Yüzey suyu, Dünya yüzeyinin üzerinde bulunan sudur ve mavi su olarak da adlandırılabilir. Yaygın kullanımda, genellikle büyük çoğunluğu yağış ve yakındaki yüksek alanlardan gelen akışla üretilen karasal (iç) su kütleleri için özel olarak kullanılır. İlkbaharda iklim ısındıkça, kar erimesi yakındaki akarsulara ve nehirlere doğru akar ve içme suyunun büyük bir kısmına katkıda bulunur. Buharlaşmanın bir sonucu olarak yüzey suyunun seviyesi azalır ve aynı zamanda zemine hareket eden su yer altı suyuna dönüşür. Yüzey suyunun içme suyu olarak kullanılmasının yanı sıra sulama, atık su arıtma, hayvancılık, endüstriyel kullanımlar, hidroelektrik ve rekreasyon için de kullanılmaktadır.^[1] USGS su kullanım raporlarında, yüzey suyu litre başına 1.000 miligramdan (mg/L) daha az çözünmüş katı içerdiğinde tatlı su olarak kabul edilir.^[2]

Üç ana yüzey suyu türü vardır. Kalıcı (çok yıllık) yüzey suları yıl boyunca mevcuttur ve gölleri, nehirleri ve sulak alanları ( bataklıklar ve bataklıklar ) içerir. Yarı kalıcı (geçici) yüzey suyu, dereler, lagünler ve su kuyuları gibi mevsimsel olarak kuru kanallar dahil olmak üzere yılın yalnızca belirli zamanlarında mevcut olan su kütlelerini ifade eder. İnsan yapımı yüzey suyu, insanların oluşturduğu altyapılarla devam ettirilebilen sudur. Bu, barajlı yapay göller, kanallar ve yapay göletler (örn. bahçe göletleri ) veya bataklıklar olabilir.^[3] Barajların tuttuğu yüzey suyu, hidroelektrik şeklinde yenilenebilir enerji için kullanılabilir. Hidro-güç, nehirlerden ve akarsulardan kaynaklanan yüzey suyunun enerji üretimine zorlanmasıdır.^[4]

Yüzey suyu yıllık akış olarak ölçülebilir. Bu akış, doğanın aldıklarından, topraktan buharlaşmadan ve bitki örtüsü üzerindeki terlemeden sonra geri kalan yağmur ve kar erimesi miktarını içerir. Kaliforniya Su Bilimi Merkezi, eyalet genelinden gerçek zamanlı veri toplayan yaklaşık 500 akış ölçerden oluşan bir ağ kullanarak yüzey suyu akışını ve yıllık yüzey akışını kaydeder. Bu daha sonra USGS ulusal akış ölçüm kaydı tarafından denetlenen 8.000 akış ölçüm istasyonuna katkıda bulunur. Bu da yıllar boyunca su verilerinin bugüne kadar kayıtlarını ve belgelerini oluşturmuştur. Su dağıtımını denetleyen yönetim ekipleri daha sonra sektörlere yeterli su temini konusunda kararlar alabilir. Bunlara belediye, endüstriyel, tarımsal, yenilenebilir enerji (hidro-güç) ve rezervuarlarda depolama dahildir.^[5]

İklim değişikliğinin etkileri[değiştir | kaynağı değiştir]

İklim değişikliği nedeniyle deniz buzu ve buzullar erimekte ve deniz seviyelerinin yükselmesine katkıda bulunmaktadır. Sonuç olarak, okyanustan gelen tuzlu su, kentsel ve tarımsal hizmetler için kullanılan suyu kirleten tatlı su akiferlere sızmaya başlar. Aynı zamanda, bu bölgelerde yaşayan yaban hayatı üzerinde baskı oluşturduğu için çevredeki ekosistemler de etkilenir. NOAA tarafından 2012-2016 yıllarında kaydedildiği üzere; Grönland ve Antarktika'daki buz tabakaları yılda 247 milyar ton azalmış olup^[6] küresel ısınma devam ettikçe bu sayı artmaya devam edecektir.

İklim değişikliğinin su döngüsü ile doğrudan bir bağlantısı vardır. Buharlaşmayı arttırdı ancak yağış, akış, yeraltı suyu ve toprak nemini azalttı. Bu durum, yüzey suyu seviyelerini değiştirdi. İklim değişikliği aynı zamanda su kalitesinde karşılaşılan mevcut zorlukları da arttırmaktadır. Yüzey suyunun kalitesi, hava ve yakındaki peyzaj gibi çevredeki elementlerden gelen kimyasal girdilere dayanmaktadır. Bu elementler insan faaliyetleri nedeniyle kirlendiğinde su kimyasını değiştirir.^[7]

Yeraltı ve yüzey suyunun birlikte kullanımı[değiştir | kaynağı değiştir]

Yüzey ve yeraltı suyu iki ayrı varlıktır, bu nedenle bu şekilde kabul edilmelidirler. Bununla birlikte, su talebi mevcut arzı aştığında, birbiriyle ilişkili bir sistemin parçası olduklarından, ikisinin birlikte yönetimine giderek artan bir ihtiyaç vardır (Fetter 464). Kamu tüketimi için (sanayi, ticari ve konut dahil) yüzey ve yer altı su kaynaklarının tükenmesi, aşırı pompalamadan kaynaklanır. Aşırı pompalanan nehir sistemlerinin yakınındaki akiferlerin de yüzey su kaynaklarını tükettiği bilinmektedir. Pek çok şehrin su bütçesi raporlarında bunu destekleyen araştırmalar bulunmaktadır.

Bir akifer için tepki süreleri uzundur (Young & Bredehoeft 1972). Bununla birlikte, su durgunlukları sırasında yeraltı suyu kullanımının tamamen yasaklanması, yüzey suyunun sürdürülebilir su yaşamı için gereken daha iyi seviyeleri korumasına izin verecektir. Yeraltı suyu pompalanmasının azaltılması ile, yüzey suyu kaynakları, doğrudan yağış, yüzey akışı vb. ile yeniden şarj olarak seviyelerini koruyabilecektir.

Çevre Koruma Ajansı (EPA) tarafından, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki topluluklara sağlanan suyun yaklaşık yüzde 68'inin yüzey sularından geldiği kaydedilmiştir.^[8]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Erime suyu
• Su kaynakları

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

• Uygulamalı Hidrojeoloji, Dördüncü Baskı, CW Fetter.
• RA Young ve JD Bredehoeft Su Kaynakları Araştırması'ndan birleşik yeraltı suyu ve yüzey suyu sistemleri ile yönetim problemlerini çözmek için dijital simülasyon 8:533-56

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• "Yüzey Suyu", 25 Şubat 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Iowa Üniversitesi.