Evrim, Charles Darwin'in zamanından önce başlamasına ve Darwin'in olduğu kadar ilerlemeci ve Lamarckist görüşleri de yansıtmasına rağmen, 19. yüzyılın sonlarınan itibaren bilimkurgudaki spekülatif evrim de dahil olmak üzere kurguda önemli bir tema olmuştur.^[1] İster insanlığın mükemmelliğe doğru nasıl evrimleşebileceği açısından iyimser olarak, ister insan doğası etkileşiminin ve hayatta kalma mücadelesinin korkunç sonuçları açısından kötümser olarak alındığında, Darwinci evrim edebiyatta yaygındır. Diğer temalar, insanlığın başka türler veya akıllı makineler tarafından değiştirilmesini içerir.

Bağlam[değiştir | kaynağı değiştir]

Charles Darwin'in 1859 tarihli Türlerin Kökeni'nde ortaya koyduğu doğal seçilim yoluyla evrimi, modern biyolojide baskın teoridir,^[2][3] ancak buna bir felsefe olarak ve kurguda daha önceki iki evrim teorisi eşlik eder., ilerlemecilik (ortogenez) ve Lamarkizm .^[1] İlerlemecilik, evrimin bir mükemmellik hedefine doğru ilerleme olduğu ve bir şekilde bu amaca yönelik olduğu görüşüdür.^[4] Jean-Baptiste de Lamarck'tan uzun süre öncesine dayanan bir felsefe olan Lamarkizm, evrimin, bir hayvanın yaşamı boyunca kullanma veya kullanmama yoluyla edinilen özelliklerinin kalıtımı tarafından yönlendirildiği görüşüdür.^[5]

İlerlemecilik[değiştir | kaynağı değiştir]

İlerleme ve evrim fikirleri, 18. yüzyılda Darwinizm'den çok önce popülerdi ve Nicolas-Edme Rétif'in alegorik 1781 öyküsü La découverte Australe par un homme volant [fr] volant'a yol açtı. (Uçan Bir Adam Tarafından Güney Yarımkürenin Keşfi).^[1]

Evrimsel biyolog Kayla M. Hardwick 2013 yapımı Çelik Adam filminden alıntı yapıyor, burada kötü adam Faora şöyle diyor: "Senin bir ahlak anlayışına sahip olman ve bizim sahip olmamamız, bize evrimsel bir avantaj sağlıyor. Ve eğer tarih bize bir şey öğrettiyse, o da evrimin her zaman kazandığıdır." Evrimin kazandığı fikrinin ilerlemeci olduğuna dikkat çekerken, evrimin kötülüğe ahlaki ve iyiye göre bir avantaj sağladığı, zorlu canavarların yaratılmasına yol açtığı fikrinin popüler bir bilim kurgu yanılgısı olduğuna dikkat çekiyor (iddia ediyor).^[6] Hardwick, "kötü adam özelliklerinin" evrimine örnekler olarak HG Wells'in 1895 tarihli The Time Machine'indeki Morlock'ları, Robert Heinlein'in 1959 tarihli Starship Troopers'ındaki böcek kast sistemini ve Don Siegel'in 1956 tarihli Invasion of Body Snatchers'daki etkili kolonizasyonu veriyor.^[6]

Lamarkizm[değiştir | kaynağı değiştir]

19. yüzyıl Fransız edebiyatında, Camille Flammarion'un 1887 tarihli Lumen ve 1894 tarihli Omega: The Last Days of the World, J.-H. Rosny'nin 1887 Les Xipéhuz ve 1910 La mort de la terre ve Jules Verne'in 1901 La grande forêt, le village aérien . Filozof Henri Bergson'un sözde élan vital tarafından yönlendirilen yaratıcı evrimi, muhtemelen JD Beresford'un İngiliz evrim fantezisi olan 1911 tarihli The Hampdenshire Wonder'a ilham verdi.^[1]

Darwinizm[değiştir | kaynağı değiştir]

Darwin'in evrim versiyonu, kurguda, hem fantezilerde hem de onun daha korkunç " en iyinin hayatta kalması " etkilerinin hayali keşiflerinde, olası insan evrimine büyük bir dikkatle odaklanılarak geniş çapta araştırılmıştır. HG Wells'in daha önce bahsedilen Zaman Makinesi, 1896 tarihli Dr. Moreau'nun Adası ve 1898 tarihli Dünyaların Savaşı adlı eseri, hayatta kalma mücadelesinde insan doğasının karanlık taraflarının olası korkunç sonuçlarını karamsar bir şekilde araştırıyor.^[1] Daha genel olarak, Joseph Conrad'ın 1899 Heart of Darkness ve RL Stevenson'ın 1886 Dr Jekyll ve Mr Hyde'ı ana akım İngiliz edebiyatındaki Darwinci düşünceyi tasvir eder.^[7]

Evrimci biyolog JBS Haldane, 1927'deki Olası Dünyalar koleksiyonunda The Last Judgment adlı iyimser bir hikâye yazdı. Bu, Olaf Stapledon'ın milyar yıllık bir zaman diliminde insanlardan evrimleşen birçok türü tasvir eden 1930 Son ve İlk İnsanlar'ını etkiledi. Arthur C. Clarke'ın 1950 Childhood's End ve Brian Aldiss'in 1959 tarihli Kum Taneleri Gibi Galaksiler'inde olduğu gibi, Darwinizm'e farklı bir yaklaşım, 1950'lerden itibaren popüler olan, insanların az çok tanrısal zihinsel kapasite geliştirecekleri fikridir. Başka bir bilim kurgu teması, Dünya'daki insanlığın yerini başka türlerin veya akıllı makinelerin almasıdır . Örneğin, Olof Johannesson'un 1966 tarihli Büyük Bilgisayar'ı insanlara akıllı makinelerin evrimleşmesini sağlama rolünü verirken, Kurt Vonnegut'un 1985 Galapagos'u yeni bir türü betimleyen birkaç romandan biridir.^[1]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Kurguda genetik
• Kurgudaki parazitler

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

1. ^ ^{a b c d e f} "Evolution". The Encyclopedia of Science Fiction. Gollancz. 5 Temmuz 2018. 23 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2018. 
2. ^ Why Evolution is True. Oxford University Press. 2009. s. 17. ISBN 0-19-923084-6.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
3. ^ "Evolution Resources". Washington, D.C.: National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. 2016. 3 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
4. ^ Monad to man: the Concept of Progress in Evolutionary Biology. Harvard University Press. 1996. ss. 526-539. ISBN 978-0-674-03248-4.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
5. ^ Zirkle (1935). "The Inheritance of Acquired Characters and the Provisional Hypothesis of Pangenesis". The American Naturalist. 69: 417-445. doi:10.1086/280617. 
6. ^ ^{a b} "Natural selection at the movies: Only the bad guys evolve". Nothing in Biology Makes Sense [except in the light of evolution]. 22 Ekim 2014. 23 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2018. 
7. ^ Levine (5 Ekim 1986). "Darwin and the Evolution of Fiction". The New York Times. 24 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2018.