Simon Boccanegra

Operanın librettosunun 1881 yılındaki revizyonunun ilk baskısının kapağı
Müzik	Giuseppe Verdi
Libretto	Francesco Maria Piave
Gala	12 Mart 1857
İlk gösterim yeri	Teatro La Fenice, Venedik, İtalya
Oyuncular	Simon Boccanegra: Bir korsan. Sonra ilk Genova dukası, bariton Maria Boccanegra: Kızı. Amelia Grimaldi olarak bilinmekte, soprano Jacopo Fiesco: Bir Genova'li soylu, Andrea olarak bilinmekte, bas Gabriele Adorno: Bir Genova'lı gentilmen, tenör Paolo Albiani: Bir kuyumcu. Duka'nin en beğendigi saray mensubu, bas Pietro: Bir Genova halk lideri ve saray mensubu, bariton Tataryaylı okçular komutanı: tenör Amelia’nın hizmetcisi: mezzo-soprano Askerler, denizciler, halk, senatörler, Duka'nın saray maiyeti, tutuklular - Koru

Simon Boccanegra İtalyan besteci Giuseppe Verdi tarafından hazırlanmış 1 prolog ve 3 perdeden oluşan bir operadır. Eserin librettosu, "Antonio García Gutiérrez"'nin yazmış olduğu Simon Bocanegra adlı tiyatro oyunundan uyarlanarak Francesco Maria Piave tarafından hazırlanmıştır. Eserin prömiyeri 12 Mart 1857'de Venedik, La Fenice tiyatrosunda sahnelenmiştir. Fakat bu birinci versiyon şekli ile eserin sahnelenmesinde zorluklar çıkmakta devam etmiştir. Bu nedenle Verdi sonradan bir "revize versiyon" hazırlamıştır. Bu "revize versiyon" için libretto değişikliklerini "Arrigo Boito" yapmıştır. Bu "revize versiyon"da ilk versiyonun I. Perdedeki Konsey Salonu sahnesi finale konulmuştur. Bu "revize versiyon" 20. ve 21. yüzyılda opera evi repertuvarlarında bulunan standart bir eser olmuştur. Bu "revize versiyon"un birçok ses kaydı da bulunmaktadır.

Roller[değiştir | kaynağı değiştir]

Konu özeti[değiştir | kaynağı değiştir]

Zaman: 14. yüzyıl ortaları

Mekân: Cenova şehri içi ve etrafları.

Prolog[değiştir | kaynağı değiştir]

Genova’da, Fiesco’nun sarayı ve San Lorenzo kilisesine bakan bir meydan

Halk taraftarı partinin başı olan Paolo ile Pietro bir sonraki Dukalığa kimin seçileceğini hakkında konuşmaktadırlar. Paolo, Kuzey Afrika korsanlarını Genova sularından temizleyen Simon Boccanegra’yı önerir. Pietro halkın bu konuda desteğini alabileceğini bildirir ama karşılığında değerli bir hediye istemektedir.

Boccanegra gelir ve kendine Dukalık verme teklifini önce kabul etmez. Fakat Paolo ona, Duka olursa sevgilisi Maria Fiesco ile evlenmesine kimsenin engel olamayacağını hatırlatır. Maria ile Simon Boccanegra'nin bir gayrimeşru çocukları olmuştur ama kızın babası Fiesco birlikteliklerini kabul etmeyip Maria'yı ev hapsine almıştır. Maria ile evlenmek imkânı doğduğundan Boccanegra Dukalık görevini üzerine almayı kabul eder. Boccanegra sonra ayrılır.

Bir grup halk ve denizci sahneye girerler. Pietro ve Paolo onlara hitap ederek Boccanegra’yi desteklemelerini isterler. Sonra sahne boşalır.

Fiesco görünür ve çok üzüntülüdür çünkü kızı Maria ölmüştür. Yeisini açıklarken (Il lacerato spirito - "Mutsuz babanın eziyet içindeki ruhu"), Boccanegra girer. Boccanegra Fiesco'ya kızı Maria ile evlenmek istediğini söyler. Fiesco Bocanegra'ya kızını kandırmasının cezasını hayatıyla bile ödeyemeyeceğini bildirir. Fakat sonra yumuşayıp eğer Maria ve Boccanegra'nin gayrimeşru çocuklarını kendisine verirlerse onları bağışlayabileceğini söyler. Boccanegra çocuğun kaybolduğunu ve bu nedenle bu şartın olanaksız olduğunu yanıtlar. Fiesco arkasını dönüp çıkar.

Boccanegra Maria’yı görmek için saraya girer ve sevgilisinin öldüğünü öğrenir. Yeis içinde saraydan ayrılırken Paolo ve Pietro önderliğinde halk Boccanegra’yı yeni Duka olarak selamlar ve kilise çanları çalmaya başlar.

I. Perde[değiştir | kaynağı değiştir]

1. Sahne: Yirmi beş yıl sonra"

Simon Boccanegra kendi aleyhinde olanların çoğunu sürgüne göndermiştir ve mallarına el koydurmuştur ve hala Dükadir. Fiesco, Andrea Grimaldi ismini kullanarak Genova'da Grimaldi sarayında yaşamakta ve Boccanegra aleyhine bir komplo hazırlamaktadır. Grimaldi'ler oğulları sürgüne gönderildiği için yıllar önce bir manastırda buldukları bir yetim kızı evlat edinmişler ve ona Amelia ismi vermişlerdir. Grimaldi Sarayı’nın bahçesinde Amelia güzel bir şafak vakti manzarasını seyretmektedir. (Come in quest'ora bruna - "Nasıl sabah ışığında/ deniz ve yıldızlar parlamakta"). Amelia Grimaldi adını taşımakta ve Andrea'yı hamisi olarak bilmekle beraber bu kız gerçekte Bocanegra ve Maria'nın gayri meşru kızı olup Andrea (Fiesco) onun gerçek büyükbabasıdır. Sevgilisi Gabriele gelir. Genç kız sevgilisi ile Andrea’nın Düka aleyhine komplo hazırladıklarını bilmektedir ve başlarının derde girmemesi için onları uyarır. Amelia’nın hizmetçisi girer. Düka’nın habercisi Pietro’nun geldiğini ve Boccanegra'nın genç kız ile görüşme istediği talebini iletir. Amelia, Düka’nın kendini Paolo ile evlendirmek istediğini; fakat kendisinin bir tek Gabriele'yi sevdiğini ona söyler. Gabriele’ye gidip Andrea’yı bulup evlenmelerine izin vermeye onu razı etmesini söyler. Gabriele bunu hemen yapmak için sahneden ayrılır.

Gabriele Fiesco ile karşılaşır; ona Amelia ile evlilik planlarını açıklar ve iznini ister. Fiesco ona Amelia’nın aslının Grimaldi olmadığını; Kont Grimaldi’nin tüm varlığına Düka’nın el koymaması için evlat edinildiğini söyler ve onların evliliğini sevinçle kabul ettiğini bildirir.

Amelia Boccanegra'yı yalnız görmeye gittiğinde ona, başka bir sevgilisi olduğu için, Paolo ile evlenmek niyetinde olmadığını bildirir. Amelia ayrıca Boccanegra’ya kendinin aslında bir Grimaldi olmadığını da söyler. Boccanegra, birden bu genç kızın yıllar önce kaybolan kendi kızı olduğunu anlar. Her ikisinin de boyunlarına takılı madalyonda aynı resim bulunduğu da anlaşılınca durum artık kesinlik kazanmıştır. Amelia sahneden çıkar. Sonra Paolo Boccanegra'nın huzuruna girer ve Boccanegra ona kat'iyen Amelia ile evlenemeyeceğini söyler. Paolo bunu kabul etmez ve Pietro ile Amelia’yı kaçırmaya karar verir.

2. Sahne: Senato toplantı salonu

Halk taraftarı ile soylular taraftarı partiler senatoda Boccanegra'nın başkanlığı altında Venedik'le barış yapmayı tartışmaktadırlar. Dışarıdan isyan fikirli halkın sesleri gelmektedir. Halk Düka'ya ve soylular partisi aleyhine bağırmakta ve onları ölümle tehdit etmektedirler. Paolo kaçmaya hazırlanmaktadır. Boccanegra isyankar halka rağmen senato salonu kapılarının açılmasını emreder.

Kaçan Gabriele'yi takip eden halk içeriye dolar. Gabriele Amelia'yı kaçırmak isteyen Lorenzino'yu öldürdüğünü itiraf eder; fakat Lorenzino'nun daha yüksek bir merciden emir aldığını bilmektedir. Gabriele bu emri Boccanegra'nın verdiğini sanmaktadır. Gabrielle ile Boccanegra birbirine kılıç çekmiş saldırmakta iken Amelia içeri gelir; kendisini iki kavgacı arasına atar; nasıl kaçırıldığını anlatır.(Nell'ora soave - "O tatlı sabahın mutluluk getiren saatinde tek başıma deniz kenarında yürüyordum"). Bu sırada bu iş içinde parmağı olduğu sandığı Paolo'ya da gizlice bakmaktadır. Boccanegra durumun aydınlanması için Gabrielle'yi bir gece hapiste tutacağını söyleyerek elinden kılıcını alır. (Plebe! Patrizi! Popolo! - "Alt tabaka plebleri! Üst tabaka soyluları! Halk!"). Sonra sert olarak Paolo'yu çağırır. Kim olursa olsun hep birlikte olayların sorumlusunu telin edip onu beddua ile lanetlemeye çağırır. Bunu kabul eden Paolo kendi kendini lanetlediği için dehşet içinde oradan ayrılır.

II. Perde[değiştir | kaynağı değiştir]

Düka’nın sarayında olan Paolo intikam için Boccanegra’nın kullandığı şarap sürahisine yavaş tesir eden bir zehir koyar. Gabriele ve Fiesco yandaki oda tutukludurlar ve sırayla sorgu için Paolo önüne getirilirler. Paolo, Fiesco'ya eğer kendinin Amelia ile evlenmesine izin verirse Düka'ya karşı onu destekleyeceğini söyler. Fakat Fiesco bunu kabul etmez. Gabriele'ye ise onun kıskançlığını ortaya çıkarmak için, Amelia'nın Boccanegra'nın metresi olduğu yalanını söyler. Amelia girmeden önce Gabriele kıskançlık ve kızgınlıktan sanki birden patlar. (Sento avvampar nell'anima - "Çok kızgın bir kıskançlık hissediyorum ve bu ruhumu sanki ateşe vermekte"). Bu sırada sarayda yaşamakta olan Amelia girer. Gabriele'nin onu suçlaması üzerine, ona sadık olduğuna ama Boccanegra ile olan yakın bağlantısının gizli kalması gerektiği için daha fazla bir şey söyleyemeyeceğini açıklar. Boccanegra'nın içeri gireceğini gören Gabriele balkona saklanır. Amelia ağlamaktadır ve Boccanegra bunun nedenini sorar. Amelia sevgilisinin Adorno ailesinden Gabriele olduğunu söyler. Bu Boccanegra'yı çok sıkıntıya sokar; çünkü Adorno ailesi ve Gabriele'nin kendisi aleyhinde olduğunu bilmektedir. Fakat kızına sevgilisini bağışladığını bildirir. İçinde yavaş tesir gösterecek zehir bulunan şarabi içtikten sonra uykuya çekilir.

Gabriele balkondan girip uyuyan Boccanegra'yı öldürmek niyetiyle bıçaklamaya kararlıdır. Fakat Amelia onu durdurur. Boccanegra da uyanmıştır. Gabriele'ye kızı olan Amelia'yı elinden alarak zaten kendine zarar verdiğini ve yeni bulduğu kızını kaybedeceği için kendini bıçaklarsa da hiç önemi olmadığını söyler. Durumu öğrenen Gabriele çok pişman olur. (Perdon, Amelia... Indomito - "Affet beni Amelia. Benim vahşi kıskanç aşkımı") Bundan sonra Düka aleyhinde çalışmayacağına yemin eder. İsyancılara gidip bir barış elçisi olacağını da sözlerine ekler. Boccanegra da kızı ile Gabrielle'nin evliliklerini onayladığını bildirir.

III. Perde[değiştir | kaynağı değiştir]

İsyan bastırılmıştır. Fiesco serbest bırakılır. Paolo ise isyancılarla işbirliği yapmak isterken yakalanmış ve idama mahkûm edilmiştir. Fiesco idama götürülmekte olan Paolo ile karşılaşır ve hayatinin son anlarında Paolo Fiesco’ya Boccanegra’ya yavaş tesir eden zehir verdiğini açıklar. Halk Gabriele ve Amelia’nın düğününü kutlamaktadır.

Aldığı zehrin etkisiyle çok bitkin düşen Boccanegra girer. Fiesco saklandığı yerden çıkar. Boccanegra öldüğünü zannettiği Fiesco’nun sesini tanır. Ona Amelia’nın aslında Maria ile kendi kızı olduğunu; yani Fiesco’nun da torunu olduğunu açıklar. İki adam birbirine sarılırlar. Fakat bu sevinç kısa sürer. Fiesco, Boccanegra’ya zehirlendiğini söyler. Gabriele ile Amelia girerler ve Boccanegra Amelia’ya Fiesco’nun kendi dedesi olduğunu anlatır. Ama Boccanegra ölmek üzeredir. Amelia ve Gabriele’yi kutsayıp kendinden sonraki Duka’nın Gabriele olmasını bildirir ve ölür. Fiesco halka, Boccanegra’nın öldüğünü, yeni Dukalarının Gabriele Adorno olduğunu ilan eder. Perde halkın Boccanegra’nın ruhu için dua edişi sirasinda kapanır.

Ünlü müziksel parçalar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Il lacerato spirito - Arya: Fiesco (Prolog)
• Come in quest'ora bruna - Arya: Maria Boccanegra (Amelia) (I. Perde)
• Nell'ora soave - Arya: Maria Boccanegra (Amelia) (I. Perde)
• Plebe! Patrizi! Popolo - Arya: Simon Boccanegra (I. Perde)
• Sento avvampar nell'anima - Arya: Gabriele Adorno (II. Perde)
• Perdon, Amelia... Indomito - Arya: Gabriele Adorno (II. Perde)

Seçilmiş ses ve video kayıtları[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• [1] 15 Kasım 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. aria-database.com sitesindeki Simon Boccanegra operasındaki aryalar ve roller.(Görülme tarihi:30.3.2009)
• [2] Simon Boccanegra operasının librettosu (İtalyanca)(Görülme tarihi:30.3.2009)
• [3] 12 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Simon Boccanegra operasının librettosu (İtalyanca)(Görülme tarihi:1.4.2009)
• [4] Verdi Portali {İtalyanca)(Görülme tarihi:30.3.2009)