Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü

Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü
DKMP
Genel bilgiler
Kuruluş tarihi	1958
Türü	Kamu kurumu
Bağlılığı	Türkiye Cumhuriyeti Tarım ve Orman Bakanlığı
Adres	Beştepe Mahallesi, Alparslan Türkeş Caddesi No:71 Yenimahalle / Ankara
Yönetici(ler)	Kadir Çokçetin, Genel Müdür;
Web sitesi	tarimorman.gov.tr/DKMP

Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü (DKMP), Türkiye'deki millî parklarının, tabiat parklarının, sulak alanların ve yaban hayvanlarının korunması amacıyla 1958 yılında kurulmuştur.^[1]

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü, 1958 yılında Orman Genel Müdürlüğü altında kurulmuştur.^[1] İlerleyen yıllarda korunan alanların artmasıyla birlikte Türkiye Cumhuriyeti Orman Bakanlığı'na bağlanarak Milli Parklar ve Avcılık Genel Müdürlüğü adıyla yeniden yapılandırılmıştır.^[1]^[2] 1982-1991 yılları arasında Tarım Orman ve Köy İşleri Bakanlığı'na bağlı olarak yeniden daire başkanlığı statüsü verilen kuruluş, 1991 yılı sonrasında sırasıyla; Orman Bakanlığı, Çevre ve Orman Bakanlığı, Orman ve Su İşleri Bakanlığı ve günümüzde Tarım ve Orman Bakanlığı'na bağlı genel müdürlük olarak faaliyetlerine devam etmektedir.^[2]^[3]

2019 yılında, Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü'nün kapatılarak Orman Genel Müdürlüğü bünyesinde üç ayrı daire başkanlığına dönüştürülmesi teklifi,^[4] Türkiye cumhurbaşkanına yasa taslağı olarak gönderilmiştir.^[1]^[5]

Yapısı[değiştir | kaynağı değiştir]

Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü; Av Yönetimi Daire Başkanlığı, Biyolojik Çeşitlilik Daire Başkanlığı, Doğa Koruma Daire Başkanlığı, Hassas Alanlar Daire Başkanlığı, İdari İşler ve Koordinasyon Daire Başkanlığı, Milli Parklar Daire Başkanlığı ve Yaban Hayatı Daire Başkanlığı olmak üzere 7 adet daire başkanlığından oluşmaktadır.^[6]

Bölge müdürlükleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Genel Müdürlük, toplam 15 adet bölge müdürlüğüne sahiptir.^[7]

Birinci (İstanbul, Kocaeli, Tekirdağ, Sakarya, Edirne, Kırklareli)
İkinci (Bursa, Balıkesir, Çanakkale, Bilecik, Yalova)
Üçüncü (Şanlıurfa, Gaziantep, Mardin, Adıyaman, Kilis, Şırnak)
Dördüncü (Manisa, İzmir, Aydın, Muğla)
Beşinci (Afyonkarahisar, Eskişehir, Denizli, Kütahya, Uşak)
Altıncı (Burdur, Antalya, Isparta)
Yedinci (Adana, Mersin, Kayseri, Hatay, Niğde, Osmaniye)
Sekizinci (Konya, Karaman, Aksaray, Nevşehir)
Dokuzuncu (Ankara, Kırıkkale, Bolu, Düzce, Çankırı, Kırşehir, Yozgat)
Onuncu (Sinop, Karabük, Kastamonu, Bartın, Zonguldak)
On birinci (Samsun, Ordu, Amasya, Çorum, Tokat)
On ikinci (Rize, Trabzon, Giresun, Gümüşhane, Artvin)
On üçüncü (Erzurum, Erzincan, Bayburt, Kars, Ardahan, Bingöl, Ağrı, Iğdır)
On dördüncü (Van, Bitlis, Siirt, Muş, Hakkâri)
On beşinci (Malatya, Elazığ, Diyarbakır, Sivas, Kahramanmaraş, Tunceli, Batman)

Korunan alanlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye'deki korumalı bölgeler
Tür	Bölge	Alan (ha)
Millî parklar	49	927.137
Tabiat parkları	266	106.775
Tabiat koruma alanları	31	46.787
Yaban hayatı geliştirme sahaları	85	1.162.788
Tabiat anıtları	110	9.239
Sulak alanlar	120	1.161.205
Toplam	645	3.387.293