Rick Wright
Rick Wright sahnede (2006).
Genel bilgiler
Doğum	Richard William Wright 28 Temmuz 1943 Hatch End, Middlesex, Birleşik Krallık
Ölüm	15 Eylül 2008
Tarzlar	Progresif rock, psychedelic rock, experimental rock
Meslekler	Müzisyen, Söz yazarı
Çalgılar	Klavye, org, piyano, synthesizer, trombon, vokal, gitar, keman, klavsen, saksafon, çello, mellotron, farfisa, vibrafon
Etkin yıllar	1964-2008
Müzik şirketi	Capitol, Columbia, EMI, Harvest
İlişkili hareketler	Pink Floyd, Zee, David Gilmour, The Screaming Abdabs (Sigma 6)

Richard William "Rick" Wright (28 Temmuz 1943 - 15 Eylül 2008) Pink Floyd grubunun klavyecisiydi. Solo albümlerinin ardından son olarak David Gilmour ile birlikte çalışmıştır.

Erken yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

Wright, 28 Temmuz 1943'te Hatch End, Birleşik Krallık'ta doğdu. On iki yaşındayken bacağını kırdığı sırada istirahat ederken gitar, trombon, trompet ve piyano çalmayı öğrendi. Annesi, Wright'ı piyano yeteneklerinin üzerine gitmesi için yüreklendirince Eric Gilder School of Music'te besteleme ve müzik teorisi dersleri almaya başladı. Bu zamanlarda tekrar popülerleşen geleneksel jaz akımından etkilendi ve piyano üzerinde odaklanmaya devam etse de saksafon gibi yeni enstrümanlar çalmayı öğrendi. Geleceği hakkında kararsız olan Wright, 1962'de Regent Street Polytechnic okuluna yazılıp mimarlık eğitimi almaya başladı.

Regent Street Polytechnic'te okurken Nick Mason ve Roger Waters ile tanışıp sınıf arkadaşları Clive Metcalf'ın kurduğu Sigma 6 adlı grupta çalmaya başladılar. En başlarda Wright, mümkünse piyano çalıyor, ancak sahnede piyano yoksa ritim gitar ya da trombonu üstleniyordu. Zamanla profesyonel bir grup olmak istediklerine karar verdiler ve ciddi provalarda çalmaya başladılar. Mason ve Waters hırslı öğrencilerken Wright, mimarlığa ilgi göstermiyordu ve bir sene sonra London College of Music'de eğitim görmeye başladı. Daha sonra eğitimine ara verip tatil için Yunanistan'a gitti. Bu sırada Wright'ın gruptaki yerini Mike Leonard aldı. Leonard'ın grup için satın aldığı Farfisa marka organ, geri döndüğünde Wright'a kaldı ve kullandığı temel enstrüman oldu.

Kariyer[değiştir | kaynağı değiştir]

1960-70'ler: Pink Floyd'un kuruluşu ve ilk başarıları[değiştir | kaynağı değiştir]

1964 Noel'inin hemen öncesinde Wright, bir arkadaşı aracılığıyla grubunun çalması için bir stüdyo ayarladı. Gitarist Bob Klose ve vokalist Syd Barrett gruba katıldı; bu grup zamanla Pink Floyd olacaktı.

Her ne kadar Barrett grubun baskın üyesi olsa da (şarkıların çoğunu o yazıp söylüyordu) Wright da bazı şarkılar için vokal kaydediyordu. Grubun kataloğunda Wright'ın epey önemli bir yeri vardı: Klavyeyi çalıyor, arka vokalleri üstleniyor, aranjmana katkıda bulunuyordu. Teknik açıdan en kabiliyetli müzisyen olarak Waters'ın bas gitarının ve Barrett'ın gitarlarının sesini Wright ayarlıyordu. Pink Floyd, profesyonel bir yol ekibi kiralayana kadar her konserde grubun ekipmanını Wright kuruyor ve topluyordu.

Wright ile Barrett epey yakın arkadaşlardı, hatta bir noktada ev arkadaşı olmuşlardı. Barrett, 1968'de sağlık sorunlarından mütevellit Pink Floyd'dan ayrılmak zorunda bırakılınca Wright, grubu bırakıp Barrett ile yeni bir projeye atılmayı düşünmüş ancak pratik olmayacağını düşünerek vazgeçmişti. Yine de Barrett'ın ikinci solo albümünün prodüksiyonunda arkadaşına yardımcı oldu.

Barrett'ın yerini David Gilmour'un almasıyla söz yazarlığını Waters ve Wright üstlenmeye başladı ancak zamanla Wright'ın katkıları azaldı. Yine de Wright'ın müzikal önemi azalmamıştı: "Atom Heart Mother", "Echoes", "Shine On You Crazy Diamond", "Us and Them", "The Great Gig in the Sky" gibi şarkılar, Wright'ın katkılarının zirveye ulaştığı şarkılar olmuştu.

1970-80'ler: Grup içi çatışmalar ve Pink Floyd'dan ayrılışı[değiştir | kaynağı değiştir]

Wright, ilk solo albümü Wet Dream'i 1978'de kaydetti. Albüm, Eylül ayında yayınlandı ancak başarı yakalayamadı.

Waters'ın baskın rolü iyice üstlenmesiyle Wright'ın Pink Floyd şarkılarına olan katkısı iyice azalmıştı. Animals (1977), Wright'ın yazdığı bir şarkı içermeyen ilk Pink Floyd albümüydü. Grubun The Wall (1979) için stüdyoya girdiği zamanlarda Waters, Wright'ın hiçbir katkıda bulunmadan eşit derecede telif ücreti almasından şikayetçiydi. Bu dönemde Wright'ın evliliği kötüye gidiyordu ve Wright, ailesiyle yeterince vakit geçiremediği için albüm kayıtlarında geride kalmıştı.

Waters, Wright'ı dava etmeyi düşünmüştü ancak nihayetinde Wright'la konuşmayı tercih etti. Gilmour, Wright'ın grupta kalmasını destekleyeceğini, ancak albüme yeterince katkıda bulunmadığını söyledi. Bunun ardından Wright grubu bırakmaya karar verdi fakat albümün kaydını bitirecek ve takiben yapılacak olan turneye katılacaktı. Waters, Gilmour, yapımcı Bob Ezrin, besteci Michael Kamen ve müzisyen Fred Mandel, zaman zaman Wright yerine klavye bölümlerini çaldılar. Wright genelde gecenin geç saatlerinde, diğer grup üyeleri orada değilken stüdyoya gidiyor ve kayıtlarını yapıyordu.

Wright'ın gruptan ayrılışı 1983'teki The Final Cut'ın çıkışına kadar doğrulanmadı. The Final Cut, Richard Wright'ın emeği olmadan kaydedilen tek Pink Floyd albümüdür.

1983-2005: Zee, Pink Floyd'a dönüşü, Waters ile uzlaşması ve Broken China[değiştir | kaynağı değiştir]

1983-84 senelerinde Wright, Fashion grubundan Dave Harris ile birlikte Zee adını verdiği bir grup kurdu ve bu grupla birlikte Identity adında bir albüm çıkardı fakat bu albüm başarısız oldu. Wright daha sonra Zee hakkında "unutulması gereken bir deney" dedi.

1985'te Roger Waters Pink Floyd'dan ayrılınca Wright, A Momentary Lapse of Reason ile birlikte eski grubu için çalmaya geri döndü ancak sözleşmesi izin vermediği için resmen grup üyesi olamadı. Grup üyeliğinin resmiyete kavuşması ancak 1994 yılında olacaktı. 1994'te çıkan The Division Bell için beş şarkının yazarlığını yaptı ve "Wearing the Inside Out" için vokalleri seslendirdi. "The Division Bell Tour" adlı turne, Pink Floyd'un son turnesiydi.

1996'da "Broken China" adlı ikinci solo albümünü çıkardı. Bu albümdeki bilgisayar destekli prodüksiyonlar ve Sinead O' Connor, Anthony Moore ve Tim Renwick gibi sanatçıların katkısı, bu albümü ilk solo albümünden daha başarılı kıldı.

1999'da Wright'ın eşi ve Pink Floyd'un turnelerinde çalan klavyecisi Jon Carin, Waters ile Wright'ın uzlaşmasını sağladı. 2 Temmuz 2005'te Londra'da yapılan Live 8 konseri; Mason, Wright, Waters ve Gilmour'un birlikte çaldığı son konser oldu. Aynı senenin Kasım ayında katarakt ameliyatı olan Wright, Pink Floyd'un UK Music Hall of Fame üyesi yapıldığı törene katılamadı.

2005-2008: Gilmour ile partnerliği[değiştir | kaynağı değiştir]

2006'da Wright, Gilmour'un turne grubunun sürekli üyesi oldu. Grupta zamanında Pink Floyd turnelerinde çalan Jon Carin, Dick Parry ve Guy Pratt de bulunuyordu. Gilmour'un 2006'da çıkan solo albümü On An Island için klavye çaldı ve arka vokalleri seslendirdi. Wright, Gilmour'un turnelerinin "hayatında katıldığı en eğlenceli turneler" olduğunu söylemiştir. Solo projelerine odaklanmak istediği için Waters ve Mason ile birlikte Dark Side of the Moon Live turnesine katılmayı reddetti.

Wright, Gilmour ve Mason ile birlikte Syd Barrett anısına 10 Mayıs 2007'de verilen "Madcap's Last Laugh" adlı konserde çaldı. Bu zamanlarda Wright, Kensington'da yalnız başına yaşıyordu.

Ölümü[değiştir | kaynağı değiştir]

Wright, 15 Eylül 2008'de 65 yaşındayken akciğer kanserine yenik düşüp öldü. Wright'ın ölümünden sekiz gün sonra Gilmour, Later... with Jools Holland adlı televizyon programına katıldı ve Pink Floyd'un ikinci albümü A Saucerful of Secrets'tan "Remember a Day" şarkısını Wright'ın anısına çaldı.

Kişisel yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

Rick Wright, The Screaming Abdabs grubunda beraber çalıştığı Juliette Gale ile 1964'te evlendi. Çiftin iki çocuğu oldu fakat 1982'de boşandılar. Wright, 1984'te Franka Wright ile evlendi ve bu evlilik 1994'e kadar sürdü. 1995'te Mildred Hobbs ile evlendi ve birlikte bir çocukları oldu. Wright'ın üçüncü evliliği de 2007'de sona erdi.

Ekipman[değiştir | kaynağı değiştir]

Rick Wright müziğe üflemeli çalgılarla başlamıştır. Daha sonra Farfisa marka org kullanmaya başladı. İlk dönemlerde konserlde vibrafon ve "Biding My Time" şarksıında olduğu gibi trombon da kullanıyordu. Daha sonraki yıllarda eko efekti için Binson Echorec kullanan Wright, 1970'lerde Farfisa yerine Fender, Wurlitzer, Hohner gibi markalar kullanmıştır. 1987'de itibaren Kurzweil markasını kullansa da Gilmour'un "On An Island" turunda yine Farfisa e Hammond piyano da kullanmıştır.

Solo Çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Solo Albümler

• Wet Dream (1978)
• Broken China (1996)

Zee

• Identity (1984)

David Gilmour

• On An Island (2006)

Syd Barrett

• The Madcap Laughs (1970)
• Barrett (1970)

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Richard Wright Online Memorial (İngilizce)
• Unofficial Richard Wright Page21 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. richardwright.net (İngilizce)
• Rick Wright - Pink Floyd Fan Network (İngilizce)