Bu maddedeki hiçbir kaynak içermemektedir. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek maddedeki içeriğinin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir. Kaynak ara: "Turunç" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Kasım 2014) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin)

Turunç
Biyolojik sınıflandırma
lem: Plantae Bölüm: Magnoliophyta (Kapalı tohumlular) Sınıf: Magnoliopsida (İki çenekliler) Takım: Sapindales Familya: Rutaceae Alt familya: Aurantioideae Oymak: Citreae Cins: Citrus Tür: C. aurantium
İkili adlandırma
Citrus aurantium L., 1753

Turunç (Citrus aurantium), sedef otugiller ailesi içinde bir alt grup olan turunçgillerden olan bütün Akdeniz'e kıyı ülkelerde, Güneydoğu Asya kıyılarında yetişen, kışın yaprağını dökmeyen ağaca ve bu ağacın portakala benzeyen, fakat suyu acımtırak olan meyvesine verilen addır.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Vatanının Güneydoğu Asya olduğu tahmin edilen bitki binlerce yıldan beri Akdeniz havzasında yabani olarak yetişmekte ve de yetiştirilmektedir. Turunç Amerika’nın keşfinden sonra bu kıtanın soğuk bölgeleri hariç her yerinde yetiştirilmeye başlanmıştır.

Morfoloji[değiştir | kaynağı değiştir]

Turunç 2,5–5 m boyunda, tacı oldukça çok çatallaşır, dikenli ve yapraklarını dökmeyen bir bitkidir. Yaprakları 12–17 cm uzunluğunda, 8–12 cm eninde, kenarları bütün, oval veya eliptik şekilde, derimsi tazesi sarımsı yeşil, olgunları koyu yeşil renklidir. Çiçeklerinin taç yaprakları 5 adet dil veya oval şekilde, beyaz renkli, ortada 15-30 adet beyaz döllenme tozluğu ve topuzcuğu sarımsıdır. Meyveleri 7–10 cm çapında altın sarısı renkte üzeri gözenekli, kabuğu 0,5–1 cm kalınlığında ve acımsı bir tadı vardır.Görünüş bakımından portakala benzemekle beraber meyvelerinin ekşi-acı tadı ile portakaldan farklıdır.

Yetiştirilmesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Soğuğa ancak kısmen dayanabilen bir tür olup, bitkinin kışın çok uzun süreli -4 derecenin altına düşen sıcaklıklarla karşılaşmaması gerekir. Bu duruma göre Türkiye'de Akdeniz Bölgesi, Ege Bölgesi ve Güneydoğu Anadolu Bölgesinin Orta Fırat Bölümünde yetişmektedir.

Hasat zamanı[değiştir | kaynağı değiştir]

Turunç kabukları soyulduktan sonra kurutulur. İşleneceği zaman soğuk suyun içine konur ve bir gün üzeri kapatılarak bekletilir. Altın sarısı renkli dış kabuk (Latince fluvedo) beyaz süngerimsi iç kabuktan (albedo) ayrılarak kurutulur veya hemen işlenir. Çiçekleri Mart'tan Ekim'e kadar toplanarak kurutulur ve özel kaplarda muhafaza edilir.

Kullanımı[değiştir | kaynağı değiştir]

Güçlü kökleri nedeniyle özellikle portakal ve mandalin gibi diğer turunçgil türleri Akdeniz ve Ege bölgeleri gibi ılıman bölgelerde turunç bitkisinin üzerine aşılanmakla, bu yönden turunç sıcak bölgelerde Poncirus trifoliata (üç yaprak portakalı) türüne alternatif bir anaç bitki olarak kullanılır. Turuncun meyve kabukları çay, tentür ve natürel ilaç ve eterik yağ yapımında, çiçeklerinden eterik yağ elde etmek için ve ham meyvelerinden eterik yağ elde etmek için kullanılır.

Turunç kabuğundan elde edilen eterik yağa "Petitgrain", çiçeklerinden elde edilen eterik yağa da "Neroli" denir. Turunç değişik varyasyonlarının uçucu yağları çekilerek parfüm ve gıdalarda tatlandırıcı olarak da kullanılır. Ayrıca alternatif tıpta bitkisel ilaç yapımında da kullanılan bir bitkidir.

Meyvelerinin acı ve ekşimsi tadı nedeniyle Adana, Hatay başta olmak üzere doğu akdenizde etli pide ve salatalarda ayrıca limona alternatif olarak kullanılır. Meyve kabuklarından esans ve reçel yapımında yararlanılır. Bunun yanında limon gibi asidik yapısı nedeniyle temizlik maddelerinde ve güzel kokusu nedeniyle koku gidericilerde kullanılabilmektedir. Kimi zaman ekşiliğinden, acı tadından dolayı şeker veya bal ile birlikte meyveleri çiğ olarak tüketilebilmektedir. Turunç kabuklarından Antakya'da yapılan turunç reçeli de geleneksel reçellerimizden biri olarak Türk Mutfağında ayrı bir yere sahiptir.

Ekşi turunçtan yapılan şurup, mide yanmalarına karşı faydalıdır. Kalbi kuvvetlendirir ve ferahlatır, ıştahı açar ve susuzluğu giderir. Safra, ishal ve kusmayı keser. çarpıntıyı önler, üzüntü ve sıkıntıyı giderir. Ekşi turunç suyunun, sinirlere ve nefes darlığına iyi geldiği söylenir. Turuncun çekirdeği, kabuğu, yaprağı ve çiçeği hararet verir. çekirdeğinde ;bazı hayvan sokmalarından oluşabilecek yan etkileri yok etmeye yönelik panzehir özelliği vardır. Turuncun sarı kabuğundan ise turunç macunu yapılır. Bu macunun kulunç ağrısına iyi geldiği, cinsel gücü arttırdığı, iştahı açtığı, şişkinliği giderdiği iddia edilir.

Turunçtan elde edilen synephrine iştah kesici bir maddedir. Synehrine kullanımı sonucu bazı ölüm vakalarının görülmesi üzerine turunç meyvesinin fitoterapi alanında kullanımının yasaklanması için görüşler ağırlık kazanmaktadır.