlarını, kar amacı gütmeyen kuruluşları ve genel olarak iletişim sorunlarının çözümüyle ilgilenen kişileri bilgilendirir.^[29] Sosyal araştırma, kültürel araştırma, pazar araştırması ve diğer istatistiksel alanlar arasında çoğu zaman büyük bir kesişme vardır.

Mesleki dernekler[değiştir | kaynağı değiştir]

American Journalism Historians Association (AJHA)
Association for Business Communication (ABC)
Association for Education in Journalism and Mass Communication (AEJMC)
Association for Teachers of Technical Writing (ATTW)
Black College Communication Association (BCCA)^[30]
Broadcast Education Association (BEA)
Central States Communication Association (CSCA)
Council of Communication Associations (CCA)
European Association for the Teaching of Academic Writing (EATAW)
European Communication Research and Education Association
IEEE Professional Communication Society
International Association for Media and Communications Research
International Association of Business Communicators (IABC)
International Communication Association (ICA), insan ve dolayımlı iletişimin tüm yönleriyle ilgilenen iletişim bilimleri için uluslararası, akademik bir dernek
National Association of Black Journalists: NABJ
National Association for Media Literacy Education (NAMLE)
National Communication Association (NCA), Amerika Birleşik Devletleri'nde iletişim bilimlerinin çeşitli yönleriyle ilgilenen mesleki kuruluş
Public Relations Society of America (PRSA)
Rhetoric Society of America 24 Eylül 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (RSA)
Society for Cinema and Media Studies, film çalışmalarına ilişkin iletişim araştırmaları organizasyonu
Society for Technical Communication (STC)
University Film and Video Association, sinema filmi üretimi çalışmaları organizasyonu

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ ^a ^b "Communication as Social Science (and More)". Communicating @ the Center. Hampton Press. 2012. ISBN 978-1-61289-082-1. OCLC 949793640. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ Communication in everyday life : personal and professional contexts. Lennox Terrion, Jenepher, 1963-. Don Mills, Ontario, Canada. March 2014. ISBN 978-0-19-544928-0. OCLC 861207333.
^ Organizational Behavior. Boston, MA: FlatWorld. 2015. ss. 227-242. ISBN 978-1-4533-7118-3. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ Craig (May 1999). "Communication Theory as a Field". Communication Theory. 9 (2): 119-161. doi:10.1111/j.1468-2885.1999.tb00355.x.
^ ^a ^b The presentation of self in everyday life. Anchor books. Garden City, New York. 1959. ISBN 978-0-385-09402-3. OCLC 256298.
^ Statistical methods for communication science. Mahwah, N.J.: Lawrence Erlbaum Associates. 2005. ISBN 978-1-4106-1370-7. OCLC 320950289.
^ "A mathematical theory of communication". ACM SIGMOBILE Mobile Computing and Communications Review (İngilizce). 5 (1): 3-55. 1 Ocak 2001. doi:10.1145/584091.584093. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ ^a ^b "To the humanities: what does communication studies give?". Review of Communication. 19 (2): 77-93. 3 Nisan 2019. doi:10.1080/15358593.2019.1599411. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ Communication theories : origins, methods, and uses in the mass media. 5th. Tankard, James W. New York: Addison Wesley Longman. 2001. ISBN 0-8013-3335-0. OCLC 43397110.
^ Interpersonal communication. 7th. Jensen, Arthur, 1954-. Oxford: Oxford University Press. 2013. ISBN 978-0-19-982750-3. OCLC 739914833.
^ ^a ^b A first look at communication theory. Tenth. Ledbetter, Andrew,, Sparks, Glenn Grayson. New York, NY. 5 Mart 2018. ISBN 978-1-260-13243-4. OCLC 1010662990.
^ Getting the message : a history of communications. Oxford: Oxford University Press. 1999. ISBN 0-19-850333-4. OCLC 40602884.
^ ^a ^b Bannerman (27 Ekim 2014). "Historical Institutionalism in Communication Studies: Historical Institutionalism in Communication Studies". Communication Theory (İngilizce). 25 (1): 1-22. doi:10.1111/comt.12051.
^ Jefferson D. Pooley, “The New History of Mass Communication Research,” in History of Media and Communication Research: Contested Memories, edited with David Park (New York: Peter Lang, 2008)
^ ^a ^b William F. Eadie, "Communication as an Academic Field: USA and Canada," in International Encyclopedia of Communication, ed. Wolfgang Donsbach, Boston, MA: Wiley-Blackwell, 2008.
^ ^a ^b ^c "Wilbur Schramm; Wrote Many Works On Communications". New York Times. 1 Ocak 1988. 24 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2022.
^ The Handbook of Communication History. New York: Routledge. 2013. ISBN 978-0415892599. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ Anany (1 Aralık 1988). "Wilbur Schramm, 1907-1987: Roots of the past, Seeds of the Present". Journal of Communication. 38 (4): 109-122. doi:10.1111/j.1460-2466.1988.tb02073.x.
^ ^a ^b Rogers (1 Eylül 2001). "The department of communication at Michigan state university as a seed institution for communication study". Communication Studies. 52 (3): 234-248. doi:10.1080/10510970109388556.
^ "The Beginnings of Communication Study in America: A Personal Memoir". Journalism & Mass Communication Quarterly. 73 (4): 890-910. 1997. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ A History of Communication Study: A Biological Approach. NY: The Free Press. 1994. s. 29.
^ Rogers, Everett M. (1 Eylül 2001). "The department of communication at Michigan state university as a seed institution for communication study". Communication Studies. 52 (3): 234-248. doi:10.1080/10510970109388556.
^ Rogers, Everett M. (2003). Diffusion of innovations (5.5isbn=0-7432-2209-1 bas.). New York: Free Press. OCLC 52030797.
^ "DAVID KENNETH BERLO". chicagotribune.com (İngilizce). 4 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2019. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ "The Communications School: Neophyte in Higher Education". Audio Visual Communication Review. 8 (5): 20-27. 1960 – JSTOR vasıtasıyla. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ ^a ^b Simonson, Peter; Peters, John Durham (2008-06-05), "Communication and Media Studies, History to 1968", The International Encyclopedia of Communication, John Wiley & Sons, Ltd, 978-1-4051-8640-7, retrieved 2019-12-02
^ The history of speech communication : the emergence of a discipline, 1914-1945. Annandale, Va: Speech Communication Association. 1995. ISBN 0-944811-14-0. OCLC 667177896. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ ROUTLEDGE HANDBOOK OF STRATEGIC COMMUNICATION. [S.l.]: ROUTLEDGE. 2019. ISBN 978-0-367-36773-2. OCLC 1107565954.
^ Organizational communication : approaches and processes. Seventh. Stamford, Connecticut. January 2014. ISBN 978-1-285-16420-5. OCLC 864086905.
^ "BCCA". 9 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2018.

Bibliyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Carey, James. 1988 Communication as Culture.
Cohen, Herman. 1994. The History of Speech Communication: The Emergence of a Discipline, 1914-1945. Annandale, VA: Speech Communication Association.
Gehrke, Pat J. 2009. The Ethics and Politics of Speech: Communication and Rhetoric in the Twentieth Century. Carbondale, IL: Southern Illinois University Press.
Gehrke, Pat J. and William M. Keith, eds. 2014. A Century of Communication Studies: The Unfinished Conversation. New York: Routledge.
Packer, J. & Robertson, C, eds. 2006. Thinking with James Carey: Essays on Communications, Transportation, History.
Peters, John Durham and Peter Simonson, eds. 2004. Mass Communication and American Social Thought: Key Texts 1919-1968.
Wahl-Jorgensen, Karin 2004, 'How Not to Found a Field: New Evidence on the Origins of Mass Communication Research', Journal of Communication, September 2004.

[:0-1] "Communication as Social Science (and More)". Communicating @ the Center. Hampton Press. 2012. ISBN 978-1-61289-082-1. OCLC 949793640. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[2] Communication in everyday life : personal and professional contexts. Lennox Terrion, Jenepher, 1963-. Don Mills, Ontario, Canada. March 2014. ISBN 978-0-19-544928-0. OCLC 861207333.

[3] Organizational Behavior. Boston, MA: FlatWorld. 2015. ss. 227-242. ISBN 978-1-4533-7118-3. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[4] Craig (May 1999). "Communication Theory as a Field". Communication Theory. 9 (2): 119-161. doi:10.1111/j.1468-2885.1999.tb00355.x.

[:02-5] The presentation of self in everyday life. Anchor books. Garden City, New York. 1959. ISBN 978-0-385-09402-3. OCLC 256298.

[6] Statistical methods for communication science. Mahwah, N.J.: Lawrence Erlbaum Associates. 2005. ISBN 978-1-4106-1370-7. OCLC 320950289.

[7] "A mathematical theory of communication". ACM SIGMOBILE Mobile Computing and Communications Review (İngilizce). 5 (1): 3-55. 1 Ocak 2001. doi:10.1145/584091.584093. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[:122-8] "To the humanities: what does communication studies give?". Review of Communication. 19 (2): 77-93. 3 Nisan 2019. doi:10.1080/15358593.2019.1599411. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[9] Communication theories : origins, methods, and uses in the mass media. 5th. Tankard, James W. New York: Addison Wesley Longman. 2001. ISBN 0-8013-3335-0. OCLC 43397110.

[10] Interpersonal communication. 7th. Jensen, Arthur, 1954-. Oxford: Oxford University Press. 2013. ISBN 978-0-19-982750-3. OCLC 739914833.

[:22-11] A first look at communication theory. Tenth. Ledbetter, Andrew,, Sparks, Glenn Grayson. New York, NY. 5 Mart 2018. ISBN 978-1-260-13243-4. OCLC 1010662990.

[12] Getting the message : a history of communications. Oxford: Oxford University Press. 1999. ISBN 0-19-850333-4. OCLC 40602884.

[:3-13] Bannerman (27 Ekim 2014). "Historical Institutionalism in Communication Studies: Historical Institutionalism in Communication Studies". Communication Theory (İngilizce). 25 (1): 1-22. doi:10.1111/comt.12051.

[14] Jefferson D. Pooley, “The New History of Mass Communication Research,” in History of Media and Communication Research: Contested Memories, edited with David Park (New York: Peter Lang, 2008)

[:4-15] William F. Eadie, "Communication as an Academic Field: USA and Canada," in International Encyclopedia of Communication, ed. Wolfgang Donsbach, Boston, MA: Wiley-Blackwell, 2008.

[obit2-16] "Wilbur Schramm; Wrote Many Works On Communications". New York Times. 1 Ocak 1988. 24 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2022.

[17] The Handbook of Communication History. New York: Routledge. 2013. ISBN 978-0415892599. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[18] Anany (1 Aralık 1988). "Wilbur Schramm, 1907-1987: Roots of the past, Seeds of the Present". Journal of Communication. 38 (4): 109-122. doi:10.1111/j.1460-2466.1988.tb02073.x.

[:5-19] Rogers (1 Eylül 2001). "The department of communication at Michigan state university as a seed institution for communication study". Communication Studies. 52 (3): 234-248. doi:10.1080/10510970109388556.

[20] "The Beginnings of Communication Study in America: A Personal Memoir". Journalism & Mass Communication Quarterly. 73 (4): 890-910. 1997. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[The_Free_Press2-21] A History of Communication Study: A Biological Approach. NY: The Free Press. 1994. s. 29.

[:52-22] Rogers, Everett M. (1 Eylül 2001). "The department of communication at Michigan state university as a seed institution for communication study". Communication Studies. 52 (3): 234-248. doi:10.1080/10510970109388556.

[23] Rogers, Everett M. (2003). Diffusion of innovations (5.5isbn=0-7432-2209-1 bas.). New York: Free Press. OCLC 52030797.

[24] "DAVID KENNETH BERLO". chicagotribune.com (İngilizce). 4 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2019. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[25] "The Communications School: Neophyte in Higher Education". Audio Visual Communication Review. 8 (5): 20-27. 1960 – JSTOR vasıtasıyla. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[:6-26] Simonson, Peter; Peters, John Durham (2008-06-05), "Communication and Media Studies, History to 1968", The International Encyclopedia of Communication, John Wiley & Sons, Ltd, 978-1-4051-8640-7, retrieved 2019-12-02

[27] The history of speech communication : the emergence of a discipline, 1914-1945. Annandale, Va: Speech Communication Association. 1995. ISBN 0-944811-14-0. OCLC 667177896. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[28] ROUTLEDGE HANDBOOK OF STRATEGIC COMMUNICATION. [S.l.]: ROUTLEDGE. 2019. ISBN 978-0-367-36773-2. OCLC 1107565954.

[29] Organizational communication : approaches and processes. Seventh. Stamford, Connecticut. January 2014. ISBN 978-1-285-16420-5. OCLC 864086905.

[30] "BCCA". 9 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

İletişim bilimleri Nedir?