Avingon'un Tarihi Merkezi: Papalık Sarayı Piskoposluk Topluluğu ve Avignon Köprüsü

UNESCO Dünya Mirası
Papalık Sarayı
Konum	Fransa
Kriter	Kültürel: i, ii, iv
Referans	228
Tescil	1995 (19. oturum)
Bölge	Avrupa ve Kuzey Amerika

Papalık Sarayı, Fransa'nın Avignon kentinde yer alan ve Avrupa'da Orta Çağ'dan kalma en büyük ve en önemli Gotik yapılardan biri olan tarihi bir saraydır. Bir zamanlar bir kale ve saray olan papalık ikâmetgâhı, 14. yüzyılda Batı Hıristiyanlığının merkezi olmuştur.

1995 yılından bu yana, Palais des Papes, Avignon'un tarihi merkezi ile birlikte UNESCO Dünya Mirası olarak listelenmiştir.^[1]

Tanım[değiştir | kaynağı değiştir]

Palais aslında iki birleşik binadır: Doms'un zaptedilemez kayaları üzerinde oturan XII. Benedict'in eski sarayı ve Avignon papalarının en abartılısı olan VI. Birlikte Orta Çağ'ın en büyük Gotik binasını oluştururlar. Aynı zamanda Uluslararası Gotik mimari tarzının en güzel örneklerinden biridir.

İnşaat tasarımı, Fransa'nın en iyi mimarlarından ikisi olan Pierre Peysson ve Jean de Louvres'un eseriydi ve gösterişli süsleme, School of Siena'nın (İtalya) en iyi öğrencilerinden ikisi olan Simone Martini ve Matteo Giovanetti'nin eseriydi. Buna ek olarak, Palais'de (2.000'den fazla ciltle o zamanlar Avrupa'nın en büyüğü) bulunan papalık kütüphanesi, aralarında hümanizmin kurucusu Petrarch'ın da bulunduğu "belles-edections" çalışmasına tutkulu bir grup din adamını cezbetti. Aynı zamanda besteciler, şarkıcılar ve müzisyenler Büyük Palais Şapeli'ne çekildi. Clement VI, Guillaume de Machaut'un Notre-Dame Ayini'ni orada kullandı, orada Papa'nın daveti üzerine Philippe de Vitry Ars Nova'sını sundu ve Johannes Ciconia çalışmaya geldi.

Palais, muazzam büyüklüğünden dolayı aynı zamanda Kilise'nin genel teşkilatının değişmeye başladığı yerdi. Kilise için gerçekten merkezi bir yönetim yaratarak, hizmetlerin merkezileştirilmesini ve operasyonların papalığın ihtiyaçlarına uyacak şekilde uyarlanmasını kolaylaştırdı.

13. yüzyılın sonunda 200 olan Curia'nın (Kilise idaresi) insan gücü, 14. yüzyılın başında 300'ü geçerek 1316'da 500 kişiye ulaştı. Buna rağmen, papalık Roma'ya dönmeyi gerekli gördüğünde Palais geçerliliğini yitirdi. Latin ve Ortodoks Hristiyanları yeniden birleştirme umudu ve İtalya'daki Papalık Devletlerinde barışın sağlanması, geri dönüşü daha da güçlendirdi. Buna ek olarak, hem Urban V hem de Gregory XI'in papalık koltuğunun yalnızca Aziz Petrus'un mezarı olabileceğine dair güçlü inancı vardı. Fransa Mahkemesi ve Kardinaller Koleji'nin güçlü muhalefetine rağmen, her iki papa da Roma'ya dönmenin yolunu buldu, ilki 30 Nisan 1362'de, ikincisi 13 Eylül 1370'te. Bu sefer dönüş mutlaktı.

Sonraki yüzyıllarda Palais, iki anti-papa ve birçok kardinalin ikametgâhı olarak hizmet vermesine rağmen eski ihtişamını tamamen kaybetti. Bununla birlikte, güçlü güzellik, sadelik, ihtişam ve ölümsüzlük duygusuyla, Charles Forbes René de Montalembert gibi Fransız şair ve yazarların yüzyıllar boyunca atıfta bulundukları bir "yıkım eseri" yönünü korudu.

Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]

Palais inşaatı MS 1252'de başladı. Avignon, 1309'da Gascon Bertrand de Goth'un, seçildikten sonra (1305) Roma'nın şiddetli kaosuyla yüzleşmek istemeyen Papa V. "Avignon Papalığı" sırasında Avignon. Clement, Avignon'daki Dominik manastırında misafir olarak yaşadı ve halefi Papa XXII. Avignon'un kuzey ucunda, Rhône nehrine bakan doğal bir kayalık çıkıntının üzerinde yer alan alan, Avignon piskoposlarının eski piskoposluk sarayına aitti. Palais, Palais Vieux (Eski Saray) ve Palais Neuf (Yeni Saray) olarak bilinen iki ayrı bölümden oluşan iki ana aşamada inşa edilmiştir. Tamamlandığında 11.000m²'lik (118.403 fit kare) bir alanı kaplıyordu. Bina son derece pahalıydı ve inşası sırasında papalığın gelirinin çoğunu tüketiyordu.

Palais Vieux, Papa XII. Benedict'in talimatıyla Mirepoix'li mimar Pierre Poisson tarafından inşa edildi. Sade Benedict, orijinal piskoposluk sarayını yerle bir ettirdi ve yerine, saldırganlara karşı yoğun bir şekilde güçlendirilmiş, bir manastır merkezli çok daha büyük bir bina aldı. Dört kanadı yüksek kulelerle çevrilidir. Papa Clement VI, Innocent VI ve Urban V altında, bina şimdi Palais Neuf olarak bilinen şeyi oluşturmak için genişletildi. Bir mimar olan Jean de Louvres, VI. Masum VI altında iki kule ve bir köprü daha inşa edildi. Urban V, ana avluyu (Onur Mahkemesi olarak bilinir) çevreleyen diğer binalarla tamamladı. Binanın içi freskler, duvar halıları, tablolar, heykeller ve ahşap tavanlarla görkemli bir şekilde dekore edilmiştir.

Papalar 1377'de Avignon'dan ayrıldı ve Roma'ya döndü, ancak bu, Papalık Bölünmesine yol açtı ve bu sırada antipoplar Clement VII ve Benedict XIII, Avignon'u 1403'e kadar evleri yaptı. Geoffrey Boucicaut'un ordusu Avignon'u işgal etti. Bina birkaç yıl papalık karşıtı güçlerin elinde kaldı - 1410'dan 1411'e kadar kuşatıldı - ancak 1433'te papalık elçilerinin yetkisine iade edildi.

Palais, 350 yıldan fazla bir süre (çevredeki şehir ve Comtat Venaissin ile birlikte) papalık kontrolünde kalmasına rağmen, 1516'da bir restorasyona rağmen giderek kötüleşti. 1789'da Fransız Devrimi patlak verdiğinde, zaten kötü bir durumdaydı. devrimci güçler tarafından ele geçirildi ve yağmalandı. 1791'de, cesetleri Palais Vieux'deki Tour des Latrines'e atılan karşı-devrimcilerin katliamına sahne oldu. Palais daha sonra Napolyon Fransız devleti tarafından askeri kışla ve hapishane olarak kullanılmak üzere devralındı. Askeri işgal nedeniyle daha fazla hasar görmesine rağmen, özellikle ruhban karşıtı Üçüncü Cumhuriyet döneminde, yapının ahır olarak kullanılması için kalan iç ahşap işleri temizlendiğinde - fresklerin üzeri kapatılmış ve büyük ölçüde tahrip edilmiştir - bu, kabuğun sağlamlaşmasını sağlamıştır. Binanın fiziksel hayatta kalmasının nedeni 1906'da ulusal bir müze haline gelmesidir. O zamandan beri neredeyse sürekli restorasyon altında olmuştur.

Charles Dickens, Pictures from Italy adlı kitabında bu bina etrafında bir turu anlatıyor. Rehberini, binanın bir işkence odası olarak kullanıldığı kanlı geçmişinde övünen, parıldayan siyah gözleri olan bir dişi şeytan olarak tanımlıyor.

Şimdiki durumu[değiştir | kaynağı değiştir]

Palais bugün tarihi ve mimari bir dönüm noktasıdır ve her yıl yaklaşık 650.000 ziyaretçi çeken bir turistik cazibe merkezidir ve düzenli olarak Fransa'da en çok ziyaret edilen ilk on cazibe merkezi arasına girer.

Aynı zamanda büyük bir kongre merkezine ve École française de Rome ve institut de recherche et d'histoire des textes tarafından ortaklaşa düzenlenen Avignon papalığı üzerine bir araştırma merkezini içeren Vaucluse département arşivlerine ev sahipliği yapmaktadır.

Palais düzenli olarak bir sergi merkezi olarak hizmet vermektedir. İlk büyük sergi René Char tarafından 27-30 Haziran 1947 tarihleri arasında Grand Chapel'de başlatıldı. "Exposition de peintures et sculpts contemporaines" (Çağdaş ressam ve heykeltıraşların Sergisi) başlıklı sergi, daha sonra olacak olanın başlangıç noktasıydı. Palais des Papes'in avlusu, her yıl Temmuz ayında düzenlenen Festival d'Avignon (Avignon Festivali) sırasında merkezi bir performans yeridir. Aynı zamanda sergiler, gösteriler ve kongreler dahil olmak üzere birçok kültürel ve ekonomik etkinliğin yeridir.

Palais aynı zamanda 1976'da kurulan ve bugün her yıl çok sayıda etkinliğe ev sahipliği yapan Uluslararası Kongre Merkezi'ne ev sahipliği yapmaktadır. Bunlar arasında kongreler, parlamentolar, sempozyumlar, toplantılar ve diğer toplantılar yer alır ve en geniş salon olan 'Grande Audience' 700 kişiye kadar konuğu ağırlayabilir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Fransa ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.