Doğu Perinçek

Doğu Perinçek
Doğu Perinçek
	Doğu Perinçek, 2017
Vatan Partisi Genel Başkanı
	Görevde
	Makama geliş ; 15 Şubat 2015
Yerine geldiği	Makam oluşturuldu
İşçi Partisi Genel Başkanı
	Görev süresi; 10 Temmuz 1992 - 15 Şubat 2015
Yerine geldiği	Makam oluşturuldu
Yerine gelen	Makam kaldırıldı
Sosyalist Parti Genel Başkanı
	Görev süresi; Temmuz 1991 - 10 Temmuz 1992
Yerine geldiği	Ferit İlsever
Yerine gelen	Makam kaldırıldı
Türkiye İşçi Köylü Partisi Genel Başkanı
	Görev süresi; 29 Ocak 1978 - 12 Eylül 1980
Yerine geldiği	Makam oluşturuldu
Yerine gelen	Makam kaldırıldı
Kişisel bilgiler
Doğum	17 Haziran 1942 (81 yaşında); Gaziantep, Türkiye
Partisi	Vatan Partisi (2015-günümüz)
Diğer siyasi; bağlantıları	Türkiye İşçi Köylü Partisi (1978-1980); Sosyalist Parti (1991-1992); İşçi Partisi (1992-2015)
Evlilik(ler)	Şule Perinçek
Akraba(lar)	Liste 1970: Zeynep Perinçek - ODTÜ Endüstri Ürünleri Tasarımı mezunu; 1976: Kiraz Perinçek - Boğaziçi Üniversitesi Sosyoloji Bölümü mezunu; 1978: Mehmet Perinçek - İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunu; 1994: Sadık Can Perinçek - Boğaziçi Üniversitesi Tarih Bölümü öğrencisi;
Bitirdiği okul	Hukuk Fakültesi, Ankara
Mesleği	Avukat, siyasetçi, yazar

Doğu Perinçek (d. 17 Haziran 1942, Gaziantep), Türk siyasetçi, Aydınlık Hareketi önderi, hukuk doktoru ve yazar. 15 Şubat 2015 tarihinden beri Vatan Partisi (VP) genel başkanlığı görevini sürdürmektedir. 1978-1980 yılları arasında Türkiye İşçi Köylü Partisi (TİKP), 1991-1992 yıllarında Sosyalist Parti (SP) ve 1992-2015 yılları arasında İşçi Partisi (İP) genel başkanlığı görevini üstlenmiştir. 2018 Türkiye cumhurbaşkanlığı seçiminde partisinin cumhurbaşkanı adayı olmuştur. 2023 Türkiye cumhurbaşkanlığı seçiminde de aday adayı olmuş lakin 100.000 imzayı toplayamadığı için aday olamamıştır.^[1]

İlk yılları ve kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Yargıtay Başsavcı Yardımcılığı görevinde bulunan ve dört dönem Adalet Partisi'nden Erzincan milletvekili seçilen, Erzincan'ın Kemaliye ilçesinden Sadık Perinçek ve Malatya'nın Darende ilçesinden Lebibe Perinçek'in oğlu olan Doğu Perinçek, babası yedeksubaylık görevini yaptığı sırada Gaziantep'te doğdu.^[2]^{[üçüncül kaynak gerekli]} Erzincan'ın Kemaliye ilçesi Apçağa köyünden PTT Müdürü Cemal Perinçek ile Rahime Perinçek'in ve Malatya'nın Balaban köyünden öğretmen İbrahim Olcaytu ile Tunceli'li Firuze Olcaytu'nun torunudur. Perinçek, Erzincan ili, Eğin ilçesi, Apçağa köyündendir. Lakabı Hacı Sadıkgil olan aile, 1934 yılında Soyadı Kanunu'nun çıkmasının ardından, daha sonra Yargıtay Başsavcı Yardımcılığı ve 16 yıl boyunca Erzincan Milletvekilliği ve Adalet Partisi Genel Başkan Yardımcılığı görevlerinde bulunan babası henüz öğrenciyken, ‘sadık’ sözcüğünün eş anlamlısı olan Perinçek soyadını aldı.

İlk ve orta öğrenimini Ankara Sarar İlkokulu, Atatürk Lisesi ve Ankara Bahçelievler Deneme Lisesinde yaptı. Ardından yüksek öğrenimini yapmak üzere Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesine giren Perinçek, üniversite yıllarında bir süre Almanya'ya giderek çalıştı. 1962 ve 1963'te toplam 10 ay bulunduğu Almanya'da işçilik yapan Doğu Perinçek ve burada kaldığı dönemde Almanca öğrendi. Haziran 1964'te lisans öğrenimini tamamlayan Perinçek, aynı fakültenin Kamu Hukuku (Devlet Teorisi ve Kamu Hürriyetleri) kürsüsüne asistan olarak girdi. Aynı yıl siyasi görüş olarak bilimsel sosyalizmi benimsedi. Dört yıl Siyasi İlimler Derneği Türkiye Bölümü yöneticiliği, dört yıl Türk Hukuk Kurumu yöneticiliği yaptı.^[2]^{[üçüncül kaynak gerekli]}

İyi derecede Almanca ve orta derecede İngilizce bilen Doğu Perinçek, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi mezunu, gazeteci Şule Perinçek ile evlidir. Zeynep Perinçek (ODTÜ Endüstri Ürünleri Tasarımı mezunu, 1970 doğumlu), Kiraz Perinçek (Boğaziçi Üniversitesi Sosyoloji Bölümü mezunu, 1976 doğumlu), Mehmet Perinçek (İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunu, öğretim üyesi, 1978 doğumlu) ve Sadık Can Perinçek (Boğaziçi Üniversitesi Tarih Bölümü öğrencisi, 1994 doğumlu) adlı dört çocuğu bulunmaktadır.^[2]^{[üçüncül kaynak gerekli]}^[3]^{[daha iyi kaynak gerekli]}^[4]

Siyasi hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

12 Eylül öncesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Mart 1968'de tamamladığı "Türkiye'de Siyasi Partilerin İç Düzeni ve Yasaklanması Rejimi" adlı doktora teziyle, hukuk doktoru oldu. Yine aynı zamanlarda Fikir Kulüpleri Federasyonu genel başkanlığı görevini üstlendi ve 1968'de gerçekleşen kitlesel gençlik eylemlerinin önderlerinden oldu. Fikir Kulüpleri Federasyonu'nun 9 Temmuz 1968 tarihli olağanüstü genel yönetim toplantısında Perinçek ve ekibi tasfiye edildi.^[5] 1968 Kasım ayında arkadaşlarıyla birlikte Aydınlık dergisini kurdu. Millî Demokratik Devrim tezlerini savunan Perinçek 1969'da illegal Türkiye İhtilalci İşçi Köylü Partisi (TİİKP) örgütünü kurdu. 12 Mart 1971 Muhtırası'nın ardından tutuklandı ve TİİKP davasında, Türk Ceza Kanunu'nun 141. maddesi uyarınca 20 yıl hapse mahkûm edildi. İki buçuk yıl kadar hapis yatmasının ardından, 1974 Temmuz'unda genel afla serbest kaldı.^[2]^{[üçüncül kaynak gerekli]} Bu dönemde Perinçek'e orduya sızma suçlaması da yöneltildi. Perinçek'le bağlantısı olduğu öne sürülen devrimci subaylar, 12 Mart dönemindeki "Kara Kuvvetleri Devrimci Subaylar Örgütü" ve "Şafak Subaylar grubu" davalarından yargılandı.^[6] 28 Ocak 1978'de Türkiye İşçi Köylü Partisi'ni kurdu; aynı yılın 20 Mart'ında Aydınlık'ın günlük gazete biçiminde yayımlanmasına öncülük etti.^[2]^{[üçüncül kaynak gerekli]} Aydınlık gazetesinin bu dönemde yayımladığı "Bilinmeyen Sol" yazı dizisi büyük ses getirdi.

12 Eylül sonrası[değiştir | kaynağı değiştir]

12 Eylül 1980 Darbesi'nin ardından tutuklandı. Darbenin ilanı sonrasında mahkemede ve çeşitli yurtdışı yayın organlarında darbeyi savunan açıklamalarda bulundu.^[7] 8 yıl hapse mahkûm edilen Perinçek, Mart 1985'te serbest kaldı. Ocak 1987'de haftalık 2000'e Doğru dergisinin genel yayın yönetmenliği ve başyazarlığına geldi. 2000'e Doğru dergisinin, 1987'de Mehmet Eymür'ün kaleme aldığı MİT Raporunu açıklaması büyük ses getirdi. Perinçek, 10 Nisan 1990'da "Sansür Sürgün Kararnamesi"nin çıkarılmasının ardından Diyarbakır Cezaevi'nde üç ay tutuklu kaldı.^[2]^{[üçüncül kaynak gerekli]} 1991 yılında 2000'e Doğru dergisi genel yayın yönetmeni iken, Lübnan'a giderek Bekaa Vadisi'nde PKK lideri Abdullah Öcalan'la görüştü. Görüşmeler önce dergide yayımlandı, ardından kitap olarak basıldı. Perinçek DGM'de beraat etti. Söyleşilerde Perinçek, Apo ile görüşen diğer gazetecilerden farklı olarak Körfez Savaşı sonrası PKK'nın "Batılılaştırılması" tehdidine dikkat çekti; Kürt sorununda emperyalist inisiyatifi dışarıda bırakan, Orta Doğulu bir çözümü savundu.^[8]^[9]

1991'de Türk Ceza Kanunu'nun 141. maddesinin kaldırılmasıyla siyasal haklarına kavuştu ve aynı yılın Temmuz ayında Sosyalist Parti 2. Büyük Kongresinde genel başkan seçildi. 20 Ekim 1991 tarihinde gerçekleştirilen genel seçimlerde 108 bin 369 oy ve yüzde 0,44 oy oranı elde etti.

Sosyalist Parti'nin bölücülük suçlamasıyla Anayasa Mahkemesi'nce kapatılması üzerine 02.03.1992 tarihinde kurulan İşçi Partisi'ne 10 Temmuz 1992'de genel başkan oldu.^[2]^{[üçüncül kaynak gerekli]} 24 Aralık 1995 tarihinde yapılan genel seçimlerde partisi 61 bin 428 oy ve yüzde 0,22 oy oranı elde etti. İşçi Partisi, 18 Nisan 1999 tarihinde yapılan genel seçimlerde ise 57 bin 607 oy yüzde 0,18 oy oranı elde etti.

28 Şubat sürecindeki aktif tutumuyla öne çıkan Perinçek, bu dönemde "Cumhuriyet Devrimi Kanunları Uygulansın" kampanyasını başlattı, "Ordumuz tankları resmi geçit için almadı", "TSK, Cumhuriyet Devrimi'nin mevzilerine girmiştir" sözleriyle dikkat çekti.^[6]^[10]

Perinçek özellikle ABD ile yakın ilişkiler kurduğunu belirttiği siyasetçileri sert bir biçimde eleştirdi. Perinçek'e göre, liberal görüşleriyle tanınan Turgut Özal mafya-tarikat diktasının mimarıydı ve ABD planlarını Türkiye'de uygulamaya çalışıyordu.^[11] 1997 yılında Tansu Çiller'in CIA ajanı olduğunu iddia etti.^[12]

2000'li yıllar[değiştir | kaynağı değiştir]

Perinçek, 2002 yılında dönemin Avrupa Birliği Komisyonu Ankara Temsilcisi olan Karen Fogg'un internet üzerinden gerçekleştirdiği yazışmaları ele geçirdi ve bu yazışmaları kamuoyuyla paylaştı. Fogg, Türkiye siyaseti ile ilgili konularda çeşitli isimlerle görüşmüştü. Bu görüşmelerin Perinçek tarafından kanıtlarıyla duyurulması gündeme oturdu. Fogg daha sonra, aynı yılın Temmuz ayında 4 yıllık görev süresini doldurduktan sonra Türkiye'den ayrıldı. Perinçek'in konu ile ilgili olarak "Karen Fogg'un E-Postalları" isimli bir eseri bulunmaktadır.^[13]^[14]

Perinçek ABD karşıtı görüşleriyle tanınan Avrasyacı Aleksandr Dugin ile yakın ilişkiler kurdu. Dugin Türkiye'ye gelerek Perinçek ile birlikte İşçi Partisi'nin düzenlediği Avrasya konferanslarına katıldı. Hasan Basri Özbey'e göre, Dugin'in Perinçek ile görüşmesinden sonra Dugin Türkiye ile Rusya'nın işbirliği konusunda olumlu görüşlere yöneldi.^[15] Hakan Aksay'a göre Dugin'in Türkiye hakkında görüşlerini olumlu yönde değiştirmesine bir etki de Rus Büyükelçi Albert Çernişev idi.^[16]

2005 yılında İsviçre'de Ermenilere 1915 yılında soykırım yapılmadığını iddia eden bir konuşması nedeniyle gözaltına alındı. İsviçre yargısı Perinçek'e "Ermeni Soykırımı'nı inkâr" gerekçesiyle 90 gün tecilli hapis ve 16.873 İsviçre frangı para cezası verdi.^[17] AİHM ise Perinçek'in ifade özgürlüğünün ihlal edildiğini ve İsviçre hükûmetinin savlarının aksine 1915 olayları ile Yahudi soykırımının kıyaslanamayacağını belirtti.^[18] Perinçek-İsviçre Davası başladı. Ekim 2015'te Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Büyük Daire de Perinçek lehine karar verdi.^[19]

Perinçek, Ergenekon örgütü soruşturması kapsamında 21 Mart 2008 günü saat sabah 04.30 sıralarında, evine baskın yapılmak suretiyle, Cumhuriyet gazetesi imtiyaz sahibi ve başyazarı gazeteci İlhan Selçuk, İstanbul Üniversitesi eski rektörü Kemal Alemdaroğlu ve pek çok İşçi Partilinin de aralarında bulunduğu isimlerle birlikte gözaltına alındı.^[20] Yapılan sorgunun ardından tutuklandı.^[21] Perinçek; silahlı terör örgütü kurma, yönetme, zorla hükûmeti ıskata teşebbüs, T.C. hükûmetine karşı silahlı isyana tahrik, açıklanması yasak belgeleri temin etme suçlamasıyla İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesinde yargılanmıştır ve 5 Ağustos 2013'te İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından karara bağlanan Ergenekon davasında 117 yıl hapis cezasına çarptırıldı.^[22] 6 Mart 2014 tarihinde Özel Yetkili Mahkemelerin TBMM kararı ile kaldırılmasının ardından 10 Mart 2014 akşamında tahliye edildi.^[23]

Cumhurbaşkanlığı adaylıkları[değiştir | kaynağı değiştir]

Perinçek, 2018 Türkiye cumhurbaşkanlığı seçiminde cumhurbaşkanı adayı olmak için 1 Mayıs 2018'de YSK'ya başvurdu ve seçmenlerin aday teklifinde bulunabildiği altıncı ve son gün olan 9 Mayıs 2018'de gerekli 100.000 imzaya ulaşarak aday olmaya hak kazandı.^[24]^[25] Perinçek seçimde 98 bin 955 oy alarak yüzde 0,20 oy oranına ulaştı. Perinçek, 26 Kasım 2022'de yapılan Vatan Partisi Kurultayı'nda 2023 Türkiye Cumhurbaşkanlığı seçiminde cumhurbaşkanı adaylığına seçildi,^[26] ancak adaylık için yeterli imzaya ulaşamadığı için Cumhurbaşkanı adayı olamadı.^[1]

Yöneticilik yaptığı veya üye olduğu dernek ve kuruluşlar[değiştir | kaynağı değiştir]

1963: Hukuk Fakültesi Fikir ve Sanat Ocağı Kurucusu ve ilk yönetim kurulu üyesi.
1967: Berlin Türk Toplumcular Ocağı kurucusu ve ilk başkanı.
1967-1971: Uluslararası Siyasi İlimler Derneği (IPSA) Türkiye Bölümü yönetim kurulu üyesi.
1966-1970: Türk Hukuk Kurumu yönetim kurulu üyesi.
1968: Fikir Kulüpleri Federasyonu Genel Başkanı.
1978-1981: Türkiye İşçi Köylü Partisi Genel Başkanı.
1988-1989: Basın Konseyi Kurucusu ve Temsilciler Kurulu Üyesi.
1988'den beri: Türkiye Yazarlar Sendikası üyesi.
1988: IPI (Uluslararası Basın Enstitüsü) üyesi.
1991-1992: Sosyalist Parti Genel Başkanı.
1992-2015: İşçi Partisi Genel Başkanı.
15 Şubat 2015'ten beri Vatan Partisi Genel Başkanı.

Görev aldığı yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

1967: Dönüşüm Yazı Kurulu üyesi ve başyazarı.
1968: Forum Dergisi yöneticisi.
1968 Kasım-69 Aralık: Aydınlık Sosyalist Dergisi Yazı Kurulu Üyesi ve önderi.
Temmuz 1969-Nisan 1971: İşçi Köylü Gazetesi başyazarı ve önderi.
1970 Ocak-1971 Nisan: Proleter Devrimci Aydınlık yazı kurulu üyesi ve önderi.
1974-1975: Haftalık Aydınlık başyazarı.
20 Mart 1978-12 Eylül 1980: Günlük Aydınlık gazetesi başyazarı.
1987-1991: 2000'e Doğru Genel Yayın Yönetmeni ve Başyazarı.
1993-1994: Günlük Aydınlık gazetesi yazarı ve daha sonra başyazarı.
1994-2007: Haftalık Aydınlık gazetesi başyazarı.
2010 Martından bu yana: Günlük Aydınlık gazetesi yazarı.

Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Birçok broşürü, binin üzerinde dergi ve gazete yazısı olan Perinçek çok sayıda eser kaleme almıştır.

Kitapları[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye'de Siyasi Partilerin İç Düzeni ve Yasaklanması Rejimi (A.Ü.H.F Yayını, 1968)
Türkiye İhtilalci İşçi Köylü Partisi Davası SAVUNMA (Arkadaşlarıyla birlikte, Eylül 1974)
Kıvılcımlı'nın Burjuva Devlet ve Ordu Teorisinin Eleştirisi (Aydınlık Yayınları, 1975)
Faşizm Halkın Mücadelesini Durduramaz - Sıkıyönetim Mahkemelerindeki Konuşma ve Dilekçeler (Aydınlık Yayınları, 1975) Kıbrıs Meselesi (Aydınlık Yayınları, 1976)
Anayasa ve Partiler Rejimi Türkiye’de Siyasal Partilerin İç Düzeni ve Yasaklanması (güncellenmiş) (Kaynak Yayınları)
Bozkurt Efsaneleri ve Gerçek (Aydınlık ve Kaynak Yayınları, 1976, 1997)
Sosyal-Emperyalizm ve Revizyonizme Karşı 1970'te Açılan Mücadele (Aydınlık Yayınları, Temmuz 1976)
Sahte TKP'nin Revizyonist Programının Eleştirisi (Aydınlık Yayınları, 1976)
Doğru Eylem Nedir? (Aydınlık Yayınları, iki basım 1977, 1978)
Anarşinin Kaynağı ve Devrimci Siyaset (Aydınlık Yayınları, iki basım 1978, 1979)
Türkiye Devriminin Yolu (Aydınlık Yayınları, 1979)
Atatürk'ün Bugünkü Önemi (Turan Güneş ve Emre Kongar ile birlikte, Ekim 1980)
Kemalist Devrim-1 Teorik Çerçeve (Aydınlık ve Kaynak Yayınları, 1977, 1994)
Kemalist Devrim-2 Din ve Allah (Kaynak Yayınları, 1994-1998)
Kemalist Devrim-3 Altı Ok (Kaynak Yayınları, 1999)
Kemalist Devrim-4 Kurtuluş Savaşı'nda Kürt Politikası (Kaynak Yayınları, Kasım 1999)
Kemalist Devrim-5 Kemalizmin Felsefesi ve Kaynakları (Kaynak Yayınları)
Kemalist Devrim-6 Atatürk’ün CHP Program ve Tüzükleri (Kaynak Yayınları, Haziran 2008)
Kemalist Devrim-7 Toprak Ağalığı ve Kürt Sorunu (Kaynak Yayınları, Mart 2010)
Anayasa ve Partiler Rejimi (Kaynak Yayınları, Mayıs 1985)
Osmanlı'dan Bugüne Toplum ve Devlet (Kaynak Yayınları, 1987)
Stalin'den Gorbaçov'a (Kaynak Yayınları, Ocak 1990)
Lenin, Stalin, Mao'nun Türkiye Yazıları (Kaynak Yayınları, 1977)
Abdullah Öcalan ile Görüşme (Kaynak Yayınları, Ekim 1990)
Parti ve Sanat (Kaynak Yayınları, 1992)
Türk Sorunu (Kaynak Yayınları, 1993)
Aydın ve Kültür (Kaynak Yayınları, Nisan 1996)
Çiller Özel Örgütü (Kaynak Yayınları, 1996)
Avrasya Seçeneği: Türkiye İçin Bağımsız Dış Politika (Kaynak Yayınları, 1996)
ÖDP'nin Kimliği (Kaynak Yayınları, Ekim 1998)
Bir Devlet Operasyonu (Kaynak Yayınları, 1999)
28 Şubat ve Ordu (Kaynak Yayınları, 2000)
Eşcinsellik ve Yabancılaşma (Kaynak Yayınları, 2000)
Karen Fogg'un E-Postalları (Kaynak Yayınları, 2002)
Mafyokrasi (Kaynak Yayınları, 2004)
Memidik Kaptan'a Masallar (Kaynak Yayınları, Mayıs 1998)
Gladyo ve Ergenekon (Kaynak Yayınları, Ekim 2008)
Türk Ordusu'nda Strateji Sorunu Üç Genelkurmay Başkanı (Kaynak Yayınları, Aralık 2008)
Tayyip Erdoğan'ın Yüce Divan Dosyası (Kaynak Yayınları)
Ermeni Sorununda Strateji ve Siyaset (Kaynak Yayınları)
Türk Ordusu Kuşatmayı Nasıl Yaracak? (Kaynak Yayınları)
Ergenekon Savunması (Kaynak Yayınları)
Gladyo ve Ergenekon (Kaynak Yayınları)
Bilimsel Sosyalizm ve Bilim (Kaynak Yayınları)
Arkadaşım Deniz Gezmiş (Kaynak Yayınları)
Türkiye Solu ve PKK (Kaynak Yayınları, 2013)
Asya Çağı'nın Öncüleri (Kaynak Yayınları, Ekim 2015)
Birinci Dünya Savaşı ve Türk Devrimi (Kaynak Yayınları, Ekim 2015)
Kadın Kitabı (Kaynak Yayınları, Mart 2016)
FETÖ Darbesi (Kaynak Yayınları, Kasım 2016)
Gönül Defteri (Kaynak Yayınları, Haziran 2018)
Hz. Muhammed (Kaynak Yayınları, Nisan 2019)
Üretim Devrimi (Kaynak Yayınları, Aralık 2019)

Hazırladığı kitaplar[değiştir | kaynağı değiştir]

Komintern Belgelerinde Türkiye Dizisi, 1-5. ciltler
Din ve Laiklik Üzerine (Kaynak Yayınları, 1997)
Kurtuluş Savaşı ve Lozan, Komintern Belgelerinde Türkiye-1, çev. Fatma Artunkal, Birinci basım Boğazlar Meselesi Lozan ve Montrö başlığıyla, Aydınlık Yayınları, İstanbul, Mart 1977; Yeniden düzenlenmiş ikinci basım, İstanbul, Kasım 1993.
Kemalist Cumhuriyet, Komintern Belgelerinde Türkiye-2, çevirenler Işık Soner, Şule Perinçek, Mehmet Cengiz; Kaynak Yayınları, Birinci basım, İstanbul, Nisan 1994.
Kürt Sorunu, Komintern Belgelerinde Türkiye-3, Çevirenler: Fatma Artunkal, Şule Perinçek; Birinci basım Kürt Millî Meselesi başlığıyla, Aydınlık Yayınları, Mart 1977; Yeniden düzenlenmiş ikinci basım, Kaynak Yayınları, İstanbul, Nisan 1994.
Türkiye Komünist ve İşçi Hareketi, Komintern Belgelerinde Türkiye-4, Çeviren: Fatma Bursalı, Birinci basım, Aydınlık Yayınları, İstanbul, Mart 1979.
Şefik Hüsnü Yazı ve Konuşmalar, Komintern Belgelerinde Türkiye-5, Çevirenler: Fatma Artunkal, Şule Perinçek; Birinci basım Şefik Hüsnü Komintern Organlarındaki Yazı ve Konuşmalar başlığıyla, Aydınlık Yayınları, Ağustos 1977; İkinci basım, Kaynak Yayınları, İstanbul, Haziran 1995.

Çevirileri[değiştir | kaynağı değiştir]

Antonoio Carlo, Sovyetler Birliği'nin Sosyo-Ekonomik Yapısı (Kaynak Yayınları, 1975)
Jacek Kuron-Karol Modzelevski, Tekelci Bürokratik Sosyalizm (Kaynak Yayınları, 1976)
Enver Hoca, Revizyonizm ve Maceracılık Yenilgiye Marksizm-Leninizm Zafere Götürür (Şule Perinçek ile birlikte, Aydınlık Yayınları, 1975)

Yabancı dilde yayımlanan eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye İhtilalci İşçi Köylü Partisi Davası SAVUNMA, Çince, Pekin 1976.
Eurasian Alternative, Workers’ Party (Turkey) Publications, İstanbul, November 1996.
The Kurdish Question, Workers’ Party (Turkey) Publications, İstanbul, November 1996.
Mafiokratie -Wandlung des imperialistisch-kapitalistischeen Systems zu Mafia und die Folgen für die Türkei-, Çev. Ziynet ..., Kaynak Yayınları, Frankfurt/Main, Erste Auflage, Juli 2004.
Die Grossmaechte und die Armenierfrage in Sowjetischendokumenten, Çev. Ziynet ..., Kaynak Verlag, İstanbul, Temmuz 2005.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ ^a ^b "Perinçek 'aday'a veda etti". Diken. 27 Mart 2023. 27 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g "Doğu Perinçek'in özgeçmişi". doguperincek.info. 24 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2010.
^ Arman, Ayşe (10 Haziran 2001). "En yakışıklı bilimsel sosyalist". Hürriyet. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2010. ^{[ölü/kırık bağlantı]}
^ "Perinçek: Hz. Muhammed büyük devrim lideri". NTVMSNBC. 17 Temmuz 2007. 17 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2010.
^ Suavi Aydın, Yüksel Taşkın (2014). 1960'tan Günümüze Türkiye Tarihi (2014 bas.). İstanbul: İletişim Yayınları. s. 162. ISBN 978-975-05-1462-3.
^ ^a ^b Akyol, Fuat. "Devir devir Doğu Perinçek". Aksiyon. Cilt 547. 22 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2010.
^ Bin Kalıplılar, Doğu Perinçek ve PDA Avanesi'nin İhanete Karmış Hazin Siyasi Serüvenine Dair 22 Mart 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 'de "TİKP İddianame ve Sorgusu" adlı kitaptan aktarımlarda.
^ "Kürtçüler mızıkçılık yapıyor!". Vatan. 18 Haziran 2007. Erişim tarihi: 15 Şubat 2010. ^{[ölü/kırık bağlantı]}
^ "Perinçek Abdullah Öcalan ile niçin görüştü?". İşçi Partisi. 17 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2010.
^ Aydoğan, Vatandaş. "Sol 28 Şubat'ın neresınde?". Aksiyon. Cilt 221. 28 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2010.
^ Kendini Arayan Türkiye, Cüneyt Ülsever, Timaş, s.67
^ "sabah.com.tr". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2013.
^ "taraf.com.tr". 1 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2013.
^ hurriyet.com.tr
^ "ip.org.tr". 22 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2013.
^ taraf.com.tr^{[ölü/kırık bağlantı]}
^ "Doğu Perinçek'e 90 gün hapis cezası". Hürriyet. 9 Mart 2007. Erişim tarihi: 15 Şubat 2010. ^{[ölü/kırık bağlantı]}
^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2014.
^ "AİHM Perinçek'i haklı buldu: "1915 soykırım değil" demek ifade özgürlüğü". 16 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. T24. 15 Ekim 2015. En son 16 Ekim 2015 tarihinde erişildi.
^ "Ergenekon bombası". Radikal. 22 Mart 2008. 19 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2010.
^ "Perinçek tutuklandı, Alemdaroğlu şartlı serbest". NTVMSNBC. 25 Mart 2008. 29 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2010.
^ "Ergenekon Davasında Şok Cezalar". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2013.
^ "Arşivlenmiş kopya". 13 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2014.
^ "Vatan Partisi lideri Doğu Perinçek cumhurbaşkanı adayı oldu". NTV. 1 Mayıs 2018. 1 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2018.
^ "'İmza'da son gün: Doğu Perinçek de 100 bin imzayı geçti". Diken. 9 Mayıs 2018. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2018.
^ "Doğu Perinçek Cumhurbaşkanı adaylığına seçildi". 26 Kasım 2022. 26 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2022.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Vikipedi'nin kardeş projelerinden Doğu Perinçek hakkında daha fazla bilgi edinin
	Vikihaber'de haberler
	Vikisöz'de alıntılar
	Vikikaynak'ta belgeler

"Perinçek Kimdir?" (PDF). Aydınlık. Cilt 1042. 24 Ocak 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2010.

[2023_imza_sayısı-1] "Perinçek 'aday'a veda etti". Diken. 27 Mart 2023. 27 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023.

[Biyografi-2] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g "Doğu Perinçek'in özgeçmişi". doguperincek.info. 24 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2010.

[3] Arman, Ayşe (10 Haziran 2001). "En yakışıklı bilimsel sosyalist". Hürriyet. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2010. ^{[ölü/kırık bağlantı]}

[4] "Perinçek: Hz. Muhammed büyük devrim lideri". NTVMSNBC. 17 Temmuz 2007. 17 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2010.

[5] Suavi Aydın, Yüksel Taşkın (2014). 1960'tan Günümüze Türkiye Tarihi (2014 bas.). İstanbul: İletişim Yayınları. s. 162. ISBN 978-975-05-1462-3.

[Akyol-6] Akyol, Fuat. "Devir devir Doğu Perinçek". Aksiyon. Cilt 547. 22 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2010.

[7] Bin Kalıplılar, Doğu Perinçek ve PDA Avanesi'nin İhanete Karmış Hazin Siyasi Serüvenine Dair 22 Mart 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 'de "TİKP İddianame ve Sorgusu" adlı kitaptan aktarımlarda.

[8] "Kürtçüler mızıkçılık yapıyor!". Vatan. 18 Haziran 2007. Erişim tarihi: 15 Şubat 2010. ^{[ölü/kırık bağlantı]}

[9] "Perinçek Abdullah Öcalan ile niçin görüştü?". İşçi Partisi. 17 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2010.

[10] Aydoğan, Vatandaş. "Sol 28 Şubat'ın neresınde?". Aksiyon. Cilt 221. 28 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2010.

[11] Kendini Arayan Türkiye, Cüneyt Ülsever, Timaş, s.67

[12] "sabah.com.tr". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2013.

[13] "taraf.com.tr". 1 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2013.

[14] urriyet.com.tr

[15] "ip.org.tr". 22 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2013.

[16] taraf.com.tr^{[ölü/kırık bağlantı]}

[17] "Doğu Perinçek'e 90 gün hapis cezası". Hürriyet. 9 Mart 2007. Erişim tarihi: 15 Şubat 2010. ^{[ölü/kırık bağlantı]}

[18] "Arşivlenmiş kopya". 18 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2014.

[19] "AİHM Perinçek'i haklı buldu: "1915 soykırım değil" demek ifade özgürlüğü". 16 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. T24. 15 Ekim 2015. En son 16 Ekim 2015 tarihinde erişildi.

[20] "Ergenekon bombası". Radikal. 22 Mart 2008. 19 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2010.

[21] "Perinçek tutuklandı, Alemdaroğlu şartlı serbest". NTVMSNBC. 25 Mart 2008. 29 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2010.

[22] "Ergenekon Davasında Şok Cezalar". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2013.

[23] "Arşivlenmiş kopya". 13 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2014.

[24] "Vatan Partisi lideri Doğu Perinçek cumhurbaşkanı adayı oldu". NTV. 1 Mayıs 2018. 1 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2018.

[25] "'İmza'da son gün: Doğu Perinçek de 100 bin imzayı geçti". Diken. 9 Mayıs 2018. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2018.

[26] "Doğu Perinçek Cumhurbaşkanı adaylığına seçildi". 26 Kasım 2022. 26 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2022.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

Doğu Perinçek nedir?, Doğu Perinçek anlamı nedir?, Doğu Perinçek ne demektir?