Curt Backeberg (2 Ağustos 1894, Lüneburg, Almanya – 14 Ocak 1966^[1]), özellikle kaktüsler'in toplanması ve sınıflandırılmasıyla tanınan bir Alman bahçıvandı.

Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Orta ve Güney Amerika'da yoğun bir şekilde seyahat etti ve altı ciltli, 4,000 sayfalık "Die Cactaceae", 1958–1962 ve ilk olarak 1966'da ortaya çıkan ve ölümünden sonra güncellenen "Kakteenlexikon" da dahil olmak üzere kaktüsler hakkında bir dizi kitap yayınladı.

Birçok yeni tür toplayıp tanımlamasına ve bir dizi yeni cins tanımlamasına rağmen, çalışmalarının çoğu kaktüslerin evrimi hakkında hatalı varsayımlara dayanıyordu ve coğrafi dağılıma fazla odaklanmıştı; tanımladığı cinslerinin çoğu o zamandan beri yeniden düzenlendi veya bırakıldı. Botanikçi David Hunt, "kaktüs taksonomistlerini muhtemelen yüzyıllarca rahatsız edecek bir adlandırma kaosu izi bıraktığını" söylediği aktarır."^[2] Yine de, kaktüsler arasındaki ince farklılıklarla ilgili gözlemlerinin, çalışmalarında önerilen veya desteklenen birçok kaktüs adını kullanmaya devam eden hobiler için yararlı olduğu kanıtlanmıştır.

1954'te Meksikalı botanikçi Helia Bravo Hollis yeni bir cins tanımladı ve Curt Backeberg'in onuruna onu Backebergia olarak adlandırdı.^[1]

Curt Backeberg kalp krizi geçirdi ve 14 Ocak 1966'da öldü.^[1]

Yaşam ve etkileri[değiştir | kaynağı değiştir]

Curt Backeberg, Lüneburg'daki Johanneum'da öğrenci olmuş ve ardından tüccar olarak çıraklık eğitimini tamamlamıştır. Birinci Dünya Savaşı sırasında Ukrayna'da, Verdun'dan önce ve Doğu Prusya'da asker olarak görev yaptı. Savaştan sonra, 1919 yılında kendisi gibi Lüneburg'dan gelen Emma Marks ile evlendi. Backeberg, 1925 yılında kendi ihracat şirketini kurmadan önce Hamburg'da çeşitli ticaret şirketlerinde çalıştı. 1927 yılında Hamburg limanında tesadüfen Çek bitki avcısı Alberto Vojtěch Frič ile tanıştı. Frič'in hikâyeleri onda macera arzusu uyandırdı; kendisi de kaktüs ithal etmeye karar verdi ^[3]

Backeberg 1928 ve 1938 yılları arasında Meksika, Orta ve Güney Amerika'da yedi kapsamlı koleksiyon gezisine çıktı. Backeberg, nadir kaktüsler için posta siparişi işine malzeme sağlamak için kısmen kendi hesabına seyahat etti. Ancak çoğunlukla zengin Amerikalı özel koleksiyoncular adına ya da Erfurt merkezli Kakteen-Haage şirketi için seyahat etti. Son koleksiyon gezisini 1938 yılında Hamburg şehri adına, Planten un Blomen'deki bir sergi için Meksika'da "dev kaktüsler" toplamak üzere gerçekleştirdi. Bu geziler hakkında birkaç popüler seyahatname yazdı (Kakteenjagd zwischen Texas und Patagonien (1930); Stachlige Wildnis (1942)) ^[3]

Backeberg seyahatlerinde sinema filmleri çekti ve daha sonra bunlardan belgeseller derledi. Bunlar çoğunlukla kaktüs "avı" ile ilgiliydi, ancak Humboldt Akıntısının Yaban Hayatı veya Pasifik'teki Gurbetçi ve Etnik Almanlarımızın Hayatı gibi başka konularla da ilgiliydi. İkinci Dünya Savaşı'nın başlamasıyla daha fazla koleksiyon gezisi yapmak imkansız hale gelince, Nazi örgütü Kraft durch Freude (Neşe Yoluyla Güç) için "film eğitmeni" olarak seyahat etti ve işgal altındaki Fransa'daki birlikleri destekledi ^[3]

1951'den 1955'e kadar Saint-Jean-Cap-Ferrat yakınlarındaki Les Cèdres sukulent bahçesinde araştırma görevlisi olarak çalıştı. Burada kaktüs ailesinin tam bir tanımı üzerinde çalışmaya başladı. Bu çalışma 1958 ve 1962 yılları arasında Die Cactaceae: Handbuch der Kakteenkunde başlığı altında altı cilt halinde yayımlandı.

Das Kakteenlexikon'da (Gustav Fischer Verlag, 1966) kaktüs sınıflandırmasını bir kez daha özetledi. Bu çalışma Backeberg'in ölümünden sonra Walther Haage tarafından devam ettirildi ve 1979 yılına kadar beş kez yayınlandı ^[3] Das Kakteenlexikon ve Die Cactaceae neredeyse kırk yıl boyunca (o dönemde bilinen) tüm kaktüsleri tanımlayan tek kitap olarak kalacaktı ^[4]

Bir botanikçi olarak Backeberg otodidakttı,^[3] kaktüs ailesini 233 küçük cinse ^[4] ayırmasının oldukça tartışmalı olmasının tek nedeni bu değildir. Çok sayıda yeni tür listeledi ve bu da ona bunun kibir ya da iş zekası nedeniyle yapıldığı suçlamasını getirdi. Bunu yaparken, Uluslararası Botanik İsimlendirme Kuralları'nın kurallarını sıklıkla göz ardı etti. Bazı durumlarda, yeni türleri herbaryum materyaliyle kanıtlamayı reddetti.^[3] Bu nedenle, kurduğu tür ve cinslerin bazıları bugün artık bilimsel literatürde kullanılmamaktadır.^[5] Bu türlere hala daha çok tohum ve bitki satıcılarının listelerinde rastlanmaktadır.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu madde bir taslaktır. Bu maddeyi geliştirerek veya özelleştirilmiş taslak şablonlarından birini koyarak Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.