John Frederick Kensett
John Frederick Kensett (David Johnson, 1874)
Genel bilgiler
Doğum	22 Mart 1816(1816-03-22)
Ölüm	14 Aralık 1872 (56 yaşında) New York City
Uyruk	American
İmzası

John Frederick Kensett (22 Mart 1816 - 14 Aralık 1872) , Connecticut, Cheshire'de doğan Amerikalı bir manzara ressamı ve oymacıydı. Hudson Nehri Sanatçılar Okulu'nun ikinci nesil üyesiydi. Kensett'in imzası niteliğinde olan New England ile New York Eyaleti manzara resimleri, berrak ışığı ve dingin yüzeyleri doğanın niteliklerini yücelten ve Luminizm ile ilişkilendirilen çalışmalarıdır. Kensett'in ilk çalışmaları, çoğunlukla Thomas Cole'un etkisi barındırmaktadır, ancak en başından beri, hem palet hem de kompozisyonda kısıtlamayı destekleyen daha soğuk renkler tercihi ve daha az dramatik topoğrafyaya ilgisi ile ayırt edilmiştir.^[1] Kensett'in olgunluk eseri, yedek bir geometriyle tasvir edilen sakin manzarayı içerir ve kıyıdaki dağların cam gibi pürüzsüz suya karşı dengelendiği bir dizi resimle sonuçlanır.^[2] Kensett ayrıca Metropolitan Sanat Müzesi'nin kurucusuydu.

Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

22 Mart 1816'da doğan Kensett, Cheshire Akademisi'nde okula gitti ve İngiliz göçmen babası Thomas Kensett ve daha sonra amcası Alfred Daggett ile oymacılık okudu. Yaklaşık 1838'e kadar New Haven bölgesinde oymacı olarak çalıştı, ardından New York'ta banknot oymacısı olarak çalışmaya başladı.

1840'ta Kensett, Asher Durand ve John William Casilear ile birlikte resim eğitimi almak için Avrupa'ya gitti. Orada Benjamin Champney ile tanıştı ve seyahat etti. İkili, Avrupa'nın her yerinde eskiz ve resim yaparak yeteneklerini geliştirdi. Bu dönemde Kensett, 17. yüzyıl Hollanda manzara resmine karşı bir değer ve yakınlık geliştirdi. Kensett ve Champney, 1847'de Amerika Birleşik Devletleri'ne döndüler.

Kurulan stüdyo[değiştir | kaynağı değiştir]

Stüdyosunu kurup New York'a yerleştikten sonra Kensett, Kuzeydoğu ve Colorado Rockies boyunca kapsamlı bir şekilde seyahat etti ve Avrupa'ya birkaç gezi yaptı.

Kensett en çok New York ve New England'ın taşrasındaki manzarası ve New Jersey, Long Island ve New England kıyılarındaki deniz manzaralarıyla tanınır. Hudson Nehri Okulu'nun "ikinci nesli" ile en yakından ilişkilidir. Sanford Robinson Gifford, Fitz Henry Lane, Jasper Francis Cropsey, Martin Johnson Heade ve diğerlerinin yanı sıra, "Luministlerin" çalışmaları, bilindiği şekliyle atmosferik ışığın niteliklerini ve etkilerini yansıtma amacıyla olabildiğince ince, neredeyse görünmez fırça darbeleriyle karakterize edilmiştir. Bu tür etkiler, kişiyi maneviyata yaklaştıran yüce doğa ve derin düşünce anlayışındaki Deneyüstücülük felsefesinden kaynaklanmıştır. Kensett,1848'de Ulusal Tasarım Akademisi'ne Yardımcı üye olarak seçilmiş ve 1849'da tam bir Akademisyen olmuştur.

1851'de Kensett, White Mountain sanatının simgesi haline gelen Washington Dağı'nın anıtsal bir tuvalini yaptı. Valley of Conway'den Mount Washington, American Art Union tarafından satın alındı, James Smillie tarafından bir gravür haline getirildi ve ülke genelinde 13.000 Art Union abonesine dağıtıldı. Diğer sanatçılar bu sahnenin baskıdan kopyalarını yaptılar. Currier ve Ives, yaklaşık 1860'da benzer bir baskı yayınladı. Kensett'in bu tek resmi, New Hampshire'ın White Mountain bölgesinin popülerleşmesine yardımcı oldu.

Kensett'in tarzı, 1850'lerdeki geleneksel Hudson Nehri Okulu tarzından sonraki yıllarda daha rafine Luminist tarzına doğru kademeli olarak gelişti. 1870'lerin başında Kensett zamanının çoğunu, Connecticut, Darien yakınlarındaki Long Island Sound'daki Contentment Island'daki evinde geçiriyordu.

Kensett en iyi eserlerinden bazılarını bu sıralarda yaptı. Bunların çoğu yalın ve ışıltılı deniz manzaralarıydı; en önemli örnek, şu anda New York'taki Metropolitan Museum of Art koleksiyonunda bulunan Eaton's Neck, Long Island 25 Ocak 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (1872) eseriydi.

Sanatçı, yaşamı boyunca büyük beğeni topladı ve finansal olarak başarılı oldu. Buna karşılık, sanatı ve sanatçıları desteklemek için cömert davrandı. National Academy of Design'ın tam üyesi, Sanatçılar Fonu Topluluğu'nun kurucusu ve başkanı ve Metropolitan Sanat Müzesi kurucusu ve güvenilir üyesiydi.

Ölüm[değiştir | kaynağı değiştir]

Kensett zatürreye yakalandı (belki de Long Island Sound'da arkadaşı ve sanatçı arkadaşı Vincent Colyer'in karısı Mary Lydia (Hancock) Colyer'i kurtarma girişimi sırasında) ve Aralık 1872'de New York'taki stüdyosunda kalp yetmezliğinden öldü. New York, Brooklyn'deki Green-Wood Mezarlığı'na defnedildi. 1874'te Kensett'in kardeşi Thomas, yarısı koleksiyonda kalan otuz sekiz resmini Metropolitan Sanat Müzesi'ne verdi.^[3]

Miras[değiştir | kaynağı değiştir]

Kensett'in çalışmalarının ilk eksiksiz biyografisi ve olgusal çalışması, 1957'de yayınlanan Ellen H. Johnson tarafından yazılmıştır.

Tabloları[değiştir | kaynağı değiştir]

• 
  Alabalık Balıkçısı, tuval üzerine yağlı boya, 1852. Thyssen-Bornemisza Müzesi
• 
  Yukarı Mississippi, tuval üzerine yağlı boya, 1855. St. Louis Sanat Müzesi
• 
  George Gölü, yak. 1870, Princeton Üniversitesi Sanat Müzesi
• 
  Eski Çam, Darien, Connecticut, yak. 1872, Metropolitan Sanat Müzesi, New York
• 
  Massachusetts, Beverly'deki Sahilin Görünümü , tuval üzerine yağlı boya, 1860. Santa Barbara Sanat Müzesi
• 
  George Gölü, 1860 – 1869. Thyssen-Bornemisza Müzesi
• 
  Conway Vadisi'nden Washington Dağı, 1869, Wellesley College Müzesi
• 
  Lake George – Brooklyn Müzesi
• 
  Lake George, tuval üzerine yağlı boya, 1869, Metropolitan Museum of Art, New York City, "her ikisi de gölü boyamış olan Cole ve Durand ile başlayan Amerikan geleneğinin doruk noktalarından biri" olarak anıldı.
• 
  Eaton's Neck, Long Island, New York, 1872, Metropolitan Museum of Art

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

• Barringer, Tim ve Wilton, Andrew. American Sublime: Amerika Birleşik Devletleri'nde Manzara Resmi 1820-1880, Princeton University Press, 2002.0-691-09670-8
• Driscoll, John Paul ve John K. Howat. John Frederick Kensett, An American Master, WW Norton & Company: New York, New York, 1985.
• Johnson, Ellen Hulda. "Kensett Yeniden Ziyaret Edildi", The Art Quarterly, İlkbahar 1957, s. 71 – 92.

1. ^ Barringer and Wilton, 25
2. ^ Barringer and Wilton, 204–209
3. ^ Barringer and Wilton, 208