The Promise

Yönetmen	Terry George
Yapımcı	Eric Esrailian Mike Medavoy William Horberg
Senarist	Terry George Robin Swicord
Oyuncular	Oscar Isaac Charlotte Le Bon Christian Bale Shohreh Aghdashloo Marwan Kenzari Angela Sarafyan James Cromwell Tamer Hassan
Müzik	Gabriel Yared
Yapım şirketi	Survival Pictures
Cinsi	Sinema filmi
Türü	Epik-tarihi
Renk	Renkli
Çıkış tarih(ler)i	11 Eylül 2016 (2016-09-11) (TIFF) 21 Nisan 2017 (2017-04-21) (Amerika Birleşik Devletleri)
Süre	134 dk.[1]
Ülke	ABD
Dil	İngilizce
Bütçe	90 milyon $
Hasılat	12.4 milyon $[1]

The Promise (Türkçe: Söz), Terry George'un yönettiği ve başrollerini Oscar Isaac, Charlotte Le Bon ve Christian Bale'in paylaştığı, konusu Osmanlı İmparatorluğu'nun son yıllarında geçen 2016 Amerikan yapımı epik-tarihi drama filmi. Film, Ermeni Soykırımı'ndan hemen önce, Ermeni tıp öğrencisi Mikael, Paris'te yaşayan Amerikalı gazeteci Chris ve hemen öncesinde Fransa'da büyüyen Ermeni asıllı Ana arasında gelişen bir aşk üçgenini konu almaktadır.

Filmin prömiyeri 11 Eylül 2016'da Toronto Uluslararası Film Festivali'nde yapıldı ve 21 Nisan 2017'de Soykırım anma törenlerinin başladığı haftanın 102. yıldönümünde Amerika Birleşik Devletleri merkezli film şirketi Open Road Films tarafından yayınlandı. Film, eleştirmenlerden karışık eleştiriler aldı ve 90 milyon dolarlık bütçesine karşılık sadece 12 milyon dolar hasılat elde etti ve Open Road Films'i 100 milyon doların üzerinde bir gişe başarısızlığına uğrattı. Ancak stüdyo, filmin asıl amacının para kazanmak değil hikâyeye dikkat çekmek olduğunu belirtti ve yönetmen George, "izleyiciler bugün filmlerden, tarih kitaplarından öğrendiklerinden daha fazlasını öğreniyor" ifadelerini kullandı.^[2]

Konusu[değiştir | kaynağı değiştir]

Mikael Boğosyan, Osmanlı İmparatorluğu içinde günümüzde Türkiye'nin güneyindeki küçük bir Ermeni köyü Siroun'da yaşayan bir eczacıdır. Tıp fakültesinin masraflarını karşılamak için varlıklı bir komşunun kızı olan Maral ile evlenmeye söz verir ve çeyiz olarak 400 altın alır. Bu para, Mikael'in başkent Konstantinopolis'e seyahat etmesine ve günümüzde Sağlık Bilimleri Üniversitesi olarak kullanılan Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane'ye katılmasına izin verir. İstanbul'da yüksek rütbeli bir Osmanlı memuru olan Ogan Paşa'nın oğlu olan Emre Ogan ile arkadaş olur. Mikael, zengin amcası aracılığıyla, Paris'te büyüyen ve Associated Press'in Amerikalı muhabiri Chris Myers ile ilişkisi olan dans eğitmeni Ermeni Ana Khesarian ile de tanışır. Mikael, Ana'ya aşık olurken, Osmanlı Hükûmeti Alman İmparatorluğu'nun yanında I. Dünya Savaşı'na girer ve uluslararası gerginlik had safhaya çıkar.

Mikael, arkadaşı Emre'nin yardımıyla tıp öğrencisi muafiyeti alır ve Osmanlı Ordusu'nda zorunlu askerlik yapmaktan geçici olarak muaf olur. Amcası Mesrob, 24 Nisan 1915'te başlayan sürgünler'de Osmanlı askerleri tarafından tutuklanır ve Mikael bir kez daha arkadaşı Emre'den yardım istemeye karar verir. Emre'nin babası Ogan Paşa bu durumdan haberdar olur ve oğlunu askere gönderirken, Mikael amcasını hapisten çıkaramadan Toros Dağları yakınlarındaki bir çalışma kampına gönderilir. Mikael sonunda kamptan kaçar ve köyüne dönmeyi başarır. Köyünde Türk kökenli komşularının Ermeni komşularına karşı şiddeti ile karşılaşır. Ailesi ve özellikle annesi Marta, Mikael'i nişanlısı Maral ile evlenmeye ve uzak bir dağ kulübesine sığınmaya ikna eder. Maral kısa süre sonra hamile kalırken, bu sırada amcasının eşi ve kızları ile birlikte Ana ve gazeteci Myers köye gelir. Maral'ın zorlu geçen hamileliği, Mikael'i karısını köydeki annesinin yanına geri götürmesine neden olur. Orada, Ana ve Christopher'ın yengesi ve çocukları bırakıp yakınlardaki Kızılhaç tesisinde olduklarını öğrenir ve yaklaşan Osmanlı tehdidinden ailesini uzak tutmak için Ana ve Myers'in kaldığı yere gider.

Ana ve Myers, bir grup yetim çocuk ile birlikte ayrılarak Mikael'in ailesini almak için Siroun'a geri dönerler. Ancak yol boyunca bir katliam alanıyla karşılaşırlar, Mikael'in annesi ve Lena Boğosyan'ın kızı Yeva dışında ailesi de dahil olmak üzere Siroun'un tüm sakinlerinin Osmanlı birlikleri tarafından öldürüldüğüne şahit olurlar. Mikael'in karısı ve doğmamış çocuğu vücudundan çıkarılmış halde bulunur. AP gazetesi muhabiri Chris, Osmanlı askerleri tarafından yakalanır ve Müttefik Devletler için casusluk yapmakla suçlanır. İstanbul'a gönderilen Chris, Selimiye Kışlası'na hapsedilir. Selimiye Kışlası'nda tutulduğu sırada yetkililer tarafından idam edilmesi planlanır fakat Emre'nin yardımı ve Amerika Birleşik Devletleri'nin Osmanlı İmparatorluğu Büyükelçisi Henry Morgenthau'nun araya girmesi ile Chris serbest bırakılarak Malta'ya sınır dışı edilir. Chris Malta'ya vardığında, Osmanlı kıyılarına yelken açmaya hazırlanan Fransız kruvazörü Guichen'e biner. Emre'nin Chris'i kurtarmadaki rolü ortaya çıkar ve idam mangası tarafından kurşuna dizilerek idam edilir.

Osmanlı askerlerinin takibinden kaçan Mikael, Ana ve yetim çocuklar, Musa Dağı'nda Osmanlı Ordusuna karşı savaşmaya kararlı büyük bir mülteci grubuna katılırlar. Osmanlı askerleri ve Ermeni direnişçiler arasındaki çatışmalar sürerken, Mikael'in annesi yaralarına yenik düşerek hayatını kaybeder ve dağın eteklerine gömülür. Kruvazör Guichen, Ermeni mültecileri tahliye etmeye gelirken mülteciler sahile varmaya çalışır fakat karşı saldırılar şiddetini artırır. Mültecileri alan cankurtaran botları gemiye dönerken, bir Türk topçu ateşi sonucu Mikael'in amcasının genç kızı Yeva ile Ana'yı denize düşer. Mikael onların peşinden atlar ve Yeva'yı kurtarmayı başarır, ancak Ana boğulur.

Filmin son sahnesinde seslendirme ile başlayan Mikael, Yeva'yı evlat edindiğini ve Chris'in 1938'de İspanya İç Savaşı'nı anlatırken öldürüldüğünü söyler. Tıp eğitimini tamamlayan Mikael, ABD'nin Massachusetts eyaletinin Watertown şehrinde yaşamaya başladığını ekler. Yeva'nın 1942'deki düğün resepsiyonu sırasında, artık büyümüş Ermeni yetimlerin katılımıyla Mikael Ermenice bir konuşma yapar ve film Soykırım sırasında çekilmiş resimlerin gösterimi ile sona erer.

Oyuncu kadrosu[değiştir | kaynağı değiştir]

Yapım[değiştir | kaynağı değiştir]

Finansman, rol dağılımı ve araştırma[değiştir | kaynağı değiştir]

The Promise'ın hikâyesi, Robin Swicord'un "Anatolia" (Anadolu) başlıklı, çekilmemiş bir senaryosuna dayanıyordu, ancak Terry George senaryoyu tamamen yeniden yazdı. Swicord, "Orada benim hikayemin çok parçası var ama Christian Bale'in canlandırdığı Myers karakterini icat etti ve diğer karakterleri değiştirdi. Senaryomda bir tıp öğrencisi vardı ama The Promise'deki karaktere hiç benzemiyordu" dedi.^[5] George, Chris'i eklediğini ve soykırımın kapsamını göstermek için hikâyeyi uzattığını belirtti.^[2] Orijinal senaryo da ise sadece Mikael ve ailesine odaklanıldı.^[6]

İnsan haklarıyla ilgili filmler yöneten George,^[2] Hotel Ruanda için araştırma yaparken Samantha Power tarafından kaleme alınan Cehennemden Bir Sorun kitabında bu onuyla ilgili bölümleri okuduktan sonra film konusu olarak Ermeni Soykırımıyla ilgilenmeye başladı. George, konuyla ilgili daha fazla araştırma yapmak için Ermenistan ve Türkiye'ye gitti. Menajerinin kendisine gönderdiği Swicord'un senaryosunu okuduktan sonra bu projeye dahil olmaya karar verdi.^[7] 100 milyon dolarlık bütçenin tamamı Ermeni-Amerikalı iş insanı ve yatırımcı Kirk Kerkorian tarafından bağışlandı, çünkü Kerkorian'ın filmden kar elde etme beklentisi yoktu.^[8] 2017 itibarıyla Ermeni Soykırımı hakkında herhangi bir film için aktarılan en yüksek bütçe oldu. Bütçenin bağışlanması, Türk hükûmetinin, geçmişte diğer yapımlarda yaptığı gibi, stüdyoya filmi iptal etmesi için baskı yapamayacağı anlamına geliyordu.^[9] Yönetmen George, 2015'teki ölümünden önce senaryoya onay veren, ancak filmin çekildiğini ve bittiğini göremeyen Kerkorian olmadan filmin "var olmayacağını" ifade etti.^[2] Soykırımı yaşamış büyükanne ve büyükbabaları olan Kerkorian ve ortak yapımcı Eric Esrailian, yapım şirketi olarak Survival Pictures'ı organize etti. Esrailian, üniversite öğrencisiyken Ermeni Soykırımını incelemekle ilgilenmeye başladı ve demografi anlayışını geliştirdiğini söylediği halk sağlığı alanında yüksek lisans derecesi aldı.^[6]

Christian Bale ve Oscar Isaac Haziran 2015'te, Charlotte Le Bon, James Cromwell, Jean Reno, Shohreh Aghdashloo ve Giménez-Cachowere ise Eylül ayında kadro için onaylandı.^[10][11] Esrailian, tanıdık olmayan bir izleyiciyi olay örgüsünün içine çekmek için "eski moda hikaye anlatıcılığını kullanmak" ve filmi sadece bir tarih dersi vermekten ve Doktor Jivago, Arabistanlı Lawrence veya Kazablanka filmleri gibi bir "sinemaya geri dönüş" filmi yapmaktan kaçınmak için bir aşk kurgusu kullandığını söyledi.^[12] Esrailian, "dolaysız bir soykırım hikayesi" üretmekte daha az zorlukla karşılaşacağını fakat yine de romantizm öğesini kullanmayı tercih ettiğini belirtti.^[6][12]

George, soykırımın boyutunu ve hayatta kalmayı konu edinen Ermeni Golgota'sını ve soykırımı belgeleyen gazetecileri ele alan The Burning Tigris adlı kitabı okuyarak filme hazırlandı. George, bilinçli olarak 1970'lerin yapım tarzını kullandığını ve "Hotel Ruanda" benzetmesini kullanarak ortalama bir sinema izleyicisine ulaşmayı amaçladığını söyledi.^[2] George ayrıca, gerçekte olanları yansıttığından emin olmak için tarihsel ayrıntıları kapsamlı bir şekilde kontrol ettiğini de belirtti.^[2] Crow, filmin kendisine David Lean'in çalışmalarını hatırlattığını belirtirken, Esrailian, yapım ekibinin bu çekim tarzını tartıştığını belirtti.^[12] George, bir sinema izleyicisinin film boyunca konuşulan birden fazla dili duymayı yönetmesinin çok kafa karıştırıcı olacağını düşündüğünden, filmi tek araç olarak İngilizce olarak yapmayı seçti. Fakat yine de filmin son sahnesinde Ermenice konuşmalara kısaca yer vermeyi ihmal etmedi.^[2]

Çekim aşaması[değiştir | kaynağı değiştir]

Çekimler 2015 sonbaharında Portekiz, Malta ve İspanya'da başladı ve Aralık ayına kadar sürmesi planlandı.^[11][13] Portekiz'deki çekim alanları arasında Lizbon Ulusal Doğa Tarihi ve Bilim Müzesi ve Lizbon Otelcilik ve Turizm Okulu yer alırken İspanya'daki çekim lokasyonları için Kanarya Adaları tercih edildi.^[14]

Yapım aşaması yetmiş gün olarak planlanan^[2] filmin yeniden çekimleri Mayıs ve Haziran 2016'da New York'ta gerçekleşti ve Haziran başında sona erdi. Yok Etmeye Niyet (Intent to Destroy) belgeselinin yönetmeni Joe Berlinger, kendi belgeselini çekmek için The Promise'ın çekim ekibine dahil oldu.^[9] George, doğru seçimleri yapmak için Osmanlı İmparatorluğu dönemine ait fotoğrafları ve olası çekim yerlerini karşılaştırarak iki aylık bir araştırma yaptığını belirtti.^[2] Ermeni Soykırımı konusundaki siyasi hassasiyetler ve tartışmalar nedeniyle çekimler sırasında güvenlik tedbirleri üst seviyeye çıkarıldı. Güvenlik gerekçeleri nedeniyle yapımcılar da çekimler sırasında filmin tanıtımını yapmadılar. Berlinger, güvenlik sorunlarıyla ilgili olarak, "Bunların çoğu abartılı. Bence tarihi suikastlardan dijital suikastlara geçtik. Ama hepimizde bu belirsiz korku vardı." ifadelerine yer verdi.^[9]

Giménez Cacho'ya göre, Türk Dışişleri hizmetindeki bir büyükelçi kendisiyle temasa geçerek Türk hükûmetinin Ermeni Soykırımındaki cinayetlerin bir soykırım olmadığı konusundaki tutumunu anlattı.^[9] Film yapımcıları, Amerika Sinema Filmleri Birliği (MPAA) derecelendirme sistemine göre PG-13 olacak şekilde, izleyicilerin gençleri ve çocukları içerebilmesi için kasıtlı olarak son bir film kurgusu yaptılar.^[2][15] Yapımcılar bunu, 17 yaş altındaki kitlenin ebeveyn veya yetişkin vasi eşliğinde izlemesini açıklayan "R" derecesi verecek sahneleri kaldırarak yaptılar.^[15]

Filmdeki bir sahne ile, Orta Doğu'dan Avrupa'ya kaçan Suriyeli Alan Kurdi'nin ölümünden esinlenerek Ermeni Soykırımından kaçan Ermeniler ile Alan Kurdi gibi modern mülteciler arasındaki paralelliklere vurgu yapıldı.^[16]

Yayımlanması[değiştir | kaynağı değiştir]

Gösterimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Film ilk olarak, 11 Eylül 2016'da Toronto Uluslararası Film Festivali'nde gösterildi.^[17] Filmin halka açık olarak üç kez izlenmesine binlerce film sever katıldı.^[9] George, son teatral versiyonun "esas olarak aynı film" olduğunu, ancak küçük değişikliklerle ve biraz kısaltıldığını belirtti.^[2] Aralık 2016'da Open Road Films, filmin Amerika Birleşik Devletleri'ndeki dağıtım haklarını satın aldı^[15] ve 28 Nisan 2017 tarihini filmin çıkış tarihi belirledi.^[18] Esrailian, Türkiye'nin tarihsel olarak Ermeni Soykırımı hakkında film yapan şirketlere karşı önlem alması nedeniyle Amerikalı bir distribütör bulmakta güçlükler yaşandığını belirtti.^[15]

Nihai yayın tarihi, Ermeni Soykırımını anma etkinliklerinin başladığı gün olan 24 Nisan ile aynı haftaya denk gelecek şekilde 21 Nisan 2017 olarak değiştirildi.^[9][18] The Promise iki bin sinemada gösterime girdi.^[19] O sırada Ermeni hükûmetinin Birleşmiş Milletler temsilcisi olan Zohrab Mnatsakanyan, New York City galasına yardım etti.^[15] Film ayrıca 21 Nisan'dan önce Amerika Birleşik Devletleri dışında başka yerlerde de yayınlandı ve Ermeni, Süryani ve Yunan diasporasına hitap etti.^[15] George, "Open Road Films, Ermenileri kesinlikle gişe ivmesi elde etmek için ana hedef kitle olarak görüyor" dedi.^[2] Vatikan'da bir başka gösterim daha gerçekleşirken, Türkiye'de veya Türkçe olarak bir sürüm yayınlanması planlanmadı.^[9][20]

Hasılat[değiştir | kaynağı değiştir]

The Promise, 90 milyon dolarlık bir üretim bütçesine karşılık, Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada'da 8,2 milyon dolar ve diğer bölgelerde 4,2 milyon dolar hasılat yaparak toplam 12,4 milyon dolar hasılat elde etti.^[1] Deadline Hollywood gelirleri ve giderleri karşılaştırdığında, film stüdyosunun 102,1 milyon dolar kaybettiğini hesapladı.^[21] Film, Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada'da Unforgettable, Born in China, Free Fire ve Phoenix Forgotten filmleri ile birlikte aynı hafta gösterime girdi ve açılış haftasında 2251 sinema salonundan yaklaşık 5 milyon dolar hasılat elde etmesi bekleniyordu.^[22] 4.1 milyon dolarla giriş yaptı ve gişede 9. sırada yer aldı. Deadline Hollywood, düşük hasılatlı açılışı eleştirel desteğin olmamasına ve filmin ödül sezonu olan sonbahar yerine, Ermeni Soykırımının yıldönümüne denk gelmesi için ilkbaharda gösterime girmesine bağladı.^[23]

Open Road Films'in pazarlama başkanı Jonathan Helfgot, filmin amacının yalnızca parayla ilgili olmadığını söyleyerek şunları söyledi: "[Bu arada] kesinlikle daha iyi bir gişe sonucu bekliyorduk... Bu, dünyanın dikkatini bu konuya çekmekle ilgiliydi. Son iki hafta içinde vahşetin gerçekleşmesinden bu yana geçen yüz yıldan, daha fazla odaklanma ve dikkat olduğu inkar edilemez bir gerçek".^[24] Yapımcılar ise elde edilen geliri hayır kurumlarına vermeyi amaçladıklarını belirttiler. The Hollywood Reporter'dan Frank Scheck "filmin gişede bir taş gibi battığını ve neredeyse görünmez olduğunu" yazdı.^[25]

Eleştiriler[değiştir | kaynağı değiştir]

Film, 160 incelemenin dikkate alındığı Rotten Tomatoes'ta %51'lik bir ortalamayla 10 üzerinden 5,70 puan alırken, eleştirmenlerin ortak görüşü "The Promise, olağanüstü bir oyuncu kadrosunu ve güçlü bir gerçek hayat hikayesini, sinir bozucu bir şekilde bağlanmayı başaramayan bir aşk üçgeninde boşa harcıyor" olarak sunuldu.^[26] 30 eleştirmenin değerlendirildiği Metacritic'te ise 100 üzerinden 49 puanlık ortalama yakalayarak "karışık veya ortalama eleştiriler" aldı.^[27] CinemaScore tarafından ankete katılan izleyiciler, filme A+ ila F arasında bir skalada ortalama "A–" notu verdi.^[28]

The Guardian'dan Benjamin Lee filme 5 üzerinden 3 yıldız verdi ve filmi "genellikle pembe dizi tarzında ama iyi niyetli ve abartılı bir şekilde monte edilmiş bir epik" olarak nitelendirdi.^[29] Chicago Sun-Times'tan Richard Roeper filme 4 üzerinden 3 yıldız vererek, "Evet, The Promise bayat bölgeye sapıyor ve evet, daha iyi savaş romanlarının türevi fakat kendi kuşağının en iyi aktörlerinden ikisi olan Isaac ve Bale'in güçlü performanslarıyla savaşın vahşetinin sağlam ve ayık bir hatırlatıcısı." ifadelerini kullandı.^[30]

Ara Sarafyan filmi tarihsel doğruluğu nedeniyle övdü.^[3] "Ana temalar tarihsel olarak doğruydu. Yapımcılar, eldeki tarihi malzemenin ötesine geçmek için lisans almamışlar, ancak Ermeni Soykırımının büyük bir kısmını yakalamayı başarmışlar" dedi. Sarafyan ayrıca, yönetmen Terry George'u "dengeli ve güvenilir" tarih anlayışından dolayı da övdü.^[31] Armenian Weekly gazetesinden Harut Kasabyan, film sayesinde Ermenilerin uzun zamandır yaşadığı soykırım travmasını dünyanın tanımasına yardımcı olacağını söyledi ve "Karakterlerle kurulan kişisel bağ, seyircinin hissettiği empatinin derinleşmesine yardımcı oluyor" dedi.^[32] Dördüncü nesil Amerikalı-Ermeni Kim Kardashian'ın yanı sıra Reddit'in kurucu ortağı Alexis Ohanian da dahil olmak üzere çok sayıda ünlü filme olumlu tepki verdi.^[33]

The Daily Beast'ten Michael Daly, filmi Ermeni Soykırımına ilişkin çarpık bir bakış açısını ifade ettiğini söylediği Amerikan-Türk ortak yapımı film Osmanlı Subayı ile karşılaştırdı.^[34] The New York Times'tan Cara Buckley, bazı olay örgülerinin benzerlikleri nedeniyle Osmanlı Subayı ile The Promise arasında "esrarengiz paralellikler" olduğunu yazdı.^[9] Fordham Üniversitesi Ortodoks Hristiyan Araştırmaları Merkezi'nden Christopher H. Zakian, filmin sonunu analiz etti. Zakian, filmin sonunda Mikael'in yeni bir sevgili bulduğunu göstermediğini ve Ermeni idealine sadık kaldığını bunun yerine Yeva'yı büyütmeye odaklandığını belirtti. Bu nedenle, gelecek neslin çocuklarının iyiliği için kendi arzularını feda eden bir Ermeni imajını olumlu bulduğunu ekledi.^[35] Zakian ayrıca, Ana'nın çocukları kurtarmaya yönelik eylemlerinin Matta İncili 18:6'daki bir fikri yansıttığını dile getirdi: "Bir çocuğa zarar vermektense, boynuna büyük bir değirmen taşı takıp denizin derinliklerinde boğulmak daha iyidir".^[35]

IMDb yayın öncesi oylama tartışması[değiştir | kaynağı değiştir]

Ekim 2016'nın sonunda, resmî olarak vizyona girmeden önce ve Eylül 2016'da Toronto Uluslararası Film Festivali'nde küçük izleyicilere yapılan sadece üç ön gösterimden sonra IMDb, film için 55.126'sı tek yıldızlı ve 30.639'u 10 yıldızlı olmak üzere 86.000'in üzerinde reyting kaydetti. Bu oyların çoğunluğu ABD dışındaki erkekler tarafından kullanıldı. Kasım ayı ortasına kadar toplam 91.000'in üzerinde oy ve 57.000'den fazla bir yıldız oyu aldı. Yorumcular, bunların çoğunlukla filmi izlemesi mümkün olmayan kişilerin oyları olduğunu ve tek yıldız oylamasının Ermeni Soykırımını inkar eden kitleler olduğunu ve filmi küçültmek için düzenlenen bir kampanyanın parçası olduğunu değerlendirdi.^{[36][37][38][39]} Bu, filmi yüksek oranda derecelendirmek için bir Ermeni kampanyasına yol açtı. Harvard Üniversitesi öğrencisi Michael He'nin 300.000 görüntüleme alan bir videosu da dahil olmak üzere, yanlış derecelendirmelere karşı mücadele etme girişimleri viral hale geldi.^[40] Film, Amerika Birleşik Devletleri'nde gösterime girdiği sırada 129.241 oyla 10 üzerinden 5.5 IMDb puanına sahip iken ve 29 Temmuz 2022 itibarıyla toplam 176.077 oyla 10 üzerinden 6.0 IMDb puanına sahiptir.^[41]

Aday gösterildiği veya kazandığı ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]

2017'de Terry George, The Promise dahil olmak üzere soykırımları anlatan filmlerinin onuruna Armin T. Wegner İnsani Yardım Ödülü'nü aldı. Ayrıca, Hrach Gukasyan tarafından yapılan ve Arpa Uluslararası Film Festivali ve Ödüller Galası tarafından sipariş edilen, İrlanda mirasının onuruna kelt haçı şeklinde Ermeni tarzı desenlerle bir haçkar aldı.^[42]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Coyle, Jake (26 Nisan 2017). "Ermeni Soykırımı hakkında bir film nasıl bir Türk tepkisiyle karşılaştı?". Catholic Herald. 1 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2022.  (İngilizce)
• Christian Bale and Oscar Isaac on war drama "The Promise". CBS This Morning. 20 Nisan 2017.  (İngilizce)