Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Mayıs 2020)

Plaj gelişimi; deniz, göl veya nehir suyunun toprağı aşındırdığı kıyı şeridinde meydana gelir. Kumlar, kayalık ve tortul malzemeleri kum birikintilerine aşındıran, asırlık, tekrarlayan işlemlerle kumun biriktiği yerlerdir. Nehir deltaları, göl veya okyanus kıyılarını genişletmek için nehrin çıkışında birikerek yukarıdan silt bırakır. Tsunamiler, kasırgalar ve fırtına dalgalanmaları gibi felaketler plaj erozyonunu hızlandırır.

Erozyon ve toplanma[değiştir | kaynağı değiştir]

Olağanüstü süreçler: Tsunamiler ve kasırga güdümlü fırtına dalgalanmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Tsunamiler, genellikle depremlerin neden olduğu çok yüksek dalgalar, büyük erozyon ve tortu-çalışma potansiyeline sahiptir. Ağaçların ve diğer kıyı bitki örtüsünün birikmesi yıllar süren kum plajlarını oluşturabilir. Tsunamiler evleri ve diğer kıyı yapılarını yıkma yeteneğine sahiptir.

Fırtına dalgası, deniz yüzeyinin fırtına veya kasırga gibi bir alçak basınç sistemi nedeniyle kabarmasıdır. Fırtına dalgalanmaları plajın toplanmasına ve erozyonuna neden olabilir. Tarihsel olarak dikkat çeken fırtına dalgalanmaları; 1953 Kuzey Denizi Taşkınları, Katrina Kasırgası ve 1970 Bhola Siklonu'dur.

Kademeli süreçler[değiştir | kaynağı değiştir]

Plajların kademeli olarak evrimi genellikle kıyı şeridinin sürüklenmesi, tortuların sahil boyunca hareket ettiği dalga güdümlü bir süreç ve yakındaki nehirler gibi diğer erozyon veya birikim kaynaklarından meydana gelir.

Deltalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Deltalar alüvyon sistemleri ile beslenir. Kum ve silt biriktirir; bu da topraktan gelen tortu akışının kıyı akımları, gelgitler veya dalgalar tarafından tamamen çıkarılmasını önleyecek kadar büyük olduğu yerlerde büyür.

Tüm tortular kalıcı olarak yerinde kalmaz: kısa vadede (onlar ila yüzyıllar arası), istisnai nehir taşkınları, fırtınalar veya diğer enerjik olaylar, delta tortusunun önemli kısımlarını kaldırabilir veya lob dağılımını değiştirebilir ve daha uzun jeolojik zaman ölçeklerinde, deniz seviyeli dalgalanmalar deltaik özelliklerin yok olmasına yol açar.

Avrupa plajlarının tarihi birikimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Akdeniz'de deltalar son birkaç bin yıldır artıyor. Altı - yedi bin yıl önce, deniz seviyesi dengelendi ve sürekli nehir sistemleri, geçici seller ve diğer faktörler bu istikrar ile toplanmaya başladı. Kıyı alanlarının yoğun insan kullanımı (Nil deltası hariç) yoğun olduğundan, plaj konturları son yüzyıllara kadar doğal kuvvetler tarafından şekillendirildi.

Barcelona, örneğin, sahil toplanması Orta Çağ'ın sonlarına kadar doğal bir süreçti. Ancak şimdi liman inşa oranı artmıştır.

Efes Limanı, büyük şehirlerinden biri İyon Yunanlar içinde Küçük Asya nedeniyle Küçük Menderes nehrinin büyük tortulları birikime kolaylık sağladı; şimdi denize 5 kilometre uzaklıktadır. Aynı şekilde, antik Roma yakınlarındaki bir zamanlar önemli liman olan Ostia, şimdi birkaç kilometre iç kısımdadır, sahil şeridi yavaşça denize doğru hareket etmiştir.

Bruges, Orta Çağ'ın başlarında bir liman haline geldi ve 1050'ye kadar deniz yoluyla erişilebilirdi. Ancak, o zamanlar, Bruges ile deniz arasındaki doğal bağlantı silindi. 1134 yılında bir fırtına seli, Zwin'den Bruges'e bir kanal aracılığıyla şehri on beşinci yüzyıla kadar bağlayan derin bir kanal olan Zwin'i açtı. Bruges, bu amaçla Damme ve Sluis gibi bir takım sporları kullanmak zorunda kaldı. 1907'de Zeebrugge'da yeni bir liman açıldı.

Modern plaj durgunluğu[değiştir | kaynağı değiştir]

Şu anda, küçük kıyıların önemli bölümleri durgunluk içinde, kum kaybetmekte ve plaj boyutlarını azaltmaktadır. Bu kayıp çok hızlı bir şekilde ortaya çıkabilir. Plaj durgunluğunun çeşitli nedenleri vardır, bazıları diğerlerinden daha doğaldır (antropizasyon derecesi). Bunun örnekleri gerçekleştiğini Sète'nin içinde, Polonya'da, Kaliforniya, Aveiro (Portekiz) ve Hollanda'da ve başka yerlerde boyunca Kuzey Denizi. Avrupa'da, kıyı erozyonu yaygındır (en az %70) ve çok düzensiz dağılmıştır.

Fransa[değiştir | kaynağı değiştir]

Atlantik kıyısı[değiştir | kaynağı değiştir]

Atlantik Duvarı'nın, İkinci Dünya Savaşı sırasında Alman askerleri tarafından tepelerin üstünde inşa edilen kıyı savunma sığınaklarından bazıları şu anda su altında. 65 yılda plajın 200 metrelik durgunluğunu göstermektedir.

Sète[değiştir | kaynağı değiştir]

Sète yakınındaki sahil durgunluğu, (çoğu delta gibi) sahilin geri kalanından bağımsız hale gelen Rhone deltasının büyümesi nedeniyle kıyı sürüklenmesinde kum arz kesintisi ile ilgilidir. Mevcut kıyı şeridi, Roma kıyısına 210 metre uzaklıktadır.

Kaliforniya sahilleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaliforniya'nın plajları ve diğer kıyı şeridi özellikleri, plaj kumunun mevcudiyetine, kıyıya çarpan dalga ve mevcut enerjiye ve kumun hareketini etkileyen diğer fiziksel işlemlere göre değişir. Bu kıyı boyunca plajların oluşması ve korunması için sürekli bir kum kaynağı gereklidir. Baraj inşaatı ve nehir kanalizasyonu dahil olmak üzere birçok insan faaliyeti okyanusa ulaşan kum arzını azaltmıştır. Bu da, plajların yenilenmesini engelledi ve böylece her zaman değişen erozyon seviyelerine maruz kalan kıyı şeritleri için daha fazla güvenlik açığı yarattı. İç kaynaklardan gelen kum arzını iyileştirmek için çok az pratik çözüm vardır, bu nedenle kıyı şeridi erozyonunun yönetimi muhtemelen Kaliforniya kıyı şeridi boyunca kara/deniz arayüzüne odaklanmaya devam edecektir.

Liman girişlerini korumak, plajları korumak veya kıyı yapılarını korumak için dalgakıranlar, iskeleler veya groyne tarlalarının inşası, kumun kıyı boyunca hareketine yardımcı oldu ve zarar verdi. Koruyucu zırh oluşumları kumu hapseder ve plajların cihazdan kıyıya doğru genişlemesine izin verir, ancak kumun kıyıdaki plajlara akışını kesebilir.

Polonya[değiştir | kaynağı değiştir]

Son buzullaşma sırasında, Baltık Polonya bölgesi buz ve buna bağlı moral çökeltilerle kaplıydı. Erime önemli miktarda konsolide olmayan tortu bıraktı. Şu anda, bu konsolide olmayan çökeltiler deniz tarafından güçlü bir şekilde aşınmış ve yeniden işlenmiştir.

Aveiro[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuzey Portekiz sahili ve plajları büyük İber nehirleri tarafından beslendi. Douro Nehri havzasındaki büyük baraj inşası Aveiro sahili için tortu arzını keserek durgunluğa neden oldu. Başından beri sert koruyucu çalışmalar yapılmıştır.

Hollanda[değiştir | kaynağı değiştir]

Hollanda sahili kumlu, çok çubuklu plajlardan oluşur ve dalga hakim bir sahil olarak karakterize edilebilir. Sahilin yaklaşık 290 km'lik kısmı kumullardan oluşmakta olup, 60 km'lik kısım, dikler ve barajlar gibi yapılarla korunmaktadır. Son Buzul Çağı'nın sonunda buzun erimesi ile kıyı şeridi, yaklaşık 5000 yıl öncesine kadar doğuya doğru kaymıştır ve Hollanda kıyı şeridinin mevcut pozisyonuna ulaşılmıştır.

Deniz seviyesi yükselmesi durakladı, kum beslemesi azaldı ve deniz hatları plaj sırtları oluşumu durdu .Kum tepeleri, sahil ve kıyı şeridi ile birlikte denize doğal, kumlu bir savunma sunar.Hollanda'nın yaklaşık %30'u deniz seviyesinin altındadır.

Son 30 yılda, Hollanda kıyılarında derin suya yılda yaklaşık 1 milyon m³ kum kaybolmuştur. Çoğu kuzey kıyı kesiminde, erozyon derin sularda ve yakın kıyı bölgesinde meydana gelir. Çoğunluğunda güney kesiminde, kıyıya yakın bölgede sedimantasyon ve derin suda erozyon meydana gelir.

Yapısal erozyon, karaya göre deniz seviyesindeki artıştan kaynaklanır ve bazı noktalarda liman barajlarından kaynaklanır. Tek bir birim olarak bakılan Hollanda kıyıları aşındırıcı davranışlar göstermektedir. Yaklaşık 12 milyon m³ kum her yıl denize aktarılır .

Deniz seviyesindeki bağıl değişiklikler[değiştir | kaynağı değiştir]

Birkaç jeolojik olay ve iklim, Dünya yüzeyinin nispi deniz seviyesi yüksekliğini değiştirebilir (aşamalı veya aniden). Bu olaylar veya süreçler sahil şeridini sürekli değiştirir.

Volkanizma ve depremler[değiştir | kaynağı değiştir]

Volkanik aktivite yeni adalar yaratabilir. Örneğin, İzlanda'nın Surtsey Adası'ndaki 800 metre (2.600 ft), Kasım 1963 ile Haziran 1967 arasında kuruldu. Adanın kısmen aşınmış olması, ancak 100 yıl daha sürmesi bekleniyor.

Bazı depremler göreceli zemin seviyesinde ani değişimler yaratabilir ve kıyı şeridini önemli ölçüde değiştirebilir. Yapısal olarak kontrol edilen sahiller arasında Kaliforniya'daki San Andreas Fay Hattı ve sismik Akdeniz kuşağı (Cebelitarık'tan Yunanistan'a) bulunmaktadır.

Pozzuoli Körfezi, içinde Pozzuoli, İtalya Ağustos 1982 ile Aralık 1984 arasında 4 Ekim 1983 tarihinde zirveye ulaştığı titreme, titreme yüzlerce deneyimli, (şehir merkezinde 8.000 binaya hasar verdi ve neredeyse 2 metre deniz dibini kaldırdı 6,6 ft). Bu, Pozzuoli Körfezi'ni büyük tekne için çok sığ hale getirdi ve limanın yeni rıhtımlarla yeniden inşasını gerektirdi.

Kademeli süreçler: Çökme ve yükselme[değiştir | kaynağı değiştir]

Çökme, iç jeodinamik nedenlerden dolayı Dünya yüzeyinin deniz seviyesine göre aşağı doğru hareketidir. Sübstitüsyonun tersi, yükselişi artıran yükseliştir.

Venedik muhtemelen bir yerleşim yerinin en iyi bilinen örneğidir. Aşırı yüksek gelgit veya dalgalanmalar geldiğinde periyodik su baskını yaşar. Bu fenomene, Po Nehri deltası bölgesindeki yer altı suyu ve gaz sömürüsü ile büyütülmüş genç tortuların sıkışması neden olmaktadır. Bu aşamalı batmayı çözmek için insan yapımı çalışmalar başarısız olmuştur.

İsveç'in üçüncü büyük gölü olan Mälaren, buzulsal yükselişin bir örneğidir. Bir zamanlar deniz gemilerinin bir zamanlar ülkenin iç kısmına doğru yelken açabildiği bir koydu, ama sonunda bir göl haline geldi. Onun yükselmesi buzlanmadan kaynaklandı: buzul çağındaki buzulların ağırlığının kaldırılması, depresif arazinin hızlı bir şekilde yükselmesine neden oldu. Buz boşaltılırken 2000 yıl boyunca, yükselme yaklaşık 7.5 santimetre (3.0 inç)/yıl seviyesinde gerçekleşti. Buzlanma tamamlandıktan sonra, yükselme yılda yaklaşık 2.5 santimetreye (0.98 inç) yavaşladı ve bundan sonra katlanarak azaldı. Bugün, yıllık artış oranları 1 santimetre (0,39 inç) veya daha azdır ve çalışmalar, toparlanmanın yaklaşık 10.000 yıl daha devam edeceğini göstermektedir. Deglasifikasyon sonundan itibaren toplam artış 400 metreye (1.300 ft) kadar olabilir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]