Wilhelm Steinitz
Wilhelm Steinitz
Doğum	14 Mayıs 1836(1836-05-14) Prag, Avusturya İmparatorluğu
Ölüm	12 Ağustos 1900 (64 yaşında) New York, Amerika Birleşik Devletleri

Wilhelm Steinitz (14 Mayıs 1836, Prag - 12 Ağustos 1900, New York) ilk resmi dünya satranç şampiyonu.^[1]

Avusturya İmparatorluğu'nun bir vatandaşı olarak Prag'da doğdu. 1888'de ABD vatandaşlığına geçti, bu olayla birlikte adını William olarak değiştirdi. Steinitz, satrancı bilimsel olarak inceleyen ve strateji kuralları geliştiren ilk kişidir. Bu nedenle modern satrancın babası sayılır.

1886'da resmen dünya satranç şampiyonu ilan edildi. O devirde, dünya şampiyonunun kendisine rakip olacak kişileri seçme hakkı vardı. 1894'te unvanını Emanuel Lasker'e kaybetti.

Modern Satranç Eğitmeni adlı bir kitabı olan Steinitz, piyon yapısı hakkında Philidor'un teorilerine karşı çıktı. Kapalı sağlam piyon konumlarında küçük stratejik başarıların biriktirilmesine dayalı bir tarz benimsedi. Piyon yapısındaki zayıflıkları irdeledi. Steinitz'in sağlam oyunu karşısında, doğrudan rakibin şahına saldırmaya dayalı eski oyun anlayışı çöktü.

İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Steinitz, 14 Mayıs 1836 tarihinde Prag'da bir Yahudi gettosunda doğdu. Bir terzinin 13 oğlunun en küçüğüydü ve 12 yaşında satranç oynamayı öğrendi.^[2] Ciddi anlamda satranç oynamaya ise 20'li yaşlarında başladı,1857'de Viyana Teknik Üniversitesi' nde Matematik bölümünü okumak için Prag'dan ayrıldı. Steinitz,üniversitede 2 yıl geçirdi.

Satranç kariyeri (1881'e kadar)[değiştir | kaynağı değiştir]

Steinitz,1850'li yılların sonlarında satrancını hızlıca geliştiriyordu,1859'da 3. olduğu Viyana City Turnuvası'nda 1861 yılında 30/31 skorla birinci oldu. Bu dönemde kendisine "Avusturyalı Murphy" lakabı takılmıştır. Bu başarı, Avusturya'nın en güçlü oyuncusu olduğu anlamına geliyordu.

İlk uluslararası tecrübe[değiştir | kaynağı değiştir]

Steinitz daha sonra Avusturya'yı Londra 1862 satranç turnuvasında temsil etmek üzere gönderildi. Altıncı oldu, ancak Augustus Mongredien karşısındaki galibiyeti turnuvanın parlaklık ödülüne layık görüldü. Beşinci sıradaki yarışmacıya hemen meydan okudu. Güçlü emektar İtalyan Usta Serafino Dubois ile Steinitz arasındaki maçı Steinitz kazandı.(beş galibiyet, bir beraberlik, üç mağlubiyet)Bu onu profesyonel olmaya teşvik etti ve Londra'da ikamet etmeye başladı.1862-63'te Steinitz, 20 yıl boyunca dünyanın en iyi on satranç oyuncusu arasında yer alan, ancak satranç oynamaya henüz iki yıl önce başlayan Joseph Henry Blackburne ile yaptığı bir maçta ezici bir galibiyet elde etti.

Steinitz daha sonra İngiltere'nin önde gelen bazı oyuncularını maçlarda yendi: 1863'te Frederic Deacon ve yukarıda adı geçen Mongredien, ardından 1864'te Valentine Green. Sıralamadaki yükselişinin bir bedeli vardı :Mart 1863'te Steinitz, Ignác Kolisch'e bir krediyi geri ödemediği için bir mektupta özür diledi çünkü Steinitz, Blackburne'ü yenerken Daniel Harrwitz, Steinitz'in ana gelir kaynağını sağlayan Londra Satranç Kulübü'ndeki Steinitz'in tüm müşterilerini devralmıştı.

Anderssen'e karşı maç[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu başarılar Steinitz'i dünyanın en iyi oyuncularından biri haline getirdi. Paul Morphy' nin aktif satrancı bırakması sebebiyle Alman Adolf Anderssen dönemin en kuvvetli oyuncusu olarak kabul ediliyordu. Steinitz, son yıllardaki başarılı performansı sayesinde Londra'da Anderssen ile bir maç ayarlamayı başardı. Henüz resmi bir dünya şampiyonluğu maçı yapılmamış olsa da dönemin satranç çevrelerinin en kuvvetli iki oyuncusunun karşı karşıya geldiğinden şüphesi yoktu.^[3]

Steinitz, sekiz galibiyet ve altı mağlubiyetle maçı kazandı (beraberlik yoktu) ama zorlu bir mücadeleydi; 12 maçtan sonra skorlar 6-6'da eşitlendi, ardından Steinitz son iki maçı kazandı.^[4] Bu maç zaferinin bir sonucu olarak, Steinitz çoğunluk tarafından dünyanın en iyi oyuncusu olarak kabul edildi.^[5] Bu maçın para ödülü kazanana 100 £ ve kaybedene 20 £ idi. Kazananın ödülü, zamanın standartlarına göre büyük bir miktardı ve 2007'nin parasıyla yaklaşık 57.500 sterline eşdeğerdi.^[6] Bu maçtan sonra Steinitz kendisini dünya şampiyonu olarak görmeye başladı ancak henüz bir unvan kavramı ortada yoktu.Unvanın FIDE tarafından kabul edilmiş bir formatla uluslararası turnuvalar sonucunda verilmesi ancak 4.Dünya Şampiyonu Aleksandr Alehin' in ölümünden sonra 1946 yılında mümkün olabildi. Bu durumda Steinitz'in dünya şampiyonu sayılması için tüm dernekler, meslektaşlar ve satranç lokalleri çevresince bir oyuncunun tartışmasız şampiyon kabul edilmesi gerekiyordu ve Steinitz'in bunun için 20 yıl daha beklemesi gerekmişti.^[7]

Devam eden oyun başarısı[değiştir | kaynağı değiştir]

Anderssen karşısındaki zaferini takip eden yıllarda Steinitz, 1866'da Henry Bird'ü yendi (yedi galibiyet, beş mağlubiyet, beş beraberlik). Ayrıca 1872'de Johannes Zukertort'u rahatça yendi (yedi galibiyet, dört beraberlik, bir mağlubiyet; Zukertort, 1871'de Anderssen'i büyük bir farkla yenerek seçkinlerden biri olduğunu kanıtlamıştı).^[8]

Turnuva sonuçlarının iyileşmesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Steinitz'in turnuva oyununda zirveye ulaşması uzun sürdü. Sonraki birkaç yılda şu sonuçları aldı: 1867 Paris'te Ignatz Kolisch Simon Winawer'ın ardından üçüncülük; ve Dundee (1867; Gustav Neumann kazandı) ve Baden-Baden 1870 satranç turnuvasında ikincilik; Anderssen'in arkasında ama Blackburne, Louis Paulsen ve diğer güçlü oyuncuların önünde.^[9] Güçlü bir turnuvadaki ilk zaferi, Blackburne ve Zukertort'un önünde 1872 Londra oldu;^[10]

Steinitz'in Anderssen'in önünde bitirdiği ilk turnuva, Anderssen 55 yaşındayken Viyana 1873 satranç turnuvasıydı.

Tarz değişimi ve konumsal oyun okulu Viyana 1873[değiştir | kaynağı değiştir]

Steinitz'in 1872'ye kadar olan tüm başarıları, Anderssen tarafından örneklenen ne pahasına olursa olsun saldırı "Romantik" tarzında elde edildi.

Ancak Viyana 1873 satranç turnuvasında, Steinitz modern satrancın temeli olacak yeni bir "konumsal" oyun stilini ortaya çıkardı.^[8] Steinitz bu kuvvetli turnuvaya sallantılı başladı ancak son 14 maçını kazanarak Blackburn ile birinciliği paylaştı ve eşitlik bozma maçlarında da Blackburn'ü 2-0 yenerek^[11] ciddi turnuvalardaki 25 maçlık galibiyet serisini başlattı ve bu turnuva onun kazandığı ilk majör turnuvadır. Ayrıca Anderssen ile karşı karşıya geldiği 2 parti, bu ikili arasındaki son oyunlar olmuştur.^[12]

Rekabetçi satranca ara[değiştir | kaynağı değiştir]

1873 ve 1882 yılları arasında Steinitz hiçbir turnuva oynamadı ve sadece bir maç oynadı (1876'da Blackburne'e karşı 7-0'lık bir galibiyet). Bu dönemdeki diğer oyunları, o günlerde profesyonel bir satranç oyuncusunun gelirinin önemli bir kısmına katkıda bulunan eşzamanlı ve gözleri bağlı sergilerdi.^[11](örneğin, 1887'de Blackburne'e iki eşzamanlı sergi için 9 gine ödendi ve Teesside Satranç Derneği'nin ev sahipliği yaptığı gözleri bağlı bir sergi;^[13] bu, 2007 değerleriyle ^[14] yaklaşık 4.800 £'a eşdeğerdi).

Satranç gazetecisi[değiştir | kaynağı değiştir]

1873 yılında satranç oynamaya ara verince satranç gelişimi için kendini muhabirliğe ve analizlere verir. Tarihin en eski spor yayınlarından birisi olan The Field dergisinde yazmaya başlar. 1853 yılında yayın hayatına başlayan The Field o dönemde haftalık olarak basılmaktaydı. Steinitz, köşesinde; oynanmakta olan turnuvaların ve maçların analizleri ile satranç konusunda sahip olduğu fikirleri senelerce bu köşesinde yayımladı.^[15]

Steinitz'in yorumlarından bazıları, özellikle Zukertort ve Leopold Hoffer'ın The Chess Monthly'de (1879'da kurdukları) hararetli tartışmalara yol açtı.^[16] Bu "Mürekkep Savaşı", 1881'de Steinitz'in Hoffer'ın 1881 Berlin Kongresi'ndeki (Blackburne tarafından Zukertort'tan önce kazanılan) oyunlarla ilgili açıklamalarını acımasızca eleştirmesiyle keskin bir şekilde tırmandı. Steinitz, analitik tartışmaları, oynama isteksizliği Steinitz'in küçümseyici yorumlarına neden olan Zukertort'a karşı ikinci bir maçla çözmeye hevesliydi. 1882'nin ortalarında, sürekli olarak güçlü bir oyuncu olan James Mason,^[17] Steinitz'i bir maça davet etti ve Steinitz, sorunun önce Zukertort ile çözülmesi gerektiğinde ısrar ettiğinde Steinitz'i korkaklıkla suçladı. Steinitz, Mason'ı bir maç için yeterince yüksek bir bahis miktarı belirlemeye davet ederek yanıt verdi, oyuncu başına en az 150 £ (2007'nin parasıyla yaklaşık 73.000 £'a eşdeğer)^[18]

ancak Mason 100 £'dan fazla bahis yapmak istemiyordu. Mason daha sonra oyuncu başına 100 sterlinlik bir bahis için Zukertort ile bir maç oynamayı kabul etti, ancak kısa süre sonra bu maçı "erteledi" ve "ilerlememi oldukça zorlaştıran koşulların ortaya çıktığını" yazdı.

Zukertort ile rekabet[değiştir | kaynağı değiştir]

Steinitz'in uzun süredir işten çıkarılması, bazı yorumcuların bazı önemli turnuva zaferleri kazanan Zukertort'un dünya satranç şampiyonu olarak görülmesi gerektiğini önermesine neden oldu.^[5] Örnek olarak, The Chess Player's Chronicle: Temmuz 1883'te, 'Steinitz, bir zamanlar, şampiyon pozisyonu için oldukça haklıydı... Bir turnuvada Zukertort'tan daha düşük bir yer aldı ve şimdilik bazılarına göre Zukertort şampiyon oluyor'.^[5]

Geri dönüş ve İngiltere'ye veda[değiştir | kaynağı değiştir]

Steinitz, o noktada tüm zamanların en güçlü satranç turnuvası olarak tanımlanan Viyana 1882 satranç turnuvasında ciddi rekabetçi satranca geri döndü.

Titrek bir başlangıca rağmen, Szymon Winawer ile James Mason, Zukertort, George Henry Mackenzie, Blackburne, Berthold Englisch, Paulsen ve daha sonra unvan maçında karşılaşacağı Mikhail Chigorin'in önünde eşit birinciliği aldı ve play-off maçında berabere kaldı.^[19][20]

ABD ziyaretleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Steinitz Aralık 1882'den Mayıs 1883'e kadar başta Philadelphia bölgesi olmak üzere ABD'yi ziyaret etti. Kendisine coşkulu bir resepsiyon verildi. Steinitz birkaç sergi, birçok gündelik oyun ve zengin bir amatörle 50 sterlinlik bahisler için bir maç oynadı. Ayrıca iki Yeni Dünya profesyoneli, Alexander Sellman (her ikisini de Steinitz kazandı) ve Küba şampiyonu Celso Golmayo Zúpide ile üç ciddi maç daha kazandı. Golmayo ile oynanan maç Steinitz öndeyken yarıda kaldı (sekiz galibiyet, bir beraberlik, bir mağlubiyet). Ev sahipleri, Paul Morphy'nin yaşadığı New Orleans'ı bile ziyaret etti.^[21] Manhattan Satranç Kulübü, Steinitz'e Amerika'daki bu etkinliklerinden ötürü "onursal üyelik" vererek teşekkür etti.^[22]

Londra'ya dönüş[değiştir | kaynağı değiştir]

1883'te, Steinitz son derece güçlü Londra 1883 satranç turnuvasında Zukertort'un arkasında ikinci sırayı aldı. Zukertort parlak bir başlangıç yaptı, sonunda soldu ama üç puan önde bitirdi.^[23] Steinitz yarışı üçüncü sıradaki rakibi Blackburne'un 2½ puan önünde tamamladı.^[24] Zukertort'un zaferi, bazı yorumcuların Zukertort'un dünya satranç şampiyonu olarak görülmesi gerektiğini önermesine yol açtı, diğerleri ise sorunun ancak Steinitz ve Zukertort arasındaki bir maçla çözülebileceğini söyledi.^[5]

Amerika'ya yerleşim[değiştir | kaynağı değiştir]

1883'te, Londra turnuvasından kısa bir süre sonra, Steinitz İngiltere'den ayrılmaya karar verdi ve hayatının geri kalanını yaşayacağı New York'a taşındı.^[20] Bu, "Mürekkep Savaşı'nı sona erdirmedi: düşmanları, Amerikan basınından bazılarını Steinitz karşıtı makaleler yayınlamaya ikna etti,^[10][21] ve 1885'te Steinitz, 1895'e kadar editörlüğünü yaptığı International Chess Magazine'i kurdu. Dergisinde Zukertort ile bir maç için uzun süren müzakereleri kronikleştirdi. Ayrıca Amerikan basınının Turf, Field and Farm ve St. Louis Globe-Democrat gibi diğer bölümlerinde de destekçi bulmayı başardı ve her ikisi de Steinitz'in tüm ücretlerden, masraflardan veya hisseden vazgeçme ve maçı yapma teklifini bildirdi."Yalnızca Bay Zukertort'un maddi kârı için bir fayda performansı"

Dünya Satranç Şampiyonluğu maçları[değiştir | kaynağı değiştir]

Taraflar her konuda anlaşmıştı. Resmi Dünya Şampiyonluğu dönemi başlıyordu!^[25]

İlk Resmi Dünya Satranç Şampiyonluğu maçı[değiştir | kaynağı değiştir]

Maç Amerika'da 11 Ocak- 29 Mart tarihleri arasında sırasıyla üç şehirde oynandı. New York, St.Louis ve New Orleans(Paul Morph'nin doğup büyüdüğü ve maçtan 2 yıl önce öldüğü yer). Oyunda zaman kontrolü ilk 30 hamle için 2 saat ve davamındaki her 15 hamle için 1 er saatti. 30.hamleden sonra 2 saatlik yemek ve dinlenme molası veriliyordu.^[25] Kazananın ise ilk 10 maçı kazanan oyuncu olacağı konusunda anlaşmaya varıldı. Steinitz'in ısrarı üzerine sözleşme "Dünya Şampiyonası için" olacağını söyledi.^[5][26]

11 Ocak günü maç New York'ta Manhattan Satranç Kulübü ev sahipliğinde başladı. Kulüp için maç o kadar önemliydi ki maça 1000 dolar katkı dahi yapmışlardı. New York halkı da maça ilgiliydi hatta oyunların oynanacağı salona kapasitesinden fazla seyirci girmeye çalışmıştı.^[25] Henüz resmi olarak Amerikan vatandaşı olmasa da Steinitz, maç sırasında yanına Amerika Birleşik Devletleri bayrağının yerleştirilmesini istedi. New York'ta beş yıl ikamet ederek 23 Kasım 1888'de ABD vatandaşı oldu ve ilk adını Wilhelm'den William'a değiştirdi.^[11]

New York'ta oynanan ilk oyunu Steinitz kazanmasına rağmen diğer 4 oyunu Zukertort kazanarak öne geçmeyi başardı. İyi konumları değerlendiremeyen Steinitz, bunu; maça rağmen ara vermediği yoğun temposuna bağladı.

^[25] 12 günlük aranın ardından maç St.Louis'te devam etti. Buradaki oyunlar; Chess, Checkers and Whist Club Harmonie 'de oynandı.

Unvan maçı kurallarına göre taraflardan birisi 3 galibiyet aldığında maçın New Orleans ayağına geçilecekti. Steinitz 4 oyunda 3 galibiyet ve 1 beraberlikle skora dengeyi getirip New Orleans'ta kazanmayı planlıyordu. New Orleans'a geçmeden önce taraflar bir süre daha St.Louis te kaldılar ve rivayete göre oyuncular kulüpte beraber whist oynamışlardır.^[27]

Maç iki hafta sonra 26 Şubat 1886'da New Orleans Chess,Checkers and Whist Club ev sahipliğinde 10.oyunla kaldığı yerden devam etti. Steinitz'in prensiplere bağlı oyunu ve konumsal anlayışı Zukertort karşısında üstün geliyordu ve Steinitz 11 ve 12. oyunları da kazanarak 4-1 geriden geldiği maçta farkı 2 ye çıkardı. Zukertort, New Orleans'taki tek galibiyetini 13.partide aldı. Kalan 7 oyunda 4 galibiyet ve 3 beraberlik alan Steinitz, ilk resmi dünya satranç şampiyonu oldu!

Chigorin'e karşı unvan maçı (1889)[değiştir | kaynağı değiştir]

1888'de Havana Satranç Kulübü, Steinitz ile değerli bir rakip olarak seçeceği kişi arasında bir maça sponsor olmayı teklif etti. Steinitz, davetin kendisinden bir meydan okuma olarak sunulmaması şartıyla Rus Mikhail Chigorin'i aday gösterdi.^[11] Bunun dünya şampiyonası için bir maç olup olmadığı konusunda bazı şüpheler var: hem Steinitz'in mektupları hem de maçtan hemen önceki tanıtım materyalleri bu ifadeden bariz bir şekilde kaçındı. Önerilen maç en fazla 20 maç olacaktı ve Steinitz, sabit uzunluktaki maçların dünya şampiyonası yarışmaları için uygun olmadığını çünkü öne geçen ilk oyuncunun daha sonra berabere oynayabileceğini söylemişti; ve Steinitz aynı zamanda Amerikan Satranç Kongresi'nin dünya şampiyonası projesini destekliyordu.^[11] Havana Satranç Kulübü oyuncuların tüm masraflarını karşıladıktan sonra her iki oyuncuya 250'şer altın Meksika pesosu verdi.

(Günümüz ekonomisinde bu altınların yaklaşık değeri 7000-10000 dolar arasındadır.) Karşılaşmanın galibine ise 1150 dolar ödül belirlendi. Oyuncular ayrıca alcakları her galibiyet için 20 dolar, her kayıp içinse 10 dolar alacaklardı. Steinitz 10 galibiyet,6 mağlubiyet ve 1 beraberlikle(son parti) unvanını korumayı başardı.^[28]

Gunsberg'e karşı (1890/91)[değiştir | kaynağı değiştir]

Gayrı resmi adaylar turnuvasının başarılı ismi Isidor Gunsberg ile Manhattan Satranç Kulübü'nün düzenlediği unvan maçında 9 Aralık 1890- 22 Ocak 1891 tarihleri arasında karşı karşıya gelir. Aynı zamanda her iki yılı kapsayan dünya şampiyonluğu maçlarından birisidir. (diğeri Lasker-Steinitz 1896-1897)

Maç 20 hamle üzerinden oynandı ve ilk dünya satranç şampiyonlupu maçında olduğu gibi bunda da taraflardan ortaya para koymaları istendi. 4000 dolar ödüllü turnuvada kazanan 3000 dolar alırken kaybeden 1000 dolar alacak şekilde ödül havuzu oluşturuldu. Steinitz beş oyun sonucunda geridedir ancak fire vermeden 3 oyun üst üste kazanarak öne geçer.

Steinitz, maçın 6.oyununda rakibinin süresinin bitmesine rağmen oynamaya devam eder ve Gunsber bu jeste karşılık olarak Steinitz'in sağlık sorunları sebebiyle çıkmadığı 18. partide hükmen galibiyeti kabul etmez ve oyunun sonraki güne ertelenmesini ister.

Steinitz, unvanını bu maçta da korumayı başarır. (6 galibiyet, 4 mağlubiyet, 9 beraberlik)

Siegbert Tarrasch, bu çekişmeli maç için şunları söyler: "Gunsberg, Steinitz'i kendi silahıyla vurmaya çalışan ilk rakibidir. Maçı kazanamamasına rağmen Steinitz'in yenilebileceğini göstermiştir."^[29]

Chigorin ile rövanş (1892)[değiştir | kaynağı değiştir]

1891'de Saint Petersburg Satranç Topluluğu ve Havana Satranç Kulübü, dünya şampiyonası için başka bir Steinitz-Chigorin maçı düzenlemeyi teklif etti. 1 Ocak 1892- 28 Şubat 1892 tarihleri arasında Centro Asturiano'nun yenilenmiş salonlarında, 10 kazanca ulaşanın kazanacağı bir maç için anlaşıldı.

Taraflar bu maç için ortaya 2000 dolar koydular. Skor 9-9 olursa taraflardan birisi 3 galibiyet daha alana kadar maç uzayacaktı.

Chigorin, son karşılaşmalarında olduğu gibi kazanarak başladı maça ancak Steinitz 4 ve 6.oyunları kazanarak öne geçti. Chigorin 3 oyun daha kazanarak 2 farkla öne geçti. Chigorin maça iyi başlamasına rağmen bu sefer de kazanmayı başaramadı. 56 yaşındaki Wilhelm Steinitz unvanını korumayı bu sefer de başardı. Herkesin aklındaki soru Steinitz' in diğer rakibinin kim olacağıydı.^[30]

Emanuel Lasker'e unvanını kaybetmesi (1894)[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu sıralarda Steinitz kamuoyu önünde emekli olmaktan söz etti, ancak 32 yaş daha genç ve nispeten üst düzeyde test edilmemiş Emanuel Lasker ona meydan okuyunca fikrini değiştirdi. Lasker o yılın başlarında, o zamanlar dünyanın en baskın turnuva oyuncusu olan Alman arkadaşı Dr. Siegbert Tarrasch'ın unvansız bir meydan okumasını reddetmişti.^[31] Başlangıçta, Lasker taraf başına 5.000 $'a oynamak istedi ve taraf başına 3.000 $'lık bir bahisle bir maç kabul edildi, ancak Steinitz, Lasker parayı artırmayı zor bulduğunda bir dizi indirimi kabul etti ve son rakam her biri 2.000 $ oldu. Steinitz'in bazı önceki maçlarından daha azdı. Bu, Steinitz tarafından alenen bir sportmenlik eylemi olarak övülse de,^[10] Steinitz'in umutsuzca paraya ihtiyacı olabilirdi.^[32]

Taraflar 10 galibiyete ulaşanın kazanmasına ve mücadelenin 3 farklı şehirde oynanmasına karar verdiler. New York, Philadelphia ve Montreal.

Maç için ortaya koyulan 3000 doların 2250 doları kazanana, 750 doları ise kaybedene verilecek şekilde bölünmesine karar verildi.^[33]

Taraflar arasındaki 32 yıllık yaş farkı dünya şampiyonası tarihindeki en büyük farktı ve bugün de öyle.^[31] Steinitz, daha önce şüphesiz kazanacağını ilan etmişti, bu yüzden Lasker ilk maçı kazandığında şok oldu. Steinitz ikinciyi kazanarak karşılık verdi ve altıncıya kadar dengeyi korumayı başardı. Lasker maçın New York ayağı bitmeden son 2 oyunu da dahil olmak üzere 7. oyundan 11.oyuna kadar olan tüm oyunları kazandı ve Steinitz 1 hafta dinlenme istedi. Oyuncular 1 haftalık aradan sonra Kanada'ya geçtiler. Steinitz, ilerlemiş yaşına rağmen mücadeleyi bırakmadı ve 2 kazanç yakalayarak ümitlerini yeşertti. Steinitz' in en iyi olduğu oyun 13.partiydi.(İspanyol oynandı.) 26 Mayıs 1894 tarihinde oynanan 19. partide Lasker oyunu kazanarak tarihin ikinci dünya satranç şampiyonu oldu ve onu ilk tebrik eden de oyun bittiğinde ayağa kalkarak "Şampiyon şerefine üç kere hurra!" diyen Steinitz olmuştur!^[34][35][36]

Son unvan maçı (1896/97)[değiştir | kaynağı değiştir]

Steinitz'in St. Petersburg da başarılı olmasının ardından Lasker ve Steinitz, Moskova'da tekrar karşı karşıya gelirler. Taraflar önceki maçta olduğu gibi 10 galibiyete ulaşanın kazanacı şekilde anlaşırlar. Maç, 7 Kasım 1896-11 Ocak 1897 tarihleri arasında Moskova Tıp binasında oynanır. Lasker ve Steinitz, Rusların ortaya koyduğu 3000 ruble dışında kendileri 500 er ruble eklerler. Lasker 11 oyunda 7 galibiyet 4 beraberlikle açık ara farkla önde giderken Steinitz'in tedavisi için maç boyunca üç defa birer haftalık aralar verilir. (4.oyunda Steinitz başına buz torbası tutarak oynamıştır.) Aradan sonra Steinitz 2 oyun üst üste kazansa da maçı kaybeder ve Lasker unvanını 10 galibiyet 5 beraberlik ve 2 mağlubiyetle korur.^[37]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Wilhelm Steinitz 12 Ocak 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.