Türkiye her yıl birincil enerjisi 6 exajoule tüketiyor,^[2] kişi başı 20 megawatt saat (MW/s)'ten fazla. Türkiye'de enerji beşte dört'ten fazla fosil yakıtan:^[3] %31 petrol, %28 doğalgaz ve %27 kömür(2016 (2016) itibarıyla).^[4] Türkiye'nin enerji politikası fosil yakıtın ithalatını küçültmek ister, çünkü onlar ithalatın ödemelerinden dörtte biri kapsamaktadır. (Şubat 2019 (Şubat 2019) itibarıyla).^[5] Enerjisi kaynaklarının fosil yakıt olması yüzünden Türkiye’den sera gazı emisyonları dünyada ortalama kişi başından daha büyük,^[6] yılda kişi başına 6 ton'dan fazla gelmektedir.^[7]

Enerjinin değişim ve dönüşüme uğramamış haline birincil enerji kaynaklar denilir: Petrol, doğalgaz, kömür, hidrolik, nükleer, biyokütle, gelgit- dalga, rüzgâr ve güneş enerjisi gibi. Birincil enerjinin dönüştürülmesi ile ikincil enerji kaynakları elde edilir: Elektrik, motorin, benzin, kok kömürü, petrokok, hava gazı, LPG gibi.^[8]

Kişi başı enerji tüketimi, dünyada 1,87 ton eşdeğer petrol(tep), Türkiye'de 1,59 tep'tür. Kişi başına elektrik tüketimi dünyada 3155 kWh, Türkiye'de 3058 kWh'tir. Dünyada ortalama kişi başına Karbon salınımı 4,88 ton/kişi, Türkiye'de 4,31 ton/yıldır.

Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı verilerine göre, yılın 7 aylık döneminde 162 milyar 131 milyon 457 bin kilovatsaat elektrik üretildi. Geçen yılın aynı döneminde 169 milyar 34 milyon 33 bin kilovatsaat üretim yapılmıştı. Bu dönemde üretilen elektriğin 100 milyar 651 milyon 208 bin kilovatsaatlik kısmı yerli ve yenilenebilir kaynaklardan elde edildi. Aynı dönemde üretilen elektrikte doğal gazın ortalama payı yüzde 17’de kalırken, ithal kömürün payı yüzde 20.87, yerli kömürün payı yüzde 14.89 oldu. Hidroelektrik santraller ortalama yüzde 33.25 payla üretime en fazla katkı sağlayan kaynak olarak belirlendi. Rüzgar enerjisinin payı yüzde 8.72 oldu. Elektriğin kalan kısmı ise jeotermal, güneş, fuel-oil, biyokütle gibi diğer kaynaklardan üretildi. Böylece, bu yıl ocak-temmuz döneminde üretilen elektrikte yerli ve yenilenebilir kaynakların payı yüzde 62.08 oldu.^[9]

Yenilenemez kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Petrol[değiştir | kaynağı değiştir]

2017 yılında 25,8 milyon ton petrol ithal edilmiştir.^[10] Ham petrol Irak, Rusya,Suudi Arabistan,Kuveyt ve Kazakistan'tan geliyor.^[11][12]

Kömür[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye'deki kömür en çok düşük kaliteli linyitir. Dünya sera gazlarının  %1'i  Türkiye’den sera gazı emisyonları, bunun üçte biri kömürden ortaya çıkıyor^[13] fakat Türkiye'nin enerji politikası kömür santrallerini mali olarak destekliyor.^[14][15]

Doğalgaz[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye'nin doğal gazda dışa bağımlılığı %98'8'dir. Tüketilen 49,8 milyar m³ doğal gazın ancak 502 milyon m³'ü (%1) Türkiye'de üretilmiştir. Doğal gazın %50'si elektrik üretiminde kullanılmaktadır.^[16]

Türkiye 2014 yılında ithal ettiği doğal gazı sırasıyla şu ülkelerden temin etmiştir: Rusya %56,İran %19, Azerbaycan %9, Cezayir %9, Nijerya %7. Türkiye'nin doğal gaz rezervi 5 milyar m³'tür. Yeni kaynaklar bulunmadığı takdirde var olan kuyuların 10 yıllık üretim ömrü vardır.^[16]

2020 yılında Türkiye'nin kuzeyinde bulunan Karadeniz'de 320.000.000.000 m³ doğalgaz keşfedildi.^[17]

Türkiye'nin doğalgaz ithal ettiği ülkeler ve ithalat oranları

  Rusya (%56)

  İran (%19)

  Azerbaycan (%9)

  Cezayir (%9)

  Nijerya (%7)

  Spot (%1)

  Diğer (%-1)

Nükleer[değiştir | kaynağı değiştir]

Yenilenebilir kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Hidrolik, jeotermal, biyokütle, güneş ve rüzgâr enerjisi yaygın yararlanılan yenilenebilir kaynaklardır. Türkiye'nin yenilenebilir enerji potansiyeli 19 GW olarak belirlenmiştir.

• Hidrolik enerji: Genellikle yapılan barajlarda biriken suyun gücünden elektrik elde edilmesiyle gerçekleşir. Türkiye'nin hidroelektrik potansiyeli 36.603 MW/yıl hesaplanmıştır. 2011 elektrik üretiminin %22,8'ine karşılık gelen 53 TWh hidroelektrik üretilmiştir. Yeni elektrik santrallerinin doğal gazlı olması nedeniyle hidroelektriğin payı yıllar içinde düşmüştür. 2004 yılında %30,6 olan hidroelektriğin payı 2011'de %22,8'e düşmüştür.
• Jeotermal enerji: Türkiye jeotermal kapasite acısından dünyada 7. sıradadır. 31.500 MWT olan jeotermal güç 5 milyon konut ısıtabilecek güçtedir. Jeotermal elektrik kapasitesi 4 milyar kWh/yıl olarak belirlenmiştir. 2011 yılında yedi sahada, 114 MW kurulu güce sahip jeotermal elektrik tesisi bulunmaktadır. 400MW kurulu güce sahip 13 sahada çalışmalar devam etmektedir.
• Biyoenerji: Türkiye'de az miktarda Biyodizel üretimi yapan bir firma vardır. Benzin tüketiminin %7'sini karşılayacak kapasiteye sahip tesisler bulunmasına rağmen, üretim benzin tüketiminin %2'sini karşılamaktadır. Türkiye'de 2608 milyon m³ biyogaz üretim potansiyeli bulunmaktadır.
• Güneş enerjisi: Güneş pilleri, güneş santralleri ve güneş kolektörleri aracılığı ile güneş enerjisinden yararlanılır. Su ısıtmada kullanılan güneş kolektörleri kurulu gücü sıralaması şöyledir; 118GWt Çin, 9,3GWt Türkiye, 9,2GWt Almanya, 4,0GWt Japonya. Fotovoltaik güneş pilleri elektrik şebekesinin olmadığı alanlarda; deniz feneri, trafik lamba ve işaretleri, park ve otoyol aydınlatma, su motorlarında kullanılmaktadır. Türkiye'de güneş enerjisi Kurulu gücün 5 MW olduğu tahmin edilmektedir.
• Rüzgâr enerjisi: Türkiye 2011'de 1729 MW güç kapasitesi ile dünyada 17. sıradadır. Kurulu gücün %3,2 sine karşılık gelen rüzgâr santrallerinden 2011'de, toplam üretimin %2,07'sine karşılık gelen 4726 milyar kWh üretim yapılmıştır. Türkiye'de rüzgâr gücünü elektriğe çeviren rüzgâr santralleri Manisa, İzmir, Balıkesir, Hatay, Osmaniye, İstanbul, Çanakkale illerindedir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• TÜRKİYE ULUSAL ENERJİ PLANI 2022 4 Ocak 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Enerji Verimliliği

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

• "Turkish Greenhouse Gas Inventory report". Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK rapor) (İngilizce). Nisan 2020. 20 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2020. 
• "OECD Çevresel Performans İncelemeleri: Türkiye 2019". OECD. Şubat 2019. 15 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2019.