Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. Lütfen ilgili maddelerden bu sayfaya bağlantı vermeye çalışın. (Eylül 2022)

Fotoelektrik sensör, genellikle kızılötesi bir ışık vericisi ve fotoelektrik alıcı kullanarak bir nesnenin mesafesini, yokluğunu veya varlığını belirlemek için kullanılan bir sensördür. Büyük ölçüde endüstriyel üretimde kullanılırlar. Üç farklı kullanışlı tip vardır: karşılıklı birbirine bakan (ışınlar arası), retro-yansıtıcı ve yakınlık algılamalı (yayılmış) (İngilizce: diffused).

Türler[değiştir | kaynağı değiştir]

Bağımsız bir fotoelektrik sensör, elektroniklerle birlikte optikleri içerir. Sadece bir güç kaynağı gerektirir. Sensör kendi modülasyonunu, demodülasyonunu, amplifikasyonunu ve çıkış anahtarlamasını gerçekleştirir. Bazı bağımsız sensörler yerleşik kontrol zamanlayıcıları veya sayaçları gibi seçenekler sunar. Teknolojik ilerleme nedeniyle bağımsız fotoelektrik sensörler giderek daha küçük hale geldi.

Uzaktan algılama için kullanılan uzak fotoelektrik sensörler, sensörün yalnızca optik bileşenlerini içerir. Güç girişi, amplifikasyon ve çıkış anahtarlama devresi başka bir yerde genellikle kontrol panelindedir. Bu, sensörün kendisinin çok küçük olmasına imkan verir. Ayrıca sensör kontrolleri daha büyük olabileceğinden daha kolay erişilebilir.

Alan kısıtlı olduğunda veya ortam uzak sensörler için bile çok zararlı olduğunda, fiber optik kullanılabilir. Fiber optikler pasif mekanik algılama bileşenleridir. Uzak veya bağımsız sensörlerle kullanılabilirler. Elektrik devreleri ve hareketli parçaları yoktur ve ışığı güvenli bir şekildezararlı ortamlara girip çıkarabilir.^[1]

Algılama modları[değiştir | kaynağı değiştir]

Karşılıklı ışın (İngilizce: through-beam) düzenlemesi, vericinin görüş hattı içindeki bir alıcıdan oluşur. Bu modda ışık huzmesinin vericiden alıcıya ulaşması engellendiğinde nesne algılanır.

Geri yansıtmalı (İngilizce:retro-reflective) düzenlemede, verici ve alıcıyı aynı konuma yerleştirir ve ters çevrilmiş ışık huzmesini vericiden alıcıya geri yansıtmak için bir reflektör kullanır. Işın kesildiğinde ve alıcıya ulaşamadığında nesne algılanır.

Yakınlığa duyarlı (yayılmış) düzenleme, iletilen radyasyonun alıcıya ulaşmak için nesneden yansıması gereken bir düzenlemedir. Bu modda, nesne, alıcı iletilen kaynağı göremediğinde değil, gördüğünde algılanır. Geri yansıtmalı sensörlerde olduğu gibi dağınık sensör yayıcılar ve alıcılar aynı gövdededir. Ancak hedef, ışığın algılanmasının bozucu nesneden yansıtılması için yansıtıcı görevi görür. Yayıcı, her yöne yayılan ve bir algılama alanını dolduran bir ışık demeti (çoğunlukla darbeli bir kızılötesi, görünür kırmızı veya lazer) gönderir. Hedef daha sonra alana girer ve ışının bir kısmını alıcıya saptırır. Algılama gerçekleşir ve alıcı üzerine yeterli ışık düştüğünde çıkış açılır veya kapanır.

Bazı foto-gözlerin aydınlık çalışma ve karanlık çalışma olarak iki farklı çalışma türü vardır. Işık, alıcı verici sinyalini "aldığında" foto gözleri çalışır hale getirir. Alıcı verici sinyalini "almadığında", karanlık çalışma fotoğraf gözleri çalışır duruma gelir.

Fotoelektrik sensörün algılama aralığı, "görüş alanı" veya sensörün bilgi alabileceği maksimum mesafe, eksi minimum mesafedir. Minimum algılanabilir nesne, sensörün algılayabileceği en küçük nesnedir. Daha hassas sensörler genellikle çok küçük boyuttaki minimum algılanabilir nesnelere sahip olabilir.

Modlar arasındaki fark[değiştir | kaynağı değiştir]

^[2]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Sensörlerin listesi
• Fotodedektör
• sensör
• Elektrikli göz

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Algılama Kılavuzu, 2002, Banner Engineering Corporation, P/N 120236 21 Aralık 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Algılama kılavuzu