Ter, su ve çözünmüş katılardan (başlıca kloritler) oluşan ve memelilerin derilerindeki ter bezlerinden salgılanan sıvı.^[1] Ter salgılama sürecine terleme denir. Ter, 2-metilfenol (o-kresol) ve 4-metilfenol (p-kresol) ve hatta eser miktarda da olsa üre, amonyak, ürik asit, bikarbonat, potasyum gibi koku verici maddeler veya kimyasallar içerir.

Normal terleme[değiştir | kaynağı değiştir]

Terlemenin bilinen 2 türü vardır: ısı düzenleyici terleme ve duygusal terleme. Bu iki terleme türü farklı merkezler tarafından kontrol edilirler. Isı düzenleyici terleme ağırlıklı olarak hipotalamus, duygusal terleme ağırlıklı olarak limbik sistem tarafından düzenlenir.^[2]

Erişkin bir kişide ter bezi sayısı toplam 2 – 5 milyon arasında değişir. Bunların yaklaşık 3 milyonu kokusuz, berrak bir sıvı salgılayan ter bezleridir. Berrak ter salgılayan bezlerin çoğu ayakların tabanı, eller ve yüz bölgesinde bulunur. Koyu kıvamlı ve kokulu ter salgılayan ter bezleri ise koltuk altı ve genital bölge gibi belirli yerlerde bulunur. Koltuk altlarında berrak ve kıvamlı ter salgılayan ter bezi sayıları eşit olmasına karşın, diğer bölgelerde berrak ter salgılayan ter bezi sayısı on kat fazladır. Terlemenin temel fonksiyonu vücut sıcaklığının ayarlanmasıdır. Berrak ter salgılayan ter bezlerinden salgılanan sıvı (ter) buharlaşma yoluyla uçarak vücudun soğutulmasına yardım eder. Vücut ısısı beynin hipotalamus bölgesindeki ısı düzenleme merkezi tarafından kontrol edilir. Bu işlem berrak ter salgılayan ter bezlerinden ter atılması ve cildin kan akımı düzenlenmesiyle yapılır. Bu merkez sadece vücut sıcaklığına duyarlı değildir. Duygusal ve fiziksel aktiviteler, hormonlar ve içsel ısıyı artıran maddeler de ısı düzenleme merkezini etkilerler. Eller ve ayaklardaki ter bezleri birincil olarak duygusal uyarılarla (stres, heyecan, kaygı, sinirlenme) çalışmasına karşılık, koltuk altı ter bezleri hem duygusal hem de ısı düzenleme uyarılarıyla çalışır. Beynin ısı düzenleme merkezinden çıkan uyarılar; otonom (istemsiz) sinir sisteminin bir bölümü olan sempatik sinir sistemi tarafından derideki ter bezlerine iletilir ve ter salgılanır. Berrak ve kıvamlı ter salgılayan her iki tür ter bezleri de sempatik sinir sistemi tarafından uyarılır.

Ter sıvısı vücuttan salgılandığı anda asidik karakterdedir ve kokusuzdur. Bu asidik madde zaman, sıcaklık ve mikroorganizmal faaliyet sonucu bazik karakterde olan amonyaka dönüşür. Ter kokusu da bu bazik maddeden kaynaklanmaktadır.

Aşırı Terleme (Hiperhidroz)[değiştir | kaynağı değiştir]

İkiye ayrılır: Primer Hiperhidroz (nedeni bilinmeyen, genelde sağlıklı insanlarda görülür) ve Sekonder Hyperhidroz (başka hastalığın neticesinde oluşan aşırı terleme, mesela hormonel disregülasyon veya hipertiroid hastalığında).

Terlemenin Yararı[değiştir | kaynağı değiştir]

Birinci faydası ter bezlerinin yaydığı sıvının, vücuttan atıldıktan sonra buharlaşması ve bu sayede vücudun aşırı sıcaklarda ısı dengesini korumasıdır. Terlemenin ikinci faydası ise, insan vücudundaki üre, ürik asit, tuz ve diğer zararlı maddelerin terleme yoluyla dışarı atılması olarak gösterilir. Bilinçli bir şekilde spor yapıp terleyen ya da kontrollü şekilde saunaya giren kişilerdeki terleme ile vücuttan tuz ve diğer toksinler atılır, böylece vücutta bu görevi yapan karaciğer ve böbreğin iş yükü azaltılmış olur.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Tıp ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.