Renault 12
Renault 12 TL
Genel Bakış
Üretici	Renault
Diğer adı	Renault 1.4 Litre (Avustralya)[1] Renault Virage (Avustralya)[2] Renault 12 Toros (Türkiye) Dacia 1300
Üretim yıl(lar)ı	1969-2000
Montaj	Boulogne-Billancourt, Fransa Guarda, Portekiz Santa Isabel, Arjantin (IKA) Heidelberg, Avustralya Saint-Bruno-de-Montarville, Kanada (SoMA) Novo Mesto, Yugoslavya (IMV) Los Andes, Şili Duitama ve Envigado, Kolombiya Ciudad Sahagún, Meksika Mioveni, Romanya Valladolid, İspanya (FASA-Renault) Bursa, Türkiye (Oyak- Renault) Mariara, Venezuela Haren-Vilvoorde, Belçika (RIB) Thames, Yeni Zelanda
Selefi	Renault 8/10
Halefi	Renault 18
Gövde ve Şasi
Sınıf	Orta sınıf
Gövde tipi	4 kapılı sedan 5 kapılı station wagon 3 kapılı panelvan
Düzen	Önden motorlu, önden çekişli
Benzerleri	Dacia 1310/1410 Ford Corcel Ford Del Rey
Teknik Özellikler
Motor	1289 cc 810 I4 1397 cc 847/C1J I4 1565 cc C2L I4 (Arjantin ve Türkiye) 1565 cc A2L/807-20 I4 (ABD/Gordini) 1596 cc 807-G I4 (Gordini) 1647 cc A2M I4 (ABD)
Şanzıman	4 ileri manuel 5 ileri manuel
Dingil mesafesi	2.440 mm
Uzunluk	4.345 mm (sedan) 4.410 mm (station wagon)
Genişlik	1.616 mm
Yükseklik	1.435 mm

Renault 12 T Serisi, 1969 yılında üretilmeye başlanan ve son olarak Renault 12 Toros ismiyle 2000 yılına kadar üretilen Renault modelidir. 1968 yılının kasım ayında vizyona çıktığı Paris Otomobil Fuarı’dan bugüne 21 ayrı ülkede üretim lisansı alındı. Fuarın ardından aldığı tepkiler çok etkileyiciydi: Konforlu iç mekân, kendine özgü tasarım, performans ve yakıt ekonomisi. 1965 yılında Renault 8 ve Renault 16 arasındaki boşluğu dolduracak yeni bir model yaratılması adına ortaya atıldı. Fransız kurmayların mühendislerinden istekleri çok netti: Maliyeti ekonomik, iç mekânı geniş, bagajı bulunan ve küçük motor taşıyan bir otomobil yaratın! Bu otomobilin diğer misyonu da dünya otomobili olası, Fransa dışında da satılmalıydı. Üst modeli olarak Renault 18 ve Renault Toros tasarlandı.

Otomobilin tasarımı konusunda Renault 16'dan fazlasıyla etkilenildi. Buna rağmen teknolojileri arasında ciddi farklılıklar vardı. Boylamasına yerleştirilmiş motoru, hemen arkasına yerleştirilmiş kompakt boyutlardaki aktarma organları ve önden çekişli yapısıyla farkını ortaya koymaya başladı.

EuroNCAP testleri ilk Renault 12'de uygulanmıştır.

İç mekân yapısı da oldukça basitti. Vites kolu kokpitin hiçbir bölgesiyle temas etmiyordu. El freni yine çıplak yapısıyla dikkat çekiyordu. Rijit arka aks ve dört tekerlekteki bağımsız süspansiyon sistemiyle yol tutuş kabiliyeti de etkileyiciydi. Aracın öncelikle L ve TL olarak tanımlanan donanım versiyonları satışa sunuldu. Her iki modelde de 1289 cm³ hacmindeki 54 BG’ndeki motor bulunuyordu. 1970 yılında seriye station wagon model katıldı. Aynı yıl tamamı alüminyumdan üretilen 120 BG'nde ve 1565 cm³ hacmindeki benzinli motor tanıtıldı. Bu motoru serinin performans modeli olarak tanımlanan Gordini taşıyacaktı. Gordini, güçlendirilmiş krank mili, çift karbüratör ağzına, beş ileri vitese, hava kanallı ön disk frenlere ve arka disk frenlere sahipti. 185 km/h gibi o zaman için yüksek sayılabilecek hızlara tırmanabiliyordu. Sadece mavi renkte ve gövdesi üzerinde çift beyaz şeritle satıldı.

1972 yılında TS, 1973'te TR gibi donanım versiyonları satışa sunuldu. Bunun yanı sıra TR versiyonun da direksiyon üzerinden otomatik şanzıman standart olarak bulunuyordu. Renault 12 1975 yılında ciddi bir makyaj geçirdi. Yeni ızgara, farlar, stop grubu ve kokpit günün ihtiyaçları doğrultusunda otomobile monte edildi.

Üretimi[değiştir | kaynağı değiştir]

ABD[değiştir | kaynağı değiştir]

12, 12L ve 12TL modelleriyle $ 3448 gibi ucuz fiyatla satılmaya başlanmıştır. Burada 1600cc lik modelleri 1980'e kadar satışa sunulmuştur.

Arjantin[değiştir | kaynağı değiştir]

1971 - 1994 yılları arasında üretimi yapılmıştır.

Avustralya[değiştir | kaynağı değiştir]

1975'ten 1980'e kadar üretilmiştir. Wheels Magazine 1970 yılının otomobili ödülünü almıştır. Renault Virage olarak üretilmiştir.

Brezilya[değiştir | kaynağı değiştir]

Ford Corcel ismiyle Ford tarafından üretilmiştir.

Kolombiya[değiştir | kaynağı değiştir]

Renault SOFASA tarafından 1973 - 1981 yılları arasında üretilmiştir.

Romanya[değiştir | kaynağı değiştir]

Dacia ismiyle Renault 12 lisansı ile 2004 yılına kadar birçok değişik modeller üretilmiştir. Pick-up, 4×4 Pick-up ve Coupe versiyonları da bulunmaktadır. En son üretimde sedan ve station modellerde 1.3, 1.4 karbüratörlü, 1.4, 1.6 tek nokta enjeksiyonlu motorlar kullanılmış, pick-up modelindeyse en son Renault modellerinde kullanılan 1,9 l hacminde dizel F8Q motoru kullanılmıştır.

Türkiye[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye'ye Oyak-OYAKBANK işbirliğiyle 1971 yılında geldi ve Bursa tesislerinde üretilmeye başlandı. 1980'de Fransa'da üretimi durdurulan Renault 12 'nin Türkiye'de 1983 yılında GTS modeli çıktı. Bu model Ortadoğu ülkelerine de ihraç edildi. Bu modelin en büyük özelliği klima ve elektrikli ön camlarının olmasıydı ve ön göğüslüğün açık renkli olmasıdır. 1983'ten itibaren ise Renault 12 1400 cm³ motoruyla üretilmeye başlandı. Aynı yıl Renault 12, üç ayrı tipte sunuldu; GTS-TS ve station wagon modeli TSW. Ancak 1984 yılında GTS üretimine son vermiştir. 1989 yılında Renault 12 TS, TX, TSW modellemesinin sona ermesiyle son olarak yine Fransa tasarımı Renault Toros serisi piyasaya çıkarıldı. İlk olarak Toros dört vites, Toros SW dört vites ve Toros beş vites, Toros SW beş vites olmak üzere ikişer sürümlü olarak üretildi. 1989 yılından bu yana ufak tefek aksesuar değişimi dışında sadece 1999-2000 yılları renkli cam konmuş oldu. Onun dışında gözle görülebilen herhangi bir değişimi söz konusu değildi. Avrupa Birliği'nin emisyon normlarına uymadığı için yapımı durduruldu. En uzun Türkiye üretim bandında kalan arabadır.2000 yılına kadar üretilmiştir. Ama model değişikliği çok fazla olmamıştır.

Renault 12, Türkiye'de üretilen otomobiller içerisinde yurtdışına ihraç edilen ilk otomobil olup 1973 yılında Lübnan'a ihraç edilmeye başlandı.^[3] Bunun dışında Azerbaycan, Cezayir, Gabon, Fas, Fildişi Sahili, KKTC, Kongo, Mali, Moritanya, Nijer, Senegal, Togo, Tunus ve Yukarı Volta gibi ülkelere de ihraç edildi.^[3][4]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Wikimedia Commons'ta Renault 12 ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

• Renault 12 review 15 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
• Renault 12 Gordini fansite 14 Mayıs 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Fransızca)
• Renault 12 Türkiye Fan sitesi 18 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.