Elektromanyetizma ve klasik optik konusundaki gelişmelerin kronolojisi.

İlk Gelişmeler[değiştir | kaynağı değiştir]

• M.Ö. Aristofanes camküreyi mercek olarak tanımladı. (Seneca ne kadar bulanık ya da küçük olursa olsun harflerin okunabileceğini söyledi.)^[1]
•  M.Ö. 4.yy da Mo Di ilk kamera obscuradan bahsetti.
• 3. yüzyıl M.Ö. Euclid yansıma ve kırılma ve hakkında ilk kez yazdı ve ışık seyahatleri ve düz çizgileri belirtti.
  ^[1]
• 130 MS.. — Claudius Ptolemy (kendi Optik eserinde) birkaç medya için yansıma, kırılma, renk ve kırılma tablo açıları da dahil olmak üzere ışığın özellikleri hakkında yazdı
• 1021 — Ibn al-Haytham (Alhazen) görüşü inceleyen Optiğin Kitabı'nı yazdı.
• 1088 — Shen Kuo manyetik sapmayı ilk kez tanıdı.
• 1187 — Alexander Neckham ilk olarak Avrupa'da manyetik pusulayı ve onun navigasyonda kullanımını tanımladı.
• 1269 — Pierre de Maricourt izole manyetik kutupların yokluğunu, manyetik kutupları ve açıklamalarını belirtti.
• 1305 — Dietrich von Freiberg birincil ve ikincil gökkuşağı nedeni ve yağmur damlaları içinde yansıma ve kırılma incelemek için su dolu kristal küreler ve matara kullandı.
• 1550 — Gerolamo Cardano De Subtilitate elektrik, elektrik ve manyetik kuvvetler arasında, belki de ilk kez, ayırt hakkında yazdı.

17. yüzyıl[değiştir | kaynağı değiştir]

• 1600 — Hollandalı Sacharias Jansen icat bir tek mercekli mikroskop.
• 1600 — William Gilbert, onun defteri de Magnete, yazdığı sistematik deneylerde elektrik ve manyetizma; anlaşılan bu Dünya dev bir mıknatıs.
• 1604 — Johannes Kepler açıklar nasıl göz duruluyor ışık
• 1604 — Johannes Kepler belirtir yasaları doğrusal yayılımı ışık
• 1611 — Marko Dominis anlatılır gökkuşağının içinde De Radiis Visus Lucis et
• 1611 — Johannes Kepler keşfeder toplam iç yansıma, bir küçük açılı kırılma Kanunu ve ince lens optik,
• 1621 — Willebrord van Roijen Snell Devletleri onun Snell Yasası kırılma
• 1630 — Cabaeus bulduğu iki tür elektrik yükleri
• 1637 — René Descartes kantitatif türeyen açılar birincil ve ikincil gökkuşağı olur görmüş saygı duymak açının Güneş'in yükselmesine
• 1646 — Sir Thomas Browne ilk kullandığı kelime elektrik var içinde onun iş Pseudodoxia Epidemica.
• 1657 — Pierre de Fermat olarak tanıtır prensibi, en azından bir süre içine optik
• 1660 — Otto von Guericke icat bir erken elektrostatik jeneratör.
• 1665 — Francesco Maria Grimaldi vurgular olayın kırınım
• 1673 — İgnace Pardies sağlar bir dalga açıklaması için kırılma ışık
• 1675 — Robert Boyle keşfeder elektrik cazibe ve itme olabilir hareket arasında bir vakum ve bağlı hava gibi bir ortam. Ekler reçine için bilinen liste "elektrik."
• 1675 — Isaac Newton sunar onun teorisinin ışık
• 1676 — Olaus Roemer önlemler hız ışık tarafından gözlem Jüpiter'in uyduları
• 1678 — Christiaan Huygens Devletleri onun prensibi olan wavefront kaynakları gösteriyor, kırılma ve kırınım ışık ışınları.

18. yüzyıl[değiştir | kaynağı değiştir]

• 1704 — Isaac Newton yayınlamaktadır Opticks, bir parçacık teorisinin ışık ve renk
• 1728 — James Bradley bulur sapma starlight ve kullandığı için belirleyen hız ışık hakkında 283.000 km/s
• 1729 — Stephen Gray gösterir farkı arasındaki iletkenler ve non-iletken (izolatörler).
• 1732 — C. F. du Fay Gösteren tüm nesneler hariç metaller, hayvanlar, sıvılar, elektrikli olması ile onları sürtünme ve madenler, hayvanlar ve sıvı olabilir elektrikli yoluyla bir elektrostatik jeneratörler
• 1737 — C. F. du Fay ve Francis Hauksbee genç^{[kaynak belirtilmeli]} bağımsız olarak keşfetmek iki türlü sürtünme elektrik: üretilen cam ovalama, diğer sürtünme reçine (daha sonra tespit olarak pozitif ve negatif elektrik yükleri).
• 1740 — Jean le Rond d'alembert, Mémoire sur la réfraction des corps solides, açıklar sürecinin kırılma.
• 1745 — Pieter van Musschenbroek icat Leyden kavanoz, bir tür kondansatör.
• 1198 — Leonhard Euler geliştirir dalga teorisi, ışığın kırılma ve dağılma
• 1747 — William Watson, ise deneme yanılma ile bir Leyden kavanoz, gözlemlediği bir akıntı neden olur statik elektrik, elektrik akımının akışını ve geliştirir kavramının bir elektrik potansiyeli (gerilim).
• 1752 — Benjamin Franklin gösteren Yıldırım ise elektrik. Ayrıca alacak olan Sözleşmenin kullanarak "olumsuz" ve "olumlu" göstermek için bir elektrik yükü ya da olası.
• 1767 — Joseph Priestley elektrik ters-Kare Yasası önerdi.
• 1784 — Henry Cavendish tanımlar indüktif kapasitesi olan dielektrik (yalıtkan) ve önlemler belirgin indüktif kapasite çeşitli maddeler ile karşılaştırma ile bir hava yoğunlaştırıcı.
• 1785 — Charles Coulomb tanıtır ters-Kare Yasası elektrostatik
• 1786 — Luigi Galvani keşfeder "hayvan elektriği" ve önermeleri hayvan organları depoları elektrik. Onun buluş galvanik hücre neden elektrik pil etti.

19. yüzyıl[değiştir | kaynağı değiştir]

• 1800 — William Herschel Güneşten gelen kızılötesi radyasyonu keşfetti.
• 1800 — William Nicholson ve Johann Ritter elektroliz işlemiyle birçok diğer elementlerin keşfine yol açtı, keşfetme, hidrojen ve oksijen içine su ayrıştırmak için elektrik kullandılar.
• 1800 — Alessandro Volta Galvani hayvan elektrik teorisini çürütmek için, özellikle, voltaik kazık veya "pilin" icat etti.
•  1801 — Johann Ritter Güneş'ten gelen ultraviyole radyasyon keşfetti.
• 1801 — Thomas Young ışığın dalga doğasını ve parazit ilkesini gösterdi.
• 1802 — Gian Domenico Romagnosi yakındaki bir volta pili manyetik iğne saptırarak belirtti. Onun hesabı büyük ölçüde göz ardı edildi.
• 1803 — Thomas Young Çift-yarık deneyi geliştirir ve parazit etkisini gösterdi.
• 1806 — Alessandro Volta aha önce bilinmeyen bir metal, potasyum ve sodyumu oksitlerdir gösteren, potasyum ve sodyum ayrıştırılması için bir volta yığın kullandı. Bu deneyler elektrokimyanın başlangıcı idi.
• 1808 — Étienne-Louis Malus yansıma kutuplaşmayı keşfetti.
• 1809 — Étienne-Louis Malus iki polarizasyon yaprak tarafından iletilen ışık yoğunluğunu tahmin Malus yasasını yayınladı.
• 1809 — Humphry Davy ilk halka elektrik ark ışığı gösterdi.
• 1811 — François Jean Dominique Arago bazı kuvars kristalleri sürekli ışığın elektrik vektör döndürmek olduğunu keşfetti.
• 1816 — David Brewster stres birefrenjans keşfetti.
• 1818 — Siméon Poisson dairesel opak engel gölgesinde merkezinde Poisson Arago parlak nokta tahmin etti.
• 1818 — François Jean Dominique Arago parlak nokta varlığını doğruladı.
• 1820 — Hans Christian Ørsted bir tel bir akım elektrik ve manyetizma arasındaki ilişkiyi gösteren bir pusula iğnesini saptırmak olduğunu fark etti.
• 1821 — André-Marie Ampère bir akım başka üzerine uyguladığı kuvvet tahmin, elektrodinamik kuramını açıkladı.
• 1821 — Thomas Johann Seebeck termoelektrik etki keşfetti.
• 1821 — Augustin-Jean Fresnel ışık tamamen enine ise polarizasyon hiçbir boyuna titreşim ile sadece açıklanabilir bir matematiksel gösteri türetmiştir.
• 1825 — Augustin Fresnel fenomenolojik dairesel refle getirerek optik aktivite açıkladı.
• 1826 — Georg Simon Ohm elektrik direncini Ohm kanununda belirtti.
• 1831 — Michael Faraday indüksiyon onun kanununu belirtti.
• 1831 — Macedonio Melloni kızılötesi radyasyon tespit etmek için bir ısıpil kullandı.
• 1833 — Heinrich Lenz kapalı bir iletken döngüde bir indüklenen akım onu üretilen değişikliği (Lenz yasası) karşı böyle bir yönde görüneceğini belirtti.
• 1833 — Michael Faraday elektrokimyasal eşdeğer onun kanununu açıkladı.
• 1834 — Heinrich Lenz elektromanyetik indüksiyon kaynaklanan kaynaklı elektromotor kuvveti (emk) ve akım yönünü belirledi. Lenz kanunu indüklenmiş emk ve akı değişimi zıt işaretlere sahip olduğunu belirten, indüksiyon (1831) Faraday yasası işareti seçimi fiziksel yorumunu sağladı.
• 1834 — Jean-Charles Peltier ısıtma ve iki farklı metalin kavşağında bir elektrik akımı ile Peltier etkisini keşfetti.
• 1838 — Michael Faraday katot ışınları keşfetmek için Volta'nın pil kullandı.
• 1839 — Alexandre Edmond Becquerel ışığa maruz iletken bir çözelti içinde bir elektrotla fotoelektrik etkiyi gözlemledi.
• 1845 — Michael Faraday bir malzemede ışık yayılma dış manyetik alanlarla (Faraday etkisi) etkilemiş olabilir keşfetti.
• 1849 — Hippolyte Fizeau ve Jean-Bernard Foucault yaklaşık 298.000 km / s olarak ışığın hızını ölçtü.

1851-1899[değiştir | kaynağı değiştir]

• 1852 — George Gabriel Stokes Stokes parametreleri kutuplaşmasını tanımladı.
• 1852 — Edward Frankland kimyasal değerlik teorisini geliştirdi.
• 1864 — James Clerk Maxwell yayınlamaktadır onun kağıtları ile dinamik teorisi elektromanyetik alan teorisi dinamiğini kendi kağıtlarında yayınladıç
• 1869 — William Crookes Crookes tüpünü icat etti.
• 1873 — Willoughby Smith fotoelektrik olayın bir metalde değil, çözeltide olduğunu buldu. (örneğin, selenyum).
• 1871 — Lord Rayleigh mavi gökyüzü ve gün batımı kanunu buldu.  (Rayleigh saçılması)
• 1873 — James Clerk Maxwell ışık bir elektromanyetik fenomeni bildirdi.
• 1875 — John Kerr elektrik kaynaklı mineral bazı sıvılar buldu.
• 1879 — Jožef Stefan Stefan-Boltzmann Yasası radyasyon bir kara cisim ve kullandığı hesaplamak için ilk makul değeri sıcaklık Güneş'in yüzey için 5700 K buldu.
• 1886 — Oliver Heaviside i
• 1887 — Heinrich Hertz bir cihaz için elektromanyetik (EM) radyo dalgalar üreten onun alıcısı oluşan bir bobin ile bir kıvılcım boşluğu icat etti.
• 1888 — Heinrich Hertz radyo dalgaları keşfetti.
• 1893 — Victor Schumann vakum ultraviyole spektrum buldu.
• 1895 — Wilhelm Conrad Röntgen X-ışınları keşfetti.
• 1895 — Jagadis Chandra Bose elektromanyetik dalgaların ilk kamu gösteriniminiverdi.
• 1896 — Arnold Sommerfelde yarı düzlem kırınım sorununu çözdü.

20. yüzyıl[değiştir | kaynağı değiştir]

• 1900 — Liénard–Wiechert potansiyelleri zamana bağlı (engelli) elektrodinamik potansiyelleri olarak tanıtıldı.
• 1905 — Albert Einstein eğer özel görerelilik ile dikkate alınırsa Maxwell denklemlerinin elektromanyetik radyasyon açıklamak için gerekli olmadığını gösterdi.
• 1919 — Albert A. Michelson Albert Abraham Michelson Mount Wilson Gözlemevi'nde yıldız çapları ilk interferometrik ölçümlerini yaptı. (astronomik interferometriye tarihini bakınız)
• 1946 — Martin Ryle ve Vonberg ilk iki eleman astronomik bir radyo interferometre inşa etti. (astronomik interferometriye tarihini bakınız)
• 1953 — Charles H. Townes, James P. Gordon, and Herbert J. Zeiger ilk maseri üretti.
• 1956 — R. Hanbury-Brown and R.Q. Twiss korelasyon interferometresini tamamladı.
• 1960 — Theodore Maiman ilk çalışan lazeri üretti.
• 1966 — Jefimenko , zamana bağlı (engelli) Coulomb yasası genellemeleri ve Biot-Savart yasasını tanıttı.
• 1999 — M. Henny ve diğerleri fermiyonik Hanbury Brown ve Twiss Deneyi gösterdi.

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• MM-Dalga Araştırma Jagadis Chandra Bose: 100 Yıl26 Mayıs 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Üzerinde Jagadis Chandra Bose ve Öncü Araştırmaları Mikrodalga fırın15 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.