Alice Cooper
Cooper (2015)
Genel bilgiler
Doğum	Vincent Damon Furnier 4 Şubat 1948 (76 yaşında) Detroit, Michigan, ABD
Başladığı yer	Phoenix, Arizona, ABD
Tarzlar	Hard rock, Heavy metal, Shock rock, Glam metal
Meslekler	Şarkıcı, söz yazarı, aktör
Çalgılar	Vokal
Etkin yıllar	1963-günümüz
Müzik şirketi	Straight, Warner Bros., Atlantic, MCA, Epic, Spitfire, Steamhammer, UMe
İlişkili hareketler	The Spiders, Hollywood Vampires, The Earwigs, The Nazz
Resmî site	Alice Cooper Resmi Sitesi

Alice Cooper (asıl adı Vincent Damon Furnier) (d. 4 Şubat 1948), rock solisti ve müzisyen. Genellikle "metalin babası", "metal tanrısı" sıfatlarıyla anılan Alice Cooper, aslında Vincent Damon Furnier'ın kurduğu bir grubun adıdır. Furnier daha sonra ismini Alice Cooper olarak değiştirmiştir.

Cooper, The Beatles, The Rolling Stones, The Who, The Kinks ve The Yardbirds gibi gruplardan etkilenerek 1960'larda Earwigs, The Spiders ve The Nazz isimli rock grupları kurmuştur. School's out adlı şarkısıyla da tanınır.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

The Spiders[değiştir | kaynağı değiştir]

1964'te 16 yaşındaki Furnier bir yetenek yarışmasına katılmak için arkadaşları ile the Earwigs adını verdikleri ve the Beatles taklitleri yapan bir grup kurdu. Yarışmayı kazanan grup, gerçek bir müzik grubuna dönüşmeye karar verdi. Bir eleman dışında enstrüman çalmayı bilmeyen grup üyeleri kendilerini geliştirip the Spiders adını aldılar. Furnier de grubun vokalistliğini üstlendi. Grup, Pheonix'te verdikleri ilk konserlerde sahnede büyük siyah bir örümcek maketi önünde sahne alıyordu.

1965'te ilk single'ları "Why Don't You Love Me?"yi kaydeden grupta, Furnier sadece bu şarkı için harmonika çalmayı öğrendi. Bir sene sonra liseden mezun olduktan sonra ikinci single'ları "Don't Blow Your Mind" ile bölgesel bir ün kazandılar. 1967'de Nazz adı altında bir single daha çıkarıp Los Angeles'a taşındılar.

Yeni isim "Alice Cooper"[değiştir | kaynağı değiştir]

1968 yılında Nazz adını kullanan bir başka grubun varlığını öğrenince yeni bir isim aramaya başladılar. Furnier, Alice Cooper adını buldu ve hem kendisine hem de grubuna bu ismi verdi. Bu dönemde Cooper, kendisiyle özdeşleşen makyajı kullanmaya başladı ve sahnede What Ever Happened to Baby Jane?, Barbarella ve The Avengers gibi filmlerden etkilenerek yarattığı katil bir karakteri oynamaya başladı. Grubun ilk kadrosu vokalde Cooper, gitarda Glen Buxton ve Michael Bruce, basta Dennis Dunaway ve davulda Neal Smith'ten oluşuyordu. Salvador Dali'den etkilendikleri sahne şovlarıyla önce seyirciyi yakalayamasalar da müzik adamlarının dikkatini çektiler. Frank Zappa'nın evinde sabah saat 7'de çaldıkları üç şarkı sonrası Zappa, grubu plak şirketi olan Straight Records'a dahil etti.

Cooper'ın ilk albümü Pretties for You, 1969 yılında yayınlandı. Zappa'nın etkilerinin de görünür olduğu psychedelic rock şarkıları dinleyicinin dikkatini çekmedi ve albüm ABD listelerinde 193. sıraya kadar çıktı ve bir hafta sonra listelerden düştü. Eylül 1969'da Toronto'da verdiği bir konserde yaşadıkları ile gazetelere çıktı. Cooper, konser verirken bir şekilde sahneye giren tavuğu uçması için havaya fırlattı ancak tavuk en ön sıradaki tekerlekli sandalyede oturan dinleyicilerinin üstüne düştü ve bunun şovun bir parçası olduğunu düşünen dinleyiciler tavuğu parçalara ayırdı. Bir gün sonra bu olay gazetelerde Cooper'ın tavuğun kafasını ısırarak kopartması ve sahnede kanını içmesi olarak anlatıldı. Bu olayın yarattığı gündeme rağmen David Briggs'in prodüktörlüğünü yaptığı Haziran 1970'te çıkan ikinci albüm Easy Action ilk albümden de kötü bir performans gösterdi ve Billboard 200 listesine giremedi. Bu dönemde Cooper, the Stooges ve the MC5 gibi yerel grupların dikkat çektiği Pontiac, Michigan'a taşındı ve 1972'ye kadar burada kaldı.

1970'ler[değiştir | kaynağı değiştir]

1970 sonbaharında, Alice Cooper ve prodüktör Bob Ezrin, grubun üçüncü albümü Love It to Death için stüdyoya girdi. Bu albüm Straight Records ile kaydedilecek son albümdü ve grubun plak şirketinde kalması için albümün tutması gerekiyordu. Kasım 1970'te çıkan ilk single "I'm Eighteen" gruba ilk başarısını kazandırdı ve 1971 yılı başında Billboard Hot 100 listesinde 21. sıraya kadar çıktı. Ocak 1971'de albüm çıktıktan hemen sonra Warner Bros. Records, Cooper'ın konratını Straight Records'tan aldı ve albümü daha büyük bir promosyonla yeniden bastı. Albüm, Billboard 200'de 35. numara çıkarak grubun ilk popüler albümü oldu. Albümün başarısı Cooper'ın sonraki yıllarda Ezrin ile çalışmaya devam etmesine neden oldu.

Grubun 1971 turnesi, sahnede kurgulanmış kavgaların yaşandığı, gotik dönem işkence aletlerinin sergilendiği, en sonunda da Cooper'ın elektrikli sandalye ile idam edilmesi ile biten bir şov içeriyordu. Single'ın, albümün ve Cooper'ın Avrupa'da ilk kez sahne aldığı bu turnenin başarısı sayesinde Warner Bros. gruba birkaç albümlük yeni bir kontrat teklif etti.

1971 yılının sonlarında Killer yayınlandı ve bir önceki albümün başarılı çizgisini devam ettirdi ve 1972 yılı başında "Under My Wheels" ve "Be My Lover" single'ları ile büyük bir başarı kazandı. "Halo of Flies" da Hollanda'da aynı yıl ilk 10'a girdi. Killer, Cooper'ın kötü adam rolünü devam ettirdiği bir öyküden oluşuyordu. Cooper, turnede bu sefer bir boa yılanı eğitmeni ile sahne aldı ve şov bu sefer darağacında idam sahnesiyle sonlandı.

1972 yazında yeni single "School's Out" yayınlandı ve şarkı İngiltere'de bir numaraya, ABD'de ise ilk 10'a girme başarısı gösterdi ve rock radyolarının değişmez şarkılarından biri oldu. Bu şarkıyı içeren yeni albüm School's Out da Amerika listelerinde iki numaraya çıktı ve bir milyondan fazla sattı. Grup, bu albüm sonrası Greenwich, Connecticut'a taşındı. ABD'de ve Avrupa'da yaptıkları turneyle hayranlarını memnun ederken, tepki toplamaya da devam ettiler. İngiltere'de BBC'nin "School's Out" klibini yasaklaması yönünde Hristiyan grupları kampanya düzenleyip başarılı olsalar da şarkının liste başı olmasına engel olamadılar. Cooper, bu kampanyayı başlatan Mary Whitehouse'a bu nedenle çiçek gönderip teşekkür etti. Aynı zaman İngiliz İşçi Partisi milletvekili Leo Abse de grubun ülkede konser vermesini yasaklamak için dilekçe yazsa da başarılı olamadı.

Şubat 1973'te Billion Dollar Babies bütün dünyada yayınlandı ve ABD'de ve İngiltere'de birinci sıraya çıkarak grubun en başarılı albümü aldı. 1972 yılı sonunda yayınlanan ve İngiltere'de ilk 10'a giren "Elected", bir öyküsü olan ilk müzik kliplerinden biri oldu. Bu şarkının ardından "Hello Hooray" ve "No More Mr. Nice Guy" single'ları yayınlandı ve bu şarkılar da İngiltere'de ilk 10'a girdi. Donovan'ın vokallerinin de bulunduğu albüme adını veren şarkı ise ABD'de hit oldu. 1973 ABD turnesi, the Rolling Stones'un en çok seyirciyi çeken turne rekorunu kırdı. Turnede kullanılan özel efektleri geliştiren grup, sihirbaz James Randi ile çalıştı ve Randi bazı şovlarda Cooper'ı kendi dizayn ettiği giyotin ile idam etti.

Yılın sonunda yeni albüm Muscle of Love yayınlandı. Albüm, klasik Alice Cooper kadrosu ile yayınlanan son albüm oldu. "Teenage Lament '74" şarkısı Cooper'ın 1970'lerde İngiltere Top 20 listesine soktuğu son şarkı oldu. Albümde Cooper'ın James Bond filmi The Man with the Golden Gun için kaydettiği bir şarkı da bulunmaktaydı ancak film için Lulu'nun aynı isimli bestesi tercih edildi. 1974 yılı biterken, Muscle of Love halen önceki albümler kadar büyük bir satış rakamına ulaşamamıştı ve grup üyeleri arasında anlaşmazlıklar ortaya çıktı. Grup, kısa bir süre müziğe ara verme kararı aldı. Gazeteci Bob Greene, grupla beraber Muscle of Love Christmas Tour konserlerini beraber geçirdikten sonra Kasım 1974'te Billion Dollar Baby kitabını yayınladı ve grup içindeki problemleri bütün çıplaklığıyla anlattı.

Bu sırada Alice Cooper, Los Angeles'a döndü ve The Hollywood Squares gibi televizyon şovlarında oynadı. Warner Bros. da Alice Cooper's Greatest Hits adlı toplama albümü yayınladı. Albüm ABD Top 10 listelerine girerek, Muscle of Love'dan daha iyi bir başarı yakaladı. 1974 yılında grubun baş rolde olduğu Good to See You Again, Alice Cooper filmi az sayıda sinemada gösterime girdi ve büyük bir izleyici sayısına ulşamadı. Mart ve Nisan 1974'te Alice Cooper grubu son konserlerini Brezilya'da verdi. 30 Mart'ta São Paulo'daki Anhembi Exposition Hall'da verdikleri Güney Amerika turnesinin ilk konserine 158,000 kişi gelerek bir rekor kırdı.

Solo "Alice Cooper"[değiştir | kaynağı değiştir]

1975'te Alice Cooper, Welcome to My Nightmare ile solo kariyerine giriş yaptı ve "Alice Cooper" markasını grup isminden solo ismine çevirttirdi. Albümün başarısı Alice Cooper'ın bir grup olarak sonunun geldiğini de gösteriyordu. Albümde Cooper yine prodüktör Bob Ezrin ile çalıştı ve Ezrin albümde çalması için Lou Reed'in grubundan gitarist Dick Wagner ve Steve Hunter'ı kayıtlara davet etti. ABD Top 20 listesine giren "Only Women Bleed"in ardından Atlantic Records tarafından Mart ayında yayınlanan albüm ilk 10'a girdi. Steven adlı bir çocuğun gördüğü bir kabusa dayanan bu konsept albümde klasik korku filmi yıldızı Vincent Price da seslendirme yapıyordu. Cooper'ın yeni sahne şovunda ise bu sefer Cooper tarafından kafası kesilerek öldürülen 2.4 metre boyunda bir Cyclops sahne almaktaydı.

Albüm ve turneyi desteklemek için Cooper ve Vincent Price'ın içinde bulunduğu televizyon şovu The Nightmare, Nisan 1975'te Amerikan televizyonlarında prime time'da yayınlandı. The Nightmare rock müzik tarihine geçen bir gösteri olmanın dışında daha sonra 1983'te video formatında tekrar yayınlandı ve En İyi Müzik Filmi Grammy Ödülü dalında Grammy adaylığı kazandı. Bunun yanı sıra Eylül 1975'te Londra'daki Wembley Arena'da West Side Story müzikalinden David Winters tarafından çekilen konser filmi Welcome to My Nightmare 1976'da sinemalarda gösterime girdi.

Cooper'ın solo projesinin büyük başarısı sonrası Cooper solo kariyerine devam edeceğini açıkladı ve grup tamamen dağılmış oldu. Grup elemanlarından Bruce, Dunnaway ve Smith, daha sonra Billion Dollar Babies adlı grubu kurdu ve 1977'de Battle Axe adlı bir albüm çıkardıktan sonra dağıldılar. Zaman zaman birbirleri ile çalan grup elemanları 23 Ekim 1999'da hayatını kaybeden üyeleri Glen Buxton anısına Alice Cooper ile yıllar sonra ilk kez sahne aldı. 16 Aralık 2010'da Phoenix'te gitar Steve Hunter ile verilen bir konserden sonra 14 Mart 2011'de orijinal Alice Cooper grubunun the Rock and Roll Hall of Fame'e dahil edilmesi ile tekrar bir araya geldiler. Bruce, Dunnaway ve Smith, Alice'in 2011 tarihli Welcome 2 My Nightmare albümünde üç şarkının yazımında ve kaydında Cooper'a destek oldular.

1976'da yayınlanan ve ABD listelerinde 12 numaraya çıkan "I Never Cry"'ın ardından Alice Cooper Goes to Hell and Lace and Whiskey albümleri yayınlandı. 1977'de "You and Me" isimli şarkısı ABD'de dokuz numaraya çıktı. 1977 ABD turnesinden sonra ise Cooper'ın alkolizm ile yaşadığı sıkıntılar arttı. Turdan hemen sonra The Alice Cooper Show adlı konser albümü piyasaya sürülürken, Cooper bir akıl hastanesinde denetim altına alındı.

1978'de alkolü bırakmış Cooper, akıl hastesinde kazandığı deneyimlerden esinlenerek Bernie Taupin ile hazırladığı yarı-otobiyografik albümü  From the Inside'ı çıkardı. Bu albümde ABD Top 20 listelerine giren bir şarkı olan "How You Gonna See Me Now" da bulunuyordu. Bu albümün turnesinde akıl hastanesi dekoru kullandı ve bu konserlerde yapılan çekimler 1979'da The Strange Case of Alice Cooper adlı bir video olarak piyasaya sürüldü. Bu dönemde bir The Muppet Show bölümünde konuk sanatçı olup, "Welcome to My Nightmare", "You and Me" ve "School's Out" şarkılarını söyledi. Ayrıca Mae West'in son filmi Sextette'te bir disko görevlisi ve Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band filminde bir kötü adamı oynadı.

1980'ler[değiştir | kaynağı değiştir]

1980'lerin başında tekrar madde bağımlılığına geri dönen Cooper, bu dönemde kaydettiğini hatırlamadığı albümler yayınladı. Flush the Fashion, Special Forces, Zipper Catches Skin ve DaDa, Cooper'ın satışlarında büyük bir düşüşün göstergesi olurken, son iki albüm Top 200 listesine dahi giremedi. Queen'in prodüktörü Roy Thomas Baker tarafından düzenlenen Flush the Fashion, ABD'de Top 40'a giren "Clones (We're All)" şarkısını bulundurmasına rağmen, new wave etkisi nedeniyle Cooper hayranlarını şaşırtmıştı. Special Forces da new wave tarzına daha yakın olsa da daha agresif bir tona sahipti ve "Generation Landslide" şarkısının yeni düzenlemesini içeriyordu. Bu albüm için yaptığı turneden sonra Cooper, yaklaşık beş sene turne yapmaya ara verdi. 1982 tarihli Zipper Catches Skin diğer albümlere göre daha pop punk tarzına yakındı ve gitar sesi daha fazla ön plandaydı. 1983 tarihli DaDa albümünde ise Cooper tekrar Ezrin ve gitarist Wagner ile çalışmıştı. Bu albüm Cooper'ın Warner Bros.'tan çıkardığı son albümdü.

1983 yılı ortasında DaDa kayıtları bittikten sonra Cooper alkolden doğan karaciğer sorunları nedeniyle tekrar hastanelik oldu. Bu kötü deneyimden sonra Cooper, tam anlamı ile alkolü bıraktı. Şubat 1984'te Cooper kariyeri boyunca ilk kez bir plak şirketi ile anlaşmamış bir durumdaydı. Bu sırada Cooper, özel hayatındaki problemlerle ilgilenmeye başladı. 30 Ocak 1984'te eşi Sheryl Cooper'dan ayrıldı. Bir sonraki ay 26. Grammy Ödülleri'nde Grace Jones ile ödül veren isimlerden biri oldu. 1984 baharında B-tipi korku filmi Monster Dog çekimleri için Torrelodones, İspanya'ya gitti. Çekimlerden sonra eşi Sheryl ile barışan Cooper, Chicago'ya taşındı. Yeni şarkıları üstünde çalışmaya başlayan Cooper, MCA Records ile anlaştı. Cooper, Twisted Sister şarkısı "Be Chrool to Your Scuel"da gruba eşlik ederken, şarkının klibinde de yıllardan sonra ilk kez klasik Alice Cooper görüntüsünde kamera karşısına geçti. Ancak şarkı ve klip büyük bir başarı yakalayamadı.

1986'da müzik hayatına resmen dönen Alice Cooper, gitarda Kane Roberts ve bas gitarda Kip Winger ile çalıştığı Constrictor albümünü çıkardı. Albümden "He's Back (The Man Behind the Mask)" (Friday the 13th Part VI: Jason Lives film müziği, filmde de Cooper'ın aklı havada bir psikiyatrist olarak ufak bir rolü vardı) ve "Teenage Frankenstein" şarkıları başarı yakaladı. Bu albümün başarısından sonra Cooper beş yıl aradan sonra turneye çıkmaya karar verdi ve turnenin adı The Nightmare Returns oldu. Turnenin Detroit ayağında Ekim 1986'da çekilen görüntüleri aynı isimde video olarak yayınlandı. Bu albümü bir sene sonra yine aynı ekiple çalıştığı Raise Your Fist and Yell takip etti ve bir öncekine göre daha sert olan bu albümden "Freedom", Cooper fanlarının beğenisini kazandı. Bu albümün turnesi 13. Cuma ve Elm Sokağında Kabus gibi dönemin popüler korku filmlerinden etkilenmişti ve 1970'lerde Cooper'ın yarattığı sansasyona benzer bir sansasyon yaratmıştı. Turnenin Almanya ayağında şovdaki bazı elementler Alman hükûmeti tarafından yasaklanırken, Londra konserinde ise şovun sonundaki darağacında idam sahnesinde Cooper bir kaza geçirerek ölümden döndü.

1988'de MCA Records ile anlaşması biten Cooper, Epic Records'a geçti. Bir yıl sonra, Cooper'ın kariyeri tam anlamıyla bir geri dönüş yaşadı ve Desmond Child ile çalıştığı Trash piyasaya sürüldü. Grammy adayı olan albüm, İngiltere'de iki numaraya, ABD'de ise yedi numaraya çıkan bir hit single olan "Poison"ı içermekteydi. Bu albümü de dünya çapında bir arena turnesi takip etti.

1990'lar[değiştir | kaynağı değiştir]

1991 yılında Cooper, rock müziğin en önemli isimleriyle çalıştığı 19. stüdyo albümü Hey Stoopid'i çıkardı.Glam metalin popülerliğini grunge'a bıraktığı bu dönemde çıkan bu albüm bir önceki kadar iş yapmadı. Aynı sene Cooper'ın kariyerini Cooper, Ezrin ve menajeri Shep Gordon gibi isimlerin ağzından anlatan Alice Cooper: Prime Cuts video formatında yayınlandı.

Cooper, öte yandan farklı işlerde de görünmeye devam ediyordu. Guns N' Roses albümü Use Your Illusion I'da bulunan "The Garden" şarkısında Axl Rose ile düet yaptı. Ayrıca Freddy's Dead: The Final Nightmare filminde ünlü karakteri Freddy Krueger'in şiddet yanlısı üvey babası rolünde ufak bir rol aldı. 1992'de ise ünlü komedi filmi Wayne's World'de ufak bir rol aldı ve grubu filmde son albümlerinden "Feed My Frankenstein"ı söyledi.

1994'te Cooper, DaDa'dan sonra yaptığı ilk konsept albüm olan The Last Temptation'ı çıkardı. Bu albümde genç bir adamın inanç, şehvet, yalnızlık ve modern dünya hakkındaki kafa karışıklıklarına değindi. Albümle beraber, albümün hikayesinin anlatılığı ve Neil Gaiman tarafından çizilen üç bölümlük bir karikatür kitabı yayınlandı. Bu albüm Cooper'ın Epic Records ile kaydettiği son albüm oldu ve Cooper, altı yıl süren bir sessizliğe girdi. Bu dönemde A Fistful of Alice adlı konser albümünü çıkarırken konserlere ise devam etti. 1996'da 1974'ten beri gitmediği Güney Amerika'ya geri döndü.

1999'da dört CD'lik bir box set olan The Life and Crimes of Alice Cooper yayınlandı. Bu setteCreem dergisi editörü Jeffrey Morgan tarafından yazılan ve Cooper tarafından onaylanmış Alcohol and Razor Blades, Poison and Needles: The Glorious Wretched Excess of Alice Cooper, All-American adlı bir biyografi de yer alıyordu. Öte yandan yine farklı işlerde Cooper imzası görmek mümkündü. Insane Clown Posse'nun The Great Milenko albümünün de introsunda yer aldı. Londra'da sahnelenen Jesus Christ Superstar'da Herod karakterinin söylediği şarkıları seslendirdi. Televizyonda ise That 70s Show'un bir bölümünde göründü.

2000'ler[değiştir | kaynağı değiştir]

20. yüzyılın ilk yarısı Alice Cooper için yoğun bir dönem oldu ve 60 yaşına giren sanatçı bir takım onur ödülleri almaya başladı. 2007 yılında Scream Awards'ta "Ölümsüz Rock Yıldızı" ödülü, 2003 yılında Hollywood Walk of Fame'de bir yıldız, Mayıs 2004'te Grand Canyon University'de onursal doktora unvanı, Mayıs 2006'da Kuzey Dakota'daki Alice şehrinin anahtarı, 2006'da Classic Rock Roll of Honor töreninde yaşayan efsane ödülü ve 2007'de Mojo dergisinden "kahraman" ödülü aldı.

Stüdyo albümleri arasındaki büyük boşluğu 2000 yılında Brutal Planet albümü ile sonlandırdı. Modern hayatın getirdiği vahşetleri gelecekte geçen bir distopyada anlatan albümde CNN'de yayınlanmış haberlerden de esinlendi. Albümün prodüktörlüğünü Bob Marlett yaparken, prodüksiyona Bob Ezrin de yardımda bulundu. Bu albümün turnesinde Cooper, Rusya'da ilk konserini verdi. Yeni nesil dinleyici ile Cooper'ı buluşturan bu turnenin 19 Temmuz 2000'deki Londra ayağı Brutally Live DVD olarak yayınlandı. Bu albümü benzer bir tarzda yayınlanan ve prodüktörlüğünü Bob Ezrin'in yaptığı Dragontown takip etti. Bu iki albüm Cooper'ın tekrar Hristiyanlığa dönmesinin izlerini de taşıyordu.

2003 yılında yayınlanan The Eyes of Alice Cooper önceki albümlere göre daha az agresif bir sound içeriyordu. Önceki albümlere göre daha genç müzisyenlerle çalışan sanatçı, albümün Bare Bones adlı turnesinde şovdan daha fazla müzikaliteye önem verdi. 26 Ocak 2004'te Nights with Alice Cooper adlı bir radyo programı yapmaya başladı. Programda klasik rock şarkıları, Cooper'ın bir rock yıldızı olarak yaşadıkları ve diğer ünlü rock yıldızlarıyla röportajlar yer aldı. Bir önceki albümdeki tarzını devam ettiren Cooper, 2005 yılında 24. albümü Dirty Diamonds'ı yayınladı. Bu albüm Cooper'ın 1994 yılındaki The Last Temptation'dan sonra listelerde en iyi sıradaki albümü oldu. Bu albümün turnesi kapsamında 12 Temmuz 2005'te Montrö Caz Festivali'nde davulda KISS'ten Eric Singer'ın da yer aldığı bir kadro ile sahne aldı ve bu konser DVD olarak yayınlandı.

Ocak 2008'de Cooper, Avantasia albümü The Scarecrow'da yer alan vokallerden biri oldu. Temmuz 2008'de Cooper, Along Came a Spider'ı yayınladı. Bu albüm de Hey Stoopid'den sonra en başarılı Cooper albümü olarak ABD'de 53., İngiltere'de ise 31. sıraya kadar yükseldi. Albüm müzik eleştirmenleri tarafından da takdirle karşılandı.

2010'lar[değiştir | kaynağı değiştir]

Ocak 2010'da Alice, Rob Zombie ile "Gruesome Twosome" turnesine başladı. Mayıs 2010'da American Idol yarışmasının sezon finalde sahne alan şarkıcı "School's Out" şarkısını yorumladı. Aynı sene Welcome to My Nightmare albümünün devamı olarak düşünülen Welcome 2 My Nightmare için çalışmalara başladı. Albüm, 2011'de piyasaya sürüldü.

15 Aralık 2010'da Cooper ve orijinal kadrosunun Rock and Roll Hall of Fame'e kabul edildiği açıklandı. 14 Mart 2011'de düzenlenen törende Rob Zombie, Alice Cooper'ı sahneye çağıran isim oldu. Orijinal grup elemanlarından Cooper, Bruce, Dunaway ve Smith kısa konuşmalar yaptı ve hayatını kaybetmiş Glen Buxton'ın yerine Steve Hunter'ın gitar çaldığı grup "I'm Eighteen" ve "School's Out" şarkılarını çaldı. Alice törene üzerine kan sıçramış bir gömlek ve boynunda canlı bir beyaz piton ile katıldı. 9 Haziran 2011'de ise Cooper, Kerrang! tarafından düzenlenen Kerrang! Ödülleri'nde "ikon" ödülüne layık görüldü.

Cooper, 2012 tarihli Tim Burton filmi Dark Shadows'da kendini oynayarak beyaz perdede bir kez daha yer aldı. Daha sonra Kanadalı yönetmenler Sam Dunn, Scot McFadyen ve Reginald Harkema tarafından çekilen ve hayatını anlatan Super Duper Alice Cooper belgeselinde oynadı. Bu film 3. Canadian Screen Awards'ta en iyi belgesel ödülü kazandı.

2015 yılında Cooper, Johnny Depp ve Joe Perry'nin de yer aldığı bir süper grup projesi olan Hollywood Vampires'ı hayata geçirdi. Rock cover'larından oluşan albümlerinde Paul McCartney dahil olmak üzere birçok konuk sanatçıya yer veren grup konserler de verdi.

2017 yılında altı yıllık bir aradan sonra yeni stüdyo albümü Paranormal'i yayınladı. Davullarını U2'dan Larry Mullen'in çaldığı albümde ZZ Top'tan Billy Gibbons ve Deep Purple'dan Roger Glover da yer aldı.

Diskografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Filmografi[değiştir | kaynağı değiştir]

• Diary of a Mad Housewife - 1970
• Roadie - 1980
• Monster Dog - 1984
• Prince of Darkness - 1987
• Freddy's Dead: The Final Nightmare - 1991
• Wayne's World - 1992
• Suck - 2009
• Dark Shadows - 2012
• Bigfoot - 2012
• Skum Rocks! - 2013
• Super Duper Alice Cooper - 2014