Thomas Boleyn
Doğum	1477 Hever Kalesi
Ölüm	12 Mart 1539 (61-62 yaş arası)
Evlilik	Elizabeth Howard

Sir Thomas Boleyn, 1. Wiltshire ve Ormond Kontu, (1477 – 12 Mart 1539) bir İngiliz diplomat ve siyasetçi ve VIII. Henry'nin ikinci karısı Anne Boleyn'nin babasıdır. Aynı zamanda I. Elizabeth'in büyükbabasıdır. Aile evi olan Hever Kalesi'nde doğmuştur ve orada gömülüdür.

Ailesi[değiştir | kaynağı değiştir]

1500 civarında , Norfolk Dükü Thomas Howard'ın en büyük kızı Leydi Elizabeth Howard ile evlendi.Birlikte altı çocukları oldu, bunlardan sadece üçü çocukluktan sağ çıktı:

•Mary Boleyn (c. 1499/1500 - 19 Temmuz 1543);

•Thomas Boleyn (genç yaşta öldü)

•Henry Boleyn (genç yaşta öldü)

•George Boleyn(c. 1504 - 17 Mayıs 1536), hayatta kalan en büyük oğul ve babasından önce ölen varis.1536'da kız kardeşi kraliçe Anne ile birlikte idam edildi. 1529'dan itibaren, nezaket unvanı olarak babasının küçük Viscount Rochford unvanını kullandı

•Anne Boleyn (yaklaşık 1501 - 19 Mayıs 1536)

Diplomatik Kariyer[değiştir | kaynağı değiştir]

Thomas Boleyn, gençliğinde VII.Henry'nin mahkemesinde aktifti.^[1] Aragonlu Catherine ile Prens Arthur'un düğününe katıldı.1503'te Prenses Margaret Tudor'un Kral IV. James ile evlenmek üzere İskoçya'ya giden eskortunun bir parçasıydı.

1512'de Gelişmemiş Ülkeler büyükelçisi olarak atanması, onu naip Avusturya Arşidüşes Margaret ile temasa geçirdi . Thomas gibi Avusturyalı Margaret de Fransızca ve Latince konuşuyordu ve kızı Anne'yi baş nedime olarak kabul etmesine yetecek kadar iyi anlaşıyorlardı .

Yeteneği ve ailesinin geniş bağlantıları sayesinde Thomas Boleyn, Henry VIII'in önde gelen diplomatlarından biri oldu. Bilinen randevular ve görevleri şunları içeriyordu:

• 1511 ve 1517: Kent Şerifi .
• 1512: Hollanda'ya giden üç elçiden oluşan gruptan biri.
• 1518–1521: Henry ile yeni Fransız Kralı I. Françios arasında 1520'de " Altın Kumaş Tarlası " toplantısının düzenlemelerine dahil olduğu Fransa büyükelçisi .
• 1521 ve 1523: Kutsal Roma İmparatoru V. Charles'ın Elçisi .
• 1527: Fransa'nın büyük elçilerinden biri.
• 1529: Henry VIII ve Aragonlu Catherine'in evliliğinin iptali için destek aramak üzere Kutsal Roma İmparatoru V. Charles ve Papa Clement VII'nin bir toplantısına elçi olarak katıldı.

Bir İngiliz'in biyografisi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

Soyluluk ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

Saray hayatı ve ölümü[değiştir | kaynağı değiştir]

Boleyn, 1523'te Jartiyer Şövalyesi olarak görevlendirildi.^[2]

Boleyn'in diğer unvanları üzerindeki iddiası, Ormond'un 7. Kontu Thomas Butler'ın küçük kızı ve ortak varisi olan annesi Leydi Margaret Butler'dan geliyordu. Henry VII'nin yakın bir arkadaşı olarak, Kasım 1488'de İngiliz parlamentosuna "Thomas Ormond de Rochford " olarak çağrıldı.^[3]

İngiliz hukukunda, anasoylu soy erken dönemler için geçerli sayılmaz ve o zamanlar İrlanda'da büyük ölçüde hala kullanımda olan Brehon yasasında, yeni liderler seçimle seçilirdi. Boleyn'in durumunda bu gelenekler, daha önemli bir husus tarafından ağır basıyordu - o iki kız babasıydı. Henry VIII'in önce Boleyn'in büyük kızı Mary ile, ardından küçük kızı Anne ile ilişkisi vardı. Boleyn'in hırsı o kadar büyüktü ki, karısının kralla bir ilişki yaşamasına izin verdiğine dair asılsız söylentiler bilr vardı, ancak bu söylentiler kralı Anne ile evlenmekten uzaklaştırmayı amaçlıyordu ve hatta onun kendi kızı olduğunu bile öne sürüyorlardı. Henry'nin Anne'nin hem kız kardeşi hem de annesiyle ilişkisi olduğu iddia edildiğinde, kral söylentilere "Annesiyle asla" cevabını verdi.

1525'te Henry VIII, Anne'ye aşık oldu ve onu takip etmeye başladı. Babası , 18 Haziran 1525'te Viscount Rochford olarak soyluluğa yükseltildi.

Boleyn genellikle güce aç, hırslı ve entrikacı bir adam, kızlarını kişisel çıkarları için feda eden bir baba olarak düşünülür, ancak biyografisini yazan Lauren Mackay, kızları Kral'ın hükümdarlığını ele geçirmeden yıllar önce bir büyükelçi ve saray mensubu olarak son derece başarılı bir kariyere sahip olduğunu savunmuştur. Henry'nin Anne'ye olan tutkusu yoğunlaştıkça, babasının unvanları da yoğunlaştı, ancak bu ödüller yalnızca Anne'den değil, aynı zamanda Boleyn'in kendi erdeminden de kaynaklanıyordu. Henry, Ormond'un kontluğunun ana sahibi Piers Butler'a 1529'da unvanlarla ilgili tüm iddialarından vazgeçmesi için baskı yaptı.

Boleyn'in Wiltshire Kontluğu iddiaları da İrlandalı akrabalarına bağlıydı. Bu sefer, bir hak iddia etmek için anne tarafından büyük büyükbabası James Butler, 4. Ormond Kontu'na geri dönmek zorunda kaldı. James Butler gerçekten de Wiltshire'ın 1. Kontu iken, 1 Mayıs 1461'de muzaffer Yorkistler tarafından idam edildiğinde unvanlarını ve hayatını kaybetti.

8 Aralık 1529'da Thomas Boleyn, Viscount Rochford, Wiltshire kontu olarak atandı.

Ayrıca 8 Aralık 1529'da Wiltshire Kontu'nun hayatta kalan tek oğlu George'a Viscount Rochford unvanı verildi. Viscount unvanı, başlangıçta bir nezaket unvanı olmasına rağmen, 13 Temmuz 1530'dan önce sadece bir nezaket unvanı olmaktan çıktı.  17 Mayıs 1536'da, oğlu vatana ihanetten idam edildi ve tüm unvanları kaybedildi.  Ancak dul eşi Jane, kocasının ölümünden sonra kendi unvanı kullanmaya devam etti. 13 Şubat 1542’de Jane vatana ihanetten tutuklandı ve Londra Kalesi içindeki Tower Green'de Henry VIII'in beşinci eşi Kraliçe Catherine Howard ile birlikte başı kesilerek idam edildi.

Boleyn, Henry onu üçüncü karısı Kraliçe Jane Seymour lehine terk ettiğinde, Anne'nin ve erkek kardeşi Lord Rochford'un adli infazına razı oldu.

Bu noktada Boleyn, birkaç yıl sonra ölene kadar utanç içinde kaldı.  Piers Butler'ın Ormond Kontluğu iddiaları kabul edildiğinde son bir hakarete uğradı ve 22 Ocak 1538'den itibaren yeniden Ormond Kontu oldu. 1539’daki ölümüne kadar Krallık'ta iki Ormond kontu vardı.

Kaynak[değiştir | kaynağı değiştir]

1. ^ "Thomas Boleyn". Historic UK (İngilizce). 1 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2023. 
2. ^ "List of the Knights of the Garter (1348-present)". www.heraldica.org. 21 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2023. 
3. ^ Weir, Alison (2012). Mary Boleyn : 'the great and infamous whore'. Londra: Vintage. ISBN 978-0-09-954648-1. OCLC 772967937.