Lewis Carroll

Lewis Carroll
Lewis Carroll
Doğum	Charles Lutwidge Dodgson; 27 Ocak 1832; Daresbury, Cheshire, Britanya İmparatorluğu
Ölüm	14 Ocak 1898 (65 yaşında); Guildford, Surrey, Britanya İmparatorluğu
Takma ad	Lewis Carroll
Meslek	Yazar, matematikçi, Anglikan papazı, fotoğrafçı ve sanatçı
Milliyet	Britanyalı
Tür	Çocuk edebiyatı; Fantezi edebiyatı; Matematiksel mantık; Şiir; Absürt edebiyat; Doğrusal cebir; Seçim sistemi
	Etkiledikleri L. Frank Baum; Dr. Seuss; John Lennon;
	Etkilendikleri Edward Lear; Brothers Grimm; Hans Christian Andersen;
İmza

Charles Lutwidge Dodgson (27 Ocak 1832 - 14 Ocak 1898) ya da daha çok tanındığı takma adıyla Lewis Carroll, İngiliz çocuk edebiyatı yazarı. Alice Harikalar Diyarında ve onun devamı olan Aynanın İçinden adlı kitaplarıyla tanınır. Kelime oyunları, mantık ve fantezideki yeteneği sayesinde ün kazanmıştır. Jabberwocky ve The Hunting of the Snark adlı şiirleri absürt edebiyat örneklerindendir. Dodgson aynı zamanda matematikçi, fotoğrafçı, mucit ve Anglikan papazıdır.

Kuzey Amerika, Japonya, İngiltere ve Yeni Zelanda başta olmak üzere dünyanın birçok yerinde, Carroll'ın eserlerinin zevkle okunması ve daha da yaygınlaştırılması ve hayatının araştırılmasına adanmış kuruluşlar vardır.

Eğitimi[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk gençlik döneminde Dodgson evde eğitim gördü. Aile arşivlerinde saklanmış "okuma listeleri" Dodgson'un değerli bir zekaya sahip olduğuna tanıklık etmektedir: Yedi yaşındayken bir Hristiyan alegorisi olan Çarmıh Yolcusu'nu okuyordu. Aynı zamanda kardeşlerinin birçoğunda da görülen ve onun sosyal hayatını etkileyen bir kekemelikten muzdaripti.^[1] On iki yaşındayken Richmond yakınlarındaki Richmond Gramer Okulu'na gönderildi.

1846 yılında genç Dodgson Rugby School'a gönderildi. Orada çok da mutlu olmadığı, oradan ayrıldıktan birkaç yıl sonra yazdığı aşağıdaki paragrafta açıkça görülebilir:

Diyemem ki... herhangi bir dünyevi düşünce beni bu üç yılı yeniden yaşamaya ikna edebilir ... Dürüstçe diyebilirim ki ... eğer gecenin zorluklarına karşı güvende olsaydım, günlük yaşamın sıkıntılarına katlanmak görece kolay olurdu.^[2]

Ancak Dodgson eğitiminde başarılı olmakta hiç zorlanmadı. O dönemde matematik hocası olan R. B. Mayor onun hakkında "Rugby'e geldiğimden beri daha çok gelecek vadeden bir çocuk görmemiştim" demiştir.^[3]

1849 yılında Rugby'den ayrıldı ve 1850 yılının Mayıs ayında babasının eski okulu olan Christ Church'ün bir üyesi olarak Oxford'a kayıt oldu.^[4] Üniversitede yurt odalarının boşalmasını bekledikten sonra Ocak 1851'de bir eve yerleşti.^[5] Eve geri dön çağrısı geldiğinde yalnızca iki gündür Oxford'daydı. Annesi belki menenjit ya da bir beyin felcinden ötürü "beyin iltihaplanması" nedeniyle kırk yedi yaşında hayatını kaybetmişti.^[5]

Akademik kariyerinin ilk dönemlerinde büyük ümit vadetmek ve karşı konulamaz bir dikkat dağınıklığına sahip olmak arasında devinim gösterdi. Her zaman çok fazla çalışmıyordu; ancak çok yetenekliydi ve başarmak onun için kolaydı. 1852'de Matematik sınavlarında onur derecesine sahip oldu ve çok kısa zaman sonra babasının eski bir arkadaşı Canon Edward Bouverie Pusey onu öğrenci bursuna aday gösterdi.^[6]^[7] 1854'te son bitirme sınavlarında matematikte yine onur öğrencisi olarak lisanslı eğitimini tamamladı.^[8] Christ Church'de kaldı. Bir yandan çalışıp bir yandan ders verdi. Ancak bir sonraki yıl çok önemli bir bursu kaçırdı. Çalışmaya yeterince kendini adayamadığı için olduğunu kendisi de itiraf etti.^[9]^[10] Buna rağmen matematikteki yeteneği sayesinde 1855'te Christ Church'de matematik dersi verme şansını elde etti.^[11] Dodgson bundan sonraki yirmi altı yıl boyunca bu görevi sürdürdü.^[12] Başlangıçtaki mutsuzluğuna rağmen Dodgson ölümüne kadar Christ Church'te kaldı ve birçok görev aldı.^[13]

Karakteri ve görünümü[değiştir | kaynağı değiştir]

Sağlık sorunları[değiştir | kaynağı değiştir]

Charles Dodgson yaklaşık olarak 1.80m boyunda, ince uzun, kıvırcık kahverengi saçlı ve duruma göre değişen gri ya da mavi gözlü bir gençti. Daha ileriki yaşlarında vücut yapısının asimetrik olduğu ve biraz garip ve fazla dik bir duruşunun olduğu söylenir; ancak bu orta yaşlarında geçirdiği diz sakatlanmasının bir sonucu olabilir. Çok küçük bir çocukken geçirdiği ateşli bir hastalık sonucu bir kulağı duyma yeteneğini kaybetmiştir. On yedi yaşında çok ağır geçirdiği boğmaca büyük ihtimalle hayatının daha sonraki yıllarındaki kronik göğüs hastalıklarının sebebidir. Başka bir sorun ise kendinin "tereddüt" olarak tanımladığı çocukluğunda edindiği ve tüm yaşamı boyunca onun felaketi olan kekemeliktir.^[14]

Kekelemesinin Dodgson'un davranış biçimine etkisi daima çok güçlü olmuştur. Dodgson'un yalnızca yetişkinlerin arasında kekelediği, çocuklarla konuşurken çok akıcı ve özgür biçimde kendini ifade edebildiğine dair bir inanış vardır ancak bu inanışı destekleyecek kesin bir kanıt yoktur.^[15] Onunla tanışıklığı olan birçok çocuk kekelemesini hatırlarken, yetişkinlerin çoğu bunu fark etmemiştir. Görünen o ki, tanıştığı insanlardan ziyade Dodgson kekelemesinin üzerinde durmaktadır. Dodgson'un kendisini "Alice Harikalar Diyarında"daki Dodo olarak karikatürize ettiği ve soyadını söylerken yaşadığı zorluktan dolayı karakteri kendiyle özdeşleştirdiği söylenir; ancak buna dair birinci elden bir kanıt yoktur.

Dodgson'un kekemeliği her ne kadar onu rahatsız etse de, diğer kişisel özelliklerini kullanarak toplum içerisinde bir yer almasına engel olmamıştır. İnsanların kendilerini eğlendirdikleri, topluluğu eğlendirmek için şarkı söylemenin veya ezberden parça okumanın moda olduğu bir dönemde, genç Dodgson'ın çok donanımlı ve çekici bir şovmen olduğu, oldukça iyi şarkı söylediği ve bunu seyirci önünde yapmaktan hiç çekinmediği, taklitte ve hikâye anlatmakta usta olduğu söylenir.^[14]

Sosyal bağları[değiştir | kaynağı değiştir]

Erken dönemde verdiği eserlerden, büyük başarı yakalayan "Alice" kitaplarını yazdığı döneme kadar geçen sürede Dodgson Ön-Raffaelocu Kardeşler arasına katıldı. İlk olarak 1857'de John Ruskin ile tanıştı ve arkadaş oldu. Dante Gabriel Rossetti ve ailesiye yakın bir arkadaşlık bağı geliştirdi ve aynı zamanda başta William Holman Hunt, John Everett Millais ve Arthur Hughes olmak üzere birçok sanatçıyla tanıştı. Aynı zamanda peri masalı yazarı George MacDonald'ı iyi tanırdı. Hatta küçük MacDonald çocuklarının hikâyeye karşı duydukları heyecan, Dodgson'u "Alice"'i yayımlamaya iten neden oldu.^[14]^[16]

Politik, dini ve felsefi yaklaşımları[değiştir | kaynağı değiştir]

Genellikle Dodgson politik, dini ve kişisel konularda tutucu olarak nitelendirilir. Martin Gardner Dodgson'ı bir muhafazakâr olarak nitelendirirken, "lordlar kamarasına huşu içinde baktığını ve aşağı tabakadan olan kimselere karşı bir züppe" olduğunu belirtiyor.^[17] The Revd W. Tuckwell, Oxford Hatıralarında (1900) ondan "hoşgörüsüz, çekingen, titiz, matematik saplantılı, saygınlığına çok düşkün, politikada çok tutucu, ilahiyatçı, Alice'in yaşadığı yer nasıl karelere bölünmüşse, kendininki de aynı öyle" diye bahsediyor.^[18] Ancak Dodgson'un bu değerlendirmelerle ters düşen şekilde başka din ve felsefelere karşı bir merakı olduğu görülüyor. Örneğin; Britanyalı Psişik Araştırma Derneği'nin kurucu üyesi olması bunlardan biri.^[19]^[20]

'Carroll Myth' taraftarları bu etkenlerin Gardner sendromu olasılığını yeniden gündeme getirilmesi gerektiğini düşünüyorlar. Belki de Dodgson'un gerçek görünüşü inanılandan daha bozuk olabilir. ('Carroll Myth' için aşağıya bakın).^{[kaynak belirtilmeli]}

Dodgson çeşitli felsefi konular üzerine bazı araştırmalar yazmıştır. 1895'te "Kaplumbağa Aşil'e Ne Dedi?" (What the Tortoise Said to Achilles) makalesinde yarattığı tümdengelim mantığı üzerine kurulu gerileme argümanı, Mind felsefe dergisinin ilk sayılarından birinde yayımlanmıştır. 1995'te, yüz yıl sonra bu makale aynı dergide daha sonraki yıllarda yayımlanan Simon Blackburn'un Practical Tortoise Raising makalesi ile birlikte yeniden basılmıştır.^[21]

Sanatsal etkinlikler[değiştir | kaynağı değiştir]

Edebiyat[değiştir | kaynağı değiştir]

Küçük yaşlarından itibaren Dodgson şiir ve kısa hikâyeler yazdı. Bunları aile dergisi Mischmasch'de yayımlandı ve sonradan birçok dergiye göndererek, makul bir başarı elde etti. 1854 ve 1856 yılları arasında eserleri The Comic Times ve The Train ve daha küçük dergiler olan Whitby Gazette ve Oxford Critic gibi ulusal yayınlarda yer aldı. Yazınlarının çoğu komik, bazen hicivliydi; ancak standart ve zorlamaydı.

1855'te kendi yazınları hakkında şunları yazdı; "Şu ana kadar gerçekten yayımlanmaya değer bir şey yazmış olduğumu düşünmüyorum (buna Whitby Gazette ya daOxonian Advertiserı dahil etmiyorum); ancak bir gün bunu yapacağıma dair umutsuz değilim".^[14] 1850'den sonraki yıllarda kardeşlerini eğlendirmek için yazdığı kukla oyunlarından yalnızca biri La Guida di Bragia günümüze kalmayı başarmıştır.^[22]

1856'da ünlü olduğu ismiyle ilk eserini yayımladı. Romantik bir şiir olan "Solitude", The Train dergisinde yazarı "Lewis Carroll" olarak yer aldı. Bu takma isim gerçek ismi üzerinde bir kelime oyunuydu; Lewis, Ludovicus isminin ingilizleştirilmiş haliydi ve Lutwidge isminin Latincesiydi, Carroll ise Latin ismi Carolus ile benzeyen ve Charles'ın türetilmiş olduğu isimdi.

Alice[değiştir | kaynağı değiştir]

*The Jabberwock*, John Tenniel'ın Lewis Carroll'ın "Jabberwocky" şiirini içeren *Aynanın İçinden* kitabı için çizdiği illüstrasyon

Yine 1856 yılında Christ Church'e gelen yeni dekan Henry Liddell beraberinde genç ailesini de getirdi. Kimse bu ailenin ilerideki yıllarda Dodgson'un yazın kariyerine bu kadar etkisi olacağını tahmin edemezdi. Dodgson Liddell'in eşi Lorina ve çocukları ile ve özellikle de üç kız kardeş olan Lorina, Edith ve Alice Liddell ile yakın arkadaşlıklar kurdu. Uzun yıllar boyunca yarattığı "Alice" karakterinin Alice Liddell'in yansıması olduğu düşünüldü. Buna dair en görünür kanıt "Aynanın İçinden"in sonundaki akrostik şiirde adının bulunması ve iki kitabın da gizlenmiş yerlerinde üstükapalı olarak ona atıfta bulunmuş olmasıdır. Ancak Dodgson hayatının ileriki yıllarında "küçük eroin" diye adlandırdığı ilham kaynağının gerçek bir çocuk olduğunu defalarca reddettiyse de,^[23]^[24] eserlerini tanıdığı küçük kızlara ithaf etti ve isimlerini akrostik şiirlerinin başına ekledi. Gertrude Chataway'in ismi aynı bu şekilde Köpan Avı'nın başında bulunmaktadır ancak bugüne kadar kimse şiirde anlatılan karakterlerden birini bile onunla örtüştürmemiştir.^[24]

Her ne kadar bu konuda yeterli bilgi bulunmasa da (Dodgson'un 1858–1862 yılları arasındaki günlükleri kayıptır), 1850'lerin sonuna kadar Dodgson'un Liddell ailesi ile olan arkadaşlığının hayatında önemli bir yer ettiğine kesin gözüyle bakılıyor ve hatta ailenin çocuklarını (önce oğulları Harry, daha sonra üç kızkardeş) sık sık bir yetişkin eşliğinde Nuneham Courtenay ya da Godstow^[25] yakınlarında sandalla gezmeye çıkartmayı adet edinmiş olduğu biliniyor.^[26] İşte Dodgson, ilk ve en büyük ticari başarısı olacak olan kitabının taslağını, 4 Temmuz 1862'de, bu gezilerden birinde yaratmıştır. Hikâyenin kaleme alınmasının Alice Liddell'in ısrarının sonucu olduğu söylenir. Dodgson sonunda Kasım 1864'te hikâyeyi kendi çizimleri ve elyazısı ile "Alice'in Yeraltındaki Maceraları (Alice's Adventures Under Ground)" ismi ile takdim etmiştir.^[25]

Bundan önce bir aile dostu ve akıl hocası olan George MacDonald Dodgson'un henüz tamamlanmamış taslağını okumuştu ve McDonald çocuklarının hikâyeye duydukları heyecan Dodgson'ın yayımlama kararı almasında etken oldu. 1863 yılında henüz bitirmediği taslağı, yayıncı Macmillan'a götürdü ve Mcmillan hikâyeyi beğendi. "Alice Perilerin Arasında" ve "Alice'in Altın Saati" gibi isim alternatifleri düşünüldü ve sonunda hikâye Alice Harikalar Diyarında ismiyle 1865 yılında, Dodgson'un ilk kez bundan dokuz yıl önce kullandığı Lewis Carroll takma adıyla basıldı.^[16] Açıkça görülüyor ki Dodgson bir kitabın profesyonel bir sanatçının dokunuşuna ihtiyaç duyduğunu düşündü ve kitabın illüstrasyonları Sir John Tenniel tarafından yapıldı.

İlk Alice kitabının büyük ticari başarısı Dodgson'un hayatını birçok yönden değiştirmiştir. Kendi yarattığı benliği "Lewis Carroll" kısa zamanda dünya çapında ünlendi. Hayranlarının mektuplarına boğulan Carroll, bazen dilediğinden bile daha fazla ilgi görmüş olmalı. Hatta başka bir popüler hikâyeye göre, Kraliçe Victoria hikâyeyi o kadar beğendi ki, Dodgson'un bir sonraki kitabını kendisine ithaf etmesini istedi ve hemen akabinde "Determinantlar Üzerine Temel Bir İnceleme" (An Elementary Treatise on Determinant) başlıklı matematik kitabı kraliçeye ithaf edilmiştir.^[27] Dodgson bu hikâyeyi şiddetle reddetmiş ve "...Bu tek kelimeyle her yönden yanlış, buna benzezen bir şey bile olmadı" demiştir.^[28] Bir Times makalesinde "Saklamak için ne kadar uğraşsa da, Alice'in yazarını matematik eserlerinde de tanımayı başarmak oldukça kolay olurdu." diyen T. B. Strong'a göre de, gerçekten bu hikâyenin doğru olma ihtimali oldukça düşük.^[29]^[30] Buna ek olarak, Dodgson kitabın başarısıyla birlikte çok büyük miktarlarda para kazanmaya başladı; ancak görünürde pek de hoşlanmadığı Christ Church'deki işine devam etmiştir.^[16]

1871'in sonlarında, devam kitabı Aynanın İçinden basıldı. (Kitabın birinci baskısında basım yılı "1872" olacak şekilde düzenlenmiştir.^[31]) Kitabın biraz daha karanlık olan havası, büyük olasılıkla Dodgson'un hayatındaki değişikliklerin bir yansımasıydı. Babası aniden 1868'de vefat etti ve bu onu birkaç yıl süren bir depresyona sürükledi.^[16]

Fotoğraf[değiştir | kaynağı değiştir]

1856 yılında Dodgson yeni sanat formu fotoğrafla meşgul olmaya başladı. Önce amcası Skeffington Lutwidge ve daha sonra Oxford'dan arkadaşı olan Reginald Southey'in çalışmalarından etkilendi.^[32] Kısa bir zaman sonra bu sanat dalında uzmanlaştı ve tanınan bir fotoğrafçı hâline geldi, hatta ilk yıllarda hayatını fotoğraftan kazanmayı bile düşünmüştür.^[16] Roger Taylor ve Edward Wakeling tarafından yapılan yakın zamanlı bir araştırma^[33] Dodgson'un hâlâ korunmayı başarmış olan tüm baskıları listelerken, Taylor var olan fotoğrafların yüzde ellisinden fazlasında küçük kızların resmedildiğine dikkat çekiyor. Ancak bunun orijinal fotoğraf portfolyosunun yaklaşık yüzde altmışının kayıp olduğu göze alındığında çarpıtılmış bir veri olması mümkün. Dodgson küçük kızların dışında birçok erkek, kadın, erkek çocuk ve manzarayı ve kafatasları, oyuncak bebekler, köpekler, heykeller, tablolar ve ağaçlar gibi objeleri de fotoğraflamıştır. Çocukların fotoğrafları bir ebeveyn eşliğinde ve birçoğu da; pozlama iyi bir doğal ışık gerektirdiğinden, Liddell'lerin bahçesinde çekilmiştir.^[26]

Dodgson, fotoğrafı yüksek sınıf arasında bulunmak için de yararlı bulmuştur. Kariyerinin en verimli kısmında John Everett Millais, Ellen Terry, Dante Gabriel Rossetti, Julia Margaret Cameron, Michael Faraday ve Alfred, Lord Tennyson gibi önemli kişilerin portrelerini oluşturmuştur.^[16]

Dodgson 1880'de fotoğrafı ani bir kararla bıraktı. Geçen 24 yılda, bu konuda her yönden uzmanlaşmış, Ton Quan'ın çatı katında kendi stüdyosunu kurmuş ve yaklaşık 3,000 karelik bir portfolyo yaratmıştı. Ancak 1,000'den azı zamanın yıkımına karşı koyarak günümüze gelebildi. Dodgson'un kullandığı kolodyon ile fotoğraf üretmek, 1870'lerde ticari fotoğrafçıların uyguladığı kuru plaka fotoğrafçılığa göre çok daha zahmetliydi. Fotoğrafı bırakma sebebinin, stüdyoyu işler halde tutmanın zorlukları olduğunu açıkladı.^[34]

Modernizm etkisi ile zevkler değişime uğradı ve fotoğraf 1920 ile 1960 yılları arasında unutulmuş bir sanat dalı hâline geldi.^{[kaynak belirtilmeli]}

Matematik üzerine çalışmalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Dodgson matematik alanında akademik çalışmalar yaptı. En çok geometri, matris cebri, matematiksel mantık ve matematik oyunları üzerine çalıştı ve gerçek ismiyle ondan fazla kitap yayımladı. Aynı zamanda seçimleri ve komiteleri inceleyerek, bu kavramlar üzerine yeni fikirler geliştirdi; fakat bu çalışmalarından bazıları ancak ölümünden sonra yayımlandı. Kazancını Oxford'da uzun yıllar boyunca sürdürdüğü matematik öğretmenliğinden sağladı.

Son yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Carroll'ın ölümünden sonra Hubert von Herkomer tarafından fotoğraflarına bakılarak yapılan bir portre. Bu tablo şu anda Great Hall of Christ Church, Oxford'da asılıdır.

Hayatının son yirmi yılında, gittikçe artan ününe ve servetine rağmen, Dodgson'un yaşam şeklinde çok az değişiklik oldu. 1881'e kadadr Christ Church'de öğretmenlik yapmaya devam etti ve ölümüne kadar da burada yaşadı. Son romanı, iki ciltlik Sylvie ve Bruno, sırasıyla 1889 ve 1893 yıllarında basıldı; ancak kitapların başarısı Alice'in başarısının yanına bile yaklaşamadı. Karmaşıklığı okuyucu tarafından pek takdir görmedi ve kitabın eleştirileri de dahil olmak üzere yalnızca 13,000 baskısının satılması hayal kırıklığı uyandırdı.^[35]^[36]

Dodgson'un bu yıllarda dini bir yurtdışı gezisine çıktığı ve Peder Henry Liddon ile Rusya'ya gittiği biliniyor. Dodgson bu geziyi kendisinin "Russian Journal" (Rusya Günlüğü) olarak adlandırdığı yazılarında tariflemiş ve günlüğün ilk ticari baskısı 1935 yılında yayımlanmıştır. Rusya'ya gidiş ve dönüşü sırasında Dodgson Belçika, Almanya, Fransa ve Polonya'nın da bir kısmını görmüştür.

14 Ocak 1898'de Guildford'da kız kardeşinin evi "The Chestnuts"'da zatürre ve grip nedeniyle öldüğünde, 66 yaşına basmasına yalnızca iki hafta kalmıştı. Dodgson Guildford'da Mount Mezarlığı'na defnedildi.^[16]

Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Edebi eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

La Guida di Bragia, a Ballad Opera for the Marionette Theatre (around 1850)
"Miss Jones", comic song (1862)^[37]
Alice's Adventures in Wonderland (1865)
Phantasmagoria and Other Poems (1869)
Through the Looking-Glass, and What Alice Found There (includes "Jabberwocky" and "The Walrus and the Carpenter") (1871)
The Hunting of the Snark (1876)
Rhyme? And Reason? (1883) – shares some contents with the 1869 collection, including the long poem "Phantasmagoria"
A Tangled Tale (1885)
Sylvie and Bruno (1889)
Sylvie and Bruno Concluded (1893)
Pillow Problems (1893)
What the Tortoise Said to Achilles (1895)
Three Sunsets and Other Poems (1898)
The Manlet (1903)^[38]

Matematiksel eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

A Syllabus of Plane Algebraic Geometry (1860)
The Fifth Book of Euclid Treated Algebraically (1858 and 1868)
An Elementary Treatise on Determinants, With Their Application to Simultaneous Linear Equations and Algebraic Equations
Euclid and his Modern Rivals (1879), both literary and mathematical in style
Symbolic Logic Part I
Symbolic Logic Part II (published posthumously)
The Alphabet Cipher (1868)
The Game of Logic (1887)
Curiosa Mathematica I (1888)
Curiosa Mathematica II (1892)
The Theory of Committees and Elections, collected, edited, analysed, and published in 1958, by Duncan Black

Diğer eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Some Popular Fallacies about Vivisection 20 Aralık 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Eight or Nine Wise Words About Letter-Writing
Notes by an Oxford Chiel15 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
The Principles of Parliamentary Representation (1884)

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Cohen (1995) p.4
^ Collingwood (1898) p.30–31
^ Collingwood (1898) p.29
^ Clark (1979) 63-64
^ ^a ^b Clark (1979) 64-65
^ Collingwood (1898) p.52
^ Clark (1979) 74
^ Collingwood (1898) p.57
^ Cohen (1995) p.51
^ Clark (1979) 79
^ Flood, Raymond & Rice, Adrian & Wilson, Robin, "Mathematics in Victorian Britain", Oxford University Press, p.41
^ Cohen (1995) pp.414-416
^ Leach, Ch. 2.
^ ^a ^b ^c ^d Leach, Ch. 2
^ Leach, p. 91
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Cohen, p. 100–4
^ Gardner, Martin, "Introduction to The annotated Alice: Alice's adventures in Wonderland & Through the looking glass", W. W. Norton & Company, (2000), ISBN 0-517-02962-6
^ Gardner, p.16
^ Leach, p. 147
^ Susine, Jan, "The place of Lewis Carroll in children's literature", Taylor & Francis, 2010, p.122
^ Carroll, Lewis, "What the Tortoise Said to Achilles", Mind n.s. 4 (1895), 278–280; rpt. in Mind 104 (1995), 691–693. Simon Blackburn, "Practical Tortoise Raising", Mind 104 (1995), 695 ff.[1]
^ Heath, Peter L. , La Guida Di Bragia, a Ballad Opera for the Marionette Theatre, Lewis Carroll Society of North America, 2007 ,Ch. Introduction, p.vii–xvi
^ Cohen, Morton N. (ed), "The Letters of Lewis Carroll", London: Macmillan, 1979.
^ ^a ^b Leach, Ch. 5 "The Unreal Alice"
^ ^a ^b Leach, Ch. 4
^ ^a ^b Winchester, Simon, "The Alice Behind Wonderland", 2011, Oxford University Press
^ Wilson
^ Dodgson, Charles, "Symbolic Logic" (1896)
^ Strong, T.B., "Mr. Dodgson: Lewis Carroll at Oxford, (1932)
^ Snopes, "Fit for a Queen"
^ Cohen, Introduction to "Alice in Wonderland and Through the Looking-Glass"
^ Clark (1979) p.93
^ Taylor, Roger; Wakeling, Edward (2002). Lewis Carroll, Photographer. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-07443-6.
^ Wakeling, Edward (1998). "Lewis Carroll's Photography". An Exhibition From the Jon A. Lindseth Collection of C. L. Dodgson and Lewis Carroll. The Grolier Club. ss. 55-67. ISBN 0-910672-23-7.
^ Angelica Shirley Carpenter (2002). Lewis Carroll: Through the Looking Glass. Lerner. p. 98.ISBN 978-0822500735.
^ Thomas Christensen (1991). "Dodgson's Dodges" 15 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. rightreading.com.
^ The Carrollian. Lewis Carroll Society. Issue 7–8. p. 7. 2001: "In 1862 when Lewis Carroll sent to Yates the manuscript of the words of a 'melancholy song', entitled 'Miss Jones', he hoped that it would be published and performed by a comedian on a London music-hall stage." 4 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
^ The Hunting of the Snark and Other Poems and Verses, New York: Harper & Brothers, 1903

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Black, Duncan (1958). The Circumstances in which Rev. C. L. Dodgson (Lewis Carroll) wrote his Three Pamphlets and Appendix: Text of Dodgson's Three Pamphlets and of 'The Cyclostyled Sheet' in The Theory of Committees and Elections, Cambridge: Cambridge University Press.
Bowman, Isa (1899), The Story of Lewis Carroll, Told by the Real Alice in Wonderland, London: Dent
Cohen, Morton N. (1995), Lewis Carroll: A Biography, London: Macmillan. (ISBN 0-333-62926-4)
Clark, Ann (1979) Lewis Carroll: A Biography, London: J. M. Dent & Sons. (ISBN 0-460-04302-1)
Collingwood, Stuart (1898), "The Life and Letters of Lewis Carroll", London: T. Fisher Unwin
Dogson, Charles L., Euclid and His Modern Rivals; Macmillan, 1879 (reissued by Cambridge University Press, 2009; ISBN 978-1-108-00100-7)
Graham-Smith, Darien (2005), Contextualising Carroll, University of Wales, Bangor: PhD Thesis ([2])
Huxley, Francis (1976), The Raven and the Writing Desk. (ISBN 0-06-012113-0).
Kelly, Richard, Lewis Carroll. Boston: Twayne Publishers, 1990.
Kelly, Richard, ed. Alice's Adventures in Wonderland, Peterborough, Ontario: Broadview Press, 2000.^{[ölü/kırık bağlantı]}
Leach, Karoline (1999), In the Shadow of the Dreamchild: A New Understanding of Lewis Carroll, London: Peter Owen Publishers
Lennon, Florence Becker (1947), Lewis Carroll, London: Cassell
Reed, Langford (1932), The Life of Lewis Carroll, London: W. and G. Foyle
Sunghyun Kim, 'Political Unconscious in Fantastic Narrative: Lewis Carroll's Alice's Adventures in Wonderland' (Korece), Yonsei University Graduate School, 2005
Taylor, Alexander L., Knight (1952), The White Knight, Edinburgh: Oliver and Boyd
Taylor, Roger & Wakeling, Edward, Lewis Carroll, Photographer. Princeton University Press, 2002. (ISBN 0691074437). Catalogues nearly every Carroll photograph known to be still in existence.
Wilson, Robin, Lewis Carroll in Numberland: His Fantastical Mathematical Logical Life, (2008), London: Allen Lane (ISBN 978-0-7139-9757-6)
Wullschläger, Jackie, Inventing Wonderland, (ISBN 0-7432-2892-8)—also looks at Edward Lear (of the "nonsense" verses), J. M. Barrie (Peter Pan), Kenneth Grahame (The Wind in the Willows), and A. A. Milne (Winnie-the-Pooh).
n.n., Dreaming in Pictures: The Photography of Lewis Carroll. Yale University Press & SFMOMA, 2004. (Places Carroll firmly in the art photography tradition.)

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

gutenber.org'daki Lewis Carroll E-Kitapları 7 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[1] Cohen (1995) p.4

[2] Collingwood (1898) p.30–31

[3] Collingwood (1898) p.29

[4] Clark (1979) 63-64

[clark6465-5] Clark (1979) 64-65

[collingwood52-6] Collingwood (1898) p.52

[clark74-7] Clark (1979) 74

[collingwood57-8] Collingwood (1898) p.57

[cohen51-9] Cohen (1995) p.51

[clark79-10] Clark (1979) 79

[frw41-11] Flood, Raymond & Rice, Adrian & Wilson, Robin, "Mathematics in Victorian Britain", Oxford University Press, p.41

[cohen414-6-12] Cohen (1995) pp.414-416

[autogenerated1-13] Leach, Ch. 2.

[ekfvyz-14] Leach, Ch. 2

[15] Leach, p. 91

[snaogq-16] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Cohen, p. 100–4

[17] Gardner, Martin, "Introduction to The annotated Alice: Alice's adventures in Wonderland & Through the looking glass", W. W. Norton & Company, (2000), ISBN 0-517-02962-6

[18] Gardner, p.16

[19] Leach, p. 147

[20] Susine, Jan, "The place of Lewis Carroll in children's literature", Taylor & Francis, 2010, p.122

[21] Carroll, Lewis, "What the Tortoise Said to Achilles", Mind n.s. 4 (1895), 278–280; rpt. in Mind 104 (1995), 691–693. Simon Blackburn, "Practical Tortoise Raising", Mind 104 (1995), 695 ff.[1]

[22] Heath, Peter L. , La Guida Di Bragia, a Ballad Opera for the Marionette Theatre, Lewis Carroll Society of North America, 2007 ,Ch. Introduction, p.vii–xvi

[23] Cohen, Morton N. (ed), "The Letters of Lewis Carroll", London: Macmillan, 1979.

[nbrhxm-24] Leach, Ch. 5 "The Unreal Alice"

[ulsdnc-25] Leach, Ch. 4

[Winchester-26] Winchester, Simon, "The Alice Behind Wonderland", 2011, Oxford University Press

[27] Wilson

[28] Dodgson, Charles, "Symbolic Logic" (1896)

[29] Strong, T.B., "Mr. Dodgson: Lewis Carroll at Oxford, (1932)

[30] Snopes, "Fit for a Queen"

[31] Cohen, Introduction to "Alice in Wonderland and Through the Looking-Glass"

[32] Clark (1979) p.93

[33] Taylor, Roger; Wakeling, Edward (2002). Lewis Carroll, Photographer. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-07443-6.

[34] Wakeling, Edward (1998). "Lewis Carroll's Photography". An Exhibition From the Jon A. Lindseth Collection of C. L. Dodgson and Lewis Carroll. The Grolier Club. ss. 55-67. ISBN 0-910672-23-7.

[35] Angelica Shirley Carpenter (2002). Lewis Carroll: Through the Looking Glass. Lerner. p. 98.ISBN 978-0822500735.

[36] Thomas Christensen (1991). "Dodgson's Dodges" 15 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. rightreading.com.

[37] The Carrollian. Lewis Carroll Society. Issue 7–8. p. 7. 2001: "In 1862 when Lewis Carroll sent to Yates the manuscript of the words of a 'melancholy song', entitled 'Miss Jones', he hoped that it would be published and performed by a comedian on a London music-hall stage." 4 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[38] The Hunting of the Snark and Other Poems and Verses, New York: Harper & Brothers, 1903

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

Charles Lutwidge Dodgson nedir?, Charles Lutwidge Dodgson anlamı nedir?, Charles Lutwidge Dodgson ne demektir?

Charles Lutwidge Dodgson nedir?, Charles Lutwidge Dodgson anlamı nedir?, Charles Lutwidge Dodgson ne demektir?

Lewis Carroll

Eğitimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Karakteri ve görünümü[değiştir | kaynağı değiştir]

Sağlık sorunları[değiştir | kaynağı değiştir]

Sosyal bağları[değiştir | kaynağı değiştir]

Politik, dini ve felsefi yaklaşımları[değiştir | kaynağı değiştir]

Sanatsal etkinlikler[değiştir | kaynağı değiştir]

Edebiyat[değiştir | kaynağı değiştir]

Alice[değiştir | kaynağı değiştir]

Fotoğraf[değiştir | kaynağı değiştir]

Matematik üzerine çalışmalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Son yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Edebi eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Matematiksel eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Diğer eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]