Brigitte Bardot
Bardot 1962 yılında.
Doğum	Brigitte Anne-Marie Bardot 28 Eylül 1934 (89 yaşında) Paris, Fransa
Diğer ad(lar)ı	BB
Meslek	Oyuncu, manken, şarkıcı, hayvan hakları aktivisti
Etkin yıllar	1952 - 1973
Boy	1,7 m (5 ft 7 in)
Evlilik	Roger Vadim (1952-1957) Jacques Charrier (1959-1962) Gunter Sachs (1966-1969) Bernard d'Ormale (1992'den itibaren)
Çocuk(lar)	Nicholas-Jacques Charrier
Ödüller	David di Donatello Ödülü, Légion d'honneur (reddetti)
İmza

Brigitte Anne-Marie Bardot^[1][2] (telaffuz: [bʁiʒit baʁˈdo]^söylenişi), (doğum; 28 Eylül 1934) BAFTA ödülüne aday gösterilmiş eski Fransız sinema oyuncusu, manken, şarkıcı ve hayvan hakları aktivistidir. En çok 1950'lerin ve 1960'ların kadın figürü olarak bilinir. Kadın bağımsızlığının ve cinsel özgürlüğünün sembolü olan Brigitte Bardot kariyeri boyunca birçok çocuk-kadın ve femme fatale rolde oynadı. Döneminin en büyük yönetmenleriyle çalıştı ve zarif bir hafifliğin yanında şehvet içeren rollerde oynamasıyla çabucak bir seks sembolüne dönüştü. 1969'dan beri ise Fransa'nın özgürlüğünü sembolize eden Marianne'nin resmi yüzüdür. Bardot'dan önce Marianne anonim bir olguydu.^[3]

Bardot oyunculuk kariyerinden önce Paris Konservatuvarı 'nda eğitim almış bir balerindi. Oyunculuk kariyerine ise 1952 yılında başladı, 16 filmde rol aldıktan sonra o dönemde kocası olan Roger Vadim'in tartışmalı filmi olan Et Dieu... créa la femme (Türkçesi; Ve Allah Kadını Yarattı)'de rol aldı ve bu film Bardot'yu uluslararası bir üne kavuşturdu. Daha sonra 1963 yılında Bardot Jean-Luc Godard'ın Le Mépris filmindeki rolüyle de çok büyük bir başarı yakaladı. Bardot, Louis Malle'ın 1965 yapımı filmi Viva Maria! 'daki rolüyle BAFTA ödüllerine en iyi başrol kadın oyuncu dalında aday oldu ve Fransız entelektüel kesimin de ilgisini çekmeyi başardı. Bardot aynı zamanda Simone de Beauvoir'ın 1959 yılındaki "Lolita Sendromu" adlı denemesine konu oldu. Bu denemede Beauvoir, Bardot'yu "kadın tarihinin bir lokomotifi" olarak tanımladı ve varoluşçu temasının üstüne Bardot'yu II. Dünya Savaşı sonrası Fransa'sının ilk ve en özgür kadını ilan etti.

Bardot, 1973 yılında eğlence endüstrisinden emekli oldu. Şov dünyasındaki kariyeri boyunca Bardot 47 filmde başrol olarak ayrıca birçok müzikalde yer aldı ve 80 tane şarkı kaydetti. 1985'te Légion d'honneur'le ödüllendirildi ancak Bardot bu ödülü almayı reddetti.^[4] Emekliliğinden sonra Bardot kendini hayvan haklarını korumaya adadı. Bardot, 1990'lı yıllar süresince göç, Fransa'da Müslümanlık, ırk karışımı ve eşcinsellik gibi konularda siyasal düşünceleri ile sözünü sakınmayan bir kadın olarak bilindi.

İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Brigitte Bardot (tam ismi Brigitte Anne-Marie Bardot) 28 Eylül 1934'te burjuvazi sınıfı bir ailede Paris'te doğdu. Babası Louis 'Pilou' Bardot bir mühendis ve aynı zamanda babası Charles Bardot 'dan ona kalan Bardot Fabrikaları'nın sahibiydi.^[5] Annesi Anne-Marie 'Toty' Mucel ise bir ev hanımıydı, kocası Pilou 'dan 16 yaş küçüktü ve 1933 yılında evlenmişlerdi. Bardot orta sınıf, katolik bir ailede büyüdü.^[6] Brigitte'in annesi Toty, Brigitte ve kız kardeşi Marie-Jeanne (doğum 5 Mayıs 1938)'i genç yaştan itibaren dansa yönlendirdi. Marie-Jeanne bir süre sonra dans dersleri almaktan vazgeçti, Brigitte ise bale kariyerine yoğunlaşmaya karar verdi.

1947 yılında Bardot Conservatoire de Paris'e kabul edildi ve 3 yıl boyunca Rus koreograf Boris Knyazev'den ders aldı. (Brigitte'in sınıf arkadaşlarından biri olan Leslie Caron Bardot'ya "Bichette" [Little Doe] lakabını taktı.)^[7]

Bardot, annesinin bir tanıdığının önerdiği moda gösterisinde mankenlik yapma teklifiyle 1949 yılında ilk mankenlik deneyimini kazandı. Aynı yıl içinde Bardot gazeteci Hélène Lazareff tarafından çıkarılan "Jardin des Modes" dergisine de mankenlik yaptı. 15 yaşında Bardot, Elle dergisinin 8 Mart 1950 tarihli yayınında derginin kapağında yer aldı.^[8] ve bu sayede genç yönetmen Roger Vadim tarafından fark edildi. Vadim'in derginin bir baskısını yönetmen ve senarist Marc Allégret'ye göstermesi sonucu, Allégret Bardot'ya "Les lauriers sont coupés" filminin seçmelerine katılma fırsatı verdi. Bardot'nun rolü almasına rağmen film iptal edildi, ama bu deneyim Bardot 'ya artık bir oyuncu olarak bakılmasına neden oldu. Ayrıca burada tanıştığı Vadim ile arkadaşlığı gelecek kariyerini birçok yönden etkiledi.^[9][10]

Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Sinemada ilk görünüşleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Elle dergisinin kapağına çıktıktan sonra Bardot,^[11] yönetmen Jean Boyer’in Le Trou normand filminde Bourvil ile ufak bir rolde oynamayı kabul etti. Başlangıç olarak pek iyi olmayan bu rolü kabul etmesinde Boyer’in vereceği 200.000 frankın da rolü büyüktür.^[12] Bardot 1996’da yazdığı anılarında bu ilk çekim hakkındaki acı verici anılarını koruduğunu belirtmiştir^[12] ama bu film sırasında Willy Rozier Bardot ’ya ikinci rolünü yani Manina la fille sans voiles filminde oynamasını teklif etmiştir.^[13]

18 yaşında, Bardot’nun babası, ona uzun süredir birlikte olduğu Roger Vadim ile evlenmesi konusunda baskı uygular (o dönemde Fransa'da reşit olma yaşı 21'di). Bunun üzerine Bardot ile Vadim 21 Aralık 1952’de Passy kilisesinde evlenir.

1953’te Bardot daha sonradan menajeri olacak olan Olga Horstig ile tanışır.^[14] Anatole Litvak, Ukraynalı yönetmen, Bardot’ya Un acte d'amour filminde Kirk Douglas^[14] ile oynayacağı ufak bir rol teklif eder.

André Barsacq, Bardot’ya théâtre de l'Atelier ‘deki Jean Anouilh’in yazdığı L'Invitation au château oyununda yer alan Dany Robin’in oynadığı karakteri teklif eder.^[15] Daha sonra Bardot, öncesinde hiçbir tiyatro deneyimi olmamasına karşın, buradaki oyunculuğunu « rezalet » olarak tanımlayacaktır.^[15] Oyunun galasında dönemin en büyük eleştirmenleri de vardır.^[16] Bardot sahneye çıkmadan önce , Anouilh Bardot’ya çiçekler ve onların yanında bir kart gönderir; kartta « Endişelenmeyin, ben şanslıyımdır» yazılıdır.^[16] Ertesi gün Bardot Jean-Jacques Gautier’den iltifatlar alır ve eleştirmenlerin çoğu iyi şeyler yazmıştır.^[16]

Sacha Guitry, XV. Louis’nin bir gecelik metresi olan Mademoiselle de Rosille’i canlandıracak « pahalı olmayan » bir kadın komedyen aramaktadır. Ki bu rol Jean Marais tarafından tekrar yorumlanmıştır. Bardot’nun menajeri Brigitte’e Si Versailles m'était conté... ‘daki bu bir sahnelik rolü teklif eder ve Brigitte sevinçle bu teklifi kabul eder.^[16]

Genç oyuncu daha sonra arkadaşı Ursula Andress sayesinde^[17] bir iş teklifi^[18] aldığı Roma’ya gider. Andress birkaç sene sonra James Bond 007 contre Dr. No filmindeki rolüyle şöhreti yakalar. İtalya’da, Bardot bir Amerikan filmi olan ve Robert Wise ‘ın yönetmenliğini yaptığı Hélène de Troie ‘da Rossana Podesta ile karşılıklı oynayacağı bir rol elde eder. Daha sonra film hakkında « İngilizcem berbattı ve sahne korkum inanılmazdı. Parmak uçlarında rolümü ezberledim, ne dediğimi ben bile hatırlamıyorum, ama dediklerimi role benim seçilmiş olmamın getirdiği büyük bir güvenle söyledim^[18] » demiştir. Bardot, Roma’da bulunduğu sürede küçük bir İtalyan yapımı olan Haine, Amour et Trahison 'da da başrol olarak oynamış, daha sonra bu filmi « komik bir melodram » olarak nitelendirmiştir.

Fransa’ya döndükten sonra, menajeri Bardot’ya Michèle Morgan ve Gérard Philipe’in de rol aldığı bir René Clair filmi olan ‘’Les Grandes Manœuvres’’ ‘da bir rol teklif eder. Rolü fazla önemli bir rol değildir ama yine de Bardot kendi deyimiyle « çok iyi bir filmdeki ufak bir rolü, kötü bir filmdeki büyük role » tercih eder.^[19] Marc Allégret'nin yönettiği En effeuillant la marguerite gişelerde başarısızlıkla sonuçlandı.^[20] Bunun üzerine Bardot Les Week-ends de Néron filmi için Roma’ya geri döner. Bardot daha sonra yazdığı anılarında filmin çekimleri sırasında yaşanan garip bir olayı anlatır; filmdeki bir banyo sahnesinde süt yerine kullanılan amidon çözeltisi projeksiyonun ısısıyla kısa sürede yoğurda dönüşmüştür.^[21]

Ve Tanrı Kadını Yarattı'dan sonraki kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

1952 yılında Brigitte And God Created Woman filminde ilk büyük çıkışını yaptı. Aynı yılda uzunca süredir âşık olduğu Roger Vadim ile evlendi. Çift evliliklerinin beşinci yılında ayrıldı.

Avrupa'nın film endüstrisi yükselişte olması ve Bardot'un kendi yükselmesi olağanüstü gelişiyor olsa da, sadece birkaç tane Avrupalı oyuncu ABD'de medyanın ilgisini aşırı derecede çekti ve Bardot bu oyunculardan biri idi. Bardot, Marilyn Monroe ile 1950 ve 1960 yılların filmlerinde kadın cinselliğinin baş örneklerini sergilemiştir.

Eski filmlerinde ve Cannes'teki gösterişlerinde bikini giymesiyle, bikiniyi popüler eden insan olarak gösterilmektedir. Kendisine ait tarzıyla 1960'ların modasının önemli bir figürü oldu. Marilyn Monroe ve Jackie Kennedy'in yanına Andy Warhol'un resimlerin temalarından biri oldu.

Aktivizm[değiştir | kaynağı değiştir]

1973'te Bardot, 40. doğum gününden az önce emekliliğini açıkladı. Elli sinema filmde oynayıp, birçok müzik albümü kayıt ettikten sonra ününü hayvan haklarını korumak üzere kullanmak istedi.

1986'te Fondation Brigitte Bardot pour la protection de l'animal sauvage et domestique (Yabani ve evcil hayvanların korunması için Brigitte Bardot Kuruluşu)'nu kurdu.^[22] Ardından Vejetaryen oldu^[23] ve vakfın kurulmasında kullanılmak üzere mücevherlerini ve birçok özel eşyasını açık arttırmada sattı.^[22] Toplamda 3 milyon frank topladı. Bardot günümüzde güçlü bir hayvan hakları aktivisti ve özellikle at eti tüketimine karşı güçlü bir muhalif.^[24]

Politika ve yasal sorunlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Bardot 1960'lı yıllarda Charles de Gaulle'ün başkanlığını desteklediğini belirtmiştir.^[25] Kocası Bernard d'Ormal Fransa'nın Front National partisinin eski danışmanıdır. Bardot 2003 yılında yayınladığı Un cri dans le silence (Sessizlikte bir çığlık) adlı kitabında "Fransa'nın İslamlaşması" konusunda uyarıda bulunmuş ve Müslüman göçü hakkında yazdığı

Over the last twenty years, we have given in to a subterranean, dangerous, and uncontrolled infiltration, which not only resists adjusting to our laws and customs but which will, as the years pass, attempt to impose its own.^[26]

cümleleriyle tepki çekmiştir. Bazı eleştirmenler Bardot'un kitabında anti-Müslüman ve homofobik düşüncelerin olduğunu yazmıştır. Mayıs 2003'te Mouvement contre le racisme et pour l'amitié entre les peuples (Irkçılık karşıtı uluslararası arkadaşlık hareketi) adlı bir Fransız grup Bardot'nun yayınladığı düşünceleri nedeniyle Bardot'ya dava açacaklarını ilan ettiler.

Yayınlanan kitabından sonra oluşan tepkiler üzerine, bir Fransız LGBT dergisine gönderdiği mektupta Bardot "Kocam hariç...etrafımda herkes tamamen ibnedir. (gayler) bunca yıldır destekçim, arkadaşım, evlatlık çocuğum ve sırdaşım olmuşlardır " diye yazmıştır.^[27]

10 Haziran 2004'te Bardot sözde ırkçı fikirleri nedeniyle Fransız mahkeme tarafından suçlu bulunmuş ve ona 5000€ para cezası kesilmiştir.^[28] Bardot mahkemede bu suçu reddetmiş ve yine mahkemede özür dileyerek "Asla birinin canını bilinçli bir şekilde yakmak istemedim. Bu benim karakterim değil" sözlerini sarf etmiştir.^[29]

Kişisel yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

Bardot 21 Aralık 1952'de, 18 yaşındayken ailesinin izniyle yönetmen Roger Vadim ile evlendi. Vadim'in kökenlerinden dolayı aslında bir Rus ortodoksu iken katolikliği benimsediği sanılmaktadır, ama bu durum kesin değildir. Bardot ve Vadim evliliklerinin beşinci yılında boşandılar ve bundan sonraki iş ve özel hayatlarında arkadaş kaldılar. Boşanmasından önce Bardot'nun adı Ve Tanrı Kadını Yarattı 'daki rol arkadaşı Jean-Louis Trintignant (bu sırada Stéphane Audran ile evlidir) ile anıldı.^[25][30] İkili yaklaşık iki yıl birlikte yaşadılar. İlişkileri Trintignant'ın askeri görevini sürdürdüğü sırada Bardot'un müzisyen Gilbert Bécaud'yla ilişki yaşaması üzerine yıprandı, ikili en sonunda ayrıldı.^[25]

İntihar denemeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

9 Şubat 1958'de Los Angeles Times, ön sayfasından Bardot'nun yaşadığı bir sinir krizi sonrası İtalya'da tedavi gördüğünü duyurdu. Habere göre bu sinir krizi sonucunda Bardot uyku haplarıyla intihar etmeyi denemişti. Bardot'nun hakla ilişkiler menajeri iki gün sonra bu haberi yalanladı.^[31]

BBC Radio 4'un bir konuşma programı olan Loose Ends'in 20 Ekim 2012 tarihinde yayınlanan bölümünde Honor Blackman, röportajı yapan Clive Anderson'a Bardot'yla film çektiği dönemde Bardot'nun yalnız bırakılmadığını çünkü daha öncesinde iki intihar teşebbüsünde bulunduğunu söyledi. Blackman bu durumun ne zaman yaşandığını belirtmedi (Blackman ve Bardot Shalako filminde beraber oynamıştı).

Ailesi[değiştir | kaynağı değiştir]

18 Haziran 1959'da, Bardot tek çocuğunu Nicolas-Jacques Charrier'in (doğum 11 Ocak 1960) babası olacak olan oyuncu Jacques Charrier ile evlendi. Bardot ve Charrier'in 1962'deki boşanmasından sonra Nicholas, Charrier ailesi tarafından yetiştirildi ve yetişkinlik dönemine kadar Bardot'yla görüştürülmedi.^[25]

Bardot'nun diğer eşleri Alman milyoner playboy Gunter Sachs (14 Temmuz 1966 – 1 Ekim 1969) ve Bernard d'Ormale (16 Ağustos 1992 – günümüz) 'dir.^[25][30][32]

Bardot'un etkisi[değiştir | kaynağı değiştir]

Bardot bikiniyi ve Saint-Tropez'i popüler eden insan olarak biliniyor.

1964 yılında o zamanki erkek arkadaşı ile Brezilya'nın Buzios kentini ziyaret etti. Bardot'un ünü Buzios'u popüler etti. Bardot'un Buzios'u popüler edişi anısına şehir merkezinde Christina Motta tarafından yapılan bir Brigitte Bardot heykeli bulunmaktadır. Bardot, ilk ziyaretinin ardından birçok kez Brezilyalı erkek arkadaşı ile tatillerinde Buzios'a gitmiştir.

Bardot'dan bahseden şarkılar[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk "Brigitte Bardot" şarkısı Fontana müzik firması yapımcılığında Achilles and his Heels tarafından yazıldı ve piyasaya sürüldü.

Aydın doğumlu Türk musevi sanatçısı Dario Moreno'nun onun adına bestelediği şarkı vardır. Beraber aynı filmde oynamışlardır.

Indie şarkıcı John Galland "Brigitte Bardot" adlı bir şarkısı da vardır.

Bardot'dan birçok başka şarkıda da söz ediliyor, örneğin; "We Didn't Start the Fire" (Billy Joel), "I Shall Be Free" (Bob Dylan), "Warlocks" (Red Hot Chili Peppers), "You're My Favorite Star" (The Bellamy Brothers) ve "Big Wedge" (Fish).

Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• IMDb'de Brigitte Bardot
• Brigitte Bardot Kuruluşu - Hayvanların refahları ve korumaları için bir kuruluştur

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Anıları ve yazıları[değiştir | kaynağı değiştir]

• Bardot, Brigitte (1978). Grasset Jeunesses (Ed.). Noonoah, le petit phoque blanc. s. 25. ISBN 978-2246005742. 
• Bardot, Brigitte (1996). Grasset (Ed.). Initiales B.B. s. 566. ISBN 978-2246526018. 
• Bardot, Brigitte (1999). Grasset (Ed.). Le Carré de Pluton. s. 693. ISBN 978-2246595014. 
• Bardot, Brigitte (2003). Du Rocher (Ed.). Un cri dans le silence. s. 170. ISBN 978-2268047256. 
• Bardot, Brigitte (2006). Du Rocher (Ed.). Pourquoi ?. s. 298. ISBN 978-2268059143. 

Bibliyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

• de Beauvoir, Simone (1960). Arno Press; New edition edition (Ed.). Brigitte Bardot and the Lolita Syndrome. s. 52. ISBN 978-0405039126. 
• Nina, Companeez (1971). Éditions Frontières (Ed.). Le livre de Brigitte Bardot. 
• Sagan, Françoise; Dussart, Ghislain (1975). Éditions Flammarion (Ed.). Brigitte Bardot racontée par Françoise Sagan vue par Ghislain Dussart. ISBN 9782080107473. 
• Barjavel, René (1976). Éditions Fernand Nathan (Ed.). Brigitte Bardot, amie des animaux. 
• Luijters, Guus; Timmer, Gérard (1985). Éditions Artefact (Ed.). Bardot de « A » à « Z ». 
• Sagan, Françoise (1975). Éditions Flammarion (Ed.). Brigitte Bardot. s. 122. ISBN 2-08-010747-X. 
• Dérot, Jean; Choulant, Dominique (1995). Éditions Chemins de l'espérance (Ed.). La vérité sur Brigitte Bardot. 
• Nourissier, François (1996). Éditions Le Dilettante (Ed.). B.B.60. s. 72. ISBN 2-84263-000-9. 
• Servat, Henry-Jean (1996). Éditions Numéro 1 (Ed.). Les années Bardot. 
• Charrier, Jacques (1997). Éditions Michel Lafon (Ed.). Ma réponse à Brigitte Bardot. ISBN 9782840982746. 
• Éditions Vaderetro, (Ed.) (1998). Brigitte Bardot. 
• Levin, Sam (1998). Éditions PC (Ed.). Brigitte Bardot par Sam Levin. s. 112. ISBN 978-2912683014. 
• Boyer, Raymond (2000). Éditions Memini (Ed.). Brigitte Bardot. 
• Alion, Yves (2000). Éditions J'ai lu (Ed.). Brigitte Bardot. 
• Rihoit, Catherine (2003). Éditions Olivier Orban (Ed.). Brigitte Bardot, un mythe français. 
• Bagnaud, François (2005). Éditions EPA (Ed.). Brigitte Bardot. ISBN 2851206273. 
• Servat, Henry-Jean (2006). Éditions Albin Michel (Ed.). Vies privées. s. 140. ISBN 978-2226152053. 
• Singer, Barnett (2006). Brigitte Bardot : A Biography. McFarland. s. 208. ISBN 978-0786425150. 
• Dureau, Christian (2008). Éditions Didier Carpentier (Ed.). Brigitte Bardot : et le cinéma créa sa star. s. 126. ISBN 2841675955. 
• Bonini, Emmanuel (2009). Éditions Alphée - Jean-Paul Bertrand (Ed.). Brigitte Bardot, par amour... et c'est tout !. s. 320. ISBN 978-2753805088. 
• Servat, Henry-Jean (2009). Éditions Hors-Collection (Ed.). Bardot, la légende. s. 175. 
• Choulant, Dominique (2009). Éditions Autres Temps (Ed.). Brigitte Bardot - Le mythe éternel. s. 220. ISBN 2845213735. 
• Wodrascka, Alain; Bagnaud, François (2011). Éditions Hugo et Compagnie (Ed.). Brigitte Bardot l'indomptable. s. 160. 
• de Raemy, Marc; Bardot, Brigitte; Bagnaud, François (2011). Éditions Didier Carpentier (Ed.). Brigitte Bardot vue par Léonard de Raemy. s. 140. 
• Lelièvre, Marie-Dominique (2012). Flammarion (Ed.). Brigitte Bardot - Plein la vue. s. 352. ISBN 978-2-08-124624-9. 
• Oriane Oringer, Brigitte Bardot - À la rencontre de B.B, éditions Collection privée, 2012, 256 p. ISBN 978-2-84891-110-6